جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اصول العقائد و جامع الفوائد، شامل سه باب و خاتمه به فارسى، در 1353ق در اصفهان چاپ سنگى شده است.

احكام القرآن تأليف ابوبكر محمد بن عبدالله معروف به ابن عربى، از علما و دانشمندان اسلامى قرن پنجم و ششم هجرى است. نویسنده غير از ابن عربى عارف شهير است؛ زيرا مؤلف از دانشمندان شرقى ولى ابن عربى عارف از دانشمندان غربى به حساب مى‌آيد. به همین منظور برای رفع اشتباه مؤلف را ابن العربى با الف‌ولام ولى محیی‌الدين را ابن عربى بدون الف‌ولام مى‌نویسند. مؤلف در این کتاب به بررسى آيات دربردارنده احكام پرداخته است. وى برای این هدف ابتدا آيه مورد نظر را مطرح، آنگاه آن را از جهات مختلف بررسى مى‌كند. از جمله كلمات مشكل آن را توضيح داده، ديدگاه‌هاى علما را درباره آن بيان و در پایان حكم مورد نظر را استخراج مى‌كند و اگر درباره آيه، رواياتى وجود داشته باشد به عنوان مؤيد متذكر مى‌شود و در حقيقت با این روش مى‌خواهد بيان كند كه احكام شرع تماماً از آيات قرآن گرفته شده است. با توجه به ویژگى‌هاى این کتاب و اين‌كه مؤلف آن تمام سوره‌هاى قرآن را بر حسب ترتيب مصحف عثمانى بررسى نموده، کتاب جايگاه خاصى در بين کتاب‌هایى كه پيرامون آيات الاحكام نوشته شده، پيدا كرده است؛ لذا مرجع مناسبى است برای بحث آيات الاحكام است و مورد استقبال و استفاده بسيارى از علما و قرآن‌پژوهان قرار گرفته است. ساختار: از آنجا كه مطالب کتاب پيرامون آياتى است كه در آنها حكمى از احكام بيان شده و مؤلف این مطلب را در تمام آيات قرآن بررسى نموده است. ویژگى‌ها: نویسنده پس از ذكر آيه، واژگان مهم آيه را شرح و توضيح داده و از کتاب‌هاى لغت پيرامون معناى آن عباراتى را نقل مى‌كند. برای توضيح آيه و استخراج حكم، مطالب را طى چند مسأله بيان مى‌كند. اگر مسأله و حكم اختلافى باشد، ديدگاه‌هاى فقها و مذاهب اسلامى را درباره آن بيان مى‌كند. شأن نزول آيه مورد بحث را ذكر مى‌كند. روايات وارده درباره آن آيه را كه از طرف پيامبر(ص) رسيده است نقل مى‌كند. از اشعار عرب در توضيح مطالب استفاده نموده است. پس از ذكر اقوال و بررسى آنها، ديدگاه خود را در مسأله بيان مى‌كند. چنانچه آيه مورد بحث داراى احتمالات متعددى باشد آن احتمالات را ذكر و بررسى نموده است. چنانچه آيه مورد بحث از آيات ناسخ و يا منسوخ باشد، ناسخ و يا منسوخ بودن آن را ذكر مى‌كند.

احكام القرآن تأليف ابوبكر محمد بن عبدالله معروف به ابن عربى، از علما و دانشمندان اسلامى قرن پنجم و ششم هجرى است. نویسنده غير از ابن عربى عارف شهير است؛ زيرا مؤلف از دانشمندان شرقى ولى ابن عربى عارف از دانشمندان غربى به حساب مى‌آيد. به همین منظور برای رفع اشتباه مؤلف را ابن العربى با الف‌ولام ولى محیی‌الدين را ابن عربى بدون الف‌ولام مى‌نویسند. مؤلف در این کتاب به بررسى آيات دربردارنده احكام پرداخته است. وى برای این هدف ابتدا آيه مورد نظر را مطرح، آنگاه آن را از جهات مختلف بررسى مى‌كند. از جمله كلمات مشكل آن را توضيح داده، ديدگاه‌هاى علما را درباره آن بيان و در پایان حكم مورد نظر را استخراج مى‌كند و اگر درباره آيه، رواياتى وجود داشته باشد به عنوان مؤيد متذكر مى‌شود و در حقيقت با این روش مى‌خواهد بيان كند كه احكام شرع تماماً از آيات قرآن گرفته شده است. با توجه به ویژگى‌هاى این کتاب و اين‌كه مؤلف آن تمام سوره‌هاى قرآن را بر حسب ترتيب مصحف عثمانى بررسى نموده، کتاب جايگاه خاصى در بين کتاب‌هایى كه پيرامون آيات الاحكام نوشته شده، پيدا كرده است؛ لذا مرجع مناسبى است برای بحث آيات الاحكام است و مورد استقبال و استفاده بسيارى از علما و قرآن‌پژوهان قرار گرفته است. ساختار: از آنجا كه مطالب کتاب پيرامون آياتى است كه در آنها حكمى از احكام بيان شده و مؤلف این مطلب را در تمام آيات قرآن بررسى نموده است. ویژگى‌ها: نویسنده پس از ذكر آيه، واژگان مهم آيه را شرح و توضيح داده و از کتاب‌هاى لغت پيرامون معناى آن عباراتى را نقل مى‌كند. برای توضيح آيه و استخراج حكم، مطالب را طى چند مسأله بيان مى‌كند. اگر مسأله و حكم اختلافى باشد، ديدگاه‌هاى فقها و مذاهب اسلامى را درباره آن بيان مى‌كند. شأن نزول آيه مورد بحث را ذكر مى‌كند. روايات وارده درباره آن آيه را كه از طرف پيامبر(ص) رسيده است نقل مى‌كند. از اشعار عرب در توضيح مطالب استفاده نموده است. پس از ذكر اقوال و بررسى آنها، ديدگاه خود را در مسأله بيان مى‌كند. چنانچه آيه مورد بحث داراى احتمالات متعددى باشد آن احتمالات را ذكر و بررسى نموده است. چنانچه آيه مورد بحث از آيات ناسخ و يا منسوخ باشد، ناسخ و يا منسوخ بودن آن را ذكر مى‌كند.

