جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : هدف این کتاب نفوذ سیستماتیک آنقدر در جوهر ایده‌های مدرن درباره سوبژکتیویته است که خود مسئله‌ی عجیب متافیزیک بتواند دوباره به عنوان پرسشی معنادار ظاهر شود. برای این منظور، دو متن کلیدی سنت فلسفی مقایسه می‌شوند: بخش‌های اول «نقد عقل محض» کانت و «پدیدارشناسی روح» هگل. هر دو نوشته مسئله مطلق را مطرح می کنند که نه تنها در این تک نگاری بازسازی می شود، بلکه بدون تعصب دنبال می شود. هر دو فیلسوف، علمی‌سازی متافیزیک را، که هم برای کانت و هم برای هگل ضروری است، با «روی به سوژه» پیوند می‌دهند، که به طرحواره اساسی جدید برای رابطه بین «هستی» و «هیچی» بدل می‌شود. با این حال، هر دو متفکر دیدگاه‌های متفاوتی در مورد چگونگی درک «هیچ چیز» دارند. این کتاب تز سیستماتیک خود را به آن دیدگاه‌ها اختصاص می‌دهد تا اهمیت کامل «روی به موضوع» و پرسش حاصل از متافیزیک آشکار شود.

ترجمه ماشینی : این کتاب در پی آن است تا توجه را به آغاز یک اخلاق خودآگاهی در فرآیند فکری محوری فلسفه ایده آلیستی جلب کند: برای فلسفه کانتی با کمک ملاحظات سیستماتیک و برای فیشته، شلینگ و هگل با استفاده از متون منتخب. در این اخلاق، آرزوی حفظ فردیت دیگری با توسعه مفاهیم اخلاقی به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از تبیین ساختاری خودآگاهی در تبیین معقول بودن جهان برای ما محقق می شود. یک عدم تعین در درون خود فقط می توان از طریق رابطه اخلاقی با دیگری به گونه ای ساختاریافته فکر کرد که خودآگاهی نه تفاوت درونی خود را از دست بدهد و نه به رابطه ای از روابط تعیین شده از بیرون تبدیل شود. امر اخلاقی و باید به عنوان پدیده ای در جهان تلقی نمی شود، بلکه از آن عدم تعین خودآگاهی به وجود می آید که از آن فلسفه ایده آلیستی وظیفه اصلی خود را تعیین تعین های قابل درک از جهان قرار داده است. در مفاهیم اخلاقی، سوبژکتیویته بر اساس خودآگاهی eo ipso وضعیت تعهد اخلاقی را به خود می گیرد. در این رابطه اخلاقی، دیگری در یقینی شناخته می‌شود که فقط می‌تواند به خود بدهد، به طوری که این خود تبیین او باقی بماند. بنابراین، خود دیگری در درونی‌ترین بخش‌های سوژه، به عنوان خودآگاهی، در قالب مسئولیت اخلاقی در برابر و برای آزادی دیگری به خود می‌آید. در خودتعیین خودآگاهی که برای هیچ تعین بیرونی قابل دسترسی نیست. بنابراین آگاهی از دیگری را می توان مستقیماً در مرکز فلسفه خودآگاهی کشف کرد: به عنوان اخلاقی که به تنهایی می تواند ساختار خودآگاهی را در هویت و تفاوت آن قابل درک کند.

ترجمه ماشینی : لویناس تنها انتقاد ساختاری ممکن از هگل را با افشای ابعادی از سوبژکتیویته انسانی فرموله می‌کند که باید با کلیت دیالکتیکی پیش‌فرض شود بدون اینکه بتوان در آن گنجانده شود. آن کلاوزن این بعد از سوبژکتیویته انسانی را به عنوان وجدان بازسازی می کند و آن را با انتقاد هگل از وجدان مواجه می کند که در آن شخصیت محوری اندیشه هگل نیز نمونه ای از آن دیده می شود. بنابراین مطالعه مضاعف به دو چیز دست می یابد: از یک سو، رابطه بین هگل و لویناس را در ساختار منطقی اساسی آن روشن می کند. با این حال، نه تنها ویژگی تاریخی دارد، بلکه مدعی است کمکی سیستماتیک به درک مفهوم وجدان دارد. وجدان را نمی توان به معنای صرفاً روان شناختی تقلیل داد. بلکه به طور کلی وارد قانون اساسی ذهنیت می شود. فراتر از همه نظم‌های منشأ کیهانی، تئونومری یا متافیزیکی، وجدان تعهد ما به خوبی را نشان می‌دهد، که با این حال نمی‌توان آن را تعهدی به مطالب خاصی در نظر گرفت، بلکه باید به‌عنوان تجربه یک ادعای بی‌قید و شرط از طرف مقابل درک شود. .

