جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این اولین کتاب هربرت مارکوزه در مورد هگل بود که در اوایل دهه 1930 زمانی که او تحت تأثیر شدید مارتین هایدگر بود نوشته شد. این خوانشی هنوز هایدگری بی‌نظیر از اندیشه هگل ارائه می‌کند که به دنبال ویژگی‌های تعیین‌کننده «تاریخ‌گرایی» است - یعنی اینکه بگوییم یک رویداد تاریخی اتفاق می‌افتد. این ایده ها برای مارکوزه اساسی بود. آنها سنتی معروف به "مارکسیسم پدیدارشناسانه" را بیان می کنند که متعاقباً توسط ژان پل سارتر و موریس مرلوپونتی و برخی از اعضای گروه پراکسیس در یوگسلاوی ارائه شد. این کتاب در دو بخش است. اولی منطق هگل را به منظور شناسایی مسئله یا نظریه هستی شناختی آن تحلیل می کند. با تمرکز بر نوشته‌های الهیات اولیه هگل و «پدیدارشناسی روح»، بخش دوم استدلال می‌کند که مفهوم زندگی در تاریخی بودنش در واقع پایه اولیه هستی‌شناسی هگلی بوده است. واضح است که این شکل «خالص‌تر» از فلسفه‌ورزی است که مارکوزه پس از پیوستن به مؤسسه اجتماعی فورشانگ، کشف فروید و فاصله گرفتن از فلسفه هایدگر، دنبال می‌کرد. اما ارتباط مشخصی بین تحلیل او از تاریخ‌گرایی در این اثر مهم اولیه و تلاش‌های بعدی او برای درک پویایی زیربنایی تاریخ و جامعه معاصر در کتاب‌هایی مانند «انسان تک‌بعدی» و «اروس و تمدن»، هستی‌شناسی هگل وجود دارد. and theory of Historicity" در مجموعه مطالعاتی در اندیشه اجتماعی معاصر آلمان، ویرایش توماس مک کارتی، گنجانده شده است.

ترجمه ماشینی : این کتاب کلاسیک تفسیر استادانه مارکوزه از فلسفه هگل و تأثیری است که بر اندیشه سیاسی اروپا از انقلاب فرانسه تا امروز داشته است. مارکوزه مفاهیم ایده‌های هگل را با تحولات بعدی در تفکر اروپایی، به‌ویژه با نظریه مارکسیستی به‌طور درخشان روشن می‌کند. عقل و انقلاب: هگل و ظهور نظریه اجتماعی. کپی رایت؛ پیشگفتار؛ فهرست؛ بخش اول مبانی فلسفه هگل. معرفی؛ 1. محیط اجتماعی-تاریخی. 2. محیط فلسفی. من نوشته های الهیات اولیه هگل (1790-1800)؛ دوم به سوی نظام فلسفه (1800-1802); 1. اولین نوشته های فلسفی; 2. اولین نوشته های سیاسی; 3. سیستم اخلاق; III سیستم اول هگل (1802-1806); 1. منطق; 2. فلسفه ذهن; IV پدیدارشناسی ذهن (1807); V علم منطق (1812-16).

ترجمه ماشینی : این جلد شامل مکاتباتی است که در طی سالهای 1954 تا 1978 بین فیلسوف مارکسیست-اومانیست و فمینیست رایا دونایفسکایا (1910-1987) و فیلسوف مارکسیست هگلی و نظریه پرداز اجتماعی هربرت مارکوزه (1898-1979) و روانشناس (فروم و منتقد اجتماعی E190) می باشد. -80). این مبادلات نگرانی‌های عمیقاً مارکسیستی و اومانیستی این نظریه‌پردازان را نشان می‌دهد و همچنین تفاوت‌های مهم آنها را در مورد موضوعات کلیدی در فلسفه، سیاست و روان‌شناسی در دهه‌های پرتلاطم دهه‌های 1950، 1960 و 1970 برجسته می‌کند. بخش اول. مکاتبات دونایفسکایا-مارکوزه، 1954-1978: نامه های اولیه: بحث در مورد دیالکتیک مارکسیستی و ایده مطلق هگل. مارکسیسم و آزادی دونایفسکایا و فراتر از آن. در مورد فناوری و کار در آستانه مرد تک بعدی مارکوزه. مکاتبات بعدی: در طول دوره چپ جدید پایان یافت -- قسمت دوم. مکاتبات دونایفسکایا-فرم، 1959-1978: نامه های اولیه: در مورد مفهوم انسان فروم مارکس و سمپوزیوم اومانیسم سوسیالیستی او. گفتگو درباره مارکوزه، درباره اگزیستانسیالیسم و اومانیسم سوسیالیستی در اروپای شرقی. درباره هگل، مارکسیسم و مکتب فرانکفورت در دوره فلسفه و انقلاب دونایفسکایا. نامه های پایانی: در مورد نظریه انتقادی و روزا لوکزامبورگ، جنسیت و انقلاب.

