جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این کتاب در پی آن است تا توجه را به آغاز یک اخلاق خودآگاهی در فرآیند فکری محوری فلسفه ایده آلیستی جلب کند: برای فلسفه کانتی با کمک ملاحظات سیستماتیک و برای فیشته، شلینگ و هگل با استفاده از متون منتخب. در این اخلاق، آرزوی حفظ فردیت دیگری با توسعه مفاهیم اخلاقی به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از تبیین ساختاری خودآگاهی در تبیین معقول بودن جهان برای ما محقق می شود. یک عدم تعین در درون خود فقط می توان از طریق رابطه اخلاقی با دیگری به گونه ای ساختاریافته فکر کرد که خودآگاهی نه تفاوت درونی خود را از دست بدهد و نه به رابطه ای از روابط تعیین شده از بیرون تبدیل شود. امر اخلاقی و باید به عنوان پدیده ای در جهان تلقی نمی شود، بلکه از آن عدم تعین خودآگاهی به وجود می آید که از آن فلسفه ایده آلیستی وظیفه اصلی خود را تعیین تعین های قابل درک از جهان قرار داده است. در مفاهیم اخلاقی، سوبژکتیویته بر اساس خودآگاهی eo ipso وضعیت تعهد اخلاقی را به خود می گیرد. در این رابطه اخلاقی، دیگری در یقینی شناخته می‌شود که فقط می‌تواند به خود بدهد، به طوری که این خود تبیین او باقی بماند. بنابراین، خود دیگری در درونی‌ترین بخش‌های سوژه، به عنوان خودآگاهی، در قالب مسئولیت اخلاقی در برابر و برای آزادی دیگری به خود می‌آید. در خودتعیین خودآگاهی که برای هیچ تعین بیرونی قابل دسترسی نیست. بنابراین آگاهی از دیگری را می توان مستقیماً در مرکز فلسفه خودآگاهی کشف کرد: به عنوان اخلاقی که به تنهایی می تواند ساختار خودآگاهی را در هویت و تفاوت آن قابل درک کند.

ترجمه ماشینی : در این سخنرانی‌ها، نلسون به دوره‌ای از تاریخ فلسفه می‌پردازد که در آن، با تحریک توسعه فیزیک کلاسیک، مسئله بنیاد آموزه‌های فلسفی بیش از پیش محققان را نگران می‌کند. او با انتقاد از تلاش‌ها برای روشن کردن این سوال و توسعه رویکردهایی برای حل آن پیروی می‌کند، پیشداوری‌های قدیمی را که با این تلاش‌ها در تضاد است، آشکار می‌کند و همیشه آنها را به عقب می‌اندازد و آنها را مبهم می‌سازد. به طور خلاصه، او شجاعت دارد - همچنین شاگرد معلمش فرایز است که بسازد. بیانیه خود شخص، برای قضاوت در مورد اینکه در این مبارزه برای پایه های مطمئن تفکر فلسفی کجا پیشرفت کرده است و کجا پسرفت صورت گرفته است.

ترجمه ماشینی : علاقه به استعاره به عنوان یک اصل شناختی که در ساختن دانش و جهان فعال است، رشد چشمگیری داشته است. با این حال، علیرغم حجم زیادی از مطالب منتشر شده در مورد استعاره شناختی، کمی برای ارزیابی اینکه چگونه ادعاهای مطرح شده در این زمینه از فلسفه قاره ای استفاده می شود، انجام نشده است. کازو مدعی است آنچه سنت قاره ای ارائه می دهد، مجموعه ای از چارچوب هاست که به پتانسیل شناختی استعاره اجازه می دهد تا حد امکان دنبال شود. استعاره نظریه دانش را با تعدادی سؤال ارائه می کند: چگونه یک قضاوت ذهنی می تواند عینی باشد؟ کنار هم قرار دادن موضوعات در یک استعاره چگونه می تواند امکانات شناختی جدیدی ایجاد کند؟ چگونه استعاره جهان را برای ما ترسیم می کند؟ چگونه ممکن است استعاره به ما کمک کند در نقطه ای که تمایزات کلیدی فلسفی، مانند جهان موضوع و زبان-واقعیت، دیگر قابل دفاع نیستند؟ این کتاب نشان می دهد که چگونه متفکران برجسته قاره ای با این سؤالات مواجه می شوند. گزارش های روشن و واضحی از اهمیت استعاره برای کانت، نیچه، هایدگر، باشلار، مرلوپونتی، ریکور و دریدا ارائه شده است. همانطور که کازو نشان می دهد، آنها با قرار دادن استعاره به طرق مختلف به عنوان یک تنش، به سؤالات پاسخ می دهند که در بین تمایزات اساسی فلسفه عمل می کند.

