جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

وهابیت فرقه ای منشعب شده از مذهب حنبلی است که بنیانگذار آن ابن تیمیه است و اعتقاد به عدم توسل به انبیاء و اولیاء و زیارت قبور آنها دارد. گسترش و ترویج این عقاید به صورت شدیدتر آن در سرزمین عربستان توسط محمد بن عبدالوهاب بوده. آنها معتقدند که عقایدشان را از قرآن و سنت و پیامبر و سلف صالح گرفته اند و سایر مسلمانان دچار انحراف شده اند. اگرچه محمد بن عبدالوهاب با حمایت مالی و نظامی آل سعود و کشور انگلستان سعی داشت تا بر تکفیر مسلمانان، حلال کردن خون آنها، نابودی پایگاه وحدت جهان اسلام کعبه مقدس، و ویرانی قبه ها و ضریح ها و بارگاه های مقدسه و انتشار قرآنی به نام خود بپردازد اما این نقشه شوم او تحقق پیدا نکرد و فقط به مباحثی چون عدم توسل، شفاعت، زیارت قبور ائمه، اموات و غیره پرداخته است که زمینه های انحراف او در این عقاید کاملاً با مطالعه این تحقیق روشن و مشخص است. هزینه های زیاد و حمایت مالی از سوی بیگانگان در دهه های اخیر تا حدودی ذهن جوانان و حتی اهل قلم را در مطالعه کتابهایی در این باب به خویش مشغول نموده است که در پاره ای از موارد به انحراف و یا احیاناً گرایش و طرح سؤالات ذهنی برای آنها منجر شده است که در اینجا سعی شده تا با عقاید وهابیان با مستندات قرآنی و روایی و کلام علمای شیعه و اهل سنت و بزرگان وهابیت به آنها پاسخ داده شود. کلید واژه ها: آئین وهابیت نقد عقاید ر

بدست آوردن معانی ریشه ای لغات قرآن است و تطبیق معانی لغات آیات با روایاتی که آن لغات در آنها بکار رفته است . دراین پژوهش لغات بخش " هاآ" تا "یاآ" کتاب مفردات راغب اصفهانی باتوجه به رویات فریفین ، تفسیر و توضیح داده شده است روش نمونه گیری : بررسی نظریات اهل لغت و مفسرین است روش پژوهش : روش کتابخانه ای ، مطالعه و فیش برداری از منابع نظری موجود و نقد و بررسی آنها با مراجعه به کتابخانه های مجلس شورای اسلامی و مجتمع ولی عصر دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز است طرح پژوهش : تبیین و بررسی لغات قرآن کریم و استفاده از نظریات علمای علم لغت و همچنین مفسرین دراین رابطه است نتیجه کلی : اینکه برای فهم و درک بهتر و دقیق از معانی کلمات قرآن کریم شناخت معانی ریشه ای و سیر تحولات آن کلمه در اعصار مختلف بسیار مفید است . همچنین بررسی فهم روایاتی که آن کلمه در آنها بکار رفته است می توانند ما را در رسیدن به معانی اصلی آن کلمه یاری کنند

در این رساله سعی شده است تا گزارشی مختصر از تئوریهای فضیلت سودگروی و وظیفه گروی و نظریه پردازان آنها ارائه شود تا جغرافیانی نظریه اعتدال در اخلاق فضیلت و فلسفه اخلاق برای خوانندگان روشن باشد. در این رساله تاثیر نظریه اعتدال ارسطو بر متفکران و حکیمان اسلامی مثل فارابی، ابن مسکویه، خواجه نصیر، ابن سینا و ... اشاره شده است. پس از نقد نظریه اعتدال و بیان مشکلات آن، محقق به این نتیجه رسیده است که این نظریه برای اخلاق اسلامی و تشخیص فضیلت از رذیلت اخلاقی از نظر اسلام مناسب نمی باشد.در بخش آخر رساله سعی شده است با بررسی منابع ناب اسلامی، ملاکی برای تشخیص فضیلت و رذیلت اسلامی معرفی شود.

