جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این نوشتار در پی بیان ویژگیهای تفسیر الکاشف و روش تفسیری محمد جواد مغنیه است. نویسنده نخست از گرایش تفسیری مغنیه سخن می گوید. سپس ویژگیهای الکاشف را در عناوینی چون پیرایش تفسیری، رودرروی با آرای مفسران، نوآوری ها، ساده نویسی و روان نگاری، فقه مقارن و کلام تطبیقی، راهنمائی موضوعی آثار، راهنمائی موضوعی تفسیر، تفسیر موضوعی و بهره گیری از ساختار پرسش و پاسخ، مطرح می کند. آنگاه روش تفسیری مفسر را توضیح می دهد و بر این باور است که روش مفسر ترکیبی از سه روش، تفسیر به مأثور (تفسیر قرآن با قرآن، تفسر قرآن با روایات) تفسیر عقلی و تفسیر علمی است . در پایان منابع تفسیری و فقهی مفسر را معرفی می کند. این مقاله که قبلاً در مقدمه ترجمه فارسی تفسیر الکاشف چاپ شده بود، جهت تکمیل بررسی تفاسیر معاصر شیعه در این شماره فصلنامه مجدداً درج گردید.

قرآن کریم برخوردار از وجوه مختلف اعجاز بیانى، تشریعى، علمى اخبار غیبى، آفرینش‏هاى هنرى و... می ‏باشد. اما در عین حال عالمان و اندیشمندان قرآنى بر این باورند که وجوه اعجاز قرآن تنها منحصر به این وجوه نمی باشد و این راه به روى همه انسان‏ها گشوده است تا با تدبر و تأمل بیشتر در قرآن وجوه دیگرى از اعجاز آن را آشکار سازند. یکى از مباحثى که در قرن اخیر از سوى بعضى قرآن پژوهان مطرح شده است، نظریه «اعجاز عددى و نظم ریاضى» است. این نظریه که بیانگر نظم اعجاز گونه عددى و ریاضى قرآن است، براى اولین بار توسط دکتر رشاد خلیفه در سال 1972 (1351 ش) مطرح گردید. طرح این نظریه مورد توجه و استقبال قرآن پژوهان قرار گرفت. به گونه‏اى که موارد بسیارى بر تحقیقات او افزوده شد. تا جایى که امروزه دهها کتاب و مقاله در این زمینه نوشته شده است. در این نوشتار بر آنیم تا این نظریه را در سه بخش: اعجاز عدد 19، حروف مقطعه و ارتباط با عدد 19 و تناسب در تکرار الفاظ قرآن مورد بررسى قرار داده و دیدگاه موافقان و مخالفان و نظر نهایى در این زمینه را بیان نماییم.

یکى از جنبه هاى اعجازى و زیباشناختى قرآن کریم، زبان قرآن و توجه به ابعاد گوناگون آن است و از آن جا که خداوند متعال، حقایق غیبى و قرآنى را لباس «بیان» پوشانیده و همه آن ها را در قالب «لسان» در دسترس عارف و عامى قرار داده است. بر اهل فن است که با عمق و بصیرتى افزون، به تتبع پرداخته و حجاب هاى پدید آمده بین قرآن و انسان ها را هر چه بیشتر بزدایند و زمینه تجسم حقیقت «هذا بیان للناس» را در برابر دیدگان مردم فراهم آورند. از جمله زمینه هایى که به عنوان اعجاز در این عرصه، عامل هدایت و التقات انسان ها به نظم شگفت انگیز قرآن بوده و ارتباط و تناسب دقیق معانى و مقاصد آیات و سوره ها را به زیبایى نمایان ساخته و الفاظ قرآن را روان و شیوه نموده، مسأله «نظماهنگ» است. «نظماهنگ» آهنگ خاصى است که از چگونگى چینش حروف و کلمات قرآنى پدید آید و هنگام استماع قرآن کریم به گوش مى رسد که گاهى از آن به موسیقى آیات تعبیر مى شود و دانشمندان علوم قرآنى آن را از ابعاد زیباشناختى لفظى قرآن مى دانند. توجه به فضاى عمومى سوره ها و گروهى از آیات، چگونگى چینش حروف در آیات، تقدیم و تأخیر الفاظ، طول آیات و فواصل آنها از جمله راه هاى شناخت نظماهنگ قرآن و ادراک آهنگ و موسیقى جان بخش قرآنى به شمار مى روند. هدف عمده نویسنده در این مقاله، بررسى مفهوم نظماهنگ، به عنوان یکى از زیبایى هاى لفظى قرآن و تناسب الفاظ قرآنى با مفاهیم آیات و سوره ها و تأکید بر لزوم بهره گیرى از این ویژگى هنرى در آموزش قرائت و حفظ قرآن کریم است.

