جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

احادیث و روایات فراوانی بیان گر افضلیّت، عصمت و امامت اهل بیت پیامبر اکرم(ص) می‎باشد که از جملۀ آن حدیث امان است. متن مشهور این حدیث «النّجومُ أمانٌ لأهل السمآء و أهلُ بیتی أمانٌ لِأمّتی» است. در این حدیث پیامبر اکرم(ص) اهل بیت خود را به ستارگان آسمان تشبیه کرده که همان گونه که ستارگان نشانه امنیّت برای اهل آسمان‏ می‎باشند، اهل بیت پیامبر(ص) عامل امنیت برای اهل زمین‎اند. حدیث امان در منابع شیعه و اهل سنّت از هشت نفر از صحابه پیامبر(ص) روایت شده، و از نظر سند معتبر است. از تأمّل در نقل‌های ‎های مختلف حدیث با استفاده از روایات دیگر به دست‏ می‎آید که امان بودن اهل بیت پیامبر(ص) برای اهل زمین، هم جنبه تکوینی دارد و هم جنبه تشریعی، هم در زندگی دنیوی و مادی آنان تاثیر گذار است و هم در زندگی معنوی و اخروی آنان. مجموع این روایات بر عصمت و افضلیت اهل بیت( و امامت آنان دلالت‏ می‎کند.

آیات و روایات بسیاری بیان‏گر افضلیت و عصمت اهل‎بیت پیامبر اکرم(ص) می‏باشد که آیه شریفه صلوات (احزاب: 56) و روایات مربوط به آن از آن‏جمله است. مفاد این آیه آن است که رسول خدا(ص) مورد درود و رحمت ویژه خداوند و فرشتگان است، و از مؤمنان خواسته شده است که با تأسی به خدا و فرشتگان، بر آن حضرت درود بفرستند. در روایات آمده است که درباره چگونگی درود فرستادن بر پیامبر اکرم(ص) از آن حضرت سؤال شد، و ایشان فرمود بگویید: «اللهم صل علی محمد و آل محمد». از این سخن پیامبر(ص) به دست می‎آید که آل پیامبر از حیث کمال و مرتبه وجودی از چنان جایگاهی برخوردارند که در صلوات ویژه الهی بر پیامبر(ص)با آن حضرت اشتراک دارند. از سوی دیگر، در عصمت و برتری رسول اکرم(ص) بر دیگران، تردید و اختلافی وجود ندارد، بنابراین، آل محمد(ص) نیز ویژگی مزبور را دارند. البته این اشتراک، با برتری پیامبر(ص) حتی بر آل او منافات ندارد؛ چرا که صفات کمال تفاضل پذیر است، چنان‏که این قاعده در مورد پیامبران الهی نیز جاری است.

فاضل مقداد یکی از متکلمان برجسته شیعه است. وی علاوه بر علم کلام، در فقه و اصول نیز صاحب نظر بوده است. روش کلامی او متاثر از روش کلامی خواجه نصیرالدین طوسی و علامه حلی است. بر این اساس، تفکر عقلی فلسفی در آثار کلامی ایشان جایگاه برجسته‌ای دارد. روی‌کرد او در بیشتر مباحث کلامی، بهره‌گیری از استدلال عقلی است، اما در مسائلی که صبغه نقلی آنها غالب است مانند امامت خاصه و تفاصیل معاد، از ادله نقلی بهره گرفته است، چنان‌که در مواردی نیز عقل و نقل را در کنار یکدیگر نشانده است.

‏بحث درباره «علم دینی» یا «دینی سازی علوم» در زمینه علوم تجربی- به ویژه علوم انسانی- از مباحث جدید در عرصه دین‏پژوهی، فلسفه علم و کلام جدید است. در این‏باره دو رویکرد متعارض وجود دارد. بر اساس یک رویکرد، توصیف علوم تجربی به دینی و غیر دینی و به بیانی دیگر، «دینی سازی علوم تجربی» هم معقول و ممکن است و هم مفید و لازم، اما بر پایه رویکردی دیگر، این کار نامعقول و ناممکن است. طرفداران این رویکرد، بر اثبات دیدگاه خود، ادله‎ای آورده‎اند که رؤوس آن‏ها عبارت است از: بی‏معنایی وصف دینی در موضوع، غایت و روش علم، تفکیک مقام پرسش‎‎گری از پاسخ‎گویی و مقام گردآوری از مقام داوری در پژوهش علمی، بررسی مراحل سه‎گانه تحقیق علمی، ناتمامی مقدمات اسلامی سازی علوم انسانی، تعلق ناپذیری علم، تضعیف شأن معرفت بخشی گزاره‏های علمی و آسیب‏پذیری دین در پی تغییر نظریه‎های علمی. ادله مزبور در نوشتار حاضر مورد بررسی و نقد قرار گرفته است.

