جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پاسخهاي استدلالي مفصلي است به پرسشهاي ملا محمد تقي پيرامون حصول علم در شرعيات و فتح باب علم براي سالكان و تكليف مردم در عصر غيبت و چگونگي به دست آوردن آن تكليف و نظر رشتي در قواعد اصول فقه. سوالها به صورت متن و پاسخ ها با عنوان شرح مي باشد. (سيد احمد حسيني) آغاز كتاب: الحمدلله رب العالمين. . ان جناب الانجد الامجد ذا الفهم الوقاد و الفكر النقاد اللوذعي الالمعي راقي مراقي المعرفة. انجام كتاب: فأشرت اليه بالاشارة‌ الظاهرية و الباطنية ليعلم كل اناس مشربهم و لينال كل أحد مطلبهم. . [التراث العربي 3/48؛ مرعشي 13/196؛ حضرت معصومه 1/376؛ دائرة المعارف بزرگ اسلامي 1/107 و 1/260 و 1/319؛ ذريعه 8/360: متن؛ فهرست نسخه هاي خطي فارسي 2/919؛ مشار فارسي 2/2189؛ دياني ص 128؛ دانشگاه تهران 15/4130 و 17/411 و 16/575؛ فهرست مشايخ 2/111؛ دائرة المعارف اسلامي 1/33 و 1/108و 1/109 و 1/110 و 1/171؛ اعلام 4/1884، مشار، مؤلفين5/37؛ ذريعه 8/260؛ اعلام 3/1884: فهرست كتب مشايخ 311؛ مشار 2/2189: براي چاپ ترجمه فارسي آن؛ مشار، مؤلفين 5/37: تصوير؛ فهرست كتب مشايخ 313؛ ‌ذريعه 18/32 «كشف الحق»، همانجا 21/226 «المعراج» ؛ اعلام 3/1884 «المعراج» ؛ مشار، عربي 482 «مجموعة الرسائل» چ 1277ق؛ مشار، مولفين، 5/37؛ نشريه 5/223؛ نسخه پژوهي 3/109؛ شيخ علي حيدر 1/367 و 1/375؛ دهگان ابراهيم 2/314؛ رايانه آستان قدس]

پاسخ چند اشكال بر كتابهاي مشكاة الانوار و كيمياي سعادت كه از مؤلف سؤال شده است. اين رساله در ضمن مكاتيب فارسي غزالي به چاپ رسيده است. آغاز پاسخ مؤلف بدين صورت است: بدان كه سؤال كردن از مشكلات عرض كردن بيماري دل و علت آن است بر طبيب و جواب دادن سعي كردن است. (سيد محمود اشكوري) پرسشها اشكالاتي است بر بعضي از تاليفات غزالي و پاسخ وي بدانها و نيز فصلي كه مولف در مجلس سلطان سنجر بن ملكشاه در سال 497 گفته ونامه وزير احمد بن نظام الملك از عراق به او درباره مدرسه بغداد و پاسخ او. آغاز كتاب: هذه مسائل سئل ... چه گويد خواجه امام أجل حجة الاسلام در جواب كساني كه اعتراض كنند در بعضي از سخنها كه در كتاب مشكاة الانوار و كيمايي سعادت است. [مرعشي 32/643 مكاتيب فارسي غزالي: 12 (تصحيح مرحوم اقبال) ]

كتابي است مشتمل بر هشت مراسله حاوي سؤالات سبحان عليخان هندي (-1260ق) در مسئله امامت و اعتقادات كه مؤلف با استناد به آيات و اخبار مربوط پاسخ آنها را داده است. [اهدائي رهبر4-2]

رساله اي است مختصر با عناوين (سؤل و جواب) در بيان مسائل اعتقادي و قفهي با استناد بر آيات و روايات. [اهدائي رهبر4-2]

