جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

كتاب نفحات الازهار فى خلاصه عبقات الانوار نوشته سید علی حسینی میلانی به زبان عربی و در موضوع امامت می باشد. نفحات الازهار، خلاصه‌ای‌ اس‍ت‌ از "ع‍ب‍ق‍ات‌ الان‍وار" ح‍ام‍د ح‍س‍ی‍ن‌ ل‍ک‍ه‍ن‍وی‌ ک‍ه‌ خ‍ود ردی‍ه‌ای‌ اس‍ت‌ ب‍ر "ت‍ح‍ف‍ه‌ الاث‍ن‍ی‌ع‍ش‍ری‍ه‌" ع‍ب‍دال‍ع‍زی‍ز ده‍ل‍وی‌. مؤلف در این کتاب شش آیه و ده حدیثی را که دهلوی در کتاب خود مطرح و دلالت آن را بر مسئله امامت انکار کرده است، با اسناد فراوان و غیر قابل انکار نزد مخالفین به تفصیل بررسی کرده است و با دلایل متقن و محکم دلالت آنها را بر امامت ائمه معصومین علیهم السلام به اثبات رسانده است، به صورتی که جای هیچ گونه شک و تردیدی برای یک مسلمان منصف و بدون تعصّب باقی نمی ماند. قبل از آنکه این کتاب عظیم به عربی ترجمه شود، متن فارسی «تحفۀ اثنا عشریه»، توسط شیخ غلام محمد بن محیی الدین بن عمر اسلمی در سال 1227ق به عربی ترجمه شد و سپس این ترجمه توسط محمود بن عبدالله آلوسی، در سال 1301ق در کتابی به نام المنحة الالهیة تلخیص گردید و تا مدّتی جوابی شایسته نسبت به این کتاب به زبان عربی وجود نداشت تا این که در سال 1385ق فاضل ارجمند معاصر سید علی حسینی میلانی، به توصیۀ حجت الاسلام سید محمد سعید، نوۀ صاحب عبقات تلخیص کتاب عبقات به زبان عربی را با تلخیص مجلدات حدیث ثقلین و حدیث غدیر با عنوان خلاصة عبقات الأنوار فی امامة ائمة الأطهار آغاز کرد. در این کتاب از شیوه ای بدیع در بیان محتوای کتاب عبقات الانوار استفاده شده که عبارت است از: 1.

كتاب نفحات الازهار فى خلاصه عبقات الانوار نوشته سید علی حسینی میلانی به زبان عربی و در موضوع امامت می باشد. نفحات الازهار، خ‍لاصه‌ای‌ اس‍ت‌ از "ع‍ب‍ق‍ات‌ الان‍وار" ح‍ام‍د ح‍س‍ی‍ن‌ ل‍ک‍ه‍ن‍وی‌ ک‍ه‌ خ‍ود ردی‍ه‌ای‌ اس‍ت‌ ب‍ر "ت‍ح‍ف‍ه‌ الاث‍ن‍ی‌ع‍ش‍ری‍ه‌" ع‍ب‍دال‍ع‍زی‍ز ده‍ل‍وی‌. مؤلف در این کتاب شش آیه و ده حدیثی را که دهلوی در کتاب خود مطرح و دلالت آن را بر مسئله امامت انکار کرده است، با اسناد فراوان و غیر قابل انکار نزد مخالفین به تفصیل بررسی کرده است و با دلایل متقن و محکم دلالت آنها را بر امامت ائمه معصومین علیهم السلام به اثبات رسانده است، به صورتی که جای هیچ گونه شک و تردیدی برای یک مسلمان منصف و بدون تعصّب باقی نمی ماند. قبل از آنکه این کتاب عظیم به عربی ترجمه شود، متن فارسی «تحفۀ اثنا عشریه»، توسط شیخ غلام محمد بن محیی الدین بن عمر اسلمی در سال 1227ق به عربی ترجمه شد و سپس این ترجمه توسط محمود بن عبدالله آلوسی، در سال 1301ق در کتابی به نام المنحة الالهیة تلخیص گردید و تا مدّتی جوابی شایسته نسبت به این کتاب به زبان عربی وجود نداشت تا این که در سال 1385ق فاضل ارجمند معاصر سید علی حسینی میلانی، به توصیۀ حجت الاسلام سید محمد سعید، نوۀ صاحب عبقات تلخیص کتاب عبقات به زبان عربی را با تلخیص مجلدات حدیث ثقلین و حدیث غدیر با عنوان خلاصة عبقات الأنوار فی امامة ائمة الأطهار آغاز کرد. در این کتاب از شیوه ای بدیع در بیان محتوای کتاب عبقات الانوار استفاده شده که عبارت است از: 1.