ترجمه فارسى استاد محمد مهدى فولادوند از قرآن کریم در حال حاضر در شمار یکى از بهترین و موفق ترین ترجمه ها قرار داد که به دور از گرایش هاى خاص و رویکردهاى افراطى به انجام رسیده است. مترجم محترم در این ترجمه اصل را بر روانى و خوشخوانى نهاده و ترجمه اى شایسته و در خور تقدیر ارائه داده است. این اثر، ترجمه اى مبسوط و گاه تفسیرآمیز از قرآن کریم است که سطح علمى و تحقیقى آن در خور اعتناست. ولى با وجود همه محاسن و ارزش هایش همانند سایر ترجمه ها در خور نقد و بررسى و داراى نقاط قوت و ضعف علمى است. در این نوشتار ترجمه یاد شده از ابعاد مختلف صرفى، نحوى و ادبى مورد بررسى قرار مى گیرد.

یکى از مباحث قرآنى مورد بحث اندیشمندان مسلمان ترجمه پذیرى و ترجمه ناپذیرى قرآن است. برخى قایل به ترجمه پذیرى آن و گروهى نیز آن را امرى غیر ممکن و حرام تلقى نموده اند. هر دو دیدگاه در میان متقدمان و متأخران طرفدارانى دارد. این مقوله از جنبه شرعى و نیز از جنبه زبان شناختى و امکان برگردان متن قرآن به زبان هاى دیگر قابل بررسى است. مقاله حاضر، به ترجمه پذیرى و ترجمه ناپذیرى قرآن از منظر زبانى پرداخته است.

این نوشتار به انواع و چگونگی بهره گیری از مبانی کلامی در قرآن می پردازد. نویسنده بهره گیری از مبانی کلامی را در سه محور: ۱- اثبات منبع بودن قرآن ۲- تعیین قلمرو آیات الاحکام ۳- تعیین متدولوژی استنباط از قرآن بررسی می کند و در جریان بحث از دیدگاه اخباریان نسبت به قرآن، بهره گیری از شیوه های عرفی و سنتی در استنباط از قرآن سخن می گوید، و در پایان از تعیین روش دریافت مبانی کلامی از قرآن یاد می کند.

این نوشتار عهده داری پاسخگویی به سه پرسش اساسی در حوزه چگونگی رویکرد مسلمانان به آیات علمی قرآن کریم است. 1-

محققان برای دستیابی به مطالب مورد نظر خود به بررسی، جستجو و تحلیل متون و منابع و مدراک نیاز دارند، معمولا پژوهشگران فرهیخته تا متن مورد نیاز خود را ملاحظه و تحلیل نکنند اقناع نمی شوند و این امر در حوزه علوم اسلامی تشدید می شود. ولی مشکل اساسی؛ حجم وسیع منابع و کثرت تعداد آنها است که برآوردن این نیاز را برای اندیش مندان مشکل می کند، زیرا: 1- وقت و امکانات زیادی را از محقق می گیرد. 2- مراجعه دستی از سرعت مناسب برخوردار نبوده و چون کار انسانی است دقت لازم را ندارد. 3- فکر و ذهن محقق را به مقدماتی مشغول می کند که امکان تفکر جدید را از او خواهد برد (ذی المقدمه فدای مقدمه می شود). 4- بررسی دیدگاه دیگران برای او فرصت سوز شده و زمینه ی اظهار نظر جدید و به موقع نخواهد یافت.

«بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (علیهم السلام)» مشهور به بحار الانوار، مفصل‌ ترین مجموعه حدیثی شیعه است که با نظارت علامه مجلسی تألیف شده است. تألیف این کتاب که مجموعه‌ ای از آموزه‌ ها و تعالیم شیعی است، بیش از ۳۰ سال طول کشیده و گروهی از شاگردان علامه مجلسی او را در این کار یاری کرده‌ اند. مؤلف، کتاب را بر اساس ۲۵ موضوع کلی طراحی و آن را در ۲۵ جلد جای داده است (در دوره‌ های اخیر به صورت ۱۱۰ جلدی منتشر می‌ شود). در هر جلد ریز موضوعات مربوط به آن را در ابواب مختلف گرد آورده است. او در هر باب، ابتدا آیات قرآنی مرتبط با موضوع را ذکر کرده و تفسیر آنها را می‌ آورد و در مرحله بعد احادیث مربوط به آن باب را نقل می‌ کند. مجلسی تلاش کرده است که در بحار الانوار تمام موضوعات و مسائل موجود را پوشش دهد. برای مثال، این مجموعه با عنوان کتاب العقل و الجهل آغاز و با مباحث مربوط به خداشناسی و توحید، عدل الهی، و تاریخ پیامبران ادامه پیدا می‌ کند. از جلد ۱۵ تا ۵۳ چاپ ۱۱۰ جلدی، به تاریخ زندگی و فضایل پیامبر اسلام (ص) و حضرت زهرا (س) و امامان شیعه (ع) اختصاص دارد. بحار الانوار به خاطر ذکر مستند بیشتر روایت‌ های منقول از ائمه شیعه (ع)، باب‌ بندی موضوعات، شرح و بیان بسیاری از روایات، تحقیقات گوناگون کلامی، تاریخی، فقهی، تفسیری، اخلاقی، حدیثی و لغوی، نزد محققان و پژوهشگران مقامی والا داشته است؛ چنانکه با وجود حجم زیاد، از همان روزگار تألیف، نسخه‌ های خطی بسیاری از آن نوشته شده و با رواج صنعت چاپ، همه یا بخش‌ هایی از آن بارها به چاپ رسیده است. آنچه در این جلد به آن پرداخت شده است: - باب فضل القرآن و إعجازه و أنّه لا یتبدّل بتغیر الأزمان و لا یتکرّر بکثره القراءه و الفرق بین القرآن و الفرقان - باب فضل کتابه المصحف و إنشائه و آدابه و النهی عن محوه بالبزاق - باب کتاب الوحی و ما یتعلّق بأحوالهم - باب ضرب القرآن بعضه ببعض و معناه - باب أول سوره نزلت من القرآن و آخر سوره نزلت منه - باب عزائم القرآن - باب ما جاء فی کیفیه جمع القرآن و ما یدل علی تغییره - باب أن للقرآن ظهرا و بطنا و أنّ علم کلّ شی ء فی القرآن و أنّ علم ذلک کلّه عند الأئمّه علیهم السلام و لا یعلمه غیرهم إلّا بتعلیمهم - باب فضل التدبّر فی القرآن - باب تفسیر القرآن بالرأی و تغییره - باب کیفیّه التوسّل بالقرآن - باب أنواع آیات القرآن و ناسخها و منسوخها و ما نزل فی الأئمه علیهم السلام منها - باب ما عاتب اللّه تعالی به الیهود - باب أن القرآن مخلوق - باب وجوه إعجاز القرآن - باب المسافره بالقرآن إلی أرض العدوّ - باب الحلف بالقرآن و فیه النهی عن الحلف بغیر اللّه تعالی - باب فوائد آیات القرآن و التوسّل بها - باب فضل حامل القرآن و حافظه و حامله و العامل به و لزوم إکرامهم و إرزاقهم و بیان أصناف القرّاء - باب ثواب تعلّم القرآن و تعلیمه و من یتعلّمه بمشقّه و عقاب من حفظه ثمّ نسیه - باب قراءه القرآن بالصوت الحسن - باب کون القرآن فی البیت و ذمّ تعطیله - باب فضل قراءه القرآن عن ظهر القلب و فی المصحف و ثواب النظر إلیه و آثار القراءه و فوائدها - باب فی کم یقرأ القرآن و یختم و معنی الحالّ المرتحل و فضل ختم القرآن - باب أدعیه التلاوه - باب آداب القراءه و أوقاتها و ذم من یظهر الغشیه عندها - باب ما ینبغی أن یقال عند قراءه بعض الآیات و السور - باب فضل استماع القرآن و لزومه و آدابه - أبواب فضائل سور القرآن و آیاته و ما یناسب ذلک من المطالب - باب فضل سوره الفاتحه و تفسیرها و فضل البسمله و تفسیرها و کونها جزءا من الفاتحه و من کلّ سوره و فیه فضل المعوذتین أیضا - باب فضائل سوره یذکر فیها البقره و آیه الکرسی و خواتیم تلک السوره و غیرها من آیاتها و سوره آل عمران و آیاتها و فیه فضل سور أخری أیضا - باب فضائل سوره النساء - باب فضائل سوره المائده - باب فضائل سوره الأنعام - باب فضائل سوره الأعراف - باب فضائل سوره الأنفال و سوره التوبه - باب فضائل سوره