جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«اسطورة السبئیة کما تخیلها و اختلقها سیف بن عمر» اثری گرانبها از علامه سید مرتضی عسکری به زبان عربی می باشد که در آن به بررسی افسانه عبدالله بن سبأ و جاعل آن که فردی به نام سیف بن عمر است می پردازد. در مورد منشأ پیدایش شیعه عده ای از فردی به نام عبدالله بن سبأ یاد کرده اند. نویسنده در این کتاب به بررسی وجود یا عدم فردی به نام عبدالله بن سبأ می پردازد و از این رهگذر به بررسی راوی اصلی این افسانه که سیف بن عمر باشد پرداخته است. در شرح حال سیف آورده اند که او بغدادی و در اصل کوفی بوده و گفته اند که سیف در سال 71 ق در زمان خلافت هارون الرشید از دنیا رفته است. او دارای دو کتاب به نام های «الرده الکبیر و الفتوح» و «الجمل و مسیر عائشه و علی» است که در کتاب اول حوادث تاریخی نزدیک به رحلت تا زمان خلافت عثمان و در کتاب دوم از شورش علیه عثمان، کشته شدن او و جنگ جمل سخن به میان آورده است. علامه عسکری در مورد چگونگی انتشار این افسانه در کتب تاریخی اینگونه می فرمایند که این مطلب در کتاب سیف بن عمر به نام «الجمل و مسیر عایشه و علی» آمده است و طبری، ابن عساکر، ابن ابی بکر و ذهبی به صورت مستقیم از این کتاب مطلب را نقل کرده اند و ابن اثیر و ابن کثیر و ابن خلدون از طبری اخذ کرده اند و مورخان و مستشرقان بعدی به آنها اعتماد کرده و آن را پذیرفته اند. مؤلف علاوه بر این کتاب در کتاب های دیگر خودش مثل «عبدالله بن سبأ و اساطیر اخری» و «خمسون و مائه صحابی مختلق» نیز به عدم وثاقت سیف بن عمر اشاره کرده است. ایشان در این کتاب از طریق مقایسه بین روایت سیف بن عمر و روایات دیگران از حوادث تاریخی و مشاهده تفاوت های فاحش بین آنها به این نتیجه رسیده است که سیف بن عمر کذاب و دروغگو است و بسیاری از حوادث و شخصیت ها را جعل می کند. البته فقط شیعیان نیستند که وی را از درجه اعتبار ساقط می دانند بلکه علمایی از اهل سنت مانند یحیی بن معین، نسایی، ابن حماد عقیلی، ابن ابی حاتم، ابن حبان و دارقطنی او را ثقه نمی دانند و به احادیث او توجهی روا نمی دارند. در بخشی از این کتاب سه روایت اصلی از سیف بن عمر که در آن به وجود عبدالله بن سبأ اشاره شده است بیان و نقد می شود. نویسنده در نقد سندی روایات به این مطلب اشاره می کند که می توان سند این افسانه را به دو قسم تقسیم کرد: 1) سند کسانی که سیف از آنها این روایت را نقل کرده است مانند عطیه و یزید الفقعسی که مؤلف هر دوی آنها را جعلی می داند؛ چرا که در کتب تراجم و انساب از آنها ذکری به میان نیامده است. 2) سند کسانی که آنها از سیف این روایت را نقل کرده اند مانند السری که دروغگو است و شعیب که مجهول است. علامه سپس به وجود این افسانه در کتب مرجع تاریخ اسلامی می پردازد و راویان آن را مورد بررسی قرار می دهد و مشخص می کند که همه آنها یا دروغگو هستند یا نمی توان به وثاقت آنها پی برد و مجهول هستند. مؤلف با تحلیل این منابع به بررسی تمام راویان موجود در اسناد سیف بن عمر پرداخته و نشان داده است که سیف چگونه در اسناد و به وسیله راویانی که وجود خارجی ندارند این موضوع را ساخته و پرداخته است. همچنین در این کتاب تمام روایات منقول از ابن سبأ نقد و بررسی شده است. نویسنده در نهایت به این نتیجه رسیده که شخصیت عبدالله بن سبأ ساختگی و توسط سیف بن عمر از مورخان و راویان هم عصر بنی امیه ساخته شده است.