این تحقیق، چهار فصل دارد: فصل های اوّل و دوم به کلّیات و روش و مراحل تحقیق پرداخته، و در فصل سوم، زندگی علمی فِرِگه، برنامه ها و اهداف فکری و فرهنگی او بررسی، و نشان داده شده که وی در پی تحکیم مبانی ریاضیات بوده است و برای این هدف، درصدد بوده ریاضیات را بر منطق مبتنی کند و بدین جهت، لازم دیده است که ابتدا، خودِ منطق منقّح شود. مباحث منطقی او بر مبانی فلسفی خاصّی مبتنی است که در فصل چهارم، سه مبنا در قالب شش بخش مورد تحقیق و نقد و ارزیابی قرار گرفته است: 1. نقد فرگه از روان شناسی گری: او با روان شناسی گری در منطق به شدّت مخالف بود. در نظر او، موضوع منطق یعنی اندیشه، و صدق و کذبش بی زمان و بی مکان است و ازلاً و ابداً به نحو عینی در خارج از اذهان موجود بوده، به یک اندازه در معرض شهود انسان ها قرار دارد. 2. بررسی و نقد نظریه فرگه در نقد روان شناسی گری: به گمان ما، فرگه در پرهیز از روان شناسی گری به نحوی که توضیح میدهد، به خطا میرود; زیرا موضوعات منطقی، عینی و مستقل از ادراک نیستند; بلکه تصوّر و تصدیق از حیث حکایت، موضوع منطق هستند که قائم به ذهن انسانند. این ادراکات گرچه از حیث وجود شخصیاند، از حیث کشف، مستقل از مدرک اند; بدین جهت، جایی برای نسبیت و انتقال ناپذیری معرفت باقی نمیماند. 3. معنا و مدلول: بحث دیگری که در این جا مطرح شده، تمییز بین معنا و مدلول است. فرگه به سبب مشکلی در قضیه اتّحادیه، به وجود معنای مغایرِ با مدلول، برای لفظ قائل شده است: لفظ، معنا را بیان و از طریقش بر مدلول دلالت میکند. 4. بررسی و نقد نظریه فرگه درباره معنا و مدلول: به نظر ما، معنای لفظ در اسم های خاص، همان مدلول خارجی است و در غیر اسم های خاص، طبیعتِ آن شیء یعنی محکی تصوّرِ متناظر با لفظ شمرده می شود که وجودش از ذهن و خارج اعمّ; ولی در خارج به وجود مصادیق است. نظریه فرگه مقبول نیست; زیرا او دلیل کافی بر مدّعایش * و معمّای قضیه اتّحادیه به نحو دیگری حلّ می شود. دلالت جمله بر صدق و کذب نادرست است. 5. تابع و شیء: فرگه عناصر موجود در قلمروهای لفظ، معنا و مدلول را به دو دسته ناقص و کامل تقسیم می کند. او اسم خاص را کامل و مفهوم واژه را ناقص میداند. مدلولِ اسم خاص، شیء، و مدلولِ مفهوم واژه، مفهوم نامیده می شود. شیء هرگز محمول قرار نمی گیرد، و صرفاً موضوع یا بخشی از محمول واقع میشود. مفهوم واژه، هرگز موضوع قرار نمیگیرد. 6. بررسی و نقد نظریه فرگه درباره تابع و شیء: به نظر ما، تفکیک تابع و شیء به نحوی که فرگه تعریف کرده، نادرست است. هم اشیاء، محمول قرار می گیرند و هم مفاهیم و توابع، موضوع می شوند. همان طور که خود فرگه در مقام سخن گفتن از توابع و مفاهیم به همین نحو عمل میکند و توجیه هایی را که در حلّ پارادوکس مفهوم و شیء آورده، ناتمام است. ارجاع قضیه حملی کلّی به شرطی نیز ناتمام است; زیرا نمیتواند از مفهوم واژه در قضیه شرطیه در ناحیه موضوع استفاده نکند و سرانجام فصل پنجم به خلاصه فصول گذشته و ارائه پیشنهادهای مورد نظر درباره موضوع اختصاص یافته است.