وجود «امام»، مصداق و مظهر کامل لطف الاهی برای مکلفان، حافظ و مجری احکام شریعت، مقتدای امت و فلسفه آفرینش است. چگونگی تحقق اهداف و آثار یاد شده از طریق امام غایب، پرسشی است که از دیر زمان مطرح بوده و از سوی پیشوایان معصوم و عالمان امامیه به آن پاسخ داده شده است. اما تا آن جا که نگارنده آگاهی دارد تاکنون اثری که همه ابعاد این مسئله را محققانه بررسی کرده باشد، نگارش نیافته است. نوشتار حاضر آثار امام غایب(عج) را در دو قلمرو «تکوین» و «تشریع» مورد پژوهش قرار داده است. نقش فاعلی و غایی امام در نظام آفرینش، حفظ شریعت، هدایت باطنی، رهبری علمی و سیاسی با واسطه، عنایت­های ویژه، ارتباط از طریق دعا و زیارت؛ موضوعاتی است که این نوشتار به آن‌ها پرداخته است.

یکی از دلایل امامت امامان دوازدهگانه اهل بیت: آیه مودت؛ آیه 23 سوره شوری: ) قُلْ لَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَی( و روایات مربوط به آن است. بر اساس این روایات، مقصود از «قربی» در آیه شریفه، امیرالمؤمنین علی(ع) ، فاطمه زهرا(س) و دیگر امامان از ذریه امیرالمؤمنین(ع) هستند. این مطلب مورد اجماع شیعه امامیه است. شماری از عالمان اهل سنت نیز آن را به‌ویژه درباره اهل کسا پذیرفته‌اند. در این آیه شریفه، مودت خویشاوندان پیامبر(ص) به منزله اجر رسالت آن حضرت به شمار آمده است. این مطلب گویای آن است که مقام و منزلت معنوی آنان با مقام و منزلت رسالت، محک می‌خورد. لذا با توجه به این که افضلیت و عصمت از شرایط مهم امامت است، امامت امامان اهل بیت: ثابت می‌شود. امامت دارای ابعاد ظاهری و باطنی، علمی و عملی، اخلاقی و سیاسی است. از منظر اسلام، مرد بودن یکی از شرایط امامت سیاسی است. لذا عدم اعتقاد به امامت سیاسی فاطمه زهرا3، بر دلالت آیه مودت بر امامت اهل بیت: خدشه ای وارد نمی‌سازد. همچنین، اعتقاد به امامت امیرالمؤمنین(ع) در زمان پیامبر(ص) و امامت امام حسن(ع) در زمان امیرالمؤمنین(ع) - به مقتضای آیه مودت- با اعتقاد به وحدت امام در هر زمان ناسازگار نیست؛ زیرا مقصود از وحدت امام در هر زمان این نیست که دارنده مقام امامت یکی است؛ بلکه مقصود این است که امام علاوه بر داشتن مقام امامت، حق اعمال ولایت و امامت به صورت مستقل داشته باشد. به عبارت دیگر، دو امام در عرض هم، در طول یکدیگر، مانند نبوت و امامت موسی و هارون در یک زمان.

