جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : مدیون فکری فوکو به نیچه در نوشته های او آشکار است، اما ماهیت دقیق، میزان و تفاوت های ظریف آن بدهی به ندرت مورد بررسی قرار می گیرد. به نظر می‌رسد خود فوکو گاهی ادعا می‌کند که رویکردش اساساً نیچه‌ای است، و گاهی اصرار دارد که به منزله گسست رادیکال از نیچه است. این جلد اولین جلد در نوع خود است که رابطه بین این دو متفکر را در مورد عناصر فرهنگ معاصر که در آن علایق مشترک داشتند، از جمله ماهیت زندگی در دنیای مدرن، فلسفه به عنوان یک شیوه زندگی، و روش‌هایی که ما در آن به اشتراک می‌گذاریم، ارائه می‌کند. باید درباره فیلسوفان دیگر بخواند و بنویسد. نویسندگان مشارکت کننده از چهره های برجسته مطالعات فوکو و نیچه هستند و مشارکت آنها منعکس کننده تنوع رویکردهای ممکن در کنار آمدن با رابطه فوکو-نیچه است. نقاط خاص مقایسه شامل برداشت های متفاوت فوکو و نیچه از مرگ خدا است. هنر و زیبایی شناسی؛ قدرت؛ نوشتن و تألیف؛ سیاست و جامعه؛ تاریخ ایده ها؛ تبارشناسی و باستان شناسی؛ و تکامل دانش

ترجمه ماشینی: این کتاب برای اولین بار که از کار جودیت باتلر به عنوان خواندنی از نحوه شکل گیری موضوع حقوقی استفاده کرد، چگونگی رسیدن باتلر به مضامین اخلاق، حقوق و سیاست را بررسی می کند و روابط متقابل آنها را تحلیل می کند و توضیح می دهد که چگونه آنها با سؤال باتلر در مورد اینکه مردم چگونه می توانند بیشتر داشته باشند، ارتباط برقرار می کنند. زندگی قابل زندگی و قابل دوام النا لوئیزیدو با اذعان به قدرت و تأثیر «مفهوم» باتلر از جنسیت به عنوان فرآیند، که جایگاهی به خوبی توسعه یافته و مورد بحث در ادبیات کنونی دارد، استدلال می‌کند که امکان داشتن زندگی زنده‌تر و بادوام‌تر توسط باتلر در چارچوب پارامترهای یک رابطه آگونیستی پایدار بین سه حوزه اخلاق، قانون و سیاست. با پیشنهاد اینکه درک کامل باتلر از رابطه متقابل این سه حوزه، دانش حقوقی انتقادی، و همچنین نظریه انتقادی را به طور کلی تر، این امکان را می دهد که چگونگی بازاندیشی و اصلاح مسئله شرایط ناپایدار زندگی را مورد بررسی قرار دهد، این کتاب یک مطالعه کلیدی برای همه دانشجویان است. اخلاق حقوقی، فلسفه سیاسی و نظریه اجتماعی.

ترجمه ماشینی: با کشف نظام مند و بررسی جامع مفاهیم معرفت شناختی تاریخ هستی هایدگر و باستان شناسی صورت بندی های گفتمانی فوکو، به سوی معرفت شناسی گسست نشان می دهد که هایدگر و فوکو چگونه مفاهیم دانش و اندیشه را به طور قابل توجهی گسترش می دهند. این کار با ردیابی پاسخ های راهگشای آنها به این سؤال انجام می شود: موضوع فکر چیست؟ این کتاب نشان می‌دهد که چگونه برای هر دو متفکر، فکر صرفاً عملی نیست که توسط آن شی در یک ایده نشان داده می‌شود، و دانش فقط حالتی از ذهن سوژه فردی منطبق با ابژه نیست. هر متفکری به شیوه خود استدلال می‌کند که اندیشه رویدادی مولد است که در آن سوژه و ابژه هویت و معرفت مربوط به خود را به دست می‌آورند، یعنی گشودن فضایی که در آن سوژه و ابژه می‌توانند با یکدیگر روبرو شوند و در آن حقیقت و اظهارات نادرست در مورد یک شی ممکن می شود. آنها بدین وسیله زمینه را برای چارچوب مفهومی جدیدی برای بازاندیشی در رابطه بین دانش و موضوع آن فراهم می کنند.

ترجمه ماشینی: تعداد کمی از فیلسوفان به اندازه میشل فوکو بر قرن بیستم تأثیر گذاشته اند. کار او بر تدریس هر رشته‌ای تأثیر گذاشته است و بیست سال پس از مرگش بسیار مهم است. این نسخه جدید در دسترس از مجموعه کامل تمام دوره‌ها، مقالات و مصاحبه‌های فوکو گرفته شده است و مهم‌ترین اثر او را برای نسل جدیدی از خوانندگان به ارمغان می‌آورد. زیبایی‌شناسی، روش و معرفت‌شناسی (ویرایش جیمز دی. فوبیون) آدرس متنوع اما پایدار فوکو از اشکال تاریخی و تأثیر متقابل شور، تجربه و حقیقت را بررسی می‌کند.

ترجمه ماشینی: میشل فوکو شکل جدیدی از تفکر و گفتمان سیاسی را معرفی کرد. او به‌جای جستجوی درک وحدت‌های بزرگ دولت، اقتصاد یا استثمار، سعی کرد کارکردهای خرد سیاسی زندگی روزمره را که اغلب وحدت‌های بزرگ‌تر را پایه‌گذاری کرده‌اند، کشف کند. او به‌ویژه به این موضوع توجه داشت که چگونه خود را از نظر روان‌شناختی درک می‌کنیم، و بنابراین به این موضوع که چگونه دانش روان‌شناختی توسعه یافته و به عنوان حقیقت پذیرفته شده است. در طول نوشته‌هایش، او شجره‌نامه‌ای از روان‌شناسی را توسعه داد، روایتی از روان‌شناسی به‌عنوان یک عمل توسعه‌یافته تاریخی قدرت. مشکلی که چنین روایتی برای بسیاری از فلسفه های سنتی مطرح می کند این است که نقد فوکو از مفاهیم روانشناختی در نهایت نقد ایده ذهن به عنوان یک مفهوم هستی شناختی بی طرف سیاسی است. به این ترتیب، همه اشکال مبناگرایی سوبژکتیو را از نظر سیاسی مشکوک می‌سازد، و سپس توجیه معرفت‌شناختی نوشته‌های خود فوکو زیر سؤال می‌رود. تاد می با تکیه بر نوشته‌های فیلسوفان انگلیسی-آمریکایی مانند ویلفرد سلرز و لودویگ ویتگنشتاین، این ایده را رد می‌کند که نقد فوکو از دانش، و به‌ویژه دانش روان‌شناختی، خود را تضعیف می‌کند. ادامه مطلب...