جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

برداشت اولیه از آیه ﴿وَ أَنکِحُوا الایامی مِنکُم وَ الصالِحینَ مِن عِبادِکُم و إِمائِکُم إِن یَکُونُوا فُقَراءَ یُغنِهِمُ اللهُ مِن فَضلِهِ وَ اللهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ﴾ (نور: 24/ 32)، بر این امر دلالت دارد که ازدواج، به استغنای انسان و رفع نیازهای مادی می‌انجامد. از آنجا که در روایات بسیاری، فقر معضلی اجتماعی خوانده شده و راهکارهایی برای مقابله با آن اندیشیده شده است، این سؤال رخ می‌نماید که چگونه فقر ملموس در جامعه با ازدواج‌های موجود، سازگار است؟ برای پاسخ به این سؤال، واژگان «نکاح» و «ایامی» مفهوم‌شناسی شده است؛ با تکیه ویژه بر مدلول‌های آن در قرآن، تبیین مراد اصلی آیه با عنایت به سیاق و بافت آن، توجه به روایات به ثبت آمده و در نهایت دیدگاه‌های مفسران. فرضیه ما در این پژوهش بر این نکته استوار است که آیه در مقام نهی از تأخیر ازدواج به دلیل فقر اقتصادی است. بنابراین تحقق ظاهر آیه که بر وعدة بی‌نیازی دلالت دارد، وابسته به اموری همچون مشیت و اراده خداوند، مصلحت فرد و ... است.

برخی از علمای معاصر بر این باورند که عموم مسلمانان از صدر اسلام تاکنون در قرائت قرآن به یک قرائت واحد ملتزم بوده‌اند. آن قرائت، همان قرائتی است که از جانب خداوند متعال نازل شده و بر زبان مبارک رسول اعظم (ص) جاری گشته و مسلمانان سینه‌به‌سینه تا به امروز آن را حفظ نموده‌اند و فرمان حضرات معصومین (ع) مبنی بر قرائت قرآن مطابق «قرائة الناس»، اشاره به همان قرائت واحد دارد و حفص بن سلیمان نیز به همان قرائت واحد، ملتزم بوده است. لکن با بررسی متن، سند و دلالت روایات مربوط به «قرائة الناس» و همچنین اسناد و مدارک تاریخی و تفسیری، به‌روشنی می‌توان دریافت که اولاً منظور از «قرائةالناس»، یک قرائت منحصربه‌فرد در تمامی اعصار و امصار نیست و ثانیاً قرائت حفص از عاصم در زمان‌ها و مکان‌های مختلف اسلامی، از شیوع امروزی برخوردار نبوده و به گواهی علما و مفسران متقدم و متأخر، در موارد متعددی با قرائت رایج در میان مردم مطابقت نداشته است.

ترجمه ماشینی : فوکو و فلسفه فمینیستی معلولیت سهمی متمایز در بحث های رو به رشد در مورد چگونگی عملکرد قدرت در حوزه دانشگاهی فلسفه است. شلی ال ترمین با ترکیب آثار میشل فوکو، بینش‌های فلسفه معلولیت و فلسفه فمینیستی، و داده‌های به دست آمده از تحقیقات تجربی، قاطعانه استدلال می‌کند که مفهوم معلولیت که در حال حاضر در رشته فلسفه غالب است، بر اساس آن ناتوانی یک ضرر طبیعی یا بدبختی شخصی، به طور جدایی ناپذیری با حضور کم فیلسوفان معلول در حرفه فلسفه در هم تنیده است. در برابر درک ناتوانی که در زیرشاخه‌های فلسفه مانند اخلاق زیستی، علوم شناختی، اخلاق و فلسفه سیاسی غالب است، ترمین مفهوم جدیدی از معلولیت را به‌عنوان یک دستگاه نسبی قدرت از نظر تاریخی و فرهنگی بیان می‌کند. اگرچه این کتاب به جمعیت‌شناختی و سوگیری‌های موجود در فلسفه دانشگاهی می‌پردازد، اما برای هر کسی که نگران تبعیت اجتماعی، اقتصادی، نهادی و سیاسی افراد معلول است، ارزشمند خواهد بود.

ترجمه ماشینی : دریدا و فوکو سهم عمده ای در تفسیر این دو متفکر بسیار تأثیرگذار دارند. این کتاب با ردیابی لحظه‌هایی که استدلال‌های دریدا و فوکو به هم نزدیک می‌شوند، بلکه در کجا منحرف می‌شوند، اساساً درک ما را نه تنها از این دو فیلسوف، بلکه به‌طور گسترده‌تر از امر سیاسی بازنمایی می‌کند. این تنها اثری است که به صورت موضوعی حول مسائل معرفت شناسی، اخلاق و سیاست سازماندهی شده است که کل آثار دریدا و فوکو را با یکدیگر به گفت و گو می کشد. این کتاب نه تنها میان آثار آنها در دهه‌های 1960 و 1970، بلکه آثارشان را که به مسائل سیاسی پیرامون لیبرالیسم، سرمایه‌داری و دموکراسی می‌پردازد، قاب‌بندی می‌کند. این کتاب اولین ارزیابی انتقادی اساسی از کار سیاسی دریدا و فوکو را ارائه می دهد و همچنین این متفکران مهم را در بحث های معاصر در نظریه سیاسی قرار می دهد.