جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی قطعات شعر «درباره طبیعت» پارمنیدس می پردازد. من تلاش می‌کنم مرجع «آنچه هست» یا هستی در قطعات موجود را مشخص کنم و اختلاف بین متفکرانی که پارمنیدس را ماتریالیست می‌دانند و کسانی که او را ایده‌آلیست می‌دانند حل کنم. موضع من این است که وجود پارمنیدس یک کلیت واحد انتزاعی است که وقتی به درستی درباره آن فکر می‌شود، را نشان می‌دهد. تنها راه برای درک درست هستی، اندیشیدن یکپارچه و انکار اعتبار خصوصیات مادی هستی است. هستی را نمی توان مجموعه ای از موجودات جسمانی دانست و همچنین نمی توان آن را به شیوه فیثاغورثی به وجود آورد. اعتقاد من این است که پارمنیدس را باید در پس زمینه فیثاغورسیسم دید و نه فلسفه میلزی. هنگامی که ما این واقعیت مهم تاریخی را درک می کنیم، برخی از تصاویر به کار رفته توسط پارمنیدس، و همچنین پروژه او به عنوان یک متافیزیک، واضح تر می شود. در طول این پایان نامه، مروری بر ادبیات مهمی در این زمینه ارائه می‌دهم، جایگاه تاریخی پارمنیدس را مورد بحث قرار می‌دهم و سپس تفسیری ثابت از قطعات موجود از هر سه بخش شعر او ارائه می‌دهم.

ترجمه ماشینی : در اثر حاضر، نظریه بینش برکلی در خاستگاه های تاریخی، در ارتباط با مفاهیم کلی فلسفی برکلی، و در دریافت اولیه آن مورد توجه قرار گرفته است. نظریه برکلی جایگزین گزارشی از بینایی می شود که بر اساس آن فاصله و سایر ویژگی های فضایی از داده های ابتدایی از طریق یک استنتاج هندسی ناخودآگاه استنتاج می شوند. این گزارش از بینایی بر حسب «هندسه طبیعی» اولین بار توسط دکارت و مالبرانش معرفی شد. در میان منابع بی واسطه دانش برکلی از نظریه هندسی ادراک، رساله دیوپتریک ویلیام مولینوکس، دیوپتریکا نوا، نقش کلیدی ایفا کرد. درک برکلی از "هندسه طبیعی" به طور نزدیک به توصیف مولینو از مکانیسم بینایی که از پیچیدگی های گزارش های دکارت و مالبرانش اجتناب می کند، متکی است. در فصل اول، نظریه برکلی در تقابل با نظریه مولینوکس ارائه شده است. در فصل دوم به رابطه بین نظریه بینش و غیر مادی می پردازم. در فصل پایانی یکی از اولین انتقادات بر نظریه برکلی را بررسی می‌کنم که در رساله چشم ویلیام پورترفیلد یافت می‌شود.