کتاب استخراج المرام من استقصاء الإفحام تالیف آيت الله سید علی میلانی حفظه الله تعالی، تلخیص مطالب کتاب «استقصاء الإفحام» تالیف آية الله مجاهد و محقّق عظیم المنزلة شیعه سيّد میر حامد حسین نیشابوری لکهنوي ملقّب به صاحب عبقات الأنوار است. حضرت آيت الله سید علی حسینی میلانی حفظه الله تعالی می فرمایند: «کتاب استقصاء الإفحام را از ابتدا تا انتها مطالعه کردم، این کتاب را در بحث و تحقیق و متانت، قوت و دقت هم چون کتاب عبقات الأنوار یافتم هرچند شهرت عبقات را نیافته است». این کتاب در چهار باب و ملحقات و خاتمه تنظیم شده است. باب اول در جلد اول: مسائل اعتقادية. باب دوم و باب سوم در جلد دوم: تفسیر و مفسّرین و صحاح ستّه و اصحاب آنها. باب چهارم در جلد سوم: ائمه مذاهب اربعه.

كتاب نفحات الازهار فى خلاصه عبقات الانوار نوشته سید علی حسینی میلانی به زبان عربی و در موضوع امامت می باشد. نفحات الازهار، خلاصه‌ای‌ اس‍ت‌ از "ع‍ب‍ق‍ات‌ الان‍وار" ح‍ام‍د ح‍س‍ی‍ن‌ ل‍ک‍ه‍ن‍وی‌ ک‍ه‌ خ‍ود ردی‍ه‌ای‌ اس‍ت‌ ب‍ر "ت‍ح‍ف‍ه‌ الاث‍ن‍ی‌ع‍ش‍ری‍ه‌" ع‍ب‍دال‍ع‍زی‍ز ده‍ل‍وی‌. مؤلف در این کتاب شش آیه و ده حدیثی را که دهلوی در کتاب خود مطرح و دلالت آن را بر مسئله امامت انکار کرده است، با اسناد فراوان و غیر قابل انکار نزد مخالفین به تفصیل بررسی کرده است و با دلایل متقن و محکم دلالت آنها را بر امامت ائمه معصومین علیهم السلام به اثبات رسانده است، به صورتی که جای هیچ گونه شک و تردیدی برای یک مسلمان منصف و بدون تعصّب باقی نمی ماند. قبل از آنکه این کتاب عظیم به عربی ترجمه شود، متن فارسی «تحفۀ اثنا عشریه»، توسط شیخ غلام محمد بن محیی الدین بن عمر اسلمی در سال 1227ق به عربی ترجمه شد و سپس این ترجمه توسط محمود بن عبدالله آلوسی، در سال 1301ق در کتابی به نام المنحة الالهیة تلخیص گردید و تا مدّتی جوابی شایسته نسبت به این کتاب به زبان عربی وجود نداشت تا این که در سال 1385ق فاضل ارجمند معاصر سید علی حسینی میلانی، به توصیۀ حجت الاسلام سید محمد سعید، نوۀ صاحب عبقات تلخیص کتاب عبقات به زبان عربی را با تلخیص مجلدات حدیث ثقلین و حدیث غدیر با عنوان خلاصة عبقات الأنوار فی امامة ائمة الأطهار آغاز کرد. در این کتاب از شیوه ای بدیع در بیان محتوای کتاب عبقات الانوار استفاده شده که عبارت است از: 1.

