جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در كتاب نام محشي برده نشده است ليك ازين كتاب و رساله معاد كه بشماره 696 اين كتابخانه است و هم رساله معرفت النفس كه ضميمه او است و هر سه مسوده و يك خط است دانسته مي شود كه مؤلف آنها يكي است و اين تأليفات را نيز دارد: 1- مثنوي فارسي 2- تاملات العشره 3- رسالة الحدوث 4- رسالة في تتميم حدوث الدهر و الحركة و الزمان 5- رسالة في المعاد 6- شرح رساله تفاحيه 7- رسالة عجيبة في بيان اللم الطبيعي في الكرة المتحركة البلوريه 8- حاشيه موسوم بمرآة النفس 9- حاشيه موسوم بمرآة العقل از رساله معاد مذكور استفاده مي شود كه مؤلف آن نظر علي زنگنه است و كتاب حكمت صادقيه كه بشماره 552 آستان قدس است در بعضي از صفحات آن عبارات و حواشي از اين كتاب نقل و نوشته شده و بامضاء (ن ظ ر) مي باشد و آن عبارات و حواشي از حيث خط با خط اين كتاب نيز مشابهت دارد. ابن قرابن و شواهد ميرساند كه نام محشي نظر علي زنگنه است. ترجمه محشي بنظر نرسيد. (مهدي ولايي) نويسنده مي گويد چون رساله حكمة صادقيه ملاحمزه جيلاني را نكو يافتم و اين رساله كه در حقيقت دروس ملامحمد صادق ارجستاني بود لايق آن ديدم كه شرح شود لذا بر آن شدم بعربي مشكلات متن را با توضيحات خود بر طرف كنم تا نفع آن عام باشد؛ او بعد ازين توضيح در ذيل «قوله» عبارات مشكله متن را مي آورد و توضيح مي دهد. نام نويسنده اين تعليقه در خود تعليقه نيست و در ابتداي رساله ديگر (= 3004/ف/7) مي باشد (عبدالله انوار) [فهرست آستان قدس 4/74؛ كتابخانه ملي 6/765] شرح و حواشي: تعليقة علي تعليقة حكمة صادقية خلخالي خوجيني، محمد صالح (-12)

رساله کوتاهي است درباره شرط بودن عصمت درامام

آلايشها كه بدانها آلوده شد آينه حق نما از مصيقلش يعني جواب بر كتاب مصقل صفا در تجليه و تصفيه آينه حق نما و اين كتابيست در رد و باطل كردن آنچه بياورد صاحب آن كتاب در رد مذهب نصاري تصنيف به دو قسم: قسم نخستين مشتمل بر سه مقاله از تاليفات منفي (؟) انونيموس از جماعت عيسويان) (محمد تقي دانش پژوه) [نشريه 8/283؛ (منزوي 989-ديباچه مجلد چهارم فهرست من براي دانشگاه ص 2) ]

او خود سه شرح بر اين منظومه دارد با نام هاي « عمدة المريد » و « تلخيص التجريد » و « هداية المريد » (يادداشت پايان همين نسخه) و بخشي از اين شرح سوم در هامش همين نسخه نوشته شده است. (رضا استادي) ارجوزه اي کوتاه درمباحث توحيد ويگانگي خداوند متعال که در 144 بيت سروده شده است. بخشي از كتاب جوهرة التوحيد در حكم استعمال دخان و مسائل متعلق به آن است. آغاز كتاب: « الحمد لله علي صلاته ثم سلام الله مع صلاته علي النبي جاء بالتوحيد وقد خلا الدين عن التوحيد ... » انجام كتاب: « ... ثم الصلاة والسلام الدايم علي نبي دابه المراحم محمد وصحبه وعترته وتابع لنهجه من امته » [مدرسه فيضيه 2/45؛ حاجي خليفه 1/620؛ فيلم دانشگاه 3/269؛ نشريه 10/205؛ اهدائي رهبر 3/212؛ دانشگاه تهران 20/68] شرح و حواشي: هداية المريد بجوهرة التوحيد لقاني، ابراهيم بن ابراهيم (-1041) الشرح الكبير لجوهرة التوحيد لقاني، ابراهيم بن ابراهيم (-1041) تحفة المريد علي جوهرة التوحيد باجوري، ابراهيم بن محمد (1198-1277) حاشية علي جوهرة التوحيد باجوري، ابراهيم بن محمد (1198-1277) حاشية علي جوهرة التوحيد صاوي، احمد بن محمد (1175-1241)

در ردّ اعتقادات طبقه مشبه است که گويند در شناخت خداي، بر رسولان او حاجت نيست. (حسيني، محمد تقي) [قاضي زاده محمد افندي ص 27]

شخصي به نام «امير فضل الله بقي مؤيد» اشكالاتي بر كلام الهي «قل هو الله احد» وارد كرده كه مؤلف در اين مختصر پاسخ آنها را داده است. ظاهرا مراد از امير فضل الله، مير فضل الله بن محمد كيا استرآبادي است كه از شاگردان معروف محقق اردبيلي و در عقليات صاحب نظر بوده است و از او نقل شده كه هنگام وفات از اردبيلي پرسيدند كه بعد از شما به كه رجوع كنيم، محقق اردبيلي پاسخ داد كه در مسائل شرعيه از مير علام و در مسائل عقليه از مير فضل الله (رياض العلماء 4/362 و 5/117). و همين مي تواند مؤيد صحت نسبت اين رساله به مقدس اردبيلي باشد. در الذريعه دو كتاب به فضل الله استرآبادي با نامهاي «التوحيد في دفع الشبهات الثلاث عن كلمة التوحيد» (4/488) و «شرح كلمة التوحيد و دفع الشبهات عنها» (14/41) نسبت داده كه موضوع آن با آنچه محقق اردبيلي در ابتداي تهليلية آورده مطابق است و البته اين دو نام مذكور در الذريعه، دو عنوان از يك كتاب است. آغاز كتاب: بسمله، و به نستعين يقول المعتصم بحبل ربه الصمد ... . . احمد لما رايت ما كتبه السيد المدقق امير فضل الله التقي المويد بعض الشبهة علي كلمة التوحيد و « قل هو الله احمد » اردت الجواب الحري عند كل احمد ... . انجام كتاب: قال الشبهة الاولي في تركيبها فيدل علي نفي اله واحد، فتامل، تمت بعون الرب الودود. [دانشگاه تهران 16/678]

مؤلف از قرن 13هـ و قطعاً از مردم شبه قاره است. كتابي بي نام و بي مؤلف است. كتابيست شيعي در رد برخي نظريه هاي اهل سنت هند كه در كتب حديث مطرح كرده اند. به سرآغاز توجه شود (نوشاهي، عارف) [دانشگاه پنجاب فارسي 1/34]