ترجمه ماشینی : در این مقاله، من استدلال خواهم کرد که فرمول‌بندی تئوری بازشناسی اکسل هونت می‌تواند چیز ارزشمندی را به متافیزیک روش‌های ناهمگون وجودی برونو لاتور اضافه کند، زیرا شرحی از آنچه افراد را به مشارکت مستمر در الگوهای تثبیت‌شده تعامل برمی‌انگیزد ارائه می‌کند و در نتیجه آن را تشویق می‌کند. ثبات جمعی من ادعا می‌کنم که شیوه‌های ناهمگون وجود، یا الگوهای تعامل، به یک معنا، در فرد یکپارچه هستند، به این معنا که نه تنها آنها، حداقل تا حدی، واقعیت را برای نسل‌هایی که در آنها اجتماعی شده‌اند، تشکیل می‌دهند، بلکه مشارکت در این رفتارهای نهادینه شده را تشکیل می‌دهند. همچنین چیزی است که احساس یک فرد از خود را تشکیل می دهد. من استدلال خواهم کرد که هم‌سازمانی جامعه و احساس خود که از الگوهای شناخت ناشی می‌شود، می‌تواند توضیحی برای ثبات، از نظر تداوم اعمال نهادینه‌شده، و وحدت، از لحاظ این معنا ارائه دهد که آن اعمال یک معنادار را تشکیل می‌دهند. ، کل یکپارچه، که در حساب Latour وجود ندارد. ادعای من این است که می توان این کار را به گونه ای انجام داد که با متافیزیک کلی لاتور سازگار باشد. با توجه به اینکه بخشی از پروژه در «تحقیق در شیوه‌های هستی» شامل محاسبه تجربه واقعی مدرن‌ها و در عین حال ردیابی قطع ارتباط با نظریه است، مهم است که تجربه ثبات و وحدت همانطور که در بالا توضیح داده شد در متافیزیک او قرار گیرد. من با پیش‌زمینه‌ای در مورد پروژه لاتور شروع می‌کنم تا مسائل مربوط به نظریه مدرن را که او به دنبال آن است و همچنین راه‌حل ارائه‌شده توسط شیوه‌های هستی را قبل از اینکه به چارچوب‌بندی آنچه در این گزارش گم شده است، بفهمم. سپس حس خود را که از فرآیندهای شناسایی بر اساس روایت اکسل هانت ناشی می شود، در نظر خواهم گرفت. سپس من در مورد سودمندی روایت‌های اصلی در صورتی که در قالب جهان‌های نمادین که توسط برگر و لاکمان توضیح داده شده است یا سیستم‌های نمادی که توسط کلیفورد گیرتز توضیح داده شده است، درک شوند و نقش آن‌ها را در فرآیندهای بازشناسی در نظر بگیرم. در نهایت، توضیح خواهم داد که چگونه فرآیند هم‌سازمانی خود و جامعه و مکانیسم شناسایی با پروژه کلی لاتور مطابقت دارد.

تبیین و اثبات گزاره های دینی و الهیاتی از طریق گزاره های فلسفی یکی از روشهای متفکران دینی است که بسیاری از متفکران و متألهان اسلامی و مسیحی از آن بهره برده اند. در میان متألهین اسلامی ابن سینا، خواجه نصیر، علامه حلی، صدرالمتألهین چنین کردند و از متفکران مسیحی "توماس آکویناس" از این روش استفاده کرده است. وی که در فلسفه از آثار ابن رشد و ابن سینا بسیار استفاد نموده، در کتاب "هستی و ذات"تلاش می کند تا از مسأله فلسفی "وجود و موجود" کمک گرفته و تبیینی دقیق از وجود خداوند متعال و خلقت ارائه کند. .وی "وجود" و"خداوند" را یکی تلقی می کند و خداوند را فعلیت یا فعل وجود می داند و معتقد است مخلوقات، وجود را از خداوند دریافت می کنند.هر چند آکویناس با فلسفه ارسطو و تفسیر ابن رشد و ابن سینا پایه های فلسفی خود را بنا کرده است اما با یک تفسیر می توان لازمه نظریه وی را نزدیک شدن به اصالت وجود و برهان صدیقین تلقی کرد.مقاله حاضر با روش تحلیلی-توصیفی نظریه وی را درباره وجود و خداوند از کتاب "هستی و ذات" بررسی، تحلیل کرده و لوازم آن را بیان می کند.

