جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در این مقاله با تأکید بر مقوله زبان و اهمیّت نقش آن به عنوان وسیله ای برای بیان مقاصد، نویسنده به اوج بلاغت و فصاحت موجود در غزلیات سعدی اشاره نموده، دو غزل از غزلیات سعدی را که یکی پیچیده و دشواریاب است و دیگری ساده و آسان فهم، برگزیده، وجود اختلاف آن دو و نیز چگونگی فهم آنها را توضیح می دهد. پندار متداول بر این قرار است که شاعران زبان را به خدمت می گیرند. یعنی زبان وسیله ای برای بیان مقاصد است. اگر خوب بنگریم، در می یابیم که مقاصد بشر به وجود زبان است. در واقع اگر بشر صاحب زبان نبود، دیگر مقصد و مقصودی هم نداشت. چرا که ما در آغاز صاحب زبان بودیم و سپس به نظام زندگی دست یافتیم و پس از آن صاحب تاریخ شدیم. بنا بر این داشتن تاریخ وابسته به داشتن زبان است. حیات انسانی متکی به وجود زبان است و شاعران و متفکران تعالی دهندگان آن هستند، بنابر این شعر یک تفنن نیست، بلکه وجود ماست.