نسخه شامل 15 رساله اعتقادی از متکلمین شیعه به شرح ذیل است: 1. رساله بدون نام و اسم مؤلف (برگ 1 ـ 13). 2. فرق الشیعة، تألیف ابومحمّد حسن بن موسی نوبختی (برگ 13 ـ 55) تاریخ کتابت یکشنبه چهارم شعبان 740 هجری. 3. معدن الجواهر و ریاض الخواطر، تألیف شیخ ابوالفتح محمّد بن علی کراجکی (برگ 56ـ 88) کتابت روز جمعه بیست وشش شعبان 740. 4. النکت في مقدمات الاصول، تألیف شیخ مفید محمّد بن محمّد بن نعمان (برگ 88 ـ 91) کتابت روز شنبه بیست و هفتم شعبان 740 هجری. 5. رسالة في تحریم الفقاع، تألیف ابوجعفر محمّد بن حسن طوسی (برگ 93 ـ 98). 6. الاعتقادات، تألیف شیخ علی بن طاهر صوری (برگ 98 ـ 99) کتابت ششم رمضان 740. 7. رسالة في احوال المعدوم، تألیف نجم الدّین ابوالقاسم جعفر بن سعید حلی (محقق اول) (برگ 99 ـ 101). 8. تعلیقة علی کلام المحقق الحلي، تألیف شرف الدّین حسین بن ابی القاسم بن العودی اسدی (برگ 101 ـ 105). 9. کتاب العقیدة، تألیف شرف الدّین حسین بن ابی القاسم بن العودی (برگ 105 ـ 107). 10. مسألة في ارادة الله تعالی، تألیف شیخ مفید (برگ 108). 11. سؤال و پاسخ اعتقادی (برگ 108 ـ 109). 12. باب حادي عشر، تألیف علامه حلّی (برگ 109 ـ 113) تاریخ کتابت ظهر شنبه بیست و سوم ذیحجة سال 741 هجری. 13. منظومه کلامی، تألیف شهاب الدّین اسماعیل بن العودی (برگ 113 ـ 120) تاریخ کتابت بیست و ششم ذیحجه 741 هجری. 14. العقیده، تألیف شیخ احمد بن حسین بن العودی اسدی حلی کاتب نسخه حاضر (برگ 120 ـ122). 15. رسالة کلامیة، احتمالا از همو (برگ 122 ـ 131) تاریخ کتابت پنجشنبه بیست و چهارم ذیحجه 742 هجری. نسخه کامل و در 132 برگ کتابت شده است، کاتب کلیه رساله های مذکور احمد بن حسین بن ابی القاسم العودی الحلی الاسدی است. عکس از کتابخانه بودلیان دانشگاه اکسفورد انگلستان ـ شماره 64 ف عربی

«فصوص الحكم»، مهم‌ترين اثر تحقيقى ابن عربى است، زيرا اين كتاب از آخرين نوشته‌هاى مؤلف به شمار مى‌رود. اين اثر، اگرچه از نظر حجم كوچك است و قابل مقايسه با «الفتوحات المكية» نيست، ولى از نظر تحقيق و محتوا بى‌نظير است. «فصوص الحكم» ابن عربى، كتابى است كه تا به حال بيشترين شروح و تعاليق و رديه‌ها را به خود اختصاص داده است. مؤلف، در خطبه «فصوص الحكم» مى‌گويد: «من در يك مكاشفه روحانى، در دهه آخر محرم سنه 627ق، در شهر دمشق، حضرت رسول‌الله(ص) را ديدم كه كتابى در دست مبارک اوست و به من فرمود: اين، كتاب «فصوص الحكم» است. آن را بگير و به مردم برسان تا از آن بهره ببرند». از اين عبارت، به‌خوبى فهميده مى‌شود كه حضرت رسول(ص)، اين كتاب را «فصوص الحكم» ناميده است. کتاب حاضر از جناب محمود محمود غراب شرحی است بر فصوص الحکم.