جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

حتماً. با توجه به اینکه موضوع پایان‌نامه شما «دیدگاه علامه محمدرضا حکیمی درباره امر به معروف و نهی از منکر» است و رشته‌تان فقه و حقوق اسلامی در مقطع کارشناسی ارشد است، چکیده‌ای به شرح زیر ارائه می‌شود. اگر مایل باشید پس از بازخورد شما می‌توانم آن را کامل‌تر یا دقیق‌تر تنظیم کنم: --- **چکیده** امر به معروف و نهی از منکر به‌عنوان یکی از ارکان بنیادین دین اسلام، نقش محوری در هدایت فرد و اصلاح جامعه دارد. این فریضه الهی که در آیات قرآن و روایات اهل بیت(ع) مورد تأکید قرار گرفته، همواره مورد توجه اندیشمندان مسلمان بوده است. یکی از متفکران برجسته معاصر، علامه محمدرضا حکیمی است که در آثار خود، به‌ویژه در مجموعه «الحیات»، تأملات ژرف و نگاه اجتماعی‌ـ‌مردمی ویژه‌ای به این واجب الهی دارد. پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی‌ـ‌تحلیلی در صدد بررسی دیدگاه علامه حکیمی درباره امر به معروف و نهی از منکر است. در این راستا، ابتدا مبانی نظری این فریضه از منظر متون دینی تبیین شده، سپس جایگاه و کارکرد اجتماعی آن از دیدگاه علامه حکیمی مورد واکاوی قرار گرفته است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که علامه حکیمی، امر به معروف و نهی از منکر را نه صرفاً یک تکلیف فردی، بلکه وظیفه‌ای اجتماعی و راهبردی برای تحقق عدالت، مبارزه با ظلم، و اقامه قسط در جامعه می‌داند. وی با تأکید بر نقش مردم در نظارت اجتماعی، این فریضه را ابزار بیداری، مسئولیت‌پذیری و حرکت در مسیر ارزش‌های الهی معرفی می‌کند.

در روزگار جدید، حوزه دانشی ترجمه مبتنی بر مکاتب نوین زبان شناسی نضج گرفته و پیشرفت های شایان توجهی یافت. یکی از رویکردهای نوین در این عرصه دانشی الگوی جولیان هاوس است که توجه پژوهشگران بسیاری را به خود جلب کرده است. این رهیافت که بر نظریه‌ی نظام‌مند نقش گرای هلیدی استوار است، بین دو نوع ترجمه ی عمده تمایز قائل می شود: ترجمه ی آشکار و ترجمه ی پنهان (خان جان، 1394:83). ترجمه ی آشکار، ترجمه ای است که درآن «ویژگی های فرهنگی متن مبدأ به صورت عامدانه حفظ می شود»(هاوس،2009: 118) در مقابل، ترجمه ی پنهان ترجمه ای است که درآن «متن ترجمه باعبور از صافی فرهنگی به گونه‌ای تولید شود که گویی در فرهنگ مقصد تولید شده است»(همان:116). متون اسلامی از جمله متن قرآن کریم متن هایی تولید شده به زبان عربی هستند که در بافت موقعیتی خاصی تولید شده اند و پیرامتن خاص خود را نیز دارا هستند و بدین دلیل همواره علاوه بر فعالیت های عملی در عرصه ترجمه، مباحث نظری بسیاری نیز در باب ترجمه‌ی این متن مقدس شکل گرفته است اما در این میان، نقد و بررسی آثار عرضه شده مبتنی بر رویکردهای علمی دقیق، کمتر مدنظر پژوهشگران بوده است و بیشتر پژوهش های صورت گرفته در باب ترجمه ی قرآن کریم، به بحث و مطالعه درمورد سطوح واژگانی_دستوری، زیبایی شناسی، محتوایی یا تفسیری بوده و کمتر ترجمه ی قرآن از نظر زبانی مورد توجه قرار گرفته است.

