جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

به تعبیر مولانا روح انسان که از عالم خویش به دور افتاده و در زندان تن محبوس گشته و مانند نی در شوق رجوع بدان عالم در این قفس ناله و شکایت آغاز کرده است وی می گوید آن همه زیبایی که در تن دیده می شود به خاطر انعکاسی است که روح در او ایجاد می کند وقتی روح از تن جدا می شود تن تباه می گردد و بوی گندش همه جا را فرا می گیرد. پس جان مجرد است و نقص ونیاز و آفت بدان راه ندارد.روح در آغاز وجودش روحانی و پاک بوده وچون به کالبد عنصری تعلق یافته رنگ جسمانی پیدا کرده است. نفس هر لحظه رنگ عوض می کند وگاه نفس اماره وگاه به نام لوامه و مطمئنه و... خوانده می شود ولی روح لطیفه ای ازلی که جایگاه علوم و وحی و الهام باشد و از جنس ملائکه و جدا از جسم می باشد.

ابراهیم (ع)، در سه دین یهودیت، مسیحیت و اسلام، دارای عظمت خاصی است. به حدی که هر یک از این ادیان، همواره خود را به ایشان منصوب دانسته و دینشان را در زمره دین ابراهیمی قلمداد می کنند.پیامبران این ادیان برای تداوم شریعت، همراهانی خاص، همانند هارون و خاندان لاوی در عهد موسی (ع)، حواریون در زمان عیسی (ع) و امام (ع) و صحابه خاص در دوره پیامبر اسلام (ص) برگزیده اند. این افراد بعد از پیامبران در مسیر تاریخ وظیفه نگهبانی از دین را بر عهده گرفته و در هر یک از ادیان با نام های برگرفته از فرهنگ آن معروف شده اند.روحانیت، به سبب مصاحبت مستقیم با صاحب شریعت و یا دسترسی، مهارت و تسلط بر منابع و متون شریعت، قول و فعلش برای عموم حجت بوده و همین عامل سبب شده تا روحانیت در ادیان ابراهیمی به لحاظ جایگاهشان در همه امور معنوی و دنیوی از جمله مسائل اخلاقی، دینی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی و ... تاثیر مستقیم داشته باشد.در اسلام، این شان و جایگاه با نام های فقهاء، علماء و اولوالامر آورده شده است و به کسانی اطلاق می شود که در احکام دین به معرفت عمیق رسیده اند و به عنوان نایبان پیامبر (ص) و ائمه معصومین (ع) در عصر غیبت معرفی شده اند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.