ترجمه ماشینی : در این سخنرانی‌ها، نلسون به دوره‌ای از تاریخ فلسفه می‌پردازد که در آن، با تحریک توسعه فیزیک کلاسیک، مسئله بنیاد آموزه‌های فلسفی بیش از پیش محققان را نگران می‌کند. او با انتقاد از تلاش‌ها برای روشن کردن این سوال و توسعه رویکردهایی برای حل آن پیروی می‌کند، پیشداوری‌های قدیمی را که با این تلاش‌ها در تضاد است، آشکار می‌کند و همیشه آنها را به عقب می‌اندازد و آنها را مبهم می‌سازد. به طور خلاصه، او شجاعت دارد - همچنین شاگرد معلمش فرایز است که بسازد. بیانیه خود شخص، برای قضاوت در مورد اینکه در این مبارزه برای پایه های مطمئن تفکر فلسفی کجا پیشرفت کرده است و کجا پسرفت صورت گرفته است.

فلسفه و تاریخ فلسفه یکی هستند. ما نمی‌توانیم به یکی از این دو فارغ از دیگری بپردازیم. بنابراین، اگر کسی می‌خواهد فهم کافی از مسائل، پرسش‌ها و موضوعات معین در زمینۀ فلسفه داشته باشد، ضروری است که پیشینۀ آن‌ها را بداند. در این میان، کانت مهم‌ترین فیلسوف دوران مدرن و کتاب نقد عقل محض(۱۷۸۷) یکی از مهم‌ترین کتاب‌های فلسفی تاریخ فلسفه تا به امروز است.[۱] کانت چهره‌ای بنیادی در چند قرن گذشته در سنت غربی است. او، به ویژه در نقد عقل محض، دیدگاه‌های پیشگامانش در اوایل دوران مدرن (خردگراها و تجربه‌گراها) را ترکیب کرد و قسمت عمدۀ دستور کار آیندگان در قرون نوزدهم، بیستم و بیست و یکم (ایده‌آلیست‌، پراگماتیست‌، نئو‌کانتی، تحلیلی و قاره‌ای) را تعریف کرد. تا به امرزو، معرفت‌شناسان، فیلسوفان زبان و متافیزیک‌دانان مشغولِ موضوعاتی بوده‌اند که به طور محوناشدنی توسط کانت صورت‌بندی شده‌اند. همچنین حتی زمانی که کانت خود به صورت‌بندی آن‌ها نپرداخته است، منابع مفهومی او، درست به همان اندازه برای روشن‌سازی آن‌ها کفایت می‌کنند. در این زمینه، این عبارت به اُتو لیبمن[۲] نسبت داده شده است که : “هر کس می‌تواند موافق و یا مخالف کانت فلسفه‌ورزی کند، اما هیچ‌کس نمی‌تواند بدون در نظر گرفتن کانت فلسفه‌ورزی کند.”[۳] از این رو لزوم ارائۀ راهنمایی به علاقه‌مندان فلسفه به منظور خوانش این کتاب، به خصوص برای افرادی که از طریق دوره‌های دانشگاهی و آکادمیک نمی‌توانند به چنین امکانی دست یابند، ضروری به نظر می‌رسد. این جلسات به تدریس برخی از مباحث مهم کتاب نقد عقل محض، به عنوان راهنمایی مقدماتی، به منظور فهم بهتر متن این کتاب به هنگام مطالعه اختصاص دارد. لازم به ذکر است که دورۀ اول درس‌گفتار حاضر، با تغییراتی، در طی شش جلسه برای دانشجویان کارشناسی ارشد فلسفه علم دانشگاه اصفهان در ذیل درس فلسفۀ غرب نیمسال دوم ۱۳۹۷ و همچنین در هشت جلسه، در تابستان و پاییز سال ۱۳۹۸ در خانۀ حکمت اصفهان برگزار شده است. مهم‌ترین موضوعات مورد بحث در این درس‌گفتار: ۱) درآمد: چرا کانت؟ چرا نقد عقل محض؟؛ ۲) مفاهیم ضرورت، کلیت اکید، کلیت تجربی، پیشینی، پسینی، تحلیلی، ترکیبی، شناخت محض، عقل محض و نقد عقل محض، شناخت استعلایی و فلسفه استعلایی؛ ۳) حسیات استعلایی: صور محض شهود تجربی (مکان و زمان)؛ ۴) منطق استعلایی: قوۀ فاهمه و انواع حکم؛ ۵) معقولات دوازده‌گانه و شاکله؛ ۶) علیت، هیوم و کانت؛ ۷) قوۀ تخیل و متافیزیک تجربه؛ ۸) قوۀ عقل؛