كتاب حاضر نوشته آيت الله سيد علي حسيني ميلاني درباره حديث يوم الدار، نص حديث، راويان حديث از اهل سنت، تحريف حديث، دلالت حديث بر امامت امير مومنان علي عليه السلام و ديدگاه ابن تيميه و ديگران در مورد آن مي باشد. آن گاه كه آيه «و انذر عشيرتك الاقربين» نازل شد و پيامبر مأمور به اعلان رسمى دعوت شدند، خويشاوندان خود را در خانه حضرت ابوطالب عليه السلام جمع نموده، آنان را به اسلام دعوت كرده و فرمودند: «فأيّكم يبايعني على أن يكون أخي و وزيري؟» كدام يك از شما با من بيعت مى كند تا برادر، وزير و خليفه و جانشين من بشود؟ هيچ كس به جز اميرالمؤمنين على عليه السلام پاسخ نداد. تا اين كه پيامبر در حضور همه در خطاب به حضرت امير فرمود: تو برادر، وزير، وصى و جانشين من هستى. اين واقعه در بين محدثان به حديث «يوم الدار» معروف است و بسيارى از بزرگان حديث آن را نقل كرده اند; اما ابن تيميه در اين باره مى گويد: اين حديث در نزد حديث شناسان دروغى بيش نيست و هيچ عالم حديث شناسى نيست مگر اين كه مى داند كه آن دروغ و جعلى است. بنابراين، يا تمام علماى اهل سنت كه مى دانسته اند اين حديث دروغ و جعلى است و در عين حال آن را در كتاب هاى خود نقل كرده اند فاسق مى باشند و يا اين كه تمامى آنان عالم و حديث شناس نبوده اند.

کتاب سُلیم بن قِیس هِلالی کتابی از شیخ ابوصادق سلیم بن قیس هلالی عامری کوفی است. گفته ‌اند این اثر اولین کتاب شیعه است و در زمان امیرالمؤمنین علی (ع) نگاشته شده است. کتاب سلیم بن قیس هلالی حاوی روایاتی درباره فضایل اهل بیت، امام‌ شناسی و اخباری درباره حوادث پس از رحلت رسول خدا (ص) است. سلیم بن قیس در کتاب خویش درباره مسائلی مانند امامت ائمه، فضائل اهل بیت (ع)، سخنان امامان شیعه درباره معارف دین، پیشگویی‌ های پیامبر (ص)، اسرار سقیفه، شهادت حضرت زهرا (س)، جریانات پس از رحلت پیامبر (ص)، احتجاجات امام علی (ع) با خلفای راشدین، جنگ‌ های جمل، صفین و نهروان، فتنه‌ ها و جنایات معاویه علیه شیعیان و... بحث می‌ کند.

«أعلام الدین فی صفات المؤمنین» نوشته حسن بن ابی الحسن دیلمی، از علمای قرن هشتم هجری در موضوع اصول و فروع دین و فضائل و رذائل اخلاق و اعمال است. این کتاب، یکی از مآخذ بحارالانوار و مستدرک الوسائل است. دیلمی در کتاب خود، کتاب «البرهان علی ثبوت الایمان» ابوالصلاح حلبی را به طور کامل نقل کرده است. ابوالصلاح در البرهان یک دوره اصول عقاید را در چند صفحه به صورت استدلالی بیان کرده است. علاوه بر کتاب البرهان، کتاب «الاربعون حدیثا» ابن ودعان هم به صورت کامل در اعلام الدین آمده؛ البته چون روایات آن معروف بوده و در کتب روایی موجودند، اسناد روایات را کلا حذف کرده است. پس از آن، چهل حدیث هم از کتاب «الخصال» نقل کرده است. ديلمي ابتدای کتاب خود را بحث اصول دین قرار داده و مباحثی مانند اثبات وجود خداوند از راههای عقلی، توحید، عدل، وجوب عصمت و راههای اثبات احکام شرعی را بیان کرده و پس از آن، کلمات مبسوطی از ائمه (ع) در باب توحید ذکر نموده است. بحث علم و جهل و ارزش علم و عالم از دیدگاه روایات بحث بعدی کتاب است. سپس عظمت قرآن و صفات مؤمن و اقسام مؤمنین را مفصلا بیان کرده است. همچنین مواعظ و وصایایی از پیامبر (ص) و ائمه (ع) آورده و بحث تقریبا مفصلی از ثواب الاعمال و عقاب الاعمال به آن ضمیمه کرده است. در پایان کتاب نیز، چند جمله دعا به پیشگاه الهی عرضه می‌ دارد و بدین سان کتاب سراسر موعظه و نصیحت خود را به پایان می‌ برد.