کتابنامه // امامت مفهومی است که در اسلام از جایگاه ویژه ای بخوردار است و در مکتب تشیع، محوریت این مذهب را به عهده دارد به صورتی که این مذهب با مذاهب دیگر اسلامی در شئونی است که برای امام قائل است. خاتمیت به عنوان یکی از آموزه های مسلم اسلام ک مورد قبول قاطع تمام مسلمانا می باشد ارتباط تنگاتنگی با مفهوم امامت دارد با توجه به متون اسلامی و اهداف دین جاودانی اسلام خاتمیت به معنی ختم نبوت و قطع و وحی تشریعی است و نمی تواند به معنی قطع ارتباط با عالم بالا و واگذاری انسان به عقل خود باشد به عبارتی آنچه پایان یافته است معارف و نیازمندی بشر به هدایت تشریعی نیست بلکه نیازمندی شریعت به تجدید پایان یافته است. معارف و احکام اسلامی به گونه ای تشریع شده است که توانایی پاسخگویی به نیازهای هدایتی و وحیانی بشر را در همه امور زندگی اش دارد، بنابراین بشر عصر جدید نیز مانند بشر عهد قدیم برای رسیدن به سعادت اخروی و دنیوی علاوه بر بهره مندی از معرفت های حسی و تجربی و عقلی به معرفت های وحیانی نیازمند است. در مقابل این تفسیر رسمی و عومی از خاتمیت، تفسیر دیگری مطرح است که معتقد است بشر امروزی بدلیل رشد علمی و عقلی، خود توانایی تشخیص و تعیین راه درست زندگی را دارد و نیازی به رهنمودهای وحیانی نیست. اساسا دلیل خاتمیت نیز همین امر می باشد اقبال لاهوری و دکتر سروش از جمله این افراد می باشند. این گونه برداشتهای از خاتمیت به دلیل ارائه تفاسیر خاصی است که از وحی اسلامی می شود که ریشه این تفاسیر نیز به نشناختن ویژگی های وحی اسلامی یا نادیده گرفتن آن ا بر می گردد. از نظر این تلقی جدید از خاتمیت، ضرورتی برای وجود امامانی بعد از پیامبر نیست و اعتقاد به امامی با خصوصیات الاهی ناقض خاتمیت است. همان طور که گفته شد اساس این تفکر به تفسیری که از وحی دارد بر می گردد. با شناخت وحی اسلامی با توجه به کتاب و سنت باطل بودن این تلقی واضح است، درست است که اسلام دین خاتم و پیامبر اسلام، پیامبر خاتم است اما با اندک تاملی در وحی اسلامی و سیره پیامبر گرامی اسلام مشخص می شود اصل امامت برای تحقق مفهوم خاتمیت امری لازم و ضروری است. زیرا اسلام برای جاودانه بودن لاید احکام و معارفش بصورت کامل در اختیار مردم قرار گیرد و این اکمال تنها از طریق ائمه معصومین امکان پذیر است. بنابراین امامت نتنها با خاتمیت ناسازگار نیست بلکه بدون وجود اصل امامت، خاتمیت ادعای نامفهوم از جانب دین اسلام خواهد بود. با تکیه بر این مساله خصوصیات ویژه ای برا یشخص امام ثابت می گردد به این صورت که جانشینان پیامبر خاتم باید دارای صفات الاهی مانند عصمت و ارتباط با عالم غیب باشند تا به خوبی بتوانند از عهده تبیین دین و اداره امور مسلمین برآیند و به خاتمیت دین اسلام جامعه عمل بپوشانند.

کتابنامه: ص. ۲۲۹-‎۲۲۵؛ همچنین بصورت زیرنویس // تحقیق پیش رو در واقع تلاشی است در راه شناسایی ماهیت ایمان که از عمده ترین مولفه های اعتقادی در میان دو دین بزرگ اسلام و مسیحیت است. آنچه در این تحقیق به بحث گذاشته شده است در آغاز در حوزه کلیات، به تاریخچه مفهوم ایمان در میان این دو دین، اختصاص یافته و در ادامه به مفاهیمی که در مورد این ماهیت به کار می آیند می پردازد. مفاهیمی از قبیل معرفت، تصدیق، عقل و شک در این راستا به بحث گذاشته شده و ارتباط آنها با بحث ایمان مورد بررسی قرار گرفته است. آنچه که در ادامه در خصوص مقایسه مفهوم ایمان میان این دو دین مهم به نظر می رسد شناخت ایمان در دین مسیحیت آموزه های کتاب مقدس و بر اساس اندیشه اندیشمندان حوزه کلام مسیحی است. بر این اساس عوامل و پیش زمینه های ایمان گروی در مسیحیت مورد عنایت واقع شده ودر نهایت، ایمان در میان اندیشمندان مسیحی به دو دیدگاه عمده ایمان گزاره ای و نظریه غیر گزاره ای تقسیم شده و دیدگاه برخی از طرفداران هر یک از این دو دیدگاه عمده مانند آکویناس، پاسکال، ویلیام جیمز، جان هیک، کیر کگور، و وینکتشتاین مورد طرح واقع شده و در نهایت مورد نقد و بررسی قرار گرفته است. دیدگاه اسلام درباره ماهیت ایمان نیز از ارکان اساسی این تحقیق بوده و تلاش شدهدر آغاز دیدگاه متون دینی اسلام و شیعه در این مورد را به تصویر کشیده و