جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در دموکراسی معقول، سیمون چمبرز سیاست گفتمانی الهام گرفته از کار یورگن هابرماس را توصیف، توضیح و دفاع می کند. چمبرز علاوه بر مقایسه ایده‌های هابرماس با سایر نظریه‌های لیبرال غیرکانتی به نثری روشن و قابل دسترس، دیدگاه‌های خود را در مورد نقش گفتمان و اهمیت آن در دموکراسی‌های لیبرال توسعه می‌دهد. چمبرز با یک سوال فریبنده ساده شروع می‌کند - «چرا صحبت کردن بهتر از جنگیدن است؟» - چمبرز توضیح می‌دهد که چگونه ایده صحبت کردن دیدگاهی غنی و قانع‌کننده از اخلاق، عقلانیت و ثبات سیاسی ارائه می‌کند. او گفت‌وگو را راهی برای احترام گذاشتن مردم به یکدیگر به‌عنوان عوامل اخلاقی، راهی برای دستیابی به راه‌حل‌های معقول و مشروع برای اختلافات، و راهی برای بازتولید و تقویت تفاهم‌های مشترک می‌داند. در جریان این بحث، او از اخلاق جهانی گرایی مدرن، عقلانیت ارتباطی، و آنچه که «فرهنگ سیاسی گفتمانی» می نامد، دفاع می کند، مفهومی که قدرت سیاسی گفتمان و مشورت را نه چندان در نهادهای تصمیم گیری دموکراتیک قرار می دهد. نوع گفتگوهایی که در اطراف این نهادها انجام می شود. چمبرز استدلال می‌کند که در حالی که گفتمان و مشورت نمی‌تواند جایگزین رای‌گیری، چانه‌زنی یا سازش شود، حفظ یک گفتگوی اخلاقی پس‌زمینه که در آن فعالیت‌های دیگر لنگر انداخته شود، مهم است. چمبرز به عنوان یک مطالعه موردی گسترده، گفتگو در مورد حقوق زبان را که بیش از بیست سال است در کبک در حال انجام است، بررسی می کند. او نشان می‌دهد که فرهنگ گفتگو نیروی مثبت و قدرتمندی در حل برخی از اختلافات بین دو جامعه زبانی در آنجا ثابت کرده است.

ترجمه ماشینی : بررسی دقیق و سیستماتیک نظریه اجتماعی بر اساس تمام نوشته ها و مشارکت های جامعه شناختی مرتبط هابرماس از سال 1954 تا کنون است. در جریان بحث محتوا، گرایش‌های توسعه اجتماعی پدیدار می‌شود که - طبق این تز - به گسست گسستن نظام و محیط زندگی اشاره دارد، یعنی به یکپارچگی فزاینده بازتولید مادی و نمادین به واسطه یک امر حیاتی. عمومی. استفاده از پتانسیل یادگیری اجتماعی-انقلابی جامعه را در موقعیتی قرار می دهد که بحران ها و درگیری ها را به عنوان یک چالش ببیند. به این ترتیب، جامعه معاصر به سمت «پسامدرنیتی» می رود که از طریق اشتباهات مدرنیته کار می کند - بدون اینکه از اشتباهات جدید مصون باشد و با آگاهی از این که اشتباهات مجبور به انحرافات تکاملی هستند. اینها به نوبه خود باید توسط خود «پسامدرنیسم» پردازش شوند. به‌جای نسخه فشرده‌ای که نمی‌توان آن‌ها را بر اساس فصل خواند و ویرایش کرد، بخش‌های اصلی منفرد مستقل هستند و به شیوه‌ای قابل فهم فرمول‌بندی می‌شوند. این رویکرد دسترسی به جامعه شناسی یورگن هابرماس را تسهیل می کند.