همبستگی و همدلی از اصولی ترین آموزه های مترقّی و بلند قرآن مجید و دین مبین اسلام؛ در کنار سفارش پیامبر اسلام(ص) و اهل بیت معصومین(ع) است. مساله وحدت و همبستگی اسلامی از آرزوهای دیرین کلیه خیرخواهان و مصلحان جهان اسلام بوده است. این تحقیق به بررسی اندیشه ها و اقدامات آیت الله محمد آصف محسنی به عنوان یکی از منادیان همبستگی و وحدت اسلامی در دنیای اسلامی می پردازد. اندیشه فقهی آیت الله محسنی در زمینه همبستگی امّت اسلامی بر سه اصل نفی سبیل؛ احترام و حرمت افساد بر زمین استوار است. از نظر ایشان مهمترین شاخصه های امّت اسلامی و مسیر رسیدن به جامعه ای مطلوب، حفظ استقلال و قطع مداخلات خارجی؛ بازگشت به اسلام و فرهنگ قرآن؛ ملیّت و هویّت اسلامی مشترک و جغرافیای مشترک و بازیابی تمدّن اصیل اسلامی می باشد. از نگاه آیت الله محسنی جهان اسلام در مسیر همبستگی و وحدت اسلامی و بازیابی تمدّن اصیل اسلامی و عصر شکوفایی و رسیدن امّت واحده اسلامی با چالش ها و موانع جدّی درونی و بیرونی روبروست؛ تا بر این چالش ها فایق نیاید تحکیم همبستگی جهان اسلام و آرزوی رسیدن به امّت واحده و تمدّن اصیل اسلامی امری بسیار دشوار و دست نیافتنی است. وی در این زمینه راهکارهایی را پیشنهاد داده است که عبارتند از شکل گیری اتّحادیه امّت اسلامی؛ تبیین اسلام اعتدالی؛ تأکید بر اصول مشترک؛ مراودات وارتباطات اسلامی؛ تأسیس شورای علمای شیعه در مناطق شیعه نشین؛ تشکیل شورای اخوّت اسلامی در کشورهای اسلامی؛ ترویج احترام متقابل؛ انتشار نشریه مشترک، برگزاری سمینارها و کرسی های علمی همبستگی اسلامی از سوی مراکز علمی حوزوی دانشگاهی و دانشمندان مذاهب اسلامی؛ تدوین، چاپ و نشر مجموعه احادیث مشترک نبوی؛ ایجاد مراکز علمی و دینی مشترک.

از آیاتی که شایسته ،بلکه ضروری است به دقت بررسی گردد و ابعاد گوناگون آن کاویده شود، آیه 24 سوره مبارکه یوسف است که خداوند در قالب ایجاز می فرماید:«وَلَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَهَمَّ بِهَا لَوْلَا أَن رَأَی بُرْهَانَ رَبِّهِ ...» اهمیت این بحث از دو جهت است یکی آنکه آیه مزبور، بیانگر چگونگی مواجه یکی از پیامبران معروف الهی با زنی نامحرم و در نتیجه زمینه ساز مباحثی پرچالش در مسئله عصمت ایشان است. دیگر بدان جهت که در تفسیر آن به روایاتی فراوان ولی متنافی با عصمت پیامبران بر می خوریم که در بسیاری از منابع تفسیری و حدیثی عامه نقل شده و حجم زیاد آنها ابهام زا و شبهه برانگیز است. بسیاری از صاحبان این تفاسیر با مسلم گرفتن روایات مزبور از هرگونه بررسی و نقد آن ها خودداری نموده و به نقل آنها اکتفا کرده اند. برخی نیز در پی توجیه آنها برآمده ولی برای این منظور تحلیل هایی ارائه داده اند که به جای حل مشکل به پیچیدگی آن افزوده است. برای مثال گفته اند خداوند پیامبرانش را به این گونه لغزش ها مبتلا نمود تا به آنان بخشش و گذشت الهی را بشناساند و این نعمت خداوندی را به آنان معرفی کند. (طبری،:1415: 242/12) یا گفته اند علت مبتلا شدن پیامبران به این سنخ خطاها این بوده است که آنان را در امید داشتن به رحمت الهی و مأیوس نشدن از گذشت او پیشوای گناهکاران توبه کار قرار دهد.