یکی از استوارترین برهان‎هایی که بر وجود خداوند متعال اقامه شده، برهان امکان یا برهان امکان و وجوب است. برهان وجود و برهان صدیقین سینوی، نام‏های دیگر آن است. از برهان امکان دو گونه تقریر ارائه شده است. گونه نخست، بر قبول واقعیت یا موجود، بدون لحاظ اینکه ممکن الوجود است، مبتنی است، و گونه دوم بر وجود ممکن الوجود مبتنی است. در تقریر اول، از وجود موجود (واقعیت) بر وجود واجب الوجود بالذات استدلال می‎شود، و در تقریر دوم از وجود ممکن الوجود ضرورت وجود واجب الوجود بالذات اثبات می‎شود. از هر یک از دو گونه تقریر برهان امکان، تبیین‏های مختلفی ارائه شده است، برخی از تبیین‏های گونه اول، مبتنی بر امتناع دور و تسلسل در علیت است، و برخی دیگر، مبتنی بر آن نیست. گونه دوم تقریر برهان امکان نیز با عبارت‏های متفاوتی تبیین شده است. در این میان شیخ اشراق نیز تقریر ویژه‏ای از برهان امکان عرضه نموده است. لمی یا انّی بودن برهان امکان از جمله مسایل مورد بحث درباره آن است، چنان‏که اشکالاتی نیز بر این برهان وارد شده است که از سوی متفکران اسلامی به آن‏ها پاسخ داده شده است. مسایل و مباحث مزبور، در این نوشتار تبیین و بررسی شده است.

الهیات طبیعی (عقلی)، در تبیین و اثبات آموزه‎های دینی، به ویژه در زمینه خداشناسی، از تفکر عقلی درباره اوصاف جهان، مانند امکان، حرکت و حدوث (الهیات طبیعی بالمعنی الاخص) یا نظم و اتقان در عالم طبیعت (الهیات طبیعی بالمعنی الاخص) بهره می‎برد. الهیات طبیعی به معنای خاص آن- به ویژه در جهان مسیحیت- فراز و فرودهایی را پشت سر گذاشته و طرفداران و منتقدان نام آشنایی در میان فلاسفه، دانشمندان و متکلمان داشته است، ایان باربور، شرح مبسوطی از این تحولات را گزارش کرده و خود نیز از دو منظر معرفت شناختی و دین شناختی، آن را نقد کرده است. اگر چه، برخی از تقریرهایی که از الهیات طبیعی ارائه شده، نا استوار و نقدپذیر است، ولی پاره‎ای از آن‎ها استوار و قابل دفاع می‏باشد، و برخی از نقدها ناشی از انتظارات نابجایی است که از آن مطرح شده است.

محقق حلی از عالمان برجسته قرن هفتم است که متناسب با نیازهای عصر خویش به مباحث کلامی ورود پیدا کرده است. وی در علم کلام کتاب «المسلک فی اصول الدین» و دو رساله به نام‌های «الرسالة الماتعیة فی اصول الدین»، و «رسالة فی العقیده» را به رشته تحریر درآورده است. چینش معارف اعتقادی در آثار مذکور مشابه بوده، و در ضمن چهار بخش: «توحید الهی»، «افعال الهی»، «نبوت»، و «امامت» بیان شده است. محقق حلی از متکلمین عقل گرا به شمار می‌رود، اما در مباحث کلامی به اقتضای نوع مسئله از علوم مختلف بهره گرفته است، که می‌توان به علوم عقلی چون: منطق، معرفت شناسی، فلسفه، و علوم نقلی چون: ادبیات، تاریخ، علوم حدیث، و اصول فقه اشاره نمود. از دیگر ویژگی‌های روشی محقق حلی می‌توان به بیان دیدگاه‌ها و نظرات فرقه‌ها و صاحب‌نظران در بسیاری از مواضع، و نقد و بررسی آنها اشاره نمود.

جبر و اختیار از مسایل مورد گفت وگوی علم و الهیات است. در الهیات، درباره جبر و اختیار، دو دیدگاه جبر انگاری، و اختیار انگاری مطرح شده است، و از سوی دیگر، در فیزیک کلاسیک، اصل موجبیت یا جبر علی و معلولی به رسمیت شناخته شده، اما در فیزیک کوانتوم، این اصل در خصوص پدیده‎های اتمی، مورد تردید یا انکار واقع شده، و اصل عدم قطعیت یا عدم تعین، جایگزین آن شده و تفسیرهای مختلفی از آن ارائه شده است. کسانی، اصل موجبیت در فیزیک کلاسیک را پشتوانه علمی نظریه جبر در الهیات، و کسانی دیگر، اصل عدم قطعیت در فیزیک کوانتوم را پشتوانه علمی نظریه اختیار در الهیات، انگاشته‏اند. این دو انگاره با انتفاد گروهی دیگر از متألهان و دانشمندان روبرو گردیده است. دیدگاه‏های مزبور، در نوشتار پیش‏رو، تبیین وتحلیل شده است.