جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«حقیقت و روش» احتمالا مبنایی‌ترین اثر در حوزه هرمنوتیک فلسفی است و گادامر شاخص‌ترین فیلسوف این حوزه. محور بحث گادامر در بخش نخست این کتاب «هنر و حقیقت» است. فشرده فلسفه هنر گادامر در این بخش آمده‌ اما در متن به بسی موضوعات دیگر نیز پرداخته شده‌است که اهمیت معرفت‌شناختی و تاریخی دارند. گادامر در این متن کل مسئله «روش شناخت» و «مفهوم حقیقت» در تاریخ مدرن را به چالش می‌کشد. این دوره ده جلسه خواهد بود. در جلسه نخست به اختصار نکاتی کلی درباره ۱.گادامر ۲. هرمنوتیک و هرمنوتیک فلسفی ۳. کتاب حقیقت و روش بیان کردم. درباره کتاب به بحث از الف. عنوان و مدعای کلی کتاب و ب. ساختار کلی کتاب پرداختم و سپس به اختصار ساختار بخش نخست کتاب را که موضوع این دوره است توضیح دادم. جلسه دوم به بحث از ” مساله روش ” اختصاص دارد که گادامر کتاب را با آن می‌آغازد .در ذیل این عنوان آرای منتقدان علوم انسانی پوزیتیویستی در آلمان و در نیمه دوم قرن نوزدهم می‌آید و گادامر به آرای هلمهولتز، درویزن و دیلتای اشاره می‌کند. از نظر گادامر تلاش این منتقدان در جهت جدا ساختن علوم انسانی از علوم طبیعی تحت سیطره الگوی ” روش” و مفهوم ” علم” انجام می‌گرفت آن‌گونه که در علوم طبیعی پدیدآمده‌بود و از این جهت ایشان در تاسیس بنیادی مستقل برای علوم انسانی کامیاب نبودند. موضوع این جلسه بخش ” مفاهیم راهبر اومانیستی ” است و در این نوبت به توضیح گادامر درباره دو مفهوم ” bildung ” و ” common sense ” ،به ویژه در آرای هردر و ویکو پرداخته شده‌است. در این جلسه در ذیل بخش ” مفاهیم راهبر اومانیستی” به ادامه بحث درباره مفهوم ” حس مشترک” و دو مفهوم ” حکم ” و ” ذوق” پرداخته شده‌است. موضوع این جلسه نقد گادامر بر زیبایی‌شناسی کانت است. گادامر رویکرد سوبژکتیو کانت به زیبایی را نقد می‌کند و نسبت برخی از مفاهیم کلیدی زیبایی‌شناسی کانت را ،مانند زیبایی آزاد و وابسته، ایدئال زیبایی ، علقه به زیبا و ذوق و نبوغ ، با رویکرد کلی کانت روشن می‌کند. در این جلسه به ادامه بحث گادامر از روند سوبژکتیو شدن زیبایی‌شناسی پرداخته‌شده‌است و گسترش یافتن زیبایی‌شناسی مبتنی بر نبوغ بعد از کانت ، مفهوم تجربه‌زیسته ( erlebnis) و کاربرد آن در حوزه تاریخ‌نگاری و زیبایی‌شناسی ، و جایگاه سمبل و تمثیل ( allegory)در مقام نمونه‌ای نمایانگر غلبه تلقی استتیکی در این رویکرد توضیح داده‌شده‌است. گادامر در فصل ” وجودشناسی اثر هنری” نحوه وجود “بازی” را راهنمای تبیین نحوه وجود اثر هنری می‌داند و آن را مقدمه اصلی‌اش در شرح نسبت هنر و حقیقت قرار می‌دهد. در این جلسه به ابعاد گوناگون نحوه وجود بازی از منظر گادامر پرداخته شده‌است. نسبت ” محاکات” ( میمسیس) با اثر هنری و شان حقیقت‌نمایی هنر

ترجمه ماشینی : شهرت تئودور آدورنو به عنوان یک منتقد فرهنگی مدتی است که به خوبی تثبیت شده است، اما وضعیت او به عنوان یک فیلسوف نامشخص است. اندرو بووی در کتاب آدورنو و پایان‌های فلسفه به دنبال این است که آنچه آدورنو می‌تواند به فلسفه امروز کمک کند را مشخص کند. متون منتشر شده آدورنو به طور مشخص دشوار است و مانع از پذیرش او توسط مخاطبان فلسفی گسترده شده است. تأثیر اصلی او به عنوان یک فیلسوف زمانی که او زنده بود، اغلب بر اساس سخنرانی های عمومی بسیار شفاف او بود. بووی با تکیه بر این سخنرانی ها، چه منتشر شده و چه منتشر نشده، استدلال می کند که تفاسیر مهم اخیر از هگل، و تحولات مرتبط در عمل گرایی، ایده های کلیدی در اندیشه آدورنو را منعکس می کند. در عین حال، اصرار آدورنو بر اینکه فلسفه باید هولوکاست را در مرکز ارزیابی عقلانیت مدرن قرار دهد، راه‌هایی را پیشنهاد می‌کند که این رویکردها باید با آمادگی او برای رویارویی با برخی از آزاردهنده‌ترین جنبه‌های تاریخ مدرن تکمیل شوند. آنچه ظاهر می‌شود، تفسیری دوباره روشن و جذاب از اندیشه آدورنو، و همچنین مروری روشنگر و بدیع از وضعیت فلسفه معاصر است. آدورنو و پایان های فلسفه برای دانشجویان کار آدورنو در تمام سطوح ضروری خواهد بود. این کتاب متقاعدکننده همچنین قرار است بحث‌هایی را در مورد استقبال از فلسفه آدورنو روشن کند و او را وارد جریان اصلی بحث‌های فلسفی کند، در زمانی که تقسیم‌بندی بین فلسفه تحلیلی و فلسفه اروپایی به طور فزاینده‌ای در حال فروپاشی است.

