جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

از باب پنجم تا پايان کتاب درست همان رساله توحيد شماره 2/1239 مي باشد که آن هم از همين سيد کاظم است. از باب پنجم تا پايان کتاب درست همان رساله توحيد شماره 2/1239 مي باشد که آن هم از همين سيد کاظم است. [فهرست سپهسالار 5/39؛ رايانه ملي 571]

از باب پنجم تا پايان کتاب درست همان رساله توحيد شماره 2/1239 مي باشد که آن هم از همين سيد کاظم است. از باب پنجم تا پايان کتاب درست همان رساله توحيد شماره 2/1239 مي باشد که آن هم از همين سيد کاظم است. [فهرست سپهسالار 5/39؛ رايانه ملي 571]

کتاب مختصري است در اصول دين که بر اصول مطالب واعتقادات موافق طريقه حقه ائمه اثني عشر سلام الله عليهم نوشته شده است اصول پنجگانه را به روش مختصر وساده در پنج باب بيان مي کند: باب اول: در توحيد، باب دوم: در عدل، باب سوم: در نبوت، باب چهارم: در امامت، باب پنجم: در معاد. نام مؤلف در ديباچه آمده است و ذكر شده كه رساله اي در اصول دين، ولي نام ويژه اي بدان داده نشده است. در آن آمده: در كتاب كبير خود و رساله رشيديه بيان نموديم (برگ 48ر). تا بدينجا كتابي بدين نام از وي يافت نشده است. اصول دين است به گونه گسترده و استدلالي در 5 باب و هر باب در چند فصل: باب يكم، در توحيد، در چند فصل، بي شماره: فصل، در اثبات وجود واجب؛ فصل، در اثبات آنكه واجب الوجود يكي است؛ فصل، در آنكه تكلم در ذات واجب نمودن نشايد؛ فصل، در اينكه مشابه و مماثلي و مجانسي ندارد ... باب دوم، در عدل، در چند فصل، بي شماره: فصل، بدان كه از جمله صفات ثبوتيه ذاتيه عدل است؛ فصل، چون دانستي كه حق منزه از كل نقايص امكانيه و متصف به كل اوصاف كماليه ازليه مي باشد، ... باب سوم، در پيامبري، در چند فصل، بي شماره. باب چهارم، در امامت، در چند فصل، بي شماره. باب پنجم، در معاد و حشر ارواح و اجساد، در چند فصل، بي شماره. (احمد منزوي) نام نگارنده در ديباچه آمده ولي نام ويژه اي به كتاب داده نشده است. در آن از كتاب كبير خود و «رساله رشيديه» (هفـ) ياد ميكند. اصول دين است بگونه گسترده و استدلالي، در 5 «باب» و هر باب در چند «فصل» : باب يكم، توحيد، در چند فصل بي شماره: فصل در اثبات واجب الوجود، فصل در اثبات آنكه واجب الوجود يكي ست، فصل در آنكه تكلم در ذات واجب نمودن نشايد، فصل در اينكه مشابه و مماثلي و مجالسي ندارد ... باب دوم در عدل، در چند فصل نيز بي شماره: فصل بدان كه از جمله صفات ثبوتيه ذاتيه عدل است، فصل چون دانستي كه حق منزه از كل نقايص امكانية و متصف به كل اوصاف كماليه ازليه مي باشد ... باب سوم در پيامبري، چند فصل نيز بي شماره. باب چهارم، در امامت، در چند فصل بي شماره، باب پنجم در معاد و حشر ارواح و اجساد، در چند فصل بي شماره. (احمد منزوي) کتابي است مشتمل بر 5 باب، و هر باب در يکي از اصول پنجگانه شيعه. مؤلف، آن را به درخواست بعضي از طالبين طريق حق به صورت مختصر و ساده نگاشته است. آغاز كتاب: «فيقول العبد الجاني و الاسير الفاني كاظم بن قاسم الحسيني الرشتي ان الدين بحسب اعتقاده علي المسلمين في معرفة اصول الدين هو ان الله سبحانه». انجام كتاب: «الي المحكمات و ادرؤا الحدود بالشبهات و لا حول و لاقوة». [نسخه هاي خطي فارسي، منزوي2/882و 2/889: اعتقادات، كه بايستي همين كتاب باشد؛ الذريعة2/192و 198؛ مرعشي3/132 و 12/350و 21/235 و 22/94و 21/295؛ مشار فارسي 1/369و 1/377؛ دانشگاه تهران 10/1576؛ مدرسه نمازي ص 221 و 204 و 366؛ کتابخانه ملک 2/31؛ الهيات مشهد 2/436؛ فهرست آستان قدس 11/24؛ امام صادق قزوين 1/34؛ سازمان مدراك فرهنگي 81؛ مدرسه حجتيه ص 2؛ مدرسه فيضيه ص 13و 2/68 و 2/126؛ ذريعه ج 2/192 - مشار؛ الهيات تهران ص 284؛ ادبيات تهران 3/11؛ رساله در عقايد پنجگانه؛ دائرة المعارف بزرگ اسلامي 1/21؛ دياني ص 103؛ كتابخانه ملي فارس 2/210؛ مركز دائرة المعارف اسلامي 1/31-1/32؛ ذريعه 2/192، 198: نسخه ها، 2/822 «اصول دين» كه نشاني 7 نسخه آن را داده، همانجا 2/889 «اعتقادات» كه بايستي همين كتاب باشد؛ فهرست كتب مشايخ، 312 «رساله در عقايد پنجگانه» ؛ اعلام، 1/64؛ طبقات، 13/88-191؛ مشار 1/377 «اصول عقايد»، 369 «اصول دين» : نشاني2 چاپ آن را داده كه مي تواند همين كتاب باشد؛ مشار، مؤلفين، 5/37: براي كارهاي چاپيش، از آن ميان «رساله در اصول دين» و ديگري «اصول عقايد» ؛ اهدائي به آستان قدس ص54؛ فهرست الفبائي آستان قدس ص 54 و 622؛ كتابخانه شيخ علي حيدر 3/67 و 3/328؛ تراثنا س13ش/1 131؛ رايانه ملي ص2505؛ مكتبة اميرالمؤمنين 1/44؛ شورا 1/43/33؛ فهرستواره منزوي 9/96 (35 نسخه)؛ رايانه آستان قدس]

