جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: اگر حقیقت گفته شود، این جلد و پیشینیان مستقیم آن باید در زمره بلندپروازانه‌ترین، اگر نه صرفاً پرمدعا، تلاش‌های غیرقابل تصور، حداقل در علوم اجتماعی قرار گیرند. عناوین جلد و فصول، که نویدبخش تلفیق تجربیات احساس عدالت و پیوند عاطفی افراد در روابط نزدیک است، به اندازه کافی ساده و معقول به نظر می رسد. با این حال، چیزی که آنها نمی توانند بیان کنند، این واقعیت ساده است که ما در علوم اجتماعی انسانی هیچ درک محکمی از هیچ یک از این دو تجربه اساسی نداریم - آنچه ما گاهی اوقات "عشق" و "عدالت" می نامیم. برای شروع، حتی به عنوان «دانشمندان» متعهد به درک مبتنی بر گزاره‌های سیستماتیک که مفاهیم قابل مشاهده عمومی را به هم پیوند می‌دهند، در مورد ماهیت پیوندهای عاطفی که افراد را در روابط نزدیک پیوند می‌دهد -عشق، صمیمیت، مراقبت، پاسخگویی متقابل، یا احساس عدالت، اتفاق نظر روشنی نداریم. انصاف، شایستگی، و در تلاش های ما برای عدم استحقاق. و ما دائماً در مقابل این تجربیات پیچیده و متحرک به دلیل تمایل مداوم به تقلیل آنها به مظاهر "هیچ چیز جز" فرآیندهای روانشناختی یا حتی بیولوژیکی آشنا هستیم - "پاداش های ثانویه"، "ژن های خودخواه". پس چرا این حجم ? اگرچه پاسخ‌های زیادی برای این سؤال وجود دارد، احتمالاً کلیدی‌ترین آنها این است که مسائل اساسی آنقدر مهم و جذاب هستند که در گذشته‌ی نزدیک شاهد رشد موازی نسبتاً چشمگیری در علاقه دانشمندان علوم اجتماعی به این دو حوزه-عدالت و روابط نزدیک بوده است.

ترجمه ماشینی: این جلد به دلیل نگرانی از آینده قریب الوقوع برای کشورهای «دارای» ... آن جوامعی مانند ایالات متحده که مبتنی بر فناوری پیچیده و سطح بالای مصرف انرژی هستند، طراحی شده است. حتی خوش‌بینانه‌ترین پیش‌بینی‌ها به‌عنوان پایه حداقل تغییرات نسبتاً سریع و رادیکال در تمام جنبه‌های جامعه را شامل می‌شود که منعکس‌کننده انطباق یا واکنش‌هایی به خواسته‌های ایجاد شده توسط تهدید بالقوه برای پایه فناوری، منابع انرژی، و خود سیستم حمایت از زندگی است. منبع این تهدیدها هرچه که باشد - چه نتیجه نیروهای درون زا یا برون زا باشد - آنها تغییراتی را در نهادهای اجتماعی ما ایجاد خواهند کرد. تغییراتی که نه تنها ناشی از تلاش برای انطباق، بلکه از پیامدهای ناخواسته شکست در سازگاری است. یک فرض معقول این است که هر چه آینده برای ما رقم بخورد، ما ترجیح می دهیم در دنیایی با حداقل رنج زندگی کنیم و بیشترین فرصت را برای تحقق پتانسیل انسانی داشته باشیم. سپس این سؤال تبدیل به یکی از این سؤالات می شود که چگونه می توانیم این اهداف را در آن سناریو برای آینده قریب الوقوع فراهم کنیم... دنیایی از تهدید، تغییر، نیاز به انطباق، کاهش دسترسی به چیزهایی که آشنا، راحت و مورد نیاز بوده است.