پرسش هايي است درباره بعضي از عبارات مشكل كتاب «الفوائد الحكمية» مؤلف، كه در اين جا به تفصيل جواب داده است. (صدرائي و ديگران) سائل شيخ رمضان بن ابراهيم است كه از پاره اي اشكالات در فوائد شيخ احسائي و ديگر آثار او پرسش ميكند و احسائي خود پاسخ گفته است. شيخ احمد احسائي كه در 27 ج 1/1235 ساخته است. (محمد تقي دانش پژوه) شيخ رمضان بن ابراهيم به برخي از اشكالات در كتاب «الفوائد الحكمية » ‌شيخ احسائي برخورد كرده و آنها را از شيخ پرسيده است. وي به روش خود بدانها پاسخ داده و در شب 27 جمادي الاول 1235 از تاليف آن فارغ شده است. (سيد جعفر اشكوري) آغاز كتاب: الحمدلله رب العالمين ... اما بعد فيقول العبد المسكين احمد بن ... الشيخ رمضان بن ابراهيم مسايل قد استشكلت من بعض عباراتي في الفوايد ... انجام كتاب: او ما يجاب به كثيرة لا يمكن جمعها في كتاب ... العصافير بقطع الشجرة لا بالتنفير و الله سبحانه ولي التدبير و اليه المصير [مركز مطالعات و تحقيقات اسلامي 1/410؛ عكسي مركز احياء 6/262]

