جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : کتاب کوین هرمبرگ با تمرکز بر بین الاذهانی و همدلی (یعنی تجربه دیگران به عنوان موضوعات دیگر) و با پرداختن به مسائل مربوط به اعتبار، درجات شواهدی که با آن می توان چیزی را تجربه کرد و معانی مختلف «عینی» در متون هوسرل. علی‌رغم اتهامات مفسران مبنی بر اینکه فلسفه هوسرل یک فلسفه انحصاری است و معرفت‌شناسی در آثار متأخر و اولیه هوسرل متناقض است، هرمبرگ نشان می‌دهد که همدلی و در نتیجه موضوعات دیگر، با دانش فرد در مورد دیدگاه ارائه‌شده در هر یک از مقدمه‌های هوسرل به پدیده مرتبط است. همدلی حداقل از دو جهت به طور قابل توجهی با دانش مرتبط است و در نتیجه معرفت شناسی هوسرل را می توان معرفت شناسی اجتماعی نامید: (الف) همدلی به ارائه شواهد برای اعتبار و در نتیجه استحکام بخشیدن به دانش کمک می کند و (ب) به گسترش کمک می کند. دانش خود را با دسترسی به آنچه دیگران می دانند. این نقش های همدلی در تضاد با یکدیگر نیستند. بلکه هر دو در هر یک از مقدمه ها (حتی به صورت ضمنی) نقش دارند و هوسرل با توجه به موقعیتی که در کار قبلی داشت، نیاز داشت که نقش همدلی را همانطور که انجام داد گسترش دهد. با این حال، چنین تکیه‌ای بر همدلی، این موضوع را زیر سؤال می‌برد که آیا فلسفه هوسرل به معنایی که هوسرل ادعا می‌کرد، یک فلسفه استعلایی است.

ترجمه ماشینی : این کتاب تفسیری نظام‌مند از رابطه علم طبیعی و متافیزیک در پدیدارشناسی هوسرل ارائه می‌کند. این نشان می دهد که شرح هوسرل از دانش علمی، جایگزینی رادیکال برای روش ها و چارچوب های تثبیت شده در فلسفه علم معاصر است. تفسیر نویسنده از فلسفه هوسرل، بازسازی انتقادی زمینه تاریخی را که رویکرد پدیدارشناختی او از آن توسعه یافته است، و نیز تفسیرهای جدیدی از مفاهیم کلیدی هوسرلی مانند متافیزیک، ایده آل سازی، زندگی-جهان، عینیت گرایی، بحران علوم، و تاریخی بودن ارائه می دهد. توسعه پروژه فلسفی هوسرل با تنش بین علوم طبیعی و پدیدارشناسی استعلایی مشخص می شود. در حالی که علم طبیعی موردی پارادایمی از شیوه بیان پدیدارشناسی استعلایی، هستی شناسی، علوم تجربی و متافیزیک ارائه می دهد، اما موضوع سوء تفاهم های فلسفی نیز بوده است که بحران فرهنگی و فلسفی کنونی را تعیین کرده است. این کتاب راه هایی را نشان می دهد که هوسرل نشان می دهد که تصورات ما از فلسفه و طبیعت جدایی ناپذیر هستند. طبیعت فلسفه برای دانشمندان و دانشجویان پیشرفته ای که به هوسرل و روابط بین پدیدارشناسی، علوم طبیعی و متافیزیک علاقه مند هستند، جذاب خواهد بود.

