جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این کتاب ده مطالعه را در مورد جنبه‌های مختلف فلسفه عملی کانت، فیشته و هگل که بین سال‌های 2008 تا 2018 نوشته شده است، گرد هم می‌آورد. هفت مطالعه به کانت اختصاص دارد و به موضوعات مرتبط با سه محور موضوعی، یعنی: کارکردهای قوه قضاوت می‌پردازد. (Urteilskraft)، به طور کلی، و وجدان اخلاقی (Gewissen)، به طور خاص; اساس اخلاق و قانون؛ و پیوند مفهوم کانتی با مفاهیم کلاسیک مانند مفاهیم ارسطو و رواقی. به نوبه خود، از سه مطالعه اختصاص داده شده به فیشته و هگل، دو مورد به نحوه برخورد هر دو نویسنده با پدیده وجدان اخلاقی می پردازند. در نهایت، مطالعه ای اختصاص داده شده به مفهوم شناخت فیشت (Anerkennung) دلایل اصلی مرتبط با بحث فعلی پیرامون ساختار و شرایط هویت عملی را مورد بحث قرار می دهد.

ترجمه ماشینی : چگونه می توان از طریق تأمل در شرایط لازم تجربه و غرض به نتایج معتبری در مورد جهانی مستقل از ذهن رسید؟ مطالعه حاضر این مشکل اعتبار عینی را با توسل به بحث معاصر در مورد استدلال های متعالی توسعه می دهد. بدین ترتیب، رویکردی مبتنی بر استدلال به دو متن پارادایماتیک ایده‌آلیسم پساکانتی توسعه می‌دهد: پدیدارشناسی روح هگل و علم دانش فیشته 1804-2. نشان داده می شود که هگل و فیشته با استفاده از روشی از درمان فلسفی که شکل صعود به معرفت مطلق را به خود می گیرد، سعی در حل مسئله اعتبار عینی دارند. این مطالعه تفسیر جدیدی از پدیدارشناسی هگل ارائه می‌کند که نشان می‌دهد قرابت‌های روش‌شناختی آن با پارادایم ساخت هندسی و علم متأخر فیشته در دانش، که نقش مفهومی را برای فیشته ارزیابی می‌کند، دارد. به طور سیستماتیک، مشکل انتقام شکاکانه ایجاد می شود: آرمان گرایی به عنوان چنین نشان داده می شود که مملو از تنش درونی بین ادعای عینیت و شک است. این تنش درونی است که انگیزه صعود بازتابی رویکرد متعالی را فراهم می کند.

دکارت می‌کوشد با به‌کارگیری راهکار شک و به‌یاری روش تحلیل، نخست هستی خود را اثبات کند و سپس چیستی «خود» را در مقام جوهر اندیشنده معلوم سازد. او پس از روشن‌کردن تکلیف «خود» در دو تأمل نخست است که از ره‌گذر تصورات واضح و متمایزی که از «دیگری» (اعم از خداوند و موجودات دیگر) در خود می‌یابد، دربارة هستی و چیستی «دیگری‌» حکم صادر می‌کند. او سرانجام، با استفاده از حقایق مکشوف با نور طبیعی عقل است که به سراغ اصول تنظیم‌کنندۀ مناسبات با دیگری می‌رود. اما پاسکال در ضمن اعتراف به عدم امکان کشف «خود» از طریق درون‌نگری، فرآیند ابتکاری دکارت در تأملات را وارونه می‌سازد و کشف «خود» را در گرو رابطه‌اش با «دیگری» و متأخر از آن می‌داند. بدین ترتیب سوژۀ اندیشندۀ آزاد و خودآیین دکارتی که «دیگری» را جز در مقام متعلق شناخت خود به رسمیت نمی‌شناسد و هستی و چیستی «دیگری» را در گرو تصوری می‌پندارد که «خود» از او دارد، درست در برابر انسان مجبور و دگرآیین پاسکالی قرار می‌گیرد که هستی و چیستیِ خود او نیز بر دو محور پیش و پس از هبوط، از سویی، و پیش و پس از دریافت فیض الهی، از دیگر سو، وابسته است که در هیچ‌کدام ارادة آدمی مطلقا نقشی ندارد. تنها تغییر وضعیت وی پیش و پس از دریافت فیض الهی، در تجربۀ نحوه‌های متفاوتی از دگرآیینی و عدم امکان تجربۀ هر گونه خودآیینی است و سرانجام، تنظیم مناسبات با «دیگری» نیز تنها در پرتو ارجاع به یک «ابردیگری» که خداوند باشد میسر می‌گردد.

تبرک به قبور صالحان از جمله اموری است که از صدر اسلام در میان مسلمانان رایج بوده و مسلمانان به­جهت بهره­مندی از برکات مادی و معنوی، به قبور اولیاء­الله تبرک می­جویند؛ اما محمد بن عبدالوهاب (بینان­گذار وهابیت)، با استناد به آیات شریفه 20 و 19 سوره مبارکه نجم، فتوا به شرک بودن تبرک داده­ است؛ وی حدیث «ذات أنواط» را ذیل این آیات ذکر نموده و آن را دلیل بر شرک­اصغر بودن تبرک می­داند؛ در حالی­که مفسران شاخص فریقین معتقدند، اوّلاً، این آیات درباره بت­پرست­هایی است که از بت­ها استمداد می­کردند؛ نه مسلمانانی که به قبور اولیاء­الله تبرک می­جویند؛ ثانیاً مفسران، روایت «ذات انواط» را ذیل آیات 138 سوره اعراف و 108 سوره بقره که مربوط به درخواست جواز پرستش اصنام از سوى بنی­اسرائیل است، ذکر نموده­اند؛ بنابراین روایت ذات انواط، ارتباطی با موضوع تبرک جستن مسلمانان به قبور اولیاء­الله نداشته و نمی­توان جهت اثبات عدم مشروعیت تبرک، به آن استناد کرد.

فلسفۀ فیشته به لحاظ شکل‌گیری تاریخی و همچنین ایجاد دغدغۀ او در تاریخ معاصری که در آن می‌زیست، فلسفه‌ای پیچیده است. نگارنده این مقاله معتقد است اگر بخواهیم از اندیشۀ فیشته درک درستی پیدا کنیم باید جایگاه تاریخی او در مناسبات سیاسی و نظری را بازیابیم. فیشته در چنین شرایطی است که نوع خاص روش اندیشیدن خویش را کشف می‌کند. در این پژوهش نگارنده می‌کوشد شکل‌گیری روش فلسفیدن فیشته را براساس چهار مؤلفۀ انقلاب فرانسه، وضعیت کشور آلمان، فلسفۀ کانت و در نهایت فهم او از ایده‌آلیسم آلمانی و نقدهای شولته بررسی و تحلیل نماید و سپس مبتنی بر این چهار مؤلفه، تفسیری از فلسفۀ فیشته ارائه دهد که مخاطب بتواند فلسفۀ او را در بستر تاریخ سیاسی، اجتماعی و اندیشۀ زمانه‌اش مورد درک قرار دهیم.