جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : نزدیک به دو قرن از زمانی که مارکس به طرز معروفی هگل را سرگردان کرد تا دیالکتیک را به‌عنوان شیوه‌ای انقلابی در مورد تضادهای درونی روابط اجتماعی ما تغییر دهد، می‌گذرد. علیرغم انتقادهای پساساختارگرایان، پسااستعمارگرایان و دیگران، اخیراً تفکر دیالکتیکی در میان نظریه پردازان سیاسی تجدید حیات شده است. این تجدید حیات همزمان با افزایش ذکر کلماتی مانند جنگ طبقاتی، سوسیالیسم، و کمونیسم در بین عموم مردم در خیابان‌های سیاتل در سال 1999، در میدان تحریر قاهره، در اقدامات آنارشیست‌های یونان و خشمگینان اسپانیایی و در فریاد تجمعی «ما 99 درصد هستیم» جنبش تسخیر، و در دانشگاه. این کتاب بررسی می‌کند که چگونه تفکر دیالکتیکی ممکن است به نقدهایی که توسط چپ‌گرایان که از میراث جهانی‌شدن و اقتدارگرای مارکسیسم انتقاد می‌کنند، پاسخ دهد. برایان سی. لواتو ارنستو لاکلائو و شانتال موفه را به‌عنوان مخاطبان کلیدی در این گفت‌وگوی جاری بین مارکسیسم و پساساختارگرایی معرفی می‌کند. لاکلاو و موفه استدلال می‌کنند که نظریه مارکسیستی ذاتاً اقتدارگرا است، نمی‌تواند از نظریه تقلیل‌طلبی طبقاتی سوبژکتیویته انقلابی فرار کند و به هستی‌شناسی بسته هگلی محدود می‌شود. لواتو با روی آوردن به دو متفکر مارکسیست هترودوکس، رایا دونایفسکایا و سی ال آر جیمز، مخالف را استدلال می کند تا مفهوم سازی رادیکال دموکراتیک، پویا و باز از اندیشه دیالکتیکی بسازد. با انجام این کار، او دیدگاهی از نظریه مارکسیستی را پیش می‌برد که ممکن است به عنوان منبعی برای محققان و فعالان متعهد نه تنها به مبارزه با سرمایه‌داری، بلکه همچنین به مبارزه علیه استعمار، پدرسالاری، برتری سفیدپوستان، و هترونورماتیسم عمل کند. نوشته‌های دونایفسکایا و جیمز به مارکسیسم اجازه می‌دهد که در این سال‌های پرآشوب قرن بیست و یکم دوباره موضوعیت پیدا کند.

ترجمه ماشینی : یکی از خوانندگان این مطالعه را که برای اولین بار در سال 1984 منتشر شد، "به راحتی بهترین کتاب در مورد رابطه هگل با مارکس" نامیده است. مک گرگور با استدلال روحی نشان می دهد که منطق هگلی به خوبی با هدف مارکس سازگار است، زیرا قبلاً حاوی عناصر منحصر به فردی بود که بعداً در نظریه اجتماعی مارکس ظاهر شد، از جمله مفاهیم ارزش اضافی و گذار به کمونیسم. هیجان انگیزترین چیز در مورد کتاب این است که نشان می دهد مارکس بالغ هر چه بیشتر به هگل نزدیک می شود و به طور فزاینده ای مدیون اوست. به طور خلاصه، نویسنده یک هگل جدید و یک مارکس جدید به ما می دهد. مک گرگور به شیوه ای بدیع و نافذ نشان می دهد که منطق دیالکتیکی عمدتاً منطق اجتماعی است، بازسازی در اندیشه روابط اجتماعی و ساختار اجتماعی. محور کار بررسی فلسفه حق است که در آن هگل نظریه ای از جامعه سرمایه داری مدرن را ترسیم کرد. مک گرگور تحلیل قانع‌کننده‌ای از اهمیت هگل برای لنین ارائه می‌دهد و هشداری قوی ارائه می‌کند که مارکسیسم معاصر هگل را به خطر می‌اندازد. مک گرگور ثابت می کند که ایده آلیسم مطلق هگل مبتنی بر نظریه ای از دیالکتیک کار مشابه ماتریالیسم تاریخی مارکس است. کشف مهم دیگر مفهوم فقر هگل را به عنوان حلقه مفقوده ای که فرمول بندی مارکس را به نظریه لیبرال کلاسیک می پیوندد، روشن می کند.