( همان) نیز گفته اند: آنچه از یوسف سرزد گناه صغیره بود که صدور آن از پیامبران جایز است. ( ابن جوزی، 1407: 152/4 ، قرطبی، 1405، 167/9) حتی بعضی از حکمت ها و فواید این سنخ خطاها سخن گفته اند. حکمت هایی مانند افزایش ترس از خدا، شدت یافتن حیا، رهایی یافتن از عجب و خود شیفتگی تلذذ از نعمت گذشت و.... ( قرطبی، 167/9:1405) در این میان مفسرانی مانند ابن عطیه اندلسی (م 541) ق) و عبد الرحمن ثعالبی (م 876) (ق) از اساس منکر نبوت یوسف در زمان وقوع این رخداد شده اند. (قرطبی، 1405: 167/9 ، ثعالبی، 1418 : 319/3) و بدین وسیله خود را از مشکلات و پیامدهای آن رها ساخته اند. البته این ادعا با توجه به قرائنی از همین سوره مانند آیه:« وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ آتَیْنَاهُ حُکْمًا وَعِلْمًا »( یوسف ،22) مردود به نظر می رسد. برخی نیز با دست و پا کردن سنخی دیگر از روایات در پی توجیه یا حتی تقدیس این رفتار یوسف برآمده اند. مانند روایت ذیل از رسول خدا : یقول الله تعالی: «إذا هَمَّ عَبْدِی بِسَیَّنَهٍ وَلَمْ یَعْمَلَهَا لَمْ أَکتبها علیه، فإن عملها کتبتها علیه.» (ابن جوزی، 1407 157/4) خدای تعالی می فرماید: هرگاه بنده ام تصمیم به انجام گناهی گرفت ولی آن را انجام نداد گناهی بر او ننویسم و اگر انجامش داد یک گناه بر او بنویسیم. و نیز در روایت ذیل به آن حضرت نسبت داده اند: «قَالَتِ الْمَلَائِکَهُ: رَبِّ ذَاکَ عَبْدُکَ یُرِیدُ أَنْ یَعْمَلَ سَیِّئَهً وَهُوَ أَبْصَرْ بِهِ ، فَقَالَ : أَرْقُبُوهُ، فَإِنْ عَمِلَهَا فَاکْتُبُوهَا لَهُ بِمُثْلِهَا. وَإِنْ تَرَکَهَا فَاکْتُبُوهَا لَهُ حَسَنَهً إِنَّمَا تَرَکَها من جرای» (قرطبی، 1405: 168/9) فرشتگان گفتند: پروردگارا! این بنده ات میخواهد گناهی از روی آگاهی انجام دهد. خدا فرمود:مراقبش باشید اگر مرتکب شد یک گناه برایش بنویسید و اگر مرتکب نشد، یک حسنه برایش ثبت نمایید؛ زیرا آن را به خاطر من ترک نموده است.

شناخت غرض هر سوره و تحلیل مضامین محوری آن می‌تواند به فهم بهتر ساختار معنایی قرآن کمک کرده و تفاسیر موجود را غنی‌تر سازد. توجه جدّی به غرض سوره ها و تأکید برآنکه هدف هرسوره باید اساس فهم آیات و کشف ارتباط آنها قرارگیرد، از مباحث مهمی است که بسیار از مفسران معاصر جهان اسلام آن را تأیید میکنند؛ همانگونه که اندیشمندانی همانند عبدالحمید فراهی، اشرف علی ثنوی، محمدعبده و احسان امین اصلاحی، احمدمصطفی مراغی، سیدقطب، علامه سیدمحمدحسین طباطبایی، محمدعزه دروزه، سعیدحوّی و محمود بستانی در تفسیرهای خود تلاش کردند با کشف غرض سوره های قرآن، انسجام محوری متنی سوره را نشان دهند. علامه طباطبایی معتقد است که سوره یس شأن عظیمی دارد و غرض آن بیان اصول سه‌ گانه دین یعنی توحید، نبوّت و معاد است و در آن ریشه های حقائق و شاخه های منشعب از آن جمع شده است. این پژوهش به دنبال تحلیل مضامین محوری سوره یس و ارتباط آن‌ها با غرض کلی سوره است. این سوال به دنبال کشف چگونگی شکل‌گیری غرض سوره از طریق ارتباط مضامین مختلف آن است. پیش از