کتاب مختصري است در اصول دين که بر اصول مطالب واعتقادات موافق طريقه حقه ائمه اثني عشر سلام الله عليهم نوشته شده است اصول پنجگانه را به روش مختصر وساده در پنج باب بيان مي کند: باب اول: در توحيد، باب دوم: در عدل، باب سوم: در نبوت، باب چهارم: در امامت، باب پنجم: در معاد. نام مؤلف در ديباچه آمده است و ذكر شده كه رساله اي در اصول دين، ولي نام ويژه اي بدان داده نشده است. در آن آمده: در كتاب كبير خود و رساله رشيديه بيان نموديم (برگ 48ر). تا بدينجا كتابي بدين نام از وي يافت نشده است. اصول دين است به گونه گسترده و استدلالي در 5 باب و هر باب در چند فصل: باب يكم، در توحيد، در چند فصل، بي شماره: فصل، در اثبات وجود واجب؛ فصل، در اثبات آنكه واجب الوجود يكي است؛ فصل، در آنكه تكلم در ذات واجب نمودن نشايد؛ فصل، در اينكه مشابه و مماثلي و مجانسي ندارد ... باب دوم، در عدل، در چند فصل، بي شماره: فصل، بدان كه از جمله صفات ثبوتيه ذاتيه عدل است؛ فصل، چون دانستي كه حق منزه از كل نقايص امكانيه و متصف به كل اوصاف كماليه ازليه مي باشد، ... باب سوم، در پيامبري، در چند فصل، بي شماره. باب چهارم، در امامت، در چند فصل، بي شماره. باب پنجم، در معاد و حشر ارواح و اجساد، در چند فصل، بي شماره. (احمد منزوي) نام نگارنده در ديباچه آمده ولي نام ويژه اي به كتاب داده نشده است. در آن از كتاب كبير خود و «رساله رشيديه» (هفـ) ياد ميكند. اصول دين است بگونه گسترده و استدلالي، در 5 «باب» و هر باب در چند «فصل» : باب يكم، توحيد، در چند فصل بي شماره: فصل در اثبات واجب الوجود، فصل در اثبات آنكه واجب الوجود يكي ست، فصل در آنكه تكلم در ذات واجب نمودن نشايد، فصل در اينكه مشابه و مماثلي و مجالسي ندارد ... باب دوم در عدل، در چند فصل نيز بي شماره: فصل بدان كه از جمله صفات ثبوتيه ذاتيه عدل است، فصل چون دانستي كه حق منزه از كل نقايص امكانية و متصف به كل اوصاف كماليه ازليه مي باشد ... باب سوم در پيامبري، چند فصل نيز بي شماره. باب چهارم، در امامت، در چند فصل بي شماره، باب پنجم در معاد و حشر ارواح و اجساد، در چند فصل بي شماره. (احمد منزوي) کتابي است مشتمل بر 5 باب، و هر باب در يکي از اصول پنجگانه شيعه. مؤلف، آن را به درخواست بعضي از طالبين طريق حق به صورت مختصر و ساده نگاشته است. آغاز كتاب: بسمله سپاس و ستايش بيقياس پروردگاري راست که شهباز بلند پرواز عقل هر چند در هواي وسيع الفضاي معرفت ذاتش پرواز کند ... بعدچنين گويد اقل العباد ... . ابن محمد قاسم محمد کاظم الحسيني الرشتي ... . كه بعضي از طالبين طريق حق و سالكين سبيل صدق از كمترين خواهش فرمودند كه رساله اي در اصول دين كه مشتمل ... . پنچ باب باب اول درتوحيد است و در آن چند فصل است ... انجام كتاب: سپس بدرستي که او تعالي شانه ولي هر چيز است و صلي الله علي خير خلقه محمد و آله ... . و منکري فضائلهم الي يوم الدين [نسخه هاي خطي فارسي، منزوي2/882و 2/889: اعتقادات، كه بايستي همين كتاب باشد؛ الذريعة2/192و 198؛ مرعشي3/132 و 12/350و 21/235 و 22/94و 21/295؛ مشار فارسي 1/369و 1/377؛ دانشگاه تهران 10/1576؛ مدرسه نمازي ص 221 و 204 و 366؛ کتابخانه ملک 2/31؛ الهيات مشهد 2/436؛ فهرست آستان قدس 11/24؛ امام صادق قزوين 1/34؛ سازمان مدراك فرهنگي 81؛ مدرسه حجتيه ص 2؛ مدرسه فيضيه ص 13و 2/68 و 2/126؛ ذريعه ج 2/192 - مشار؛ الهيات تهران ص 284؛ ادبيات تهران 3/11؛ رساله در عقايد پنجگانه؛ دائرة المعارف بزرگ اسلامي 1/21؛ دياني ص 103؛ كتابخانه ملي فارس 2/210؛ مركز دائرة المعارف اسلامي 1/31-1/32؛ ذريعه 2/192، 198: نسخه ها، 2/822 «اصول دين» كه نشاني 7 نسخه آن را داده، همانجا 2/889 «اعتقادات» كه بايستي همين كتاب باشد؛ فهرست كتب مشايخ، 312 «رساله در عقايد پنجگانه» ؛ اعلام، 1/64؛ طبقات، 13/88-191؛ مشار 1/377 «اصول عقايد»، 369 «اصول دين» : نشاني2 چاپ آن را داده كه مي تواند همين كتاب باشد؛ مشار، مؤلفين، 5/37: براي كارهاي چاپيش، از آن ميان «رساله در اصول دين» و ديگري «اصول عقايد» ؛ اهدائي به آستان قدس ص54؛ فهرست الفبائي آستان قدس ص 54 و 622؛ كتابخانه شيخ علي حيدر 3/67 و 3/328؛ تراثنا س13ش/1 131؛ رايانه ملي ص2505؛ مكتبة اميرالمؤمنين 1/44؛ شورا 1/43/33؛ فهرستواره منزوي 9/96 (35 نسخه)؛ رايانه آستان قدس]