یونس علیه السلام - باب فضائل سوره هود علیه السلام - باب فضائل سوره یوسف علیه السلام - باب فضائل سوره الرعد - باب فضائل سوره إبراهیم علیه السلام و سوره الحجر - باب فضائل سوره النحل - باب فضائل سوره بنی إسرائیل - باب فضائل سوره الکهف - باب فضائل سوره مریم علیها السلام - باب فضائل سوره طه - باب فضائل سوره الأنبیاء علیهم السلام - باب فضائل سوره الحج - باب فضائل سوره المؤمنین - باب فضائل سوره النور - باب فضائل سوره الفرقان - باب فضائل سوره الطواسین الثلاث - باب فضائل سوره العنکبوت و سوره الروم - باب فضائل سوره لقمان - باب فضائل سوره السجده - باب فضائل سوره الأحزاب - باب- باب فضائل سوره سبأ و سوره فاطر - باب فضائل سوره یس و فیه فضائل غیرها من السور أیضا - باب فضائل سوره و الصافات - باب فضائل سوره ص - باب فضائل سوره الزمر - باب فضائل سوره المؤمن - باب فضائل سوره حم السجده - باب فضائل سوره حمعسق - باب فضائل سوره الزخرف - باب فضائل سوره الدخان زائدا علی ما سیجی ء فی باب فضل قراءه سور الحوامیم و فیه فضل سوره یس أیضا - باب فضائل سوره الجاثیه - باب فضائل سوره أحقاف - باب فضائل قراءه الحوامیم و فیه فضل قراءه سور أخری أیضا - باب فضائل سوره محمد صّلی الّله علیه و آله - باب فضائل سوره الفتح - باب فضائل سوره الحجرات - باب فضائل سوره ق - باب فضائل سوره و الذاریات - باب فضائل سوره الطور - باب فضائل سوره النجم - باب فضائل سوره اقتربت و فیه فضل سوره تبارک أیضا - باب فضائل سوره الرحمن - باب فضائل سوره الواقعه و فیه ذکر فضل سور أخری أیضا - باب فضائل سوره الحدید و سوره المجادله - باب فضائل سوره الحشر و ثواب آیات أواخرها أیضا - باب فضائل سوره الممتحنه - باب فضائل سوره الصف - باب فضائل سورتی الجمعه و المنافقین و فیه فضل غیرهما من السور أیضا - باب فضائل سوره التغابن - باب فضائل قراءه المسبحات - باب فضائل سورتی الطلاق و التحریم - باب فضائل سوره تبارک زائدا علی ما تقدّم و یأتی فی طیّ سائر الأبواب و فیه فضل بعض آیاتها و فضل سور أخری أیضا - باب فضائل سوره القلم - باب فضائل سوره الحاقَّه - باب فضائل سوره سأل سائل - باب فضائل سوره نوح علیه السلام - باب فضائل سوره الجن - باب فضائل سوره المزمل - باب فضائل سوره المدثر - باب فضائل سوره القیامه - باب فضائل سوره الإنسان - باب فضائل سوره المرسلات و عم یتساءلون و النازعات - باب فضائل سورتی عبس و إذا الشمس کورت - باب فضائل سورتی إذا السماء انفطرت و إذا السماء انشقت - باب فضائل سوره المطففین - باب فضائل سوره البروج و فیه فضل سور أخری أیضا - باب فضائل سوره الطارق - باب فضائل سوره الأعلی و فیه فضل سور أخری أیضا - باب فضائل سوره الغاشیه - باب فضائل سوره الفجر - باب فضائل سوره البلد - باب فضائل سوره و الشمس و ضحیها و سوره و اللیل و سوره و الضحی و سوره أ لم نشرح و فیه فضل غیرها من السور أیضا - باب فضائل سوره و التّین - باب فضائل سوره اقرأ باسم ربّک - باب فضائل سوره القدر - باب فضائل سوره لم یکن - باب فضائل سوره الزلزال و فیه فضل سور أخری أیضا - باب فضائل سوره و العادیات - باب فضائل سوره القارعه - باب فضائل سوره التکاثر زائدا علی ما سبق و یأتی - باب فضائل سوره العصر - باب فضائل سوره الهمزه - باب فضائل سوره الفیل و لإیلاف - باب فضائل سوره أ رأیت - باب فضائل سوره الکوثر - باب سوره الجحد و فضائلها و سبب نزولها و ما یقال عند قراءتها زائدا علی ما سبق و یأتی من هذه الأبواب و فیه فضل سور أخری أیضا و خاصه سائر المعوذّات و ما یناسب ذلک من الفوائد - باب فضائل سوره النصر - باب فضائل سوره تبت - باب فضائل سوره التوحید زائدا علی ما تقدّم و یأتی فی مطاوی الأبواب - باب فضائل المعوذّتین و أنّهما من القرآن زائدا علی ما سبق فی طیّ الأبواب و یأتی فی أبواب الدعاء من هذا المجلّد أیضا و فیه فضل سوره الجحد و غیرها من السور أیضا - باب الدعاء عند ختم القرآن - باب متشابهات القرآن و تفسیر المقطعات