نسخه ديباچه ندارد بهمين جهت مؤلف شناخته نشد. گمان برده شده است مؤلف ملا شمسا محمد گيلاني است. (مهدي ولايي) وي از شاگردان ملا صدراي شيرازي و از معاصران آقا حسين خوانساري بوده است. در ذزيعه و فهرست دانشگاه از اين رساله ياد شده است. وي علم حق را جز حصولي و حضوري و آنرا عليم جداگانه داند. مولف در اين رساله هيچ عنواني بكار نبرده بلكه از آغاز تا انجام رساله با يك روش در تحقيق علم واجب سخن گفته است. در پايان رساله روايتي در بطلان حدوث علم تعالي واجب از ثقة الاسلام كليني نقل كرده است. رساله اي است در اثبات علم الهي به صورت مستدل و فلسفي؛ در اين رساله علم حضوري و حصولي را نسبت به خداوند نفي مي كند و قسم سومي را اثبات مي نمايد. (سيد محمود مرعشي) تاريخ ختم تاليف به نقل از كتاب الذريعه (318/15): وي در اين رساله براي علم سه قسم ياد كرده حصولي و حضوري و قسمي ديگر (كه نامي براي آن ياد نكرده) و علم باري تعالي را از قبيل سوم و بمعني «ما يترتب عليه الانكشاف» دانسته و حقيقت را نيز همين ميداند. وي ميگويد علماء فلاسفه اين قسم سوم را نشناخته اند زيرا آنكه را شنيده و با آن آشنا بوده اند همان حصولي و يا حضوري و لذا قسم سوم از ذهن آنان دور افتاده و تمام اشكالات و مباحث معضله مسئله علم واجب از همين عدم تصور قسم ثالث براي علم ناشي شده. از جمله خطاهاي ناشي از اين نكته را اثبات علم تفصيلي و علم اجمال براي باري ميداند و گويد علم اجمالي علم ناقص است و اثبات آن براي واجب نارواست. شمساء در پايان رساله گويد «تحقيقي كه در باب علم كردم در حقيقت شرح حديثي است كه در كافي از صادق (ع) روايت است كه - كان الله و لا شيء غيره و لم يزل عالما بما يكون فعلمه به قبل كونه كعلمه به بعد كونه» نكارنده گمان دارد كه شمسا اصل سخن خود را از استاد خود مير داماد گرفته. زيرا مير در رساله مختصري كه در اين باب نوشته (و جزء رساله هاي همين دفتر خواهيم شناخت) براي علم معني ياد كند كه يكي از آنها «مبدأ انكشاف علوم» است و علم را بهمين معني از صفات باري و عين ذات او ميداند. ميرداماد در توضيح سخن خود چنين گويد: «فالاثر المترتب علي منشأ الانكشاف فينا مرتب في الواجب تعالي علي نفس ذاته فيكون ذاته بهذا الاعتبار علما و عالماً و علمه بهذا المعني لايكون عين معلوماته الممكنه المعلوله بل عين احد معلوماته و هو ذاته». درباره علم اجمالي حق ميگويد علم اجمالي حق علم كامل و كمالي بالفعل است و آنچنانكه توهم شده بالقوه نيست. شمسا رساله اي ديگر بر همين اساس كه در اين رساله تأسيس كرده نوشته و آنرا با سخنان ائمه (ع) سازگار ساخته همچنانكه در اين رساله باجمال آورده و ما بدان اشارت كرديم. رساله مزبور در دانشگاه با شماره 15/926 موجود است اما در ذريعه نيامده رساله حاضر نيز در مركزي دانشگاه با شماره 2/304 وجود دارد. در ذيل نسخه دانشگاه اضافه ايست از شمسا كه وي در آن بنام خود و نام رساله تصريح كرده و مؤسسه در 1048 در مكه از تأليف آن فراغت يافتم. شمسا در يكي از نسخه ها (ش: 3/1701) نيز از اين رساله با نام رساله برهانيه ياد كرده. رساله ويژه اي است در علم حضرت باري تعالي و اينكه علم او - جل شانه - از نوع حضوري و حصولي كه خاص مردمان است، نيست؛ بلكه نوعي ديگر است كه عين ذات اوست و جواب اشكالاتي كه دربادي نظر، بر علم ازلي از حيث زمان وارد مي شود. از مؤلف حكيم، آثار گران قدر ديگري به نامهاي العقل به شماره و اثبات الواجب و رساله جامع و مفصل او به نام مسالك اليقين باشد كه بر نهج تفصيل، گسترش داده شده است. والله تعالي اعلم. ياد آوري مي شود مؤلف، اين رساله را در سال 1048ق به اتمام رسانده است. در الذريعة با عنوان العلم الإلهي نيز آمده است. (سيد محمود مرعشي) در حكمت. (احمد منزوي) در ذيل نسخه دانشگاه و نسخه شماره 3/1701 كتابخانه مجلس شوراي اسلامي نام اين رساله، برهانية ياد شده است. مؤلف در اين رساله با برهان اثبات مي كند كه علم خداوند نه حصولي است و نه حصولي است و نه حضوري، قسمي ديگر است. در اول رساله نيز بدين اشارت دارد. [ در اواسط رساله مي گويد: فظهر مما ذكرنا مشروحاً ان علم الواجب جل شانه بالاشياء لايصح ان يكون علماً حصوليا و لا علماً حضوريا بل لابد ان يكون علما ثالثا علي ما بيناه مفصلا و لما لم يكن هذا القسم من العلم مانوسا ... وقعت اوهام غير المحققين منهم. ] در ذيل نسخه دانشگاه نوشته ايست از مؤلف و در آنجاست كه اين رساله را در مكه به سال 1048 تأليف كرده است. (عبدالحسين حائري) دانشمند شمساي گيلاني در اين گفتار از دانائي خدا سخن رانده و آنرا هنگاميكه در مكه بسر ميبرده است بسال 1048 نگاشته است. (محمد تقي دانش پژوه) در الذريعة با 3 عنوان: «النورية الشمسية الجليلة في علم الواحب»، «رسالة في العلم الالهي» و «رسالة في علم الواجب تعالي» تكرار شده است. (سيد محمود مرعشي) رساله اي است در تحقيق علم واجب. مؤلف در اين رساله با استدلال ثابت مي کند که علم باري تعالي نه حضوري است و نه حصولي، بلکه عين ذات حق تعالي است. وي اين رساله را در مجاورت مکه به سال 1048 ق. تاليف کرده است. آغاز كتاب: العليم الحكيم، الحمدلله خالق الكل و هادي السبل و الصلوة و السلام علي افضل الرسل و الكل في الكل و آله المعصومين. من الخطا و الزلل في العلم و العمل اما بعد فيقول افقر خلق الله الغني محمد الشهير بشمساء الجيلاني رساله مفرد‌ة في اثبات ان علم الواجب. . بالاشياء قبل وجودها ... اعلم ان العالم بالغير قسمان احدهما العالم الذي يكون علمه زائد اعلي ذاته ... انجام كتاب: و لهذا حكم البرهان علي ان الاول من الصفات السلبيه بالنسبة الي حاجة غيره جل شأنه و الثاني من الصفات الثبوتيه الكماليه الثابته في مرتبة ذاته مع قطع النظر عن كل ماعدا ذاته تمت الرسالة بعون الملك الوهاب. [مرعشي 29/251 و 29/379 و 31/674 و 31/687؛ ريحانة الأدب 5/383؛ فهرست كتابخانه مجلس شوراي ملي، ج 1/9، ص236-237؛ طبقات أعلام الشيعة (قرن 11ق)، ص226؛ الذريعة 15/318 و 15/325 و 325؛ معجم المؤلفين 11/164؛ الهيات تهران ص 376؛ فهرست دانشگاه 3/307-308؛ مجلس شورا 9/236 و 10/956 و 9/580 و 23/185 و 20/121 و 20/281؛ دانشگاه 3/136 و 308: 3؛ نشريه 7/222 و 13/357 و 9/249؛ ميراث شهاب س9ش/2 37]