جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در بین موضوعات مربوط به مهدویت، خروج فردی شرور در آخر‌الزمان با عنوان «دجّال»، از جمله موضوعاتی است که مورد توجه محققان مسلمان و همچنین اسلام‌پژوهان غربی بوده ‌است. دایرة‌المعارف ایرانیکا یکی از دایرة‌المعارف‌های انگلیسی‌ زبان است که در مقاله‌ای به معرفی دجال پرداخته است. هدف مقاله پیش‌رو بررسی و نقد تصویر دجال در این دایرة‌المعارف است. این پژوهش به روش اسنادی و توصیفی- تحلیلی انجام شده ‌است. رویکرد «حامد الگار» در مقاله‌ای که عنوان شد، «پدیدار شناختی» است. این مقاله دربردارنده نکات مثبتی است، همچون استفاده از منابع سنی و شیعی، بیان و شرح دیدگاه‌های گوناگون، همچون دیدگاه عرفا و اندیشمندان متأخر درباره دجال. اما نویسنده در موضوعاتی مثل واژه‌شناسی دجال، همه احتمالات را بررسی نکرده و استدلال‌های او درباره پذیرش یا رد یک احتمال قابل نقد و مناقشه است. استفاده صرف از منابع اهل سنت، عدم توجه به برخی از موضوعات مطرح شده در احادیث، عدم بررسی اسناد احادیث، تصور بی توجهی محققان اسلامی به حل تناقض‌های موجود در موضوع دجال؛ از موضوعات قابل نقد در این مقاله است.

یکی از تفاسیر مهم غرب اسلامی، تنبیه­الأفهام الی تدبّرالکتاب­الحکیم و تعرّف­الآیات و النبأالعظیم نوشتۀ ابن­برّجان، عارف و مفسر اندلسی در سدۀ ششم هجری است. هدف این مقاله، روش‌شناسی تفسیری ابن­برّجان در این تفسیر است. این پژوهش به روش اسنادی، توصیفی ـ تحلیلی و با توجه به مباحث روش‌شناسیِ تفسیر قرآن انجام شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد تفسیر قرآن از دیدگاه ابن­برّجان، کشف معانی ظاهری و باطنی آیات است و لازمۀ این کشف، رشد معنوی و تهذیب نفس مفسر است. تنبیه‌الأفهام، یک تفسیر ترتیبیِ ناپیوسته و اجتهادی است که از روش‌های قرآن به قرآن و مأثور استفاده می‌کند و دارای گرایش‌های عرفانی و کلامیِ اشعری است. ابن‌برّجان در تنبیه­الأفهام به انواع قرینه‌های فهم آیات، قرائن پیوستۀ لفظی و غیرلفظی و ناپیوسته، توجه دارد. او در توضیح معنای آیات، از جوامع حدیثی اهل­سنت استفاده، نظر سایر مفسران را نقل و نقد و آیاتی از کتاب‌های عهدین را گزارش می کند.

هدف: هدف محققان در این پژوهش، بررسی نیاز آموزشی دانشجویان دانشگاه اصفهان در درس اندیشۀ اسلامی یک بوده است. روش: این پژوهش به روش کمّی و به صورت پیمایشی با استفاده از ابزار پرسشنامه در میان 376 نفر از دانشجویان دانشگاه اصفهان انجام شده است. حجم نمونه با استفاده از روش نمونه‌گیری کوکران مشخص شد. سنجه‌های نیازسنجی از ضریب پایایی خوبی(93/0) برخوردار بودند. یافته‌ها: دانشجویان در درس اندیشۀ اسلامی یک در موضوعات عدالت و حکمت الهی و فلسفۀ آفرینش، احساس نیاز بیشتری دارند. اولویتهای دختران و پسران و اولویت دانشجویان دانشکده‌های مختلف در سرفصلهای این درس متفاوت است. بین برخی از موضوعات با جنسیت و دانشکدۀ محل تحصیل دانشجویان رابطه وجود دارد. نتیجه‌گیری: به منظور جذابیت و اثربخشی درس اندیشۀ اسلامی یک، در تدوین طرح درس و تهیه محتوای آموزشی توجه به جنسیت و دانشکدۀ دانشجویان ضروری است. پیشنهادهایی کاربردی نیز ارائه شده است.

از جمله مباحثی که در چند قرن اخیر مورد توجه بسیاری قرار گرفته است، مطالعه و بررسی دین، مسائل مربوط به آن و تلاش برای شناخت ابعاد مختلف آن بوده است. این مقاله به روش توصیفی ـ تحلیلی به بررسی روش‌شناسی مطالعات دینی ویلفرد کنت‌ول اسمیت، از دین‌پژوهان معاصر، می‌پردازد. از دیدگاه اسمیت یک محقق در مطالعات دینی نباید خود را به یک روش خاص محدود کند. ویژگی‌های رویکرد اسمیت در مطالعات دینی عبارتند از: شخص‌گرایی، موضوع‌محوری و پرهیز از تأکید بیش از حد بر روش، کثرت‌گرایی روشی، تأکید بر رویکرد مبتنی بر گفتگو و روش پرسش از افراد دین‌دار. نقاط قوت اسمیت در این‌باره تمرکز بر موضوع به جای روش، پرهیز از حصرگرایی روشی و تأکید بر رویکرد مبتنی بر گفتگوی بین دین‌داران است. نقدهای وارد به دیدگاه اسمیت در مباحث فروکاهش دین، نسبیت معرفت‌شناختی، کثرت‌گرایی دینی و تساهل و تسامح مطلق مطرح می‌شود.

يكي از آموزه هاي مهم دين اسلام و مسيحيت، دعوت به همگرايي و نهي از تفرقه و جدايي بين پيروان آنهاست. علي رغم توصيه ها و هشدارهايي در اين باره در متون مقدس اين دو دين، فرقه هايي در بستر آنها شكل گرفتند. مسئلۀ مهم در تحليل و بررسي اين فرقه ها، علت افتراق و انگيزه و ويژگي هاي عاملان آن است. اين پژوهش با رويكرد مقايسه اي و به روش توصيفي ـ تحليلي، به مسئلۀ افتراق ديني و ويژگي هاي عاملان آن در قرآن و عهد جديد مي پردازد. هر دو متن مقدس، نسبت به اختلاف و افتراق ميان پيروان، هشدار مي دهند. عهد جديد در اين زمينه فقط دربارۀ پيروان عيسي مسيح صحبت مي كند. ولي قرآن كريم، از افتراق و تفرقه ميان امت ها و پيروان پيامبران پيشين نيز خبر مي دهد. هر دو متن مقدس در توصيف عاملان افتراق، از ضعف معنوي و رذيلت هاي اخلاقي آنان سخن مي گويند. قرآن كريم از واژۀ «بغي» استفاده مي كند. عهد جديد نيز آنها را بندۀ اميال و خواسته هاي نفساني خود و فاقد بلوغ معنوي مي داند. توجه و تأكيد متون مقدس اسلام و مسيحيت بر اين موضوع، بيانگر اهميت و جايگاه تربيت معنوي و اخلاقي دين داران، در پيشگيري از اختلاف و تفرقه در دين است.