جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بی گمان برهان نظم از مردم پسندترین برهان ها بر وجود خداوند است. این برهان، تاریخی به بلندای عمر آدمی دارد و حتی در اندیشه های فیلسوفان پیش از سقراط نیز به نوعی یافت می شود. با بررس پیشینه این برهان، به نظر می رسد در ماهیت، مقدمات و نتایج این استدلال، اختلاف نظر زیادی وجود دارد. سیر تاریخی برهان نظام در اندیشه های کلامی متفکران غربی نشان می دهد که بین مفاهیمی چون صغایت مندی طبیعت، صغایت مندی افعال الهی، صنظام احسن وجود، صهدایت موجودات (اشیاء) به سمت غایات خویش با مفهوم نظم، تمایز آشکاری وجود ندارد و همین امر موجب تقریرهای مختلفی از برهان نظم گشته است. تقریرهای تمثیلی با استناد بر نمونه های خاص نظم در طبیعت و تقریرهای استقرایی با تکیه بر وجود نظم در جهان به مثابه یک کل بر وجود خداوند استدلال می نمایند. براهین استقرایی در چند دهه اخیر از اصل آنتروپیک در فیزیک نجوم بهره می جویند. این اصل بیان می کند ثوابت بنیادین طبیعت در نسبتی دقیق با یکدیگر منجر به پیدایش حیات هوش مند بر روی کره زمین شده اند. تفاسیر تمثیلی اگر در جهت استدلالی برای اثبات وجد صانع (و نه تأیید یا تقریب به ذهن) به کار روند، حتی به وسیله مدافعان برهان نظم نیز مورد خدشه جدی قرار گرفته اند. تقریرهای استقرایی نیز که وجود ناظمی هوش مند را بهترین و محتمل ترین تبیین می دانند، مفید صیقین منطقی نیستند، اما آیا می توان مانند شهید صدر ادعا نمود که صیقین موضوعی را به ارمغان می آورند؟ در این نوشتار، بر آن شدیم که بعد از بررسی دقیق مبادی تصوری، صغرا، کبرا و نتیجه بهران نظم، به کنکاش درباره برخی مناقشات جدیدی چون تعارض قانون دوم ترمودینامیک (آنتروپی) و نظریه تکامل انواع داروین با برهان نظم بپردازیم و کارآیی حساب احتمالات را در این برهان بررسی و در نهایت رسالت برهان نظم را تعیین کنیم. برهان نظم آیا عهده دار اثبات وجد یا اثبات برخی صفات خداوند است، یا تنها دلیلی اقناعی است که سهم عمده در تعمیق ایمان مؤمنان دارد؟ در حوزه اثبات وجد خدا آیا این برهان یقین آور است یا بهترین و محتمل ترین تبیین بر وجود خدا را ارائه می دهد؟ میزان کارآیی برهان در حوزه اثبات برخی صفات چگونه است/

پرسش اصلی این تحقیق چنین است: «ملاک در برهانِ صدیقین چیست؟»پرسش های فرعی تحقیق عبارتند از: ویژگی هایِ برهان صدیقین چیست؟ کدام ویژگی ها ملاک در برهانِ صدیقین شمرده می شوند؟ کدام ویژگی ها مزیّتِ برهان صدیقین به شمار می روند؟ مطالب این تحقیق که پاسخی به پرسش های اصلی و فرعی است، ضمن پنج فصل تدوین شده است: فصل اوّل، کلیّاتِ تحقیق است. فصل دوم بررسیِ راه های بشر در رسیدن به خدا را به عهده دارد. در این فصل، با بحث و بررسی عمده ترین راه های بشر در رسیدن به خدا (البتّه به اجمال و برخی به تفصیل، آن هم بر پایه اهداف تحقیق) مواجه می شویم. در فصل سوم پیشینه و سیر تاریخیِ برهان صدیقین از آغاز تفکّر و تمدّن تا مباحث امروزین بررسی شده است. در فصل چهارم، پنج ویژگی از ویژگی هایِ برهانِ صدیقین از نظر عنصرِ ملاک یا مزیّت بودن بررسی شده که این ویژگی ها عبارتند از: واجب بالذّات از طریق ملاحظه وجود اثبات شود; با انکار مخلوقات،خللی به اثباتِ واجب نرسد و برهان باز هم واجب بالذّات را اثبات کند; سیرِ اثباتِ واجب بالذّات بی نیاز از ابطال دور و تسلسل باشد; در سیرِ اثباتِ واجب بالذّات از اوصافِ حقیقی و واقعی استفاده شود; انکار یا عدم انکارِ عالمِ امکان، هیچ گونه تأثیری در سیرِ اثباتِ واجب بالذّات نداشته باشد و برهان در هر دو صورت، به یک نحو واجب بالذّات را اثبات کند. با مطالعه فصل پنجم درخواهیم یافت که ویژگی های اوّل و دوم، عناصرِ ملاکِ برهان صدیقین را تشکیل میدهند. ویژگی های چهارم و پنجم نیز مزیّتِ های تقریرِ برهان صدیقین هستند و ویژگی سوم، مزیّتی برای هر نوع برهانی خواهد بود و به برهان صدیقین اختصاص *.

