جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : علاقه به مطالعه اندیشه مارکس در سال‌های اخیر با تعدادی از انجمن‌های دانشگاهی تازه تأسیس، کنفرانس‌ها و مجلاتی که به بحث درباره اندیشه او اختصاص داده شده‌اند، احیا کرده است. این کتاب دانشمندان برجسته و پیشرو را گرد هم می‌آورد تا ارزیابی مجدد عمده‌ای از مسائل تاریخی در پژوهش‌های مارکس ارائه دهد و ایده‌های مارکس را با بحث‌های تازه در فلسفه اجتماعی و سیاسی انگلیسی-آمریکایی معاصر پیوند دهد. از جمله موضوعات مورد بحث، رابطه مارکس با پیشینیان فلسفی خود - از جمله هگل، هگلیان جوان و سوسیالیست های آرمانگرا - مفهوم شناخت، نقد لیبرالیسم و دیدگاه های او در مورد زندگی خوب است. این کتاب مورد توجه محققان و دانشجویان پیشرفته علاقمند به مارکس، هگل، تاریخ اندیشه سیاسی و فلسفه اجتماعی و سیاسی خواهد بود. ادامه مطلب...

ترجمه ماشینی : لویی آلتوسر استدلال کرد که مارکس دگرگونی در فلسفه را آغاز کرد، روشی جدید برای انجام فلسفه. این کتاب آن تحریک را دنبال می کند تا روشی را بررسی کند که در آن مفاهیم و مسائل مارکسیستی مرکزی از انباشت اولیه تا انتزاع واقعی به فیلسوفان از تئودور آدورنو تا پائولو ویرنو جان می بخشند و به آنها اطلاع می دهند. در عین حال بررسی روشی که از طریق آن خواندن مارکس نور جدیدی را بر فیلسوفانی مانند اسپینوزا می افکند. در مرکز این دگرگونی، تولید سوبژکتیویته قرار دارد، شیوه‌ای که روابط تولیدی شیوه‌های تفکر و زندگی را تولید می‌کند.

ترجمه ماشینی : مارکس اولیه خواستار «تحقق فلسفه» از طریق انقلاب شد. بنابراین انقلاب به مفهومی انتقادی برای مارکسیسم تبدیل شد، دیدگاهی که در دیدگاه‌های پراکسیس بعدی لوکاچ و مکتب فرانکفورت شرح داده شد. این متفکران استدلال می کنند که مسائل اساسی فلسفی، در واقع، مسائل اجتماعی هستند که به طور انتزاعی تصور می شوند. «فلسفه پراکسیس» که در ابتدا با عنوان «لوکاچ، مارکس و منابع نظریه انتقادی» منتشر شد، سیر تحول این بحث را در نوشته‌های مارکس، لوکاچ، آدورنو و مارکوزه دنبال می‌کند. این تفسیر مجدد فلسفه پراکسیس ارتباط مستمر آن را با بحث های معاصر در نظریه سیاسی مارکسیستی، فلسفه قاره ای و مطالعات علم و فناوری نشان می دهد.

ترجمه ماشینی : نیشیدا کیتارو (1870-1945) بزرگترین فیلسوف مدرن ژاپنی محسوب می شود. او به عنوان بنیانگذار مکتب کیوتو، درگیری فلسفی سختی را با فلسفه غرب، از جمله کار کارل مارکس، آغاز کرد. بردلی کی جنبه‌های سیاسی اندیشه نیشیدا را بررسی می‌کند و آثار او را در ارتباط با مارکسیسم و ذن قرار می‌دهد. توسعه مفاهیم خودآگاهی، باشو، ماتریالیسم دیالکتیکی، گردش، اراده، نیستی و دولت. اندیشه نیشیدا اخلاقی از اراده شخصی را ارائه می دهد، آن بیداری رادیکال که وضوح را در جهانی به ظاهر ناامید ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی : میشل هانری، فیلسوف فرانسوی، معتقد است که اگر بخواهیم اندیشه مارکس را درک کنیم، باید مارکسیسم را کنار بگذاریم. هانری در مطالعه اصیل و پرجزئیات خود از فلسفه مارکس، بر اهمیت نزدیک شدن مستقیم به نوشته های مارکس، به جای واسطه تفاسیر بعدی، که اغلب انگیزه های سیاسی داشته اند، تأکید می کند. بر خلاف تصور معمول از تفکر مارکسی به عنوان تحلیلی اقتصادی از واقعیت اجتماعی، هنری معتقد است که در نظریه مارکس، فلسفه مقدم است. بنابراین، نوشته‌های مارکس را باید به درستی در چارچوب سنت فلسفی مدرن نگریست - و قضاوت کرد. هانری نشان می دهد که نگرانی اساسی مارکس در مورد ماهیت انسان، شرایط واقعی فردیت انسان است. محور اصلی خوانش هنری از مارکس، و در اینجا با دقت بی‌سابقه‌ای توضیح داده شده است، نظریه پراکسیس است، برداشتی از فرد نه به عنوان موجودی متفکر، در سنت دکارتی، بلکه به‌عنوان موجودی کارگر، تولیدکننده و مصرف‌کننده که در یک انضمام قرار گرفته است. دنیای اجتماعی این سهم بدیع و تحریک آمیز در بحث جاری درباره ماهیت و معنای اندیشه مارکس برای دانشجویان فلسفه، مارکسیسم و نظریه سیاسی ضروری است. ترجمه عالی کاتلین مک لافلین از خلاصه نویسی هنری دو جلدی او، قدرت و طراوت اصل فرانسوی را حفظ می کند.

ترجمه ماشینی : این کتاب در استفاده از علوم طبیعی برای توضیح و تشریح مفاهیم کلیدی فلسفه کمونیستی منحصر به فرد است. در خلاصه‌ای از روح دست‌نوشته ناتمام انگلس، «دیالکتیک طبیعت»، بر علوم فیزیکی توسعه یافته از زمان انگلس برای تأیید مجدد اعتبار دیالکتیک ماتریالیستی تکیه می‌کند، نکته‌ای که در زمینه پدیده‌های طبیعی آسان‌تر از آنچه هست بیان می‌شود. در پدیده های اجتماعی اصول اساسی فلسفی زیربنای ایدئولوژی کمونیستی همگی توسط علوم طبیعی پشتیبانی می شوند. این کتاب در سنت مارکسیست لنینیست مائوئیست قرار دارد. موضوع اصلی آن نیاز به بازپس گیری اساسی ترین سلاح آن سنت است - روش شناسی یا فلسفه - که در طول قرن بیستم توسط انقلابیون خوش نیت مخدوش شده یا حتی از بین رفته است. به ویژه، برخی از فرمول‌بندی‌های فلسفی مائو نادرست و در تقابل با عملکرد او هستند. با شتاب فزاینده وخامت نظم جهانی سرمایه داری که از سال 2007 در حال پیشرفت است، نمی توان بر فوریت این احیا بیش از حد تأکید کرد.