ترجمه ماشینی : جلد -- عنوان -- حق چاپ -- تقدیم -- مطالب -- تقدیرنامه -- الف: مقدمه -- ب: منطق های آزادی: کانت و هگل -- B1. آزادی خود بازتابی و دلیل اخلاقی: کانت -- B2. آزادی اجتماعی و دلیل تاریخی: هگل -- ج: زیبایی شناسی وجود: نیچه و هایدگر -- ج1. زندگی و عود ابدی: نیچه -- ج2. مرگ و تفاوت هستی شناختی: هایدگر -- D: سیاست حقیقت: فوکو و هابرماس -- D1. اخلاق آگونیستی و هستی شناسی تاریخی: فوکو -- D2. اخلاق ارتباطی و هرمنوتیک انتقادی: هابرماس -- E: نگاتیو دیالکتیک آزادی: آدورنو -- کتابشناسی -- فهرست نویسنده.

ترجمه ماشینی : این کتاب به بررسی تأثیر عمیق فلسفه دکارت بر پروژه پدیدارشناسی هوسرل می پردازد. هوسرل اغلب از دکارت به عنوان "مربی معنوی" خود یاد می کرد و شک سیستماتیک مراقبه ها یکی از نقاط عزیمت اصلی برای شروع تحقیقات پدیدارشناسی شد. با این حال، یک تشابه گسترده بین فعالیت‌های فلسفی مربوطه آنها وجود دارد که تنها دانش نزدیک و آگاهانه از متون دکارت و هوسرل می‌تواند نشان دهد. این همگرایی در بینش آنها درباره شروعی کاملاً جدید برای فلسفه اغلب در مکان های غیرمنتظره ای آشکار می شود، جایی که هوسرل خلاقانه اکتشافات دکارت را اشتباه می کند. هوسرل خاطرنشان کرد که دکارت بیش از حد به انگیزه بدبینانه اولیه وفادار مانده و به اندازه کافی رادیکال در سرنگونی آن موضع نبوده است. تحقیقات نویسنده نشان می‌دهد که هوسرل به‌مراتب به دکارت‌گرایی وفادارتر باقی ماند، دقیقاً در مکان‌هایی که تأثیر عمیقاً مدفون است، و کمتر رادیکال‌تر از خوانش وفادارانه پروژه دکارت بر اساس ترتیب دلایل نشان می‌دهد. از آنجایی که تأثیر هوسرل بر فیلسوفان قاره‌ای قرن بیستم به خوبی مورد توجه قرار گرفته است، این اثر مشروعیت ارزیابی آنها از نقطه عزیمت دکارتی او را آشکار می‌کند.

ترجمه ماشینی : موریس بلانشو و تئودور دبلیو آدورنو از دشوارترین و در عین حال عمیق‌ترین متفکران زیبایی‌شناسی قرن بیستم هستند. در حالی که روش ها و دیدگاه های آنها به طور گسترده ای متفاوت است، آنها در مورد منفی بودن اثر هنری تصور شده از نظر تجربه و امکان یا بیان انتقادی آن نگرانی مشترک دارند. چنین منفی‌گرایی نه نیهیلیستی و نه بدبینانه است، بلکه به وضعیت اثر هنری و استقلال آن در رابطه با زمینه یا تجربه‌اش مربوط می‌شود. هم برای بلانشو و هم برای آدورنو، منفی‌گرایی کلید درک جایگاه اثر هنری در زیبایی‌شناسی پساکانتی است، و اگرچه نشان می‌دهد که هنر چگونه احتمالات انتقادی را بیان می‌کند، هر چند منفی، اما همچنین نشان می‌دهد که هنر دارای ابهامی غیرقابل تقلیل است به طوری که معنای آن می‌تواند امکان‌پذیر باشد. همیشه خودش را نفی می کند این ابهام هنگامی که در ارتباط با زبان در نظر گرفته شود، اهمیت مادی بیشتری پیدا می‌کند، زیرا منفی بودن اثر به معنای بیشتر معقول و تجربی بودن، زیبایی‌شناختی می‌شود. اما با انجام این کار، زبان اثر ادبی به شکلی از تفکر تبدیل می‌شود که مادیت را قادر می‌سازد تا در ابهام خود اندیشیده شود. ویلیام اس. آلن در مجموعه‌ای از خوانش‌های غنی و متقاعدکننده نشان می‌دهد که چگونه یک شیوه تفکر بدیع و دقیق در نوشته‌های اولیه بلانشو پدید می‌آید و چگونه زیبایی‌شناسی آدورنو به رابطه‌ای بین زبان و مادیت بستگی دارد که به‌طور گسترده نادیده گرفته شده است. علاوه بر این، با بازنگری در مسئله اثر هنری مستقل از نظر ادبی، به یک موضوع اصلی در زیبایی‌شناسی مدرنیستی به عنوان شیوه‌ای از تفکر که انتزاعی و ملموس، دقیق و مبهم است، اهمیت انتقادی و مادی بیشتری داده می‌شود. در حالی که نمونه‌هایی از این نوع نوشته‌ها را می‌توان در آثار بلانشو و بکت یافت، مطالباتی که چنین متن‌هایی از خوانندگان می‌گذارند تنها چالش‌ها و امکاناتی را که استقلال ادبی برای اندیشه ایجاد می‌کند تأیید می‌کند.