جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: روشنگری لیبرال و نیز چپ رادیکال تر هر دو به طور سنتی با دین به عنوان یک نیروی ارتجاعی در سیاست مخالفت کرده اند، دیدگاهی که در شناسایی سیاست دین به عنوان تئوکراسی بنیادگرا به اوج خود رسیده است. اما اخیراً تعدادی از متفکران - آگامبن، بدیو، تابوس و به‌ویژه سیمون کریچلی- شروع به کشف تعامل سازنده‌تری از امر دینی و سیاسی کرده‌اند که در آن دین به‌عنوان شکل ممکن یا حتی ضروری رهایی انسان ظاهر می‌شود. مقالات این مجموعه، برگرفته از کارگاهی است که در و با سیمون کریچلی در دانشگاه تگزاس در سن آنتونیو در فوریه 2010 برگزار شد، راه‌هایی را بررسی می‌کند که در آن مواجهه دین با سیاست نه تنها سیاست، بلکه خود دین را نیز تغییر می‌دهد و آن را به شکلی درمی‌آورد. مذاهب مختلف سیاسی، از جمله نه فقط متافیزیک دینی بدعت‌گذار، بلکه آنچه کریچلی به عنوان دین غیر متافیزیکی، یعنی ایمان بی‌ایمانان، توصیف می‌کند. با شروع از شجره نامه خود کریچلی از ایمان پولین، مقالات این مجموعه به بررسی و دفاع از برخی از مذاهب سیاست و مفاهیم آنها می پردازد. کوستیکا براداتان پیامدهای جایگزینی طنز کریچلی به جای تراژدی را به عنوان وسیله ای برای حداقل فاصله گذاری مورد نیاز برای هر سیاستی به زبان می آورد. جیل استافر دینداری غیر متافیزیکی کریچلی را با روایت چارلز تیلور از مسیحیت مقایسه می کند. آلیستر ولچمن الهیات سیاسی مرزها را بر اساس عمل بی‌زمان آفرینش خدا باز می‌کند. آن اوبیرن دیالکتیک ظریف بین آداب و اخلاق را در اخلاق سیاسی روسو بررسی می کند. رولاند شامپاین یک دین غیر متافیزیکی مهربان را در مقوله منفرد سیاسی آرنت می بیند. دیوید پاناژیا اخلاقیات کریچلی را به عنوان مبنایی برای پیوند سیاسی غیر متافیزیکی معرفی می کند. فیلیپ کوادریو در مورد پیامدهای سیاسی «آنارشیسم عرفانی» کریچلی تعجب می کند و تینا چنتر مکان اولیه سنت غربی را که در آن امر سیاسی و مذهبی تلاقی می کنند، داستان آنتیگون، تفسیرهای فلسفی فرعی داستان (مسلط) را بازخوانی می کند. توسط خوانش هگل) با استفاده از مجموعه ای از تخیل مجدد نمایشنامه پسااستعماری. این مجموعه با مصاحبه ای با سایمون کریچلی به پایان می رسد که موضوعات کارگاه را در پرتو رویدادهای سیاسی اخیرتر بررسی می کند: بهار عربی و ظهور و سقوط جنبش اشغال.

ترجمه ماشینی: چه نوع تجربه ای می تواند به تأیید و معنا بخشیدن به اعتقاد گیج کننده به آفرینش الهی، که در ادیان اصلی توحیدی مرکزی است، کمک کند؟ آنسلم و آکویناس درکی فلسفی از "خلقت" به عنوان رابطه نامتقارن بین جهان و خدا ایجاد کردند، به این معنا که جهان واقعاً در یک رابطه وابستگی کامل با خدا مرتبط است، اما خدا به هیچ وجه با این جهان آفریده شده مرتبط نیست. این ایده از یک رابطه نامتقارن مفهوم کلیدی است که تمام جنبه های این کتاب را متحد می کند که در بحث فلسفی درباره خدا سه پرسش اصلی مرتبط با یکدیگر را مورد بحث قرار می دهد - مسئله معنا، مسئله هستی، و مسئله همزیستی. . این کتاب «رمزهای» مختلف این رابطه نامتقارن را در تجربه زیسته ما قبل فلسفی بررسی می‌کند. اینها تجربیاتی مانند رابطه بین دانش ما و آنچه می دانیم، یا احساس تعهد ما نسبت به همسایه آسیب پذیرمان هستند. استدلال می‌کند که رمزگشایی چنین تجربیاتی به درک رابطه «نامتقارن» آفرینش کمک می‌کند و به نوبه خود آنها را معنا می‌کند. مسترسون بیشتر استدلال می کند که این ایده از رابطه نامتقارن بینشی را به سؤالات اصلی فلسفه دین ارائه می دهد و منبع روشنگر گفتگوی انتقادی با رویکردهای معاصر انگلیسی/آمریکایی و پدیدارشناختی در فلسفه دین است.

ترجمه ماشینی: یوهانس کلیماکوس، نویسنده مستعار سورن کی یرکگارد در بخش‌های فلسفی، دینی را ابداع می‌کند که به طرز مشکوکی شبیه مسیحیت است به عنوان جایگزینی برای این فرض که انسان‌ها حقیقت را در درون خود دارند. از طریق این ابزار ادبی، Climacus به شیوه ای تازه و متهورانه پرسش های دیرینه ای را در مورد رابطه ایمان مسیحی با عقل انسانی مطرح می کند. آیا ایده تجسم انسانی خدا از نظر منطقی منسجم است؟ آیا ایمان دینی محصول یک انتخاب داوطلبانه است؟ سی استفان ایوانز در بحثی جامع از یکی از مهم‌ترین کتاب‌های کی‌یرکگارد، توضیح بدیع کی‌رکگارد را توضیح می‌دهد که تنش بین ایمان و عقل را باید به‌عنوان پیامد شخصیت پرشور عقل درک کرد. عقل پرشور، فلسفه کی یرکگارد را در چارچوب اندیشه دینی پست مدرن قرار می دهد و خوانشی معاصر از فرگمنت ها را به عنوان چالشی برای نقد روشنگری مدرن از عقل و کنار گذاشتن حقیقت پست مدرن ارائه می دهد.