ترجمه ماشینی : به قول فلیکس دوکه، «عصر نقد»، دورانی است که رویدادهای سیاسی، نظامی و فرهنگی در اروپا گرد هم می آیند. انقلاب فرانسه، جنگ‌های ناپلئونی، ظهور رمانتیسیسم، مناقشات در مورد پانتئیسم و ​​الحاد، و ویژگی عمومی که این مجادلات فلسفی به دست آوردند، انتشار مجلات متعدد با محتوای فرهنگی و فلسفی - و ناپدید شدن زودهنگام آنها -، اهمیتی که بحران اقتدار به مثابه قدرت که با تحقیق در زمینه علوم طبیعی به دست می‌آید، اما مهمتر از همه، تأیید آزادی به عنوان شالوده کرامت انسان به معنای دگرگونی در تصوری است که سوژه از خود داشت. مانند طبیعت، خدا، زندگی اجتماعی، تاریخ و هنر. در آن زمان در آلمان انبوهی واقعی از فیلسوفان، شاعران، نویسندگان و سیاستمداران وجود دارد که در مورد یکدیگر بحث، همکاری و انتقاد می کنند. در میان آنها، بدون تردید، چهار شخصیت بزرگ به اصطلاح «ایدئالیسم آلمانی» برجسته می شوند: کانت، فیشته، شلینگ و هگل. مکاتبات بین آنها نه تنها به این دلیل که گفت و گوی بین فیلسوفان نامدار آن زمان است، بلکه به ویژه به این دلیل که به ما امکان می دهد تا به پیدایش تفکر، پیچیدگی روابط، تأثیر متقابل، ناکافی بودن طبقه بندی ها پی ببریم، یک ویژگی پارادایماتیک دارد. . در آن می‌توانید یکی از دوره‌های متعددی را که نقد دنبال می‌کرد، دنبال کنید و به این ترتیب متوجه شوید که فلسفه همیشه تفکری است که به خود می‌چرخد و بوده است.

ترجمه ماشینی : هگل تأثیر عظیمی بر جهان مدرن داشته است - مارکس و همه مارکسیسم‌ها از او نوشیدند - و تاریخ‌نگاری را شکل داده است: هر داستانی که معنایی کلی را در تاریخ فرض کند، هگلی است. کار هگل (اشتوتگارت، 1770 - برلین، 1831) نقطه عطف منحصر به فردی در تفکر غربی است، زیرا رویکردی بدیع به آینده تمدن ها، جوامع و تولیدات فرهنگی آنها ارائه می دهد. نویسنده آخرین نظام فلسفی فراگیر بزرگ، هگل ایده آلیسم خود را به عنوان وسیله ای معرفی می کند که نه تنها می تواند گزارشی عقلانی از وقایع گذشته ارائه کند، بلکه می تواند تعیین کند چه چیزی مرتبط و اساسی است و چه چیزی در سلسله بی نهایت حقایق نیست. زیرا واقعیت را ارگانیزم متضادهای دیالکتیکی، و تجلی و تکوین «روح مطلق» می داند که از طریق تاریخ و فرهنگ بشری به بلوغ و خودشناسی می رسد. این جلد شامل دو اثر اساسی درباره نظام هگلی است: تفاوت بین نظام های فیشته و شلینگ (تحلیل آموزه های دو معاصر و متفکر مرتبط در خط ایده آلیسم پساکانتی) و پدیدارشناسی روح که ماهیت هگلی را آشکار می کند. مفاهیمی درباره عینیت بخشیدن به روح مطلق در تاریخ جهانی و بنابراین ساختار منطقی و عقلانی آن. مطالعه مقدماتی توسط Volker Rühle (1955)، استاد فوق العاده در دانشگاه هیلدسهایم (آلمان) و استاد افتخاری در دانشگاه خودمختار مادرید. او همچنین به عنوان استاد مدعو در Universidad de los Andes (بوگوتا)، UNED (مادرید) و در دانشگاه Karlova در پراگ کار کرده است. کتاب‌ها و مقالات او به زبان‌های آلمانی و اسپانیایی به مشکلات فلسفه کلاسیک آلمان، پیدایش و پیامدهای آن تا امروز می‌پردازد.