جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مایکل سَندِل، فیلسوف سیاسی معاصر امریکایی و استاد دانشگاه هاروارد، سه رویکرد بیشینه‌سازی رفاه، محترم شمردن آزادی و پرورش فضیلت را برای اندیشیدن دربارۀ عدالت مطرح و در کتاب حاضر نقاط قوت و ضعف این سه راه مختلف را بررسی می‌کند. سَندِل برای این کار خواننده را در برابر بزرگ‌ترین نوشته‌های فلسفی دربارۀ عدالت قرار می‌دهد و به بحث متقابل با فیلسوفان وامی‌دارد. با ارائۀ مثال‌هایی از زندگی واقعی، بحث‌های حقوقی و سیاسی معاصری را مطرح می‌کند که به پرسش‌هایی فلسفی می‌انجامد: آیا مالیات‌گرفتن عادلانه است؟ خدمت سربازی باید اجباری باشد یا داوطلبانه و آیا خریدن آن عادلانه است؟ اجاره‌کردن رحم یا فروش کلیه کار درستی است؟ سقط جنین اخلاقی است یا خیر؟ پذیرش در دانشگاه باید بر اساس شایستگی‌های افراد باشد یا بر اساس توانایی مالی‌شان؟ آیا ملت‌ها باید برای کارهای اشتباه گذشتگان‌شان عذرخواهی کنند؟ آیا درست است باورهای اخلاقی و دینی خود را در گفتمان عمومی دربارۀ عدالت دخالت دهیم؟ سَندِل برای پاسخ به این پرسش‌ها نظرات و دیدگاه‌های فیلسوفان مختلف را، از ارسطو تا کانت و رالز، بررسی می‌کند و با نشان‌دادن نقاط قوت و ضعف آن‌ها به پاسخگویی می‌پردازد.

آیا دروغ گفتن همواره نادرست است؟ آیا آزادی فردی باید حد و حدودی داشته باشد؟ آیا کشتن انسان‌ها را می‌شود گاهی توجیه کرد؟ آیا بازار آزاد منصفانه است؟ کار درست کدام است؟ پرسش‌هایی از این دست در قلب زندگی ما جا دارند. کتاب حاضر این پرسش‌ها را از منظری فلسفی و به‌شیوه‌ای پر کشش به بحث گذاشته است. برای این کار سندل طیف گسترده‌ای از دیدگاه‌های فیلسوفان قدیم و جدید را درباره‌ی عدالت به میان می‌آورد.

در نيمه دوم قرن بيستم فيلسوفان معاصر و از همه مهم‌تر رالز حرف‌هاي تازه‏اي را وارد مباحث ليبراليسم كردند که بحث از عدالت يکي از اين موارد است. اين مقاله بر آن است تا نظريه جان رالز درباره مبناي «عدالت چون انصاف» در ليبراليسم جان رالز را تبيين و نقد کند. رالز نظريه خود را «عدالت چون انصاف» مي‏نامد و بحث را از تعريف عدالت آغاز مي‏كند. اصول عدالت اجتماعي او را بر پايه آزادي و برابري است و عدالت به اين معنا نزد او به حوزه نهادهاي اجتماعي محدود است و اساسي فردگرايانه دارد. او مي‏كوشد نهادهاي موجود در دموكراسي مبتني بر قانون را تفسير و توجيه كند. وي براي اين كار دو اصل بنيادين تأسيس مي‏كند يکي مربوط به توزيع برابر ارزش‌هاي اجتماعي از جمله حق آزادي و ديگري نسبت به نابرابري‌هاي موجه که سود همگان در آن است. او سعي دارد با استفاده از اين اصول اولاً آزادي‌هاي اساسي شهروندان را بر ديگر مؤلفه‌های سياسي اولويت دهد و ثانياً فرصت‌هاي منصفانه و يكساني را در تصدي مناصب و مشاغل در اختيار شهروندانش نهد. در نهايت، با تمركز بر جوامعي كه آرا و نظريات متفاوت و متنوعي در دين، اخلاق و فلسفه دارند مانند جامعه امريكا، مفهومي از عدالت را پايه اتحاد و همبستگي اجتماعي قرار دهد كه همه با هر دين و شغل و تفكري بپذيرند. نظريه او را اساساً نظريه‏اي مساوات‌طلبانه انگاشته‏اند كه صبغه‏اي كانتي دارد و متكي بر نظريه قرارداد اجتماعي است. اين مقاله پس از تبيين نظريه او به نقد و بررسي آن از ديدگاه فيلسوفان پس از او مي‌پردازد. نگارنده نيز افزونه‌هايي بر اين نقدها وارد کرده است.

ترجمه ماشینی: از اواخر دهه 1970، جان رالز در هاروارد دوره‌ای در فلسفه اخلاق تدریس کرد که منجر به مجموعه‌ای از جزوه‌ها شد که در طول سال‌ها بارها و بارها دوباره کار شدند. او معتقد بود که در فلسفه نمی توان از غلبه تدریجی بر نظریه های گذشته صحبت کرد، همانطور که در فیزیک یا زیست شناسی از آن صحبت می شود. نظریات گذشته برای او اشکال کاملی از پاسخ به پرسش‌های واقعی هستند که باید در چارچوب خود خوانده شوند، اما می‌توانند به طور مثبت با زمان حال گفتگو کنند و منبع الهام برای حل مشکلات ما باشند. این بیست درس مقدمه ای بر تاریخ فلسفه مدرن و فرصتی برای کشف منابع تاریخی اندیشه یکی از بزرگترین فیلسوفان قرن بیستم است.