این، کمتر به تحلیل ساختاری و هماهنگ مضامین در پژوهش‌های قرآنی توجه شده است. بسیاری از تفاسیر سوره یس بیشتر به توضیح آیات پرداخته‌اند، اما روابط بین مضامین و شکل‌گیری غرض سوره کم‌تر مورد توجه قرار گرفته است. این خلاء ضرورت انجام تحقیقی جامع و نوآورانه در این زمینه را آشکار می‌کند. ابعاد این مسئله شامل تحلیل پیوند مضامین با غرض سوره، تبیین نقش این مضامین در تبیین اصول دین و ارائه رویکردی نوین در تفسیر سوره یس است. در این راستا، به عنوان نمونه، آیه «فَسُبْحَانَ الَّذِی بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْءٍ وَ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ» (یس/83)، نقش یدالله را که در تفاسیر به عنوان مقام شفاعت پیامبر اعظم (ص) و واسطه فیض الهی تفسیر شده است، نشان می‌دهد. همچنین آیه «وَ جَاءَ مِنْ أَقْصَی الْمَدِینَهِ رَجُلٌ یَسْعَی» (یس/20) جایگاه مؤمن فدایی و معزِّر رسول را نمایان می‌سازد که با جانفشانی خود، در تقویت رسالت و بقای دین خدا نقش‌آفرین است. این پژوهش می‌کوشد تا با بهره‌گیری از روش‌های تحلیلی و تفسیری، ارتباط میان ساختار معنایی سوره و غرض آن را با دقت بیشتری تبیین نماید.

با بررسی آیات مشتمل بر واژه جهل و یا آیات حکایتگر از دوره جاهلیت، دو نوع جاهلیت، جاهلیت عالمانه و جاهلیت عوامانه متصور می‌گردد. گروهی با وجود بهره گیری از تعالیم اسلام و شنیدن استدلالات و تبیین رسول خدا ص واهل کتاب با داشتن کتاب حق در حالی که به حقانیت و نبوت رسول خداص آگاه بودند، ولـی آن را انکار کرده، عالمانه و عامدانه در جاهلیت خود به سر برده اند و سعی در ابقاء جاهلیت در جامعه نموده اند. بررسی آیات مربوط به جاهلیت عالمانه، حاکی از حساسیت بیشتر آن نسبت به جاهلیت عوامانه در قرآن کریم است؛ که معمولا تحت لوای علم و دین مداری است و بررسی مصادیق جاهلیت عالمانه برای شناخت ریشه جریان‌های اسلامی و دینی در صدر اسلام و بعد ازرحلت رسول خداص و راز برگشت مولفه‌های جاهلی با وجود فداکاری‌های رسول خداص) و پیروان حقیقی اش و انقلاب فرهنگی آنحضرت، ضروری است. این نوشتار که بر اساس روش، توصیفی- تحلیلی، به صورت جمع‌آوری آوری مطالب و تحقیق کتابخانه‌ای می‌باشد ؛ با بررسی آیات حکایتگرجاهلیت عالمانه و اثبات وجود علم و عدم بهره گیری از تعقل و توجه نمودن به ارکان اصلی جاهلیت اساسی ترین مصادیق جاهلیت عالمانه را تحت عناوین تسلیم ناپذیری آگاهانه در برابر حاکمیت الهی، مقاومت در برابر نظام ارزشی اسلام و جمود بر ارزش‌های جاهلی، رهبری فکری و مدیریت روانی، نفوذ در سیستم حکومتی رسول خدا(ص) جستجو می‌نماید. در نهایت این پژوهش به دنبال ارائه الگوی قرآنی مناسب برای مقابله با جاهلیت عالمانه است که می‌توان به صورت اجمالی دینداری عاقلانه و برخورد عاقلانه با بهره گیری از الگوی حلم پیامبر و اعراض و نادیده گرفتن بردبارانه و برائت از شرک و کفر جاهلان آگاه و هجرت، ومقابله با نفوذ و نفوذی‌های جاهلیت عالمانه، تمسک به اهل بیت و امام زمان عجل اﷲ تعالی فرجه الشریف از جمله راهکارهای قرآنی دانست که در جهت مقابله با جاهلیت عالمانه راهگشاست.