«النص و الاجتهاد» یا «الاجتهاد فی مقابل النص» کتابی در موضوع امامت و خلافت نوشته سید عبدالحسین شرف الدین عاملی، از علمای لبنان است. این کتاب در اثبات حقانیت و برتری امام علی (ع) و بیان حدود صد مورد از مخالفت‌ های خلفا و برخی صحابه با قرآن و صریح (نص) گفتار رسول خدا (ص) است. نویسنده بدون قضاوت درباره انگیزه این مخالفت‌ ها، تنها به بیان موارد آنها از منابع اصلی اهل سنت می‌ پردازد. این کتاب در هشت فصل، ۱۰۰ مورد اجتهاد در مقابل نص (اعمال نظر شخصی در مقابل کلام صریح پیامبر) را که خلفا، حاکمان و برخی از بستگان آنان، در زمان رسول خدا یا بعد از رحلت آن حضرت مرتکب شدند، برمی‌ شمرد و قضاوت را به مخاطب واگذار می‌ کند. شرف الدين در مورد هر یک، نظرات علمی، تحقیقی و منتقدانه خود را بیان می ‎کند.

«الصحابی و عدالته» اثر علامه سيد مرتضي عسكري تاليف قرن حاضر به زبان عربي مي باشد. از مسائلي كه پيوسته در منظر بحثهاي علمي به طور چشمگيري مطرح بوده مسئله عدالت صحابه است كه در اين زمينه آراء و نظريات مختلفي در طول تاريخ از سوي افراد مختلفي ابراز شده و با توجه به اهميت موضوع و تاثيرگذاري ويژه آن در مسائل مهم كلامي بايد به نحو شايسته به آن پرداخته شود. انگيزه تاليف اين كتاب روشن ساختن موضع شيعه در مساله مورد اختلاف ميان شيعه و سني در تعريف صحابي مي باشد.

«حديث الولاية» اثر سيد علي حسيني ميلاني در رابطه با حدیث ولایت که یکی از احادیث مهم در زمینه اثبات ولایت و امامت علی (ع) می باشد نگارش یافته است. مولف در ابتدای کتاب خود بحثی در رابطه با راویان این حدیث معروف انجام داده و سپس موضوع نص حدیث ولایت و تصحیح نص را مورد بررسی قرار داده است. وی در ادامه مباحثی راجع به دلالت حدیث ولایت بر عصمت، دلالت حدیث ولایت بر ولایت علی (ع) و وجود نفاق در زمان پیامبر سخن گفته و در انتهای کتاب نیز به مناقشات وارد بر این حدیث پاسخ داده است.