«سید کاظم رشتی»، به عنوان مهم‌ترین شخصیت در میان رهبران شیخیه (پس از شیخ احمد احسائی) و ترویج دهنده فرقه شیخیه، بر این باور بود که امامان؟عهم؟ علت فاعلی در نظام آفرینش و انجام دهنده همه امور، از جمله آفریدن و روزی دادن در هستی‏اند. رشتی این دیدگاه خود را بر پایه آموزه‏ها و باورهای استادش احسائی بیان و برای مستندسازی آن تلاش کرده و برخی از دلایل نقلی را مؤیَد این نظریه دانسته است؛ ولی ارزیابی و بررسی این ادله نشان می‌دهد که مستندات او دارای اعتبار نیست و از منابع معتبر گرفته نشده‏اند و یا محتوای آن‏ها دیدگاه او را تأیید نمی‏کنند. محمدکریم خان کرمانی، دیگر رهبر شیخیه و شاگرد سیدکاظم رشتی نیز برای ترویج افکار شیخیه و استادان خود در تبیین دیدگاه علت فاعلی دانستن امام، مطالبی را در آثارش نگاشته است. کرمانی در اثبات این نظریه از دلایل روایی و عقلی بهره برده که با بررسی آن‏ها مشخص شده مستندات کرمانی نیز غیر قابل استناد است. بنابراین، ادله رشتی و کرمانی در علت فاعلی دانستن ائمه؟عهم؟ غیرمعتبر و لذا غیر قابل پذیرش است و در مواردی، زمینه‌ساز‏ ادعای غلو نسبت به رهبران شیخیه است.