این پژوهش به موضوع «اصل و نافله در ذریّه ابراهیم (علیه‌السلام) - پژوهشی قرآنی در دلالت‌ها، ویژگی‌ها و آثار» می‌پردازد. در این تحقیق بر مفاهیم قرآنی اصل و نافله در ذریّه ابراهیم (علیه‌السلام) و نقش‌های متفاوت آن‌ها در مسیر نبوّت و هدایت تأکید شده است. پژوهش نشان می‌دهد که این تقسیم‌بندی صرفاً یک طبقه‌بندی زمانی یا اجتماعی نبوده، بلکه بخشی از تدبیر الهی در گسترش پیام آسمانی و تحقق اهداف آن در طول اعصار به شمار می‌رفته است. اسماعیل (علیه‌السلام) نمایانگر «اصل» در ذریّه مبارک است، چرا که نسل او به بعثت پیامبر اکرم محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و اهل‌بیت ایشان پیوند خورده است. در مقابل، «نافله» در وجود اسحاق (علیه‌السلام) و فرزندان او جلوه‌گر شده که مأموریت‌های زمینه‌ساز در مسیر نبوّت و تشریع به ایشان سپرده شده بود؛ از جمله موسی، عیسی و پیامبران بنی‌اسرائیل که حامل کتاب و نبوّت بودند. هدف این پژوهش، واکاوی این مفاهیم است؛ بدین منظور دلالت‌های لغوی و اصطلاحی اصل و نافله تحلیل شده و ویژگی‌های رسالی ذریّه ابراهیم (علیه‌السلام) مشخص می‌گردد و آثار ناشی از این ویژگی‌ها در زمینه دینی و تاریخی استخراج می‌شود. روش تحقیق بر پایه توصیفی - تحلیلی استوار است. از نتایج به‌دست‌آمده این است که خطّ نافله صرفاً امتدادی اضافی نبوده، بلکه نقشی تکمیلی در حمایت از خطّ اصل ایفا کرده است؛ به گونه‌ای که در تثبیت توحید و بنیان‌گذاری جوامع دینی که زمینه‌ساز بعثت پیامبر اکرم محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و تحقق عهد نهایی الهی بودند، سهم داشته است. همچنین پژوهش روشن می‌سازد که بنی‌اسرائیل با وجود آن‌که برای مدتی برگزیده شدند، از مسیر الهی منحرف گشتند و همین امر سبب انتقال عهد نهایی به خطّ اسماعیل گردید، امری که با سنّت‌های الهی در آزمایش و تمحیص هماهنگ است. مفهوم اصل و نافله از مفاهیم کلیدی در فهم ذریّه ابراهیم (علیه‌السلام) و ویژگی‌های الهی و آثار انسانی آن است. اصل، نقش امتداد اصلی رسالت را بر عهده داشت، در حالی که نافله وظیفه تثبیت بنیادهای دین و فراهم‌سازی محیط مناسب برای ختم رسالت‌های آسمانی را ایفا می‌کرد؛ امری که حکمت تدبیر الهی را در توزیع نقش‌های رسالی میان امّت‌های گوناگون در گذر زمان آشکار می‌سازد.