یکی از احادیثی که درباره امیرالمؤمنین علیه السلام از زبان رسول خدا نقل شده، حدیث منزلت است که رسول خدا صلی الله علیه و آله منزلت امام علی را نزد خود به منزلت هارون برای موسی تشبیه کرده است. این روایت با الفاظ گوناگونی (أنت منّي بمنزلة هارون من موسى؛ عليٌ منّي بمنزلة هارون من موسى؛ أما ترضى أن تكون منّي بمنزلة هارون من موسى؟) در منابع شیعه و سنی نقل شده است از جمله در دو کتاب معتبر اهل سنت یعنی صحیح بخاری و مسلم. از سوی دیگر این حدیث بر خلافت امیرالمؤمنین علیه السلام نیز دلالت دارد. از این رو استاد معظم آیت الله سید علی حسینی میلانی (مد ظله العالی) در كتاب «حديث المنزلة» با سیری در منابع، اسناد و محتوای حدیث به چگونگی استدلال به این حدیث برای خلافت و امامت امیرالمؤمنین علیه السلام پرداخته و اشکال‌ های غیر علمی به این استدلال را پاسخ گفته‌ اند.

یکی از احادیثی که در منابع مختلف سنی و شیعی نقل شده و برای اثبات امامت و ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام بدان استناد می شود، حدیث طیر است. ماجرای آن چنین است که روزی به رسول خدا صلی الله علیه و آله گوشت پرنده ای هدیه می آورند؛ و رسول خدا دعا می کند که خداوند محبوب ترین بنده اش را با وی هم سفره کند؛ و حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام هم سفره رسول خدا صلی الله علیه وآله می گردد. این روایت نشان گر مقام و موقعیت امیرالمؤمنین علیه السلام نزد خداوند متعال است و چنین شخصی شایستگی امامت و ولایت بر مسلمانان را داراست. برخی از منکرین در سند و دلالت این حدیث شبهه کرده اند که آیت الله سید علی حسینی میلانی در کتاب «حديث الطير» با بررسی سندی و دلالتی این حدیث به این شبهات پاسخ گفته اند.

يکى از احادیث معروفى که شیعه و سنى نقل کرده‌ اند «حدیث ثقلین» است. این حدیث در منابع بسیارى نقل شده است. ترمذى در کتابش به سند خود، از جابر بن عبداللّه انصارى این گونه نقل مى کند: رسول خدا صلى اللّه علیه و آله فرمود: «يا أيُّهَا النَّاسُ! إنّي تَرَكْتُ فِيكُمْ ما إنْ أَخَذْتُمْ بِهِ لَنْ تَضِلُّوا: كِتابَ اللّهِ وَ عِتْرَتِي أهْلَ بَيْتِي؛ اى مردم! من در میان شما چیزى گذاشتم که اگر بدان تمسک کنید، هرگز گمراه نخواهید شد: کتاب خدا و عترتم که خاندان من هستند». کتاب «حديث الثقلين»، نوشته آیت الله سید علی حسینی میلانی به معرفی این حدیث شریف می‌ پردازد. کتاب که در چهار بخش تنظیم شده، ابتدا به پژوهشی در واژگان حدیث ثقلین پرداخته و واژه «ثقل» را از نظر لغوى بررسی می‌ کند و ضمن بحث به الفاظ دیگر حدیث اشاره می‌ کند. در ادامه راویان حدیث ثقلین شناسانده می‌ شوند و به روایت پیشوایان مشهور اهل سنت در مورد این حدیث اشاره شده است. در بخش سوم، مؤلف محترم به دلالت حدیث ثقلین بر امامت و خلافت امیرالمؤمنین و اهل بیت علیهم السلام می‌ پردازند و دیدگاه بزرگان اهل سنت را در دلالت حدیث بر این امر واکاوی می‌ کنند. دیگر مطالبی که نویسنده از این حدیث استنباط و استخراج می‌ کند اعلمیت و عصمت اهل بیت علیهم السلام است. وی ضمن این حدیث مسلمانان را در پرتو تعلیمات حدیث ثقلین به اتحاد دعوت می‌ کند. در بخش چهارم، اشکال‌ ها و ایرادهایی را که برخی از غرض ورزان بر حدیث ثقلین وارد کرده‌ اند، برشمرده و دلایل واهی بودن سخن هر کدام را با استناد به سخنان علمای اهل سنت پاسخ گفته است.