از این روی در آغاز دیدگاه کتاب آسمانی مسلمانان، ( قرآن) در مورد ارکاناین مفهوم، ارائه شده و در نهایت مولفه هایی چون تعریف ایمان، نقش اقرار در ماهیت ایمان، میزان دخالت عمل صالح در ایمان و افزایش و کاهش پذیری ایمان بر اساس دیدگاه فرقه ها و نحله های دین اسلام(خوارج، اشاعره، مرجئه، معتزله و شیعه) بحث گذاشته شده است. با توجه به توضیح و تبیینی که در این تحقیق در مورد ماهیت ایمان بر اساس دو دین بزرگ اسلام و مسیحیت و اندیشه متکلمان آنان، ارائه شده است این تحقیق در نهایت و نتیجه گیری بدین باور نائل آمده است که اولا، مقوله ایمان را می توان از مشترکات این دو دین مورد اهتمام واقع شده است به گونه ای که اهتمام و عنایت به مقوله ایمان را می توان از مشترکات این دو دین بلکه کل ادیان آسمانی برشمرد. ثانیا ایمان در ادیان، به امور غیر تجربی تعلق گرفته واز موجبات تامین سعادت، تلقی شده است. ثالثا، ایمان مقوله ای اکراه و اجبار پذیر نبوده و تابع اختیار و اراده افراد است. گر چه این امر در در منطق مسیحیت، در فرایند ریسک و خطر کردن و با توجه به عدم شناخت متعلق ایمان و در گرو مصلحت حاصل می شود. رابعا، تبیین ایمان در اسلام و مسیحیت تابع پیش فرضهای این ادیان بوده و با توجه به تفاوت اساسی این مبانی و منابع با یکدیگر تبیین های متفاوتی از سوی اصحاب واندیشمندان این دو دین عرضه شده است. به گونه ای که ایمان در اسلام جز با وصف یقین متصور نبوده و با شک قابل جمع نیست. و این د حالی است که ایمان مسیحی مقولهای شک پذیر و عقل گریز بلکه عقل ستیز است. بحث از ایمان در هر یک از دو دین به خاطر علل و اغراض متفاوتی صورت پذیرفته است در حالی که متکلمان در حوزه اسلامی با توجه به عقل پذیری مبانی الهیات و تاکید این دین به عقلانیت و خرد ورزی و نوع استدلالاتی که در فضای صدر اسلام وتوسط پیمبر و بزرگان دین صورت پذیرفته و به خاطر مسائل تاریخی بر اساس هر یک از نحله های اسلامی برخی از مولفه ها، ( اقرار، عمل صالح و...) از ارکان آن فرض شده است، در مسیحیت، با توجه به این که منابع اولیه این دین از اساس، در بستر خرد ناپذیری و در قالب امور چون تثلیث، فرزند انگاری مسیح برای خدا، فدیه بودن مرگ مسیح برای بخشیده شدن گناهان، نجات و اموری از این دست، و ر قالب کتاب مقدس ارائه شده و اولیای این دین از آغاز بر ایمان آوری به عنوان مقوله ای که معرفت را به دنبال خواهد داشت تاکید کرده و عقل گریزی را نشانه حقانیت آن می دانستند. خامسا، عمده مساله ای که به اختلاف در نگاه این دو دین در باب ایمان منجر شده است دیدگاه متفاوتی است که در این دودین نسبت به وحی وجود دارد. در حالی که در اسلام بر جزء بودن تک تک کلمات قرآن به عنوان وحی تاکید می شود و کلمات وحی از بیانات پیامبر متفاوت انگاشته شده است، وحی در مسیحیت کلماتی هستند که توسط قلم برخی از اصحاب عیسی نگاشته شده و بیشتر جنبه تاریخی دارند. طبیعی است که نگاه متفاوتی به وحی به عنوان متعلق به ایمان موجب تفاوت اساسی در تلقی از ایمان شده و تفاوت و تمایز ایمان در این دو دین را به ارمغان خواهد آورد. سادسا از اموری که موجبات تمایز حوزه تبیینی ایمان در اسلام و مسیحیت شده است، فضایی که در مغرب زمین و پس از قرون وسطی شکل گرفته است. در حالی که مسیحیت قرون وسطی با به خدمت گرفتن فلسفه یونان برای توجیهات الهیات مسیحی هر توجیهی غیر از توجیهات و تفسیرهای خود از حیات و عالم را نمی پذیرد بلکه به کفر و الحاد متهم می کرد اندیشمندان مغرب زمین در فضای غیر منطقی اربابان کلیسا به مقابله با این برداشتها پرداخته در طول زمان و در بستر رنساس به تشکیک در توجیهات کلیسا پرداخته و در نهایت در فرایند سکولاریسم، حوزه دین و علم را از هم جدا کرده و امورات علمی را یقین پذیر و امورات الهی را اموری غیر عملی فرض کرده اند. این روند در ادامه، فرضیه غالب و گفتمان رایج اندیشمندان غربی گردید. در این فضا ایمان جز با توجیهات و تبیین هایی قابل جمع با شک، غیر معرفتی، خرد گریز و عقل ستیز نمی توانست انجام شود. و این در حالی است که چنین فضایی در اسلام وجود نداشته و در اسلام، اموراتی که باعقل صریح مخالفت داشته است، مردود دانسته و طرد شده است.