التحقيق في نفى التحريف عن القرآن الشريف، نوشته سيد على حسينى ميلانى، كتابى است كه به نقد و بررسى شبهه تحريف قرآن كريم در منابع روايى و علمى اهل سنت و شيعه پرداخته و تحريف ناپذيرى قرآن را براساس آيات قرآنى و روايات وارده از معصومين عليهم‌السلام اثبات مى‌كند. كتاب؛ مشتمل بر مقدمه‌اى از مؤلف و دو باب كه هر يك دربر گيرندۀ فصولى چند است، مى‌باشد: الباب الاول: «الشيعة و التحريف» كه فصول ذيل را دربر مى‌گيرد: الفصل الاول: كلمات اعلام الشيعة في نفى التحريف. الفصل الثاني: ادلة الشيعة على نفى التحريف. الفصل الثالث: احاديث التحريف في كتب الشيعة. الفصل الرابع: شبهات حول القرآن على ضوء أخبار الشيعة الامامية. الفصل الخامس: الرواة لأحاديث التحريف من الشيعة. الباب الثاني: «اهل السنة و التحريف» مشتمل بر فصل‌هاى زير مى‌باشد: الفصل الاول: احاديث التحريف في كتب اهل السنة. الفصل الثاني: الرواة لاحاديث التحريف من السنة. الفصل الثالث: الاقوال و الآراء في اهل السنة. الفصل الرابع: نقد و تمحيص. الفصل الخامس: مشهوران لا أصل لهما. اين فصل دو عنوان: الكلام حول الصحيحين و الكلام حول الصحابة را دربر مى‌گيرد. ايقاظ، خاتمة الباب الثاني، خاتمة الكتاب، فهرست مصادر كتاب و فهرست موضوعات ديگر اجزاء ساختار كتاب را شكل مى‌دهند. در بخش اول اين كتاب ابتدا گفتار بزرگان شيعه؛ همچون ابن بابويه قمى، شيخ مفيد، شيخ طوسى، شيخ طبرسى، ابن طاووس، علامه حلّى، شيخ بهايى و... را در نفى تحريف يادآورى شده و سپس ادلۀ شيعه دربارۀ عدم وقوع تحريف در قرآن كريم را كه عبارتند از: آياتى از قرآن كريم، احاديث وارده از معصومين عليهم‌السلام، گفتۀ عمر «حسبنا كتاب اللّه»، اجماع، تواتر قرآن، اعجاز قرآن و غيره، يادآور مى‌شود. در فصلى ديگر از كتاب احاديث دال بر وقوع تحريف كه در كتب شيعى فراهم آمده است، مورد نقد قرار مى‌گيرد. در ادامه به نقد و پاسخ‌دهى شبهاتى كه در پرتو برخى احاديث شيعى در مورد تحريف قرآن ايراد شده، پرداخته مى‌شود. سپس راويان احاديث تحريف در منابع شيعى معرفى و جايگاه ايشان از نظر علم رجال و حديث مورد ارزيابى قرار مى‌گيرد. در بخش دوم كتاب، به بررسى ديدگاه اهل سنت در مورد شبهه تحريف پرداخته شده و احاديث تحريف در منابع سنى و راويان اين احاديث مورد نقد و ارزيابى قرار گرفته است. همچنين شبهاتى كه از طريق اين‌گونه احاديث ايراد شده، مطرح و بدان‌ها پاسخ داده شده است. سپس به بيان نظرات و ديدگاه‌هاى اهل سنت در مورد موضوع تحريف و احاديث وارد شده، در اين باب پرداخته شده است. نويسنده فصلى ديگر از كتاب را به نقد و بررسى روايات وارده دربارۀ وقوع خطا در قرآن، احاديث وارده در باب جمع و تدوين قرآن و احاديث نقصان قرآن اختصاص داده است. در آخرين فصل از كتاب هم به نقد و بررسى صحيح بخارى و صحيح مسلم كه از مهم‌ترين منابع روايى اهل سنت‌اند، پرداخته شده است. در اين فصل ديدگاه عالمان سنى دربارۀ دو شخصيت بخارى و مسلم و نيز صحيح مسلم و صحيح بخارى بيان شده و در نهايت دربارۀ عدالت و دانش صحابه مطالبى مطرح شده است.