ترجمه ماشینی: دومین اثر مهم جان رالز، لیبرالیسم سیاسی (1993)، به این سؤال اختصاص دارد که چگونه یک جامعه لیبرال می تواند در مورد مسائل عدالت با توجه به کثرت گرایی اجتماعی اش به اجماع برسد. این مقالات تفاسیر منظمی از کار توسط محققان مشهور بین‌المللی ارائه می‌کنند و در عین حال، دامنه وسیع استدلال‌های رالز و همچنین محدودیت‌های آنها را بررسی می‌کنند.

ترجمه ماشینی: "نظریه عدالت" مهم ترین سهم دنیای انگلیسی زبان است، شاید حتی مهم ترین کمک به اخلاق سیاسی قرن بیستم. در اینجا، جان رالز نه تنها یک نظریه تا حد زیادی قانع کننده در مورد تلاقی اخلاق و فلسفه سیاسی پیش نویس می کند. او همچنین موفق می شود تعدادی تغییر پارادایم اساسی در بحث فلسفی ایجاد کند. پس از یک نسل بحث شدید، زمان بررسی فرا رسیده است. این به عنوان یک مرور کلی صرفاً توصیفی از بحث تا به امروز انجام نمی شود، بلکه در قالب یک تفسیر مشارکتی انجام می شود. نویسندگانی از زمینه‌های مختلف فلسفی از خود می‌پرسند که افکار رالز چگونه باید درک شوند و چه دامنه و قدرت متقاعدکننده‌ای برای گفتمان آینده دارند.

ترجمه ماشینی: کار جان رالز در مورد عدالت بیش از هر اثر دیگری در فلسفه اخلاق یا فلسفه سیاسی در قرن بیستم، تفسیرها را به خود جلب کرده و توجه بیشتری را برانگیخته است. رالز مولف دو رساله مهم، نظریه عدالت (1971) و لیبرالیسم سیاسی (1993) است. گفته می شود که نظریه عدالت، فلسفه سیاسی را در دنیای انگلیسی زبان احیا کرد. اما رالز قبل و بعد از نوشتن رساله‌های بزرگ خود، جریان پیوسته‌ای از مقالات را تولید کرد. برخی از این مقالات دیدگاه‌هایی درباره عدالت و لیبرالیسم متمایز از دیدگاه‌های موجود در این دو کتاب بیان می‌کنند. آنها به خودی خود به دلیل مسائل عمیق در مورد ماهیت عدالت، استدلال اخلاقی و لیبرالیسم که مطرح می کنند و همچنین به دلیل نوری که بر تکامل دیدگاه های رالز می اندازند، مهم هستند. برخی از مقالات به مسائلی می پردازند که در هیچ کدام از کتاب ها به آن اشاره نشده است. آنها به شناسایی برخی از مسیرهایی که برای نظریه‌پردازان لیبرال عدالت باز است و برخی از مشکلات گره‌دار که نظریه‌پردازان لیبرال باید به دنبال حل آن باشند، کمک می‌کنند. مجموعه کاملی از مقالات جان رالز بیش از دو مقاله است.

ترجمه ماشینی: تئوری عدالت جان رالز یکی از تأثیرگذارترین آثار نظریه حقوقی و سیاسی است که از جنگ جهانی دوم به بعد منتشر شده است. این یک استدلال به یاد ماندنی به خوبی ساخته شده و پایدار به نفع نسخه جدیدی (قرارداد اجتماعی) از معنای عدالت اجتماعی است. در طرح این استدلال، رالز قصد دارد یک دکترین قابل دوام و سیستماتیک بسازد که برای اطمینان از اینکه فرآیند به حداکثر رساندن خیر هم آگاهانه و هم منسجم است - و نتیجه کاری است که مهارت تفکر انتقادی استدلال را پیش‌زمینه می‌کند. تمرکز رالز به همان اندازه بر بحث درباره شکست‌های سیستم‌های موجود - به ویژه در میان آنها مارکسیسم و ​​فایده‌گرایی - و توضیح نظریه جدید عدالت او است. رالز با نشان دادن چگونگی رسیدن به نتایج خود و با توضیح و توجیه روشن ارزش‌های لیبرالی و کثرت‌گرایانه‌اش، می‌تواند استدلالی به خوبی ساختارمند ارائه کند که کاملاً بر نیاز متقاعد کردن متمرکز است. رالز به صراحت اهداف خود را توضیح می دهد. او راه‌های دیگر مفهوم‌سازی جامعه عادلانه را مورد بحث قرار می‌دهد و با تبیین ایرادات خود به استدلال‌های متقابل می‌پردازد. سپس، با دقت و روش، تعدادی از مفاهیم و ابزارها را تعریف می کند - "آزمایش های فکری" - که به خواننده کمک می کند تا استدلال خود را دنبال کند و ایده های خود را آزمایش کند. فرضیه رالز این است که ایده های او در مورد عدالت را می توان به طور جهانی به کار برد: آنها را می توان در هر جامعه ای در هر زمانی به عنوان عقلانی پذیرفت.