ترجمه ماشینی : هستی و زمان هایدگر (BT) با استفاده تداعی کننده، خاص، اما بسیار عمدی از زبان مشخص می شود. این تز استدلال می کند که این به دلیل برداشتی از زبان است که از تعهدات کلی او به فلسفه پدیدارشناختی آگاه است و شایستگی چنین رویکردی را ارزیابی می کند. ویژگی پدیدارشناختی BT ابتدا در چارچوب تلاش هایدگر برای رادیکال کردن برنامه بنیادی تحقیقات منطقی هوسرل مورد بررسی قرار می گیرد. بخش مرکزی این امر، توسعه یک مفهوم پدیدارشناختی متمایز از مفاهیم فلسفی به عنوان نشانه رسمی توسط هایدگر بود. از آنجا که این اساس برداشت کلی هایدگر از زبان در BT را تشکیل می‌دهد، نشانه‌های رسمی با جزئیات مورد بررسی قرار می‌گیرند. مفهوم زبان و نقش روش شناختی آن در خود BT در این زمینه مورد بحث قرار می گیرد. پس از طرح کلی پرداختن به زبان در تحلیل دازاین، دیدگاه دوسوگرای هایدگر را در مورد استفاده روزمره از زبان بررسی می‌کنم و استدلال می‌کنم که این دوسوگرایی در تصور قبلی از نشانه‌های رسمی پیش‌بینی شده است. این نشان می‌دهد که استفاده روتین از زبان حالتی از درک را ایجاد می‌کند که با پوچی یا عدم آگاهی واقعی از موضوعات آن مشخص می‌شود. برای مقابله با این، هایدگر از توسعه مفاهیم مناسب و بیانگر روابط پدیداری که آنها به آن می پردازند، دفاع می کند. بنابراین استدلال می شود که حداقل برخی از ویژگی های خاص زبان در خود BT با انگیزه و نمونه هایی از این نوع مفهوم بیانی ارائه می شود. در نهایت، موفقیت این مفهوم از زبان در پرتو تعهد کلیدی آن به وفادار ماندن به پدیده ها به طور انتقادی ارزیابی می شود. به دنبال برخی ملاحظات کلی، مقایسه ای با دیدگاه های بعدی ویتگنشتاین در ارزیابی رفتار هایدگر با زبان روزمره به کار می رود. در نهایت، برخی از مشکلات ناشی از تلاش هایدگر برای حرکت فراتر از استفاده عادی به استفاده‌های «مناسب‌تر» از زبان پرداخته می‌شود.

ترجمه ماشینی : مارتین هایدگر در سال‌های 1927 و 1928 پس از شهرت تازه‌ای که به‌دنبال انتشار کتاب «هستی و زمان» به دست آورد، سخنرانی‌ای با عنوان «پدیدارشناسی و الهیات» ایراد کرد که در آن درباره‌ی ارتباط کار پیشگامانه اخیرش در پدیدارشناسی وجودی با الهیات مسیحی بحث کرد. او به دور از ارائه فلسفه خود به عنوان روشی برای الهیات، در عوض تلاش کرد تا این دو را کاملاً از هم جدا کند، و اولی را به عنوان هستی شناسی بنیادی و دومی را به عنوان یک علم اثباتی بیشتر شبیه به تاریخ و با ایمان مسیحی به عنوان موضوع مثبت مطالعه آن قرار داد. این سخنرانی تا سال 1969 منتشر نشد، زمانی که هایدگر ضمیمه ای را اضافه کرد که نمونه ای از اندیشه هایدگر بعدی بود. هدف این پایان نامه، تبیین درست سخنرانی و ارائه نقدی بر طبقه بندی او از الهیات به عنوان علم ایجابی است. به دلیل توصیف وجودی او از ایمان مسیحی، فرمول الهیات او به عنوان مطالعه آن علم را به عنوان هستی شناسی بیش از آنچه او اجازه می دهد شبیه به فلسفه قرار می دهد. به جای اصلاح این مشکل، بهتر است که تعریف وجودی هایدگر از ایمان را رها کنیم و پیامدهای آن را برای پراکسیس الهیات مسیحی روشن کنیم. این منجر به «عمل و هستی» دیتریش بونهوفر می شود، پایان نامه ای درباره نقش هستی شناسی در الهیات مسیحی که به پدیدارشناسی هایدگر می پردازد. بونهوفر مدعی است که رویداد صلیب در مسیحیت نیازمند تحلیل وجودی مسیحی مستقل از تحلیل خود هایدگر از دازاین پیش از مسیحیت است. در اینجا نتیجه می‌گیرم که این دریچه‌ای برای کار الهیات در هستی‌شناسی فراهم می‌کند، کاری که متکلمان اگر می‌خواهند از فلسفه استقلال داشته باشند و به نحو ثمربخشی با آن درگیر شوند، باید از آن استفاده کنند. من سپس پایانی در مورد ضمیمه ارائه می‌دهم، جایی که پیشنهاد می‌کنم خود هایدگر متأخر این نیاز به الهیات را تشخیص دهد، هرچند فقط به شیوه‌ای ظریف.