این رساله ترجمه و تحقیقی است از کتاب مسأله خدا(چاپ ‎2001) که توسط مایکل پالمر به نگارش درآمده است. در این اثر که در شش فصل تدوین یافته است، مولف با یک نگاه فلسفی به بررسی برهان وجود شناختی، برهان جهان شناختی، برهان نظم، برهان اخلاقی، برهان عمل گرایانه و برهان مبتنی بر معجزه در زمینه اثبات خداوند می پردازد. فصل سوم کتاب که موضوع رساله ما نیز می باشد، به بررسی برهان نظم از دیدگاه فلاسفة صاحب نظری همچون آکویناس، ویلیام پالی، دیوید هیوم، ایمانوئل کانت و ریچارد سو ن برن پرداخته است. مایکل پالمر از اساتید برجستة دانشگاه برستیول و دانشگاه ماربورگ می باشد و سالیان زیادی است که رئیس بخش فلسفة دین در موسسة زبان شناسی شهر منچستر است. از ایشان کتاب های متعددی چاپ شده است که کتاب اخیر ایشان صمسأله خدا با استقبال گسترده مجامع علمی روبرو شده است. آرای فلسفی پالمر هر چه باشد، سعه معلومات و احاطه وی بر فلسفه و کلام و فرهنگ غرب را نشان می دهد. استنباطهای وی از نظرات فلسفی دیوید هیوم و ویلیام پالی و قدرت استخراج لوازم دقیق و نامحسوس نظرات آنها و دید انتقادی نسبت به آرای فلسفی سویین برن ازجمله مباحثی است که برای ما سودمند و تحسین برانگیز است. هدف مولف در بحث از برهان نظم ایسن است که خواننده را با تقریررات گوناگون برهان نظم و اشکالاتی که بر ان وارد شده است آشنا سازد. در پایان وی به تقریری از این برهان می پردازد که با نظریة تکامل، که چالشی جدی ای در مقابل برهان نظم تلقی می شد، نیز همخوانی دارد. علاوه بر مقدمه ای که در اول رساله آورده شده است، در پایان برخی توضیحات نیز اضافه شده است که امید است در روشنگری بحث موثر واقع بشود.

یکی از مهم ترین ادله متکلمان بر حدوث زمانی عالم، استدلال از طریق حدوث اکوان اربعه است. تمامیت این استدلال مبتنی بر آن است که تناهی حوادث متعاقب در گذشته به اثبات برسد. خواجه طوسی با استناد به برهان تطبیق درصدد اثبات این مدعاست که حوادث ماضی متناهی بوده، درنتیجه جسم حادث است.این نوشتار درصدد بررسی توانمندی برهان تطبیق در اثبات تناهی حوادث است و روشن خواهد نمود که حتی تقریر اختصاصی خواجه از برهان تطبیق نیز اثبات کننده تناهی حوادث گذشته نیست.

خداباوران معجزه را دلیلی برای اثبات وجود خدا می دانند. در طرف مقابل، خداناباوران نقدهایی علیه دلالت گری معجزه بر اثبات وجود خدا مطرح می کنند که بیشتر به وقوع پیوستن تاریخی معجزات را محل تردید قرار می دهد و حتی ناممکن می دانند. هدف این نوشتار بررسی و پاسخ به چند پرسش اصلی در این موضوع مورد اختلاف است: معجزه چیست؟ آیا «معجزه» مفهومی خودمتناقض است؟ آیا استناد به گواهی های تاریخی برای وقوع معجزات قابل توجیه است؟ عامل وقوع معجزه چیست؟ روش این تحقیق توصیفی-تحلیلی است که از طریق مطالعه، بررسی و تحلیل ذهنی مفاهیم، گزاره ها و استدلال ها انجام می گیرد. بر این اساس، کتب، مقالات و دیگر آثار فیلسوفان مغرب زمین و همچنین کتب و مقالاتی که درباره آنها نوشته شده اند، مورد مطالعه قرار می گیرند. در این مقاله ضمن بررسی پرسش های یاد شده تلاش خواهد شد تا نشان داده شود که اولاً «معجزه» مفهومی خودمتناقض نیست؛ لذا نمی توان با استناد به ناسازگاری درونی مفهوم، امکان وقوع آن را زیر سوال برد؛ ثانیاً در صورت فراهم بودن شرایطی می توان پذیرفت که معجزاتی رخ داده اند؛ ثالثاً از میان وقایع معجزه گون برخی را می توان دال بر وجود خداوند دانست، هرچند که دلالت گری پاره ای دیگر محل بحث است.