ترجمه ماشینی : این کتاب به بررسی راه‌هایی می‌پردازد که هایدگر، لاکو-لابارت و نانسی درک کانتی از «ارائه زیبایی‌شناختی» را اتخاذ کرده و پیکربندی مجدد می‌کنند. در کانت، «ارائه زیبایی‌شناختی» به معنای فنی به‌عنوان شیوه‌ای خاص از تجربه در یک گونه‌شناسی از حوزه‌های مختلف تجربه درک می‌شود. این مطالعه استدلال می‌کند که هایدگر، لاکو-لابارث و نانسی عناصر این شیوه خاص تجربه را تعمیم می‌دهند تا نگرش زیبایی‌شناختی و واژگانی که کانت برای توصیف آن به کار می‌برد، به طور کلی بر چیزها تأثیر بگذارد. با این حال، این کتاب فراتر از مستندسازی تأثیر شناخته شده نقد داوری کانت است، اما راهی جدید برای نزدیک شدن به برخی از مسائل اصلی در اندیشه پساکانتی - از جمله اینکه چرا هنر، اثر هنری، و زیبایی شناسی هنوز به عنوان وسیله ای برای نقد حتی، یا به ویژه، پس از آشویتس در دسترس هستند. این نشان می‌دهد که تبارشناسی نظریه معاصر نیاز به بررسی مسئله ارائه دارد، که مسلماً سؤالی بوده است که از همان آغاز فلسفه را نگران کرده است.

فلسفه و تاریخ فلسفه یکی هستند. ما نمی‌توانیم به یکی از این دو فارغ از دیگری بپردازیم. بنابراین، اگر کسی می‌خواهد فهم کافی از مسائل، پرسش‌ها و موضوعات معین در زمینۀ فلسفه داشته باشد، ضروری است که پیشینۀ آن‌ها را بداند. در این میان، کانت مهم‌ترین فیلسوف دوران مدرن و کتاب نقد عقل محض(۱۷۸۷) یکی از مهم‌ترین کتاب‌های فلسفی تاریخ فلسفه تا به امروز است.[۱] کانت چهره‌ای بنیادی در چند قرن گذشته در سنت غربی است. او، به ویژه در نقد عقل محض، دیدگاه‌های پیشگامانش در اوایل دوران مدرن (خردگراها و تجربه‌گراها) را ترکیب کرد و قسمت عمدۀ دستور کار آیندگان در قرون نوزدهم، بیستم و بیست و یکم (ایده‌آلیست‌، پراگماتیست‌، نئو‌کانتی، تحلیلی و قاره‌ای) را تعریف کرد. تا به امرزو، معرفت‌شناسان، فیلسوفان زبان و متافیزیک‌دانان مشغولِ موضوعاتی بوده‌اند که به طور محوناشدنی توسط کانت صورت‌بندی شده‌اند. همچنین حتی زمانی که کانت خود به صورت‌بندی آن‌ها نپرداخته است، منابع مفهومی او، درست به همان اندازه برای روشن‌سازی آن‌ها کفایت می‌کنند. در این زمینه، این عبارت به اُتو لیبمن[۲] نسبت داده شده است که : “هر کس می‌تواند موافق و یا مخالف کانت فلسفه‌ورزی کند، اما هیچ‌کس نمی‌تواند بدون در نظر گرفتن کانت فلسفه‌ورزی کند.”[۳] از این رو لزوم ارائۀ راهنمایی به علاقه‌مندان فلسفه به منظور خوانش این کتاب، به خصوص برای افرادی که از طریق دوره‌های دانشگاهی و آکادمیک نمی‌توانند به چنین امکانی دست یابند، ضروری به نظر می‌رسد. این جلسات به تدریس برخی از مباحث مهم کتاب نقد عقل محض، به عنوان راهنمایی مقدماتی، به منظور فهم بهتر متن این کتاب به هنگام مطالعه اختصاص دارد. لازم به ذکر است که دورۀ اول درس‌گفتار حاضر، با تغییراتی، در طی شش جلسه برای دانشجویان کارشناسی ارشد فلسفه علم دانشگاه اصفهان در ذیل درس فلسفۀ غرب نیمسال دوم ۱۳۹۷ و همچنین در هشت جلسه، در تابستان و پاییز سال ۱۳۹۸ در خانۀ حکمت اصفهان برگزار شده است. مهم‌ترین موضوعات مورد بحث در این درس‌گفتار: ۱) درآمد: چرا کانت؟ چرا نقد عقل محض؟؛ ۲) مفاهیم ضرورت، کلیت اکید، کلیت تجربی، پیشینی، پسینی، تحلیلی، ترکیبی، شناخت محض، عقل محض و نقد عقل محض، شناخت استعلایی و فلسفه استعلایی؛ ۳) حسیات استعلایی: صور محض شهود تجربی (مکان و زمان)؛ ۴) منطق استعلایی: قوۀ فاهمه و انواع حکم؛ ۵) معقولات دوازده‌گانه و شاکله؛ ۶) علیت، هیوم و کانت؛ ۷) قوۀ تخیل و متافیزیک تجربه؛ ۸) قوۀ عقل؛