جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از کارآمدترین روش های جذب مخاطب جهت تاثیرگذاری بیان موضوع، پیام و درونمایه مدنظر در قالب داستان است. قرآن کریم به عنوان کتابی آسمانی که برای عبرت دهی، ارائه راهکارهای تربیتی، بیان آموزه های دینی، هدایت گری و... بر پیامبر خاتم (ص) نازل گردیده و بخش عمده آن به روایت سرگذشت واقعی ملت ها و اقوام و اشخاص اختصاص دارد، شیوه داستانی را نه بعنوان هدف، بلکه به عنوان ابزاری کارآمد در بیان آموزه های خود برگزیده است، در این روند به علت آنکه هدف قرآن از داستان سرایی سرگرمی نیست، قرآن کریم با بهره مندی از عناصر روایی (مقدمه، گره افکنی، بحران زایی، کشمکش، گفتگو، شخصیت پردازی و ...) شیوه ای خاص و منحصر بفرد از بیان روایی با هدف عبرت دهی و هدایت گری اتخاذ کرده است.در این مقاله با هدف واکاوی ابعاد گوناگون داستان های قرآنی و کنکاش در اهداف و شیوه های پردازش آن ها، با ذکر نمونه هایی به تحقیق در جوانب مختلف روایی (فنی، موضوعی و معنایی) داستان های قرآن پرداخته شده و با مقایسه آن با اصول داستان سرایی، روش یگانه روایت گری قرآن مورد بررسی قرار گرفته است. در نهایت این نتیجه حاصل گردید که علی رغم تفاوت اساسی هدف داستان پردازی قرآن با آنچه در ادبیات داستانی مدنظر است، مولفه های روایت گری و عناصر داستانی در قرآن از پردازشی مطلوب و بافت و ساختاری هنرمندانه برخوردار است و روش ویژه ای را در روایت گری که منحصر به قرآن است ارائه می دهد.

رمان ‌هایی که در سال ‌های اخیر، زنان خلق کرده ‌اند، شباهت ‌های فراوانی با هم دارند. به ‌نظر می ‌رسد نویسندگان زن - خواسته یا ناخواسته - از الگوی واحدی برای نگارش رمان ‌های خود استفاده می‌ کنند. در این مقاله سعی شده است تا وجود شباهت ‌ها در پیرنگ چهار رمان اثبات شود. برای تحلیل این مساله، از رویکرد ساختارگرایی استفاده شده است، چرا که در ساختارگرایی، ادبیات با دیدگاهی کلی و خود‌بسنده مطالعه می‌ شود. با استفاده از این رویکرد، شباهت‌ ها و جهت ‌گیری اصلی این رمان‌ ها در پیرنگ کشف می ‌شود. پیرنگ این رمان‌ ها کمابیش شباهت ‌های ساختاری عمده ‌ای با هم دارند. دلیل این شباهت‌ ها پیش از هر چیز، وضعیت فرهنگی مشابه پدیدآورندگان این رمان ‌ها است که باعث شده است ساختارهای ذهنی مشابهی در خلق آثار دیده شود. در این مقاله ابتدا توضیح مختصری درباره ساختارگرایی داده می ‌شود، سپس در بخش بحث و بررسی، آن دسته از نظریات ساختارگرایان، که با موضوع مقاله ارتباط دارد، به‌ طور خلاصه مرور می ‌شود. مباحثی درباره پیرنگ و بحث‌ های تخصصی ‌تر ساختارگرایان درباره آن نیز در همین قسمت آمده است. در پایان نیز مطالعه موردی پیرنگ چهار رمان از منظر ساختارگرایانه آورده شده است که نشان می ‌دهد پیرنگ این رمان ‌ها از الگویی کلی پیروی می ‌کند. رمان ‌های بررسی شده عبارتند از: 1. خط تیره آیلین (ماه‌ منیر کهباسی)، 2. چراغ‌ ها را من خاموش می‌ کنم (زویا پیرزاد)، 3. چه کسی باور می‌کند رستم (مهرانگیز شریفیان)، 4. رویای تبت (فریبا وفی).

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

از نظر فرمالیست ها «داستان» عبارت است از زنجیره رخدادها و کنش ها مطابق با نوع ترتیب آنها در تسلسل زمانی، و در واقع «چیستی» محتوای روایت و مواد خام و سویه بالقوه آن است؛ اما پیرنگ از دیدگاه آنها برخلاف اراده دیگر روایت شناسان، «روابط و مناسبات علت و معلولی میان رخ دادها» نیست، بلکه سویه بالفعل روایت، و شامل کلیه «تمهیدات زیباشناختی و صناعات آشنازداینده ای» است که نویسنده برای بیان داستان یا محتوای روایت به کار می بندد تا آن را هنری و زیباشناختی جلوه دهد. از این رو، با توجه به مفهوم پیرنگ، فرمالیست ها بیشتر در پی بررسی جنبه ها و ابعاد آشنایی زداینده و زیباشناختی هنر روایت پردازی بودند. همانند آشنایی زدایی، پیرنگ هنری نیز در سطوح سه گانه «زبان، درون مایه و صناعات» جلوه گر می شود.در این مقاله به بررسی دیدگاه فرمالیست ها در باب تفاوت و تمایز داستان و پیرنگ پرداخته شده، و از همین منظر، جلوه های گوناگون پیرنگ، به مدد داستان های کوتاه فرمالیستی معاصر فارسی مورد تحلیل قرار گرفته است.