جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ایران در سال 2005 به عنوان عضو ناظر به سازمان همکاری شانگهای پیوست و یک سال بعد برای عضویت کامل در این سازمان درخواست داد. این درخواست بحث های زیادی را در بین اعضای سازمان مذکور، در داخل ایران و خارج از این سازمان و در عرصه سیاست بین الملل به همراه داشت. بخش مثبت این درخواست این است که اهمیت استراتژیک و منابع عظیم انرژی ایران انگیزه زیادی به اعضای سازمان همکاری شانگهای می دهد. بعد منفی نیز این است که چالش ایران با غرب، به ویژه در مورد برنامه هسته ای، مانع پذیرش ایران توسط اعضای این سازمان می شود، از آنجا که آن ها نگران شرایطی هستند که در برابر آمریکا و غرب قرار بگیرند. این مقاله در تلاش است تا این مباحث را در چارچوبی نظریه نئورئالیسم دنبال کند و این رویدادها را به کمک تحلیل های تاریخی و بر اساس چارچوب تاریخی آن ها بررسی نماید. با در نظر گرفتن فضای بین المللی کنونی، عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای دور از دسترس است و تا حد زیادی به پیشرفت مذاکرات آینده در پرونده هسته ای ایران و روابط بین این سازمان و غرب بستگی دارد.

در دنیای کنونی بازتاب و وجهه یک کشور در بین افکار عمومی بیش از گذشته اهمیت دارد و تا حد زیادی می تواند به موفقیت یا شکست سیاست های آن منجر شود. از این نظر تلاش برای تاثیرگذاری و شکل دهی به افکار عمومی در سال های اخیر مورد توجه دولت های مختلف قرار گرفته است. آمریکا یکی از کشورهایی است که بیش از سایرین به این مساله توجه دارد و فعالیت های خود را در قالب دیپلماسی عمومی پیگیری می کند. در سال های اخیر تغییر اذهان عمومی در منطقه خاورمیانه یکی از اهداف دیپلماسی عمومی این کشور محسوب می شود. ایران نیز دارای برنامه هایی برای معرفی الگوی انقلاب اسلامی به جهان و تاثیرگذاری بر اذهان عمومی جهانی است و با توجه به قرابت های مذهبی، فرهنگی و جغرافیایی به ویژه به مردم منطقه خاورمیانه توجه دارد. این مقاله درصدد است تا دیپلماسی عمومی دو کشور ایران و آمریکا را در خاورمیانه مورد مقایسه قرار دهد. و این پرسش را دنبال می کند که فعالیت های دیپلماسی عمومی آمریکا و ایران در منطقه در مقایسه با یکدیگر را تا چه حد می توان موفق دانست؟ این مقایسه به ویژه معطوف به برخی جنبه های کلیدی دیپلماسی عمومی دو کشور می شود که از جمله اهداف، مخاطبان، منابع قدرت نرم، ابزارها و میزان موفقیت آن ها را در این زمینه در بر می گیرد.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

این نوشتار تلاش دارد تا شبکه بررسی مسائل ایران در امریکا را مورد مطالعه قرار داده و دیدگاه های آنها در مورد سیاست های امریکا در قبال جمهوری اسلامی ایران را بررسی نماید. با مراجعه به برخی از پایگاه های داده در مجموع، 182 شخصیت به عنوان اعضای شبکه بررسی مسائل ایران شناسایی شدند. از آنجا که در بعضی سازمان ها بیش از یک نفر از این شخصیت ها حضور داشتند، در مجموع 104 سازمان که دست کم یکی از اعضای آنها در شبکه بررسی مسائل ایران حضور دارد، شناسایی شدند. با آغاز تحلیل داده ها و نیز بر پایه سیاست های توصیه شده، پیش فرض های آنها درباره ماهیت روابط جمهوری اسلامی ایران و امریکا و برداشت آنها از واقعیت های سیاسی در ایران، چهار الگوی مختلف نمایان شد. بر اساس نتایج نهایی به طور کلی مجموعه سیاست های توصیه شده اعضای شبکه بررسی مسائل ایران را می توان به چهار دسته تقسیم کرد: «تعامل راهبردی»، «تنبیه گری بدون تعامل»، «تعامل ستیزه جویانه» و بالاخره «دگرگونی بنیادین» آشکار شدن چنین الگویی را می توان حاکی از وجود چهار گروه یا حلقه سیاست ساز در شبکه بررسی مسائل ایران دانست که در این مقاله مورد مطالعه قرار گرفته و معرفی می شود.

منطقه خاورمیانه همواره از تغییر و تحولات داخلی کشورهای واقع در منطقه، تعاملات موجود در سطح منطقه ای و نیز معادلات قدرت در سطح کلان نظام بین الملل تاثیر پذیرفته است. در حال حاضر نیز تغییر نظام های سیاسی برخی از کشورهای عربی هرچند مقوله ای داخلی است اما توانسته است کم و کیف تعاملات و روابط را در سطح منطقه ای تحت تاثیر خود قرار دهد. دلیل اصلی این وضعیت آن است که تحولات موجود در خاورمیانه ساختار قدرت در منطقه را تحت تاثیر خود قرار داده است. تحولات موسوم به بیداری اسلامی که منجر به تغییر برخی از نظام های سیاسی در دنیای عرب شده است و برخی دیگر را در معرض چالش قرار داده، خود سبب گشته است که به صورت ناخواسته جایگاه منطقه ای برخی از دولت ها ضعیف شود و جایگاه برخی دیگر ارتقا پیدا کند. بررسی تاثیر تحولات بیداری اسلامی بر روابط عربستان و ایران به عنوان دو دولت عمده منطقه هدف اصلی این نوشتار است. در این نوشتار با بیان اینکه تحولات بیداری اسلامی جایگاه منطقه ای عربستان را متزلزل و در مقابل جایگاه منطقه ای جمهوری اسلامی ایران را ارتقا داده است، استدلال می گردد که عربستان در مواجهه با این وضعیت به اشکال مختلف سیاست موازنه جویانه را در مقابل جمهوری اسلامی ایران در پیش گرفته است. بررسی ابعاد و اشکال سیاست های موازنه جویانه عربستان هدف اصلی این نوشتار می باشد.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.