الذريعة إلی تصانيف الشيعة اثر عالم انديشمند شيخ آقا بزرگ طهرانى است كه با هدف ثبت نام آثار مؤلفان شيعه تأليف شده است. وى بر آن بوده تا فهرستى از آثار تأليفى شيعه را در هر زمينه و از هر زبان و منطقه، اعم از خطى و چاپى ارائه دهد. او افزون بر نام كتاب و نام مؤلف، اطلاعاتى از كتاب و در مواردى از موضوع آن جمع‌آورى نموده است.شيخ آقا بزرگ در طول قريب شصت سال (از سال 1330 قمرى تا 1389) نام هر كتابى را كه در فهارس كتابخانه‌هاى شخصى و عمومى و غير آن مى‌ديده يادداشت مى‌كرده و به مرور زمان، اين اطلاعات را تكميل كرده و در الذريعة ارائه نموده است. وى ضمن معرفى كتاب، در صورتى كه اثر مزبور مخطوط بوده و خود آن را ملاحظه كرده، افزون بر ارائه نخستين عبارت كتاب، محلى كه آن نسخه را در آنجا ديده ياد كرده است، به ويژه اگر نسخه مورد نظر، در دست شخص خاصى بوده نام او را آورده است.

با نگاه به آثار شیخیه، خصوصا آثار موسسان اصلی شیخیه (شیخ احمد احسائی و سید کاظم رشتی) رگه­هایی از غلو، از سوی آنان در اصول پنج­گانه دین به چشم می­خورد که بستر مساعدی برای دیگر اعتقادات آنان شده است. این فرقه، به عنوان یکی از فرقه­های غالی منتسب به امامیه، به تبع رهبران اصلی خود، با ادعای محبت امامان نورb، در حق ایشان دچار گزافه­گویی شده­، معتقدند ائمه اطهارb، علل اربعه آفرینش، مبدأ پیدایش هستی، عین اسما و صفات خداوند و محال مشیت پروردگار بوده و بر این باورند که خداوند پس از خلقت عالم، تدبیر امور آفرینش را به حضرت امیرA تفویض کرده است. بر همین اساس، بعضی از اعتقادات این فرقه، از سوی عالمان امامیه، «غلو» عنوان شده است. این مقاله با روش کتابخانه­ای، پس از بررسی مقامات ائمه اطهارb در آثار شیخ احمد احسائی و سید کاظم رشتی، با استفاده از قرآن کریم و آثار معتبر روایی امامیه و اثبات صحت انتساب غلو به این دو رهبر شیخی، در صدد نقد این ادعا برآمده و اثبات کرده است که نه تنها خلقت و آفرینش، از صفات انحصاری پروردگار است، بلکه هیچ­گاه اهل­بیتb خود را خالق ندانسته­اند و حتی ایشان همواره با تبری از معتقدان به ربوبیت و خالقیت غیر خدا، خود را بندگانی خاضع و فروتن در مقابل خداوند، به مردم معرفی کرده­اند.