جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

علامه حسن زاده آملی حکیم و دانشمند از معدود علمای است که از جامعیت علمی برخوردار است هم در علوم عقلی و نقلی و هم در سیر و سلوک و کشف و شهود مراتب عالیه را طی کرده اند. مکتب تاویلی ایشان با مستندات عقلی و نقلی و عرفانی همراه بوده علامه حسن زاده آملی هرجا سخن از اسرار و حقایق به میان می آورد التفات ویژه ای به طهارت نفس، سیر و سلوک و کشف و شود می کنند. تاویل روشی برای رسیدن به لایه های باطنی و معانی ژرف و عمیقی است که در کتاب تکوینی و تدوینی وجود دارد. و نه برای انسان حد یقف است و نه برای قرآن. چراکه برای قرآن، قرآن کتبی، قرآن مثالی، قرآن عقلی هست وآیات و درجات قرآن، زمانی برای انسان تجلی می کند و اسرار و حقایق خود را به او نشان می دهد که انسان اسماء و صفات الهی را در خودش پیاده کند لذا معرفت فکری غیر از معرفت قلبی است. محال است انسان تنها با معرفت فکری به کنه اسرار و حقایق برسد. از دیدگاه علامه حسن زاده آملی فهم انسان ازکتاب تکوین و تدوین الهی دارای مراتب و درجات است.مراتب و درجات قرآن در وجود انسان نمود پیدا می کند. انسان هرچه بیشتر کتاب وجودی خودش را بخواند به فهم بالاتری دست پیدا می کند.

در این پایان نامه به فضایل اهل بیت (ع) در کتاب مستدرک علی الصحیحن حاکم نیشابوری که از عامای اهل سنت قرن چهارمپنجم است پرداخته شده و محتوای روایات این کتاب با آیات قرآن کریم مطابقت داده شده است. فضایل اهل بیت علیهم اسلام که در این کتاب مورد بررسی قرار گرفته شامل فضایل پنج تن آل عبا به صورت مطلق، فضایل امام علی علیه السلام، فضایل حضرت فاطمه سلام الله علیها و فضایل امام حسن و امام حسین علیهما السلام است. روش استفاده شده در این پژوهش توصیفی- تحلیلی است.

در قسمت فضایل حسنین (ع) کتاب «مستدرک علی الصحیحین» حاکم نیشابوری، مناظره ای میان حجآج بن یوسف و یحیی بن یعمر نقل شده است که در آن حجّاج ضمن طرح شبهه ای، انتساب مستقیم امام حسین (ع) را به پیامبر (ص) و ذرّیه بودن ایشان نفی نمود. این شبهه بلافاصله با پاسخ مستدل قرآنی یحیی بن یعمر مواجه شد. پرسش این است که یحیی بن یعمر در اثبات ذرّیه بودن امام حسین(ع) به چه آیه یا آیاتی استناد نمود؟ این مقاله در صدد است با استناد به آیات و روایات و با اتّخاذ روش توصیفی- تحلیلی، به شبهه عدم انتساب مستقیم امام حسین (ع) به پیامبر (ص)پاسخ گوید. بررسی ها نشان می دهد: ذرّیه بودن امام حسین (ع) در آیات 84 و 85 سوره انعام، 61 آل عمران و 23 نساء و روایاتی که رسول خدا (ص) از امام حسین (ع) به عنوان فرزند خود یاد نموده اند، قابل اثبات است.

این تحقیق با هدف بررسی زندگی و مصحف و قرائات و دیگر روایات قرآنی او به انجام رسیده و مشتمل بر شش فصل با این مباحث است: فصل اول، زندگی نامه ابی بن کعب؛ فصل دوم، مصحف ابی بن کعب؛ فصل سوم، نقد و بررسی حدیث فضائل سور منسوب به ابی بن کعب، فصل چهارم، ابی بن کعب و علوم قرآنی: ویژگی تفسیر ابی بن کعب، منابع تفسیری ابی بن کعب، آرای ابی بن کعب در علوم قرآنی، نقش ابی بن کعب در علم قرائت؛ فصل پنجم، قرائات ابی بن کعب؛ فصل ششم، روایات تفسیری ابی بن کعب.