جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: عقلانیت در عبارات مختلف و کاربردهای بی شمارش درک و احساس ما از واقعیت را حفظ می کند. به طور سنتی بر اساس منابع آن در روح متمایز می شود: در آگاهی، در عقل، در تجربه، و در ارتفاع. با این حال، چنین رویکرد کارکردی ما را به جستجوی شالوده مشترکی که این عقلانیت ها را هماهنگ می کند، می گذارد. جست‌وجوی همیشگی برای حل مشکلات عقلانیت در تمرکز علم معاصر بر ریشه‌ها، بر ریشه‌های مولد واقعیت، و نکات وسوسه‌انگیز در مورد چگونگی تحقق این امر یافت می‌شود. این پروژه توسط موج پدیدارشناسی/آنتوپوئز زندگی اخیر، که عملکرد لوگوس را در ریشه هستی و تمام عقلانیت آشکار می کند، تقویت می شود، به موجب آن ما به چشم انداز یک روشنگری جدید می نگریم. در پرتوهای این بینش، احیای شهودهای متافیزیک کلاسیک اسلامی، به ویژه شهود تداوم هستی در درجات زندگی، تأیید تازه ای دریافت می کند.

ترجمه ماشینی: یکی از برجسته ترین ضد فیلسوفان در تاریخ فلسفه، لودویگ ویتگنشتاین است. گفته می‌شود که او از خصومت نیچه با مسیحیت ناراحت شده است، نه واقعاً به این دلیل که او یک مسیحی بود. آلن بدیو استفاده ویتگنشتاین از «مسیحیت» را در اینجا به معنای زندگی یا حس جهان تفسیر می کند. بنابراین، آشفته شدن از خصومت نیچه با مسیحیت، با خصومت با معنای زندگی آشفته می شود. با این حال، Tractatus Logico-Philosophicus ویتگنشتاین معنای زندگی را غیرقابل توصیف می کند - که کنش ضدفلسفی و آرکی-زیبایی شناختی او را تشکیل می دهد. با این حال، بدیو عمدا این تحلیل را به Tractatus محدود می کند. او معتقد است که «تحقیقات فلسفی» اثری ناتمام و کار یک سوفسطایی است. ضد فلسفه در اثر اولی در اثر دوم وجود ندارد. با این حال، این مقاله استدلال می‌کند که بررسی‌های فلسفی معنای زندگی را نیز غیرقابل توصیف می‌کند و در نتیجه ادامه کنش آرکی-زیبایی‌شناختی ضدفلسفی Tractatus را تشکیل می‌دهد. به‌جای بیرون کشیدن معنای زندگی از معنادار از طریق تئوری تصویر، تحقیقات اکنون مرزهای حس را از طریق بازی زبانی محدود می‌کند. آنچه خارج از بازی زبانی غیرقابل وصف تلقی می شود - معنای زندگی، حس جهان - اکنون به نمایشی ناب محدود شده است.

ترجمه ماشینی: به عنوان انسان، ما می خواهیم معنادار زندگی کنیم، اما اغلب ما را انگیزه می کند. در کتاب دین و معنای زندگی، ویلیامز این پارادوکس را بررسی می‌کند - یکی با مفاهیم عمیق. ویلیامز با کاوش در واقعیت‌های احساسی مرتبط با معنا، مانند کسالت، ضربه، خودکشی، انکار مرگ و بی‌تفاوتی، راه‌هایی را برای دستیابی به معنا و موانع بالقوه برای دستیابی به آن توصیف می‌کند. این کتاب در تمایل خود برای فراتر رفتن از یک موضع سکولارتر و کشف اینکه چگونه اعتقاد فرد به خدا ممکن است با معنای زندگی مرتبط باشد منحصر به فرد است. رویکرد میان رشته‌ای دین و معنای زندگی آن را برای فیلسوفان، دانشمندان علوم دینی، روان‌شناسان، دانشجویان و خوانندگان عمومی مفید می‌سازد. بینش‌های این کتاب کاربردهای عمیقی در دنیای واقعی دارند - آنها می‌توانند نحوه جستجوی خوانندگان برای معنا و در نتیجه نحوه دیدن و وجود خوانندگان در جهان را تغییر دهند.

ترجمه ماشینی: برخی از فیلسوفان بر این باورند که زندگی تنها زمانی معنادار می شود که خدا نباشد. به عنوان مثال، برای سارتر و ناگل، خدایی از نوع سنتی کلاسیک خداباورانه، قدرت ما در استقلال خودآفرینی را به گونه‌ای محدود می‌کند که به شدت از معنای زندگی ما می‌کاهد، و حتی احتمالاً زندگی ما را از هر معنایی خالی می‌کند. در مقابل، برخی از فیلسوفان بر این باورند که زندگی تنها در صورتی می‌تواند معنادار باشد که خدا وجود داشته باشد. خدا و معانی زندگی به کاوش در حقیقت در هر دو این مکتب فکری علاقه مند است و به دنبال کشف کارهایی است که خدا می تواند و نمی تواند انجام دهد تا زندگی را معنادار کند (و همچنین آنچه را که می خواهد و نمی کند). ماوسون از نسخه ای از تز «آمالگام» یا «کثرت گرایی» در مورد مسئله معنای زندگی حمایت می کند – در اصل، این که تعدادی معانی مشروع مختلف از «معنا» (و در واقع «زندگی») در مسئله معنای زندگی وجود دارد. . به عقیده ماوسون، اگر خدا وجود داشت، زندگی را در برخی از این معانی معنادار می کرد و در برخی دیگر مانع می شد. او استدلال می کند که در حالی که می تواند در جهان بی خدا معنا وجود داشته باشد، می تواند انواع دیگری از معنای در جهان خدایی وجود داشته باشد و اینها عمیق تر خواهند بود.

پاسخ به این پرسش که متفکرین سده‌های پیشین چه اهمیتی برای زندگی ما دارند، منوط به پاسخ به این پرسش است که چه پاسخی برای پرسش‌هایی دارند که ما در دنیای امروز با آنها دست و پنجه نرم می‌کنیم‌. پرسش از «معنای زندگی» یکی از پرسش‌هایی است که در زمانه‌ی ما از اهمیت بسزایی برخوردار است. در این درس گفتار تلاش می‌کنیم دریابیم از منظر ابن سینا، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین متفکرین جهان در سده‌های میانه، چه پاسخی می‌توان به این پرسش داد‌.