ترجمه ماشینی : نسبیت گرایی یا این ادعا که ممکن است ظواهر و عقاید هر یک از ما برای هر یک از ما صحیح باشد و از این رو هر دیدگاهی به اندازه سایر دیدگاه ها صادق باشد، برای 2500 سال یک مشکل مداوم برای فلسفه و علم باقی مانده است. امروزه به دلیل استقبال گسترده از نسبی گرایی، این مشکل بیش از گذشته شده است. این کتاب استدلال می کند که افلاطون در واقع این مشکل را حل کرده است. در دو فصل اول، با مطالعه هوسرل و لاک، دیویس نشان می دهد که می توان به درمان افلاطون با این مشکل بازگشت و جدی گرفت. فصل سوم راه حل افلاطون برای آن را ارائه می دهد. این کتاب از این جهت متمایز است که نشان می‌دهد مشکلی که در طول تاریخ تفکر غرب وجود داشته است، در واقع توسط افلاطون حل شده است و از این جهت نشان می‌دهد که ما می‌توانیم از موقعیت معاصر خود، به راه‌حل افلاطون بازگردیم. .

ترجمه ماشینی : کلر اورتیز هیل در جستجوی منشأ برخی از اساسی‌ترین مشکلاتی که در قرن گذشته گریبانگیر فیلسوفان کشورهای انگلیسی‌زبان شده است، معتقد است که فیلسوفان در حال درمان علائم بیماری‌هایی هستند که علل آن در تاریخ مدفون است. موانع زبانی قابل توجهی دسترسی به اندیشه گوتلوب فرگه و حتی آثار برتراند راسل را برای رفع مشکلاتی که در آن یافت مسدود کرده است. ترجمه‌های گمراه‌کننده مفاهیم کلیدی مانند قصد، محتوا، ارائه، ایده، معنا، مفهوم و غیره، فلسفه تحلیلی را از ریشه‌های آن جدا کرد. هیل استدلال می کند که وقتی موانع زبانی و تاریخی از بین رفتند، مطالعه انتقادی ادموند هوسرل درباره منطق فرگه در فلسفه حساب او در سال 1891 بینش های مهمی را در مورد مسائل موجود در فلسفه اکنون ارائه می دهد. او نتایج خود را با تجزیه و تحلیل آثار فرگه، هوسرل، و راسل، از جمله Principia Mathematica، و با تحلیل های زبانی مفاهیم اصلی فلسفه تحلیلی پشتیبانی می کند. او پیوندهایی را که بین افکار انگلیسی و قاره ای وجود داشت دوباره برقرار می کند تا تخصص هوسرل را به عنوان فیلسوف ریاضیات و منطق که دستیار وایرشتراس بوده و مدت ها با کانتور، هیلبرت و زرملو حفظ کرده بود، نشان دهد.

ترجمه ماشینی : این کتاب به بررسی تأثیر عمیق فلسفه دکارت بر پروژه پدیدارشناسی هوسرل می پردازد. هوسرل اغلب از دکارت به عنوان "مربی معنوی" خود یاد می کرد و شک سیستماتیک مراقبه ها یکی از نقاط عزیمت اصلی برای شروع تحقیقات پدیدارشناسی شد. با این حال، یک تشابه گسترده بین فعالیت‌های فلسفی مربوطه آنها وجود دارد که تنها دانش نزدیک و آگاهانه از متون دکارت و هوسرل می‌تواند نشان دهد. این همگرایی در بینش آنها درباره شروعی کاملاً جدید برای فلسفه اغلب در مکان های غیرمنتظره ای آشکار می شود، جایی که هوسرل خلاقانه اکتشافات دکارت را اشتباه می کند. هوسرل خاطرنشان کرد که دکارت بیش از حد به انگیزه بدبینانه اولیه وفادار مانده و به اندازه کافی رادیکال در سرنگونی آن موضع نبوده است. تحقیقات نویسنده نشان می‌دهد که هوسرل به‌مراتب به دکارت‌گرایی وفادارتر باقی ماند، دقیقاً در مکان‌هایی که تأثیر عمیقاً مدفون است، و کمتر رادیکال‌تر از خوانش وفادارانه پروژه دکارت بر اساس ترتیب دلایل نشان می‌دهد. از آنجایی که تأثیر هوسرل بر فیلسوفان قاره‌ای قرن بیستم به خوبی مورد توجه قرار گرفته است، این اثر مشروعیت ارزیابی آنها از نقطه عزیمت دکارتی او را آشکار می‌کند.