جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مهدویت به عنوان یکی از مهمترین پایه های فکری شیعیان از اهمیت ویژه ‌ای برخوردار است. این مبحث به دلیل اینکه راه نجاتی برای بشریت است مورد توجه همگان واقع شده است. همین موضوعسبب شده است تا کوچکترین انحرافی در آن بتواند تاثیرات مخربیبر جامعه و مردم بگذارد. هدف از انجام این پژوهش شناخت و معرفی کم و کاستی ها و اشتباهاتی است که نسبت به موضوع مهدویت در جامعه و در میان بعضی از مردم رواج دارد و آنها بدون آگاهی، آن را پذیرفته و به آن عمل می کنند. در این تحقیق با استفاده از آیات و روایات و مستندات راهکارهایی برای رفع ابهامات موجود، به دست آمده است . نتایج بدست آمده در این تحقیق عبارتند از اینکه هر فرهنگ در سیر حرکت زمانی خود در دوره های متفاوت به موانع و کج فهمی هایی بر می‌ ‌خورد. بهترین راه برای ادامه دادن به این حرکت، برداشتن آن موانع و انحرافات است. این آسیب ها و انحرافات را نباید ناشی از ضعف مبحث مهدویت دانست؛ بلکه باید علت آن را کسانی دانست که چنین انحرافاتی را به وجود آورده اند. این آسیب ها و انحرافات متناسب با زمان تغییر می کنند. بنابراین در هر زمان باید محققین به روشنگری بپردازند تا انحرافات و آسیب های به وجود آمده مهدویت را کم اهمیت جلوه ندهد. منتظر واقعی کسی است که برای اصلاح خود و جامعه خویش تلاش می کند و هیچگاه دچار یاس و ناامیدی نمی شود و چشم به طلوعی می دوزد که روزی به وقوع خواهد پیوست و برای این طلوع لحظه شماری می کند ولی ناسپاسی نمی کند و در مقابل مشیت الهی تسلیم باقی می ماند. چنین انتظاری که همراه با تمام معیارهای اسلامی و شیعی باشد، برترین اعمال است. کسانی که در این راه تلاش می کنند و مفاسد اجتماعی مانع حرکت آنها به سوی حق نمی شود در زمره منتظران واقعی قرار می گیرند. مهمترین عاملی که می تواند جامعه شیعی را از آسیب های مختلف در موضوع مهدویت حفظ کند تلاش جدی در امر دین شناسی و توجه به همه ابعاد آن است.

از آن جا که بین نظام جمهوری اسلامی ایران، اندیشه انتظار و زمینه سازی ظهور، ارتباطی محکم برقرار است، مفهوم شیعی انتظار در زمان حاضر به همراه خود، پژواک هایی در عرصه روابط بین المللی داشته است. از این رو مساله زمینه سازی به عنوان سازه ای معنایی در موازات سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران مورد توجه قرار گرفته است. در بعد رسانه ای، اعتقاد به اندیشه انتظار و توجه به زمینه سازی در جهت ظهور امام زمان (عج) دست مایه خوانش هایی قرار گرفته است که بر اساس آن ها، این اندیشه محرکه و موجبه ایدئولوژیک نظام جمهوری اسلامی ایران در پی گیری سیاست خارجی است که پیامدی جز متزلزل کردن به اصطلاح امنیت بین المللی نخواهد داشت. بدین منظور، با ارایه تفاسیری مکانیکی از انتظار و مساله زمینه سازی در سطح رسانه ای، تفسیری کژدیسه از این مفاهیم القا می گردد، به نحوی که انتظار و زمینه سازی به عنوان سازه های معنایی متداول در سطح جهانی، با تروریسم، تلاش برای دست یابی به سلاح های کشتار جمعی و ... به یادآورنده هر گونه اقدام وحشتانگیز در نظر آورده شود. هدف این نوشتار، تبیین نحوه این سوء استفاده و امکان تصحیح این فهم کژدیسه از سازه های معنایی انتظار و زمینه سازی در فضای رسانه ای و سیاسی بین المللی است.

از ضروری ترین و سازنده ترین مباحث، بحث از انتظار و مسایل مربوط به آن است. هر انسانی یا ملتی که با فرهنگ انتظار رابطه دارد، بیدار، زنده و متحرک است؛ زیرا انتظار ظهور منجی و این که جهان به خوبی و سلامت به پایان می رسد، روح امید را در دل ها زنده نگه می دارد؛ امیدی که موجب قیام انسان در برابر نابسامانی ها می گردد. قیامی که به رهبری عدالت گستر عالم، عدالت را بر جهان حاکم نموده بساط ظلم را برخواهد چید.