«نزول سورة هل أتی في أهل‌بيت المصطفی(ص)»، نوشته سید علی حسینی میلانی، کتابی است به زبان عربی و با موضوع کلام شیعه. نویسنده در این اثر با استناد به روایات اهل تسنن به تفسیر آیاتی از سوره دهر (که در شأن اهل‌بیت (ع) نازل شده؛ یعنی آیات پنجم تا بیست‌ و دوم) پرداخته است. کتاب دارای سخن ناشر، مقدمه کوتاهی از مؤلف، محتوا در دو فصل و فهرست مطالب می‌ باشد. آیات مورد استناد در کتاب، آیه‌ های پنجم تا بیست‌ و دوم سوره انسان هستند که در شأن اهل‌ بیت رسول‌ الله (ص)؛ یعنی علی و فاطمه و حسن و حسین (ع) نازل شده‌ اند. نویسنده در فصل اول بیان می‌ کند که نزول سوره انسان در شأن اهل‌بیت (ع) در بسیاری از کتاب‌ های معتبر تفسیر، حدیث، مناقب، تراجم صحابه و... اهل تسنن آمده است. نویسنده در بخش دلالت حدیث به کلام علامه حلی مبنی بر دلالت شأن نزول آیه بر فضیلتی بی‌ بدیل برای امیرالمؤمنین (ع) استدلال می‌ کند و اشکال ابن تیمیه بر روایت و جعلی شمردن آن از جانب وی را ذکر کرده و به دو اشکال فوق‌ الذکر از وی پاسخ می‌ دهد. وی سپس به ترجمه راویان حدیث پرداخته و قسمت دوم اشکال ابن تیمیه مبنی بر ضعیف و مجعول بودن روایت را بدین طریق پاسخ می‌ گوید.

حضرت استاد در ماه مبارک رمضان سال 1367 هجرى قمرى در شهر نجف اشرف در خانواده اى اصیل و ریشه دار علم و فضیلت دیده به جهان گشود. در دوران کودکى در معیّت پدر بزرگوارش علاّمه آیت اللّه سیّد نور الدین میلانى به کربلاى معلاّ مهاجرت کرد، پدر والامقامش از علما و دانشمندان بزرگ کربلاى معلاّ وامام جماعت حرم امام حسین (علیه السلام) بود، ولى پس از مهاجرت به ایران چندى در شهر رى به نشر و ترویج مکتب اهل بیت (علیهم السلام)پرداخت و در سال 1425 هجرى قمرى در کنار حرم حضرت عبدالعظیم حسنى بدرود حیات گفت و در شهر مقدس قم به خاک سپرده شد. جدّ ارجمندش مرجع بزرگ عالم تشیع و دانشمند والامقام حضرت آیت اللّه سیّد محمّد هادى میلانى است. وى در سال 1394 هجرى قمرى در مشهد مقدّس دار دنیا را وداع گفت، و در حرم مطهّر امام رضا (علیه السلام) دفن شد. مادر گرامى، دخت علاّمه مرحوم سید حسین رضوى تبریزى نجفى است که سال 1375 هجرى قمرى در نجف اشرف درگذشته و در صحن مطهّر امیر مؤمنان على (علیه السلام) مدفون است. او فرزند برومند آیت اللّه العظمى مجاهد آقاى على رضوى تبریزى ملقّب به داماد است، چرا که وى داماد آیت اللّه العظمى شیخ محمّد حسن مامقانى بود. مادر این بانو، دختر علاّمه مرحوم شیخ حسن شربیانى، فرزند آیت اللّه العظمى فاضل شربیانى است که از بزرگان شیعه امامیه در عصر خود در نجف اشرف بود. مادر پدر بزرگوارش نیز، دختر گرامى آیت اللّه العظمى شیخ عبداللّه مامقانى، فرزند عالم بزرگوار آیت اللّه العظمى شیخ محمّد حسن مامقانى (رحمه الله) بود. استاد و علاّمه بزرگوار در چنین خانواده اصیل و ریشه دار علم و فضیلت و تقوا رشد یافت و دروس مقدماتى و سطح را در حوزه علمیه کربلاى معلاّ با موفقیت به