جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اگر عرفان اسلامی را به دو بخش عمده، یعنی عرفان عملی و عرفان نظری تقسیم کنیم، عمده ترین بحث در عرفان عملی توصیه های سلوکی است. این توصیه ها، علی رغم اهمیتی که تا قرن هفتم، در تعلیمات صوفیان داشته است، بعد از ظهور اقطاب عرفانِ نظری کمتر بدانها توجه شده و امروزه نیز کمتر بازخوانی می شوند. با توجه به این مطلب، بررسی حاضر بر آن است تا با گردآوری این توصیه ها و ارائه ی تقسیم بندی جدید از آ نها، هم توصیه های سلوکی را بازخوانی کند و هم در حد امکان به سه سؤال عمده در این زمینه پاسخ دهد: 1. در ارائه ی این توصیه ها چه نسبیت هایی وجود دارد. 2. آیا می توان از میان این توصیه ها چند گونه نظام استخراج کرد که مثلاً یکی حاکی از نظم تعلیمی یا نظم وقوع آنها بوده و دیگری حکایت از نظم شجره ای آنها داشته باشد. 3. آیا می توان غایت واحدی برای این توصیه ها فرض کرد و اگر می توان، آن غایت چه می تواند باشد. برای دستیابی به اهداف خود در این راستا، ابتدا بحثی تحت عنوان مبانی تحقیق طرح می شود و در آن مبانی اتخاذ شده، از جمله قیود طرح، حیطه ی بحث، شرح مفاهیم، روش تحقیق و پیشینه ی بررسی مطرح می گردد. سپس در فصل دوم، توصیه های سلوکی تقسیم بندی شده و با ارائه ی توضیحاتی به بازخوانی آنها کمک می شود. در فصل سوم نیز سعی بر آن است که برای سؤالات مطرح شده جوابی درخور یافت شود.