برخی اندیشمندان میان «اعجاز» قرآن در اصطلاح متکلمان و «الهی بودن» این کتاب فرق نهاده، در همسویی اندیشۀ اعجاز قرآن با‌ آیات قرآن تشکیک کرده‌اند. از سوی دیگر بعضی دانشمندان برای دفاع از اعجاز ذاتی قرآن در برابر اندیشۀ «صرفه»، دلالت آیات موسوم به تحدّی را کافی ندانسته و بر اجماع امّت تکیه دارند. گویا نقش قرآن به عنوان سرچشمۀ اندیشۀ کلامی اعجاز قرآن چندان شناخته نیست. در این پژوهش با استناد به بیان‌های گوناگون قرآن روشن می‌شود که این کتاب آسمانی، همۀ مولفه‌های مذکور در تعریف کلامی معجزه را دارد؛ یعنی علاوه بر الهی بودن، خارق‌العاده و موجب اتمام حجّت است. در نتیجه، ریشۀ قرآنی اندیشۀ اعجاز قرآن به آیات تحدّی محدود نیست بلکه تعبیر‌های گوناگونی در قرآن مانند اطلاق لفظ آیه بر عبارت‌های قرآن و بر معجزات پیامبران پیشین بر خلاف کتب آسمانی دیگر، اوصاف شگفت‌انگیز قرآن، شهادت قرآن بر رسالت پیامبر(ص)، ارجاع به قرآن دربرابر درخواست معجزه از سوی کافران، ... مبیّن اعجاز ذاتی این کتاب آسمانی است.