پایان رسانید. دروس مقدّمات را از استاد علاّمه حجّت مجاهد مرحوم سید محمّد، فرزند آیت اللّه سیّد مرتضى آل صاحب ریاض طباطبائى و دروس سطح و پایه را از محضر علماى بزرگ و اساتید به نام از شاگردان جدّ بزرگوارش آیت اللّه العظمى سید محمّد هادى میلانى ـ از جمله: شیخ محمّد شاهرودى، شیخ محمّد حسین مازندرانى، شیخ عبدالحسن بیضانى و سید محسن جلالى کشمیرى فرا گرفت. میلانی آنگاه براى تکمیل دروس به نجف اشرف مهاجرت کرد و در حوزه کهن آن دیار در دروس بزرگان فقه و اصول شرکت جست، متأسّفانه دیرى نپایید که بنا به دستور حزب بعث کافر و ستمگر، در سال 1390 به همراه دانشمندان و فضلاى ایرانى و عدّه اى از شیعیان ناگزیر به ترک کشور عراق شد، و رهسپار ایران گردید. ولى نخست طبق صلاحدید جدّ بزرگوارش مرجع بزرگ شیعه حضرت آیت اللّه العظمى میلانى (قدس سره) راهى مشهد مقدس شد و در دروس عالى آن مرجع بزرگ در حوزه علمیه مشهد مقدس شرکت جست و همواره در خدمت آن بزرگ مرجع، خوشه چین علوم او بود تا آن که در ماه رجب سال 1394 هجرى قمرى جهان تشیع به سوگ آن مرجع عالى قدر نشست و آن عالم وارسته بدرود زندگى گفت. در همین اوان بود که شهر مقدس قم و حوزه علمیه، بر اثر حوادث و پیشامدهاى کشور عراق، میزبان علما و دانشمندان از مهاجران عراق بود، روى این اصل معظم له براى تکمیل تحصیلات عالیه و افاده و افاضه اندوخته هاى علمى و معنوى رهسپار قم گردید و از محضر بزرگان و مراجع در فقه و اصول بهره برد. از جمله: 1 ـ آیت اللّه العظمى مرجع عالى قدر آقاى سید محمّد رضا موسوى گلپایگانى در فقه. 2 ـ آیت اللّه العظمى مرجع عالى قدر آقاى شیخ حسین وحید خراسانى در فقه و اصول. 3 ـ آیت اللّه العظمى مرجع عالى قدر آقاى سید محمّد حسینى روحانى در اصول. 4 ـ آیت اللّه العظمى مرجع عالى قدر آقاى میرزا کاظم تبریزى در فقه. 5 ـ آیت اللّه العظمى مرجع عالى قدر آقاى شیخ مرتضى حائرى در فقه. وى در طى این دوران همواره ملازم و همراه دو تن از مراجع بزرگ همچون آیت اللّه گلپایگانى و آیت اللّه شیخ وحید خراسانى بود، و دروس فقه و اصول آن دو بزرگوار را به رشته تحریر درآورد و چند جلد از تقریرات بحث فقهى آن مرجع با تقریظ هاى ارزشمندى که به مقام علمى معظم له اشاره دارد به دستور آن مرجع به زیور طبع آراسته است. با این وجود، کتاب تحقیق الاصول وى که تقریرات بحث هاى اصولى مرجع عالى قدر آیت اللّه وحید خراسانى است، به چاپ رسید و منتشر شده است. در این راستا معظم له از هنگام ورود به حوزه علمیه قم به تدریس و تألیف اشتغال دارد و ده ها تن از طلاب و دانشجویان علوم دینى را در مراحل گوناگون پرورش داده و ده ها جلد کتاب در علوم مختلف به رشته تحریر درآورده است. اینک معظم له یکى از اساتید به نام حوزه علمیه قم مى باشد که در مرحله درس خارج فقه و اصول و علم کلام مشغول به تدریس هستند. معظم له از اساتید و بزرگان بسیارى اجازه روایتى دارند، از جمله آنها آیت اللّه شیخ آقابزرگ طهرانى است.