یکی از مسائلی که در صده های اخیر مورد اختلاف مسلمانان قرار گرفته و بحثهای مفصلی پیرامون آن صورت پذیرفت، مسئله توسل است. وهابیت با پیروی از افکار ابن تیمیه برخی از اعمال و رفتارمسلمانان را مصداق شرک به خدا دانست و بر جلوگیری از آنها تأکید نمود. عالمان وهابی توسل به پیامبر(ص) و اولیای الهی گذشته را از جمله اعمال مشرکانه به حساب آوردند. شکل گیری گروههای تکفیری در مناطق اسلامی و قتل مسلمانان و غارت اموال آنها به بهانه مبارزه با شرک به خدا از جمله نتایج چنین افکاری است. مذاهب اسلامی از ابتدای ظهور افکار ابن تیمیه وهمچنین در زمان احیای دوباره آنها توسط محمد بن عبد الوهاب، خطر چنین افکاری را گوشزد کرده و درنقد دیدگاه وهابیت در مسئله توسل، کتابهای متعددی به رشته تحریر در آوردند. گردآوری و تبیین دیدگاه مذاهب اسلامی در خصوص توسل و نقد جریان وهابیت موجب میشود تا شبهات پیرامون آن از بین برودو زمینه برای تقریب مذاهب اسلامی مهیا و مشخص شود که جنایات گروههای تکفیری که موجب تخریب چهره اسلام در جهان شده است، در مبانی و منابع اسلامی، خاستگاهی ندارد و دین اسلام از آنها مُبرّاست. این نوشتار باموضوع «نقد و بررسی تطبیقی توسل ازدیدگاه وهابیان واحناف» ازسه فصل تشکیل شده است. و در فصل اول باعنوان کلیات و مفاهیم که از دوگفتارتشکیل شده، و به بحث کلیات، مفاهیم شناسی و ذیل مفاهیم شناسی مباحث مقدماتی که در آن جایگاه توسل و انواع آن، توسل توحید یا شرک؟، مراتب توحید و اقسام توحید از دیدگاه وهابیت، گونه شناسی احناف و درآخرفصل جمع بندی پرداخته شده است. فصل دوم باعنوان «مبانی توسل از دیدگاه وهابیان واحناف»که مشتمل به سه گفتاراست، درگفتار اول توسل ازدیدگاه وهابیان، فقهی بودن توسل نزد وهابیان و محمدبن عبدالوهاب و درگفتاردوم توسل از دیدگاه احناف، فقیهان مشهوراحناف متوسل به پیامبراکرم(ص) و درگفتارسوم مبانی توسل از دیدگاه وهابیان واحناف مورد بحث و بررسی قرارگرفته است. فصل سوم نیز به سه گفتارباعناوین نقد و بررسی تطبیقی ادله توسل و پاسخ به شبهات توسل و آثار و فواید توسل پرداخته شده است. در نهایت به این تنیجه رهنمون گردید که علمای مذاهب اسلامی دیدگاه وهابیت در توسل به پیامبر(ص) و اولیای الهی گذشته را مردود دانسته و ضمن پاسخ به مدعیات و شبهات وهابیت جواز توسل به پیامبر(ص) و اولیای الهی گذشته را ثابت نموده اند. آنها معتقدند توسل به گذشتگان هیچ ملازمهای با شرک به خداوند ندارد و قابل مقایسه با اعمال بت پرستان نیست؛ چرا که بت پرستان معتقد به الوهیت و ربوبیت بتهای خود بودند و با چنین اعتقادی آنها را می پرستیدند.

سوره فرقان یکی از سوره های مکّی است که عمدتاً برای اثبات اخلاص رسالت پیامبر اکرم (ص) آمده است، و قرآن کریم معجزه جاودانه خداوند است. برای دستیابی به این هدف، چندین سطح از ترکیبات زبانی در این سوره مبارکه وجود دارد که بافت زبانی یکپارچه و هماهنگی را تشکیل می دهند و آن به ساخت معنا و عمق بخشی به دلالت هایش کمک بسزایی می کند. این سطح ترکیبی ارتباط منسجمی با دیگر موضوعات سوره دارد مفاهیمی از قبیل: یکتایی خدا، عظمت خلقت او، اخلاص نبوّت و حقایق جزاء در آخرت. اهمیّت دلالت ترکیبی در توانایی کشف ساختار سطحی متن قرآنی و همچنین روابط دقیق میان مؤلفه‌ها و اجزاء آن نهفته است. روابط ترکیبی در سوره فرقان، در گرامر و هنجارهای بنیادین زبانی نمایان است که در پشت تولید و تفسیر این متن شگرف ایستاده است، که استحکام و ظرافت بلاغی آن را برجسته می کند. در این سوره انواع ترکیب های اضافی، عطفی، تأکیدی، اسنادی و وصفی مشاهده می شود. و در آن پدیده حذف ، تقدیم و تأخیر، صیغه و زمان، جملات ساده و مرکّب نمایان است تا جائیکه جملات در این سوره همچون یک عنصر منسجم و بهم پیوسته دیده می شوند. اهدافی که خداوند متعال در بحث حذف و تقدیم و تأخیر ارائه می دهد با توجّه به اختلاف در بافت قرآنی، با یکدیگر متفاوت است، و این امر نشانگر عناییت الهی در هر جزئیات از متن قرآنی است و موضوع معجزه زبانی و بلاغی آن را تحکیم می بخشد.