جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

آلايشها كه بدانها آلوده شد آينه حق نما از مصيقلش يعني جواب بر كتاب مصقل صفا در تجليه و تصفيه آينه حق نما و اين كتابيست در رد و باطل كردن آنچه بياورد صاحب آن كتاب در رد مذهب نصاري تصنيف به دو قسم: قسم نخستين مشتمل بر سه مقاله از تاليفات منفي (؟) انونيموس از جماعت عيسويان) (محمد تقي دانش پژوه) [نشريه 8/283؛ (منزوي 989-ديباچه مجلد چهارم فهرست من براي دانشگاه ص 2) ]

او خود سه شرح بر اين منظومه دارد با نام هاي « عمدة المريد » و « تلخيص التجريد » و « هداية المريد » (يادداشت پايان همين نسخه) و بخشي از اين شرح سوم در هامش همين نسخه نوشته شده است. (رضا استادي) ارجوزه اي کوتاه درمباحث توحيد ويگانگي خداوند متعال که در 144 بيت سروده شده است. بخشي از كتاب جوهرة التوحيد در حكم استعمال دخان و مسائل متعلق به آن است. آغاز كتاب: « الحمد لله علي صلاته ثم سلام الله مع صلاته علي النبي جاء بالتوحيد وقد خلا الدين عن التوحيد ... » انجام كتاب: « ... ثم الصلاة والسلام الدايم علي نبي دابه المراحم محمد وصحبه وعترته وتابع لنهجه من امته » [مدرسه فيضيه 2/45؛ حاجي خليفه 1/620؛ فيلم دانشگاه 3/269؛ نشريه 10/205؛ اهدائي رهبر 3/212؛ دانشگاه تهران 20/68] شرح و حواشي: هداية المريد بجوهرة التوحيد لقاني، ابراهيم بن ابراهيم (-1041) الشرح الكبير لجوهرة التوحيد لقاني، ابراهيم بن ابراهيم (-1041) تحفة المريد علي جوهرة التوحيد باجوري، ابراهيم بن محمد (1198-1277) حاشية علي جوهرة التوحيد باجوري، ابراهيم بن محمد (1198-1277) حاشية علي جوهرة التوحيد صاوي، احمد بن محمد (1175-1241)

در ردّ اعتقادات طبقه مشبه است که گويند در شناخت خداي، بر رسولان او حاجت نيست. (حسيني، محمد تقي) [قاضي زاده محمد افندي ص 27]

شخصي به نام «امير فضل الله بقي مؤيد» اشكالاتي بر كلام الهي «قل هو الله احد» وارد كرده كه مؤلف در اين مختصر پاسخ آنها را داده است. ظاهرا مراد از امير فضل الله، مير فضل الله بن محمد كيا استرآبادي است كه از شاگردان معروف محقق اردبيلي و در عقليات صاحب نظر بوده است و از او نقل شده كه هنگام وفات از اردبيلي پرسيدند كه بعد از شما به كه رجوع كنيم، محقق اردبيلي پاسخ داد كه در مسائل شرعيه از مير علام و در مسائل عقليه از مير فضل الله (رياض العلماء 4/362 و 5/117). و همين مي تواند مؤيد صحت نسبت اين رساله به مقدس اردبيلي باشد. در الذريعه دو كتاب به فضل الله استرآبادي با نامهاي «التوحيد في دفع الشبهات الثلاث عن كلمة التوحيد» (4/488) و «شرح كلمة التوحيد و دفع الشبهات عنها» (14/41) نسبت داده كه موضوع آن با آنچه محقق اردبيلي در ابتداي تهليلية آورده مطابق است و البته اين دو نام مذكور در الذريعه، دو عنوان از يك كتاب است. آغاز كتاب: بسمله، و به نستعين يقول المعتصم بحبل ربه الصمد ... . . احمد لما رايت ما كتبه السيد المدقق امير فضل الله التقي المويد بعض الشبهة علي كلمة التوحيد و « قل هو الله احمد » اردت الجواب الحري عند كل احمد ... . انجام كتاب: قال الشبهة الاولي في تركيبها فيدل علي نفي اله واحد، فتامل، تمت بعون الرب الودود. [دانشگاه تهران 16/678]

مؤلف از قرن 13هـ و قطعاً از مردم شبه قاره است. كتابي بي نام و بي مؤلف است. كتابيست شيعي در رد برخي نظريه هاي اهل سنت هند كه در كتب حديث مطرح كرده اند. به سرآغاز توجه شود (نوشاهي، عارف) [دانشگاه پنجاب فارسي 1/34]

از ناشناس، با يادداشت كتابدار كتابخانه: «كه ظاهراً از مرحوم آقاي شيخ حسن سردرودي ست» . (نك: انوار الحدايق). بي ديباچه، با سربندهاي «صاحب اسلام و رجعت گفته» كه پس از عبارت هايي از او با سربند «عرض مي شود» به پاسخگويي مي پردازد. (احمد منزوي) [دائرة المعارف اسلامي 1/177؛ اعلام 1/565؛ طبقات 14/395: كه از اين كارش نام نبرده]