جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : کمونیسم به‌عنوان یک جنبش سیاسی پس از سرنگونی تزار روسیه توسط بلشویک‌ها در سال 1917 اهمیت جهانی یافت. پس از آن آثار کارل مارکس و فردریک انگلس، به‌ویژه «مانیفست کمونیست (1848)» تأثیرگذار، از مخاطبان بین‌المللی برخوردار شد. جهان قرار بود واژگان سیاسی جدیدی را بیاموزد که حاوی «سوسیالیسم»، «سرمایه داری»، «طبقه کارگر»، «بورژوازی»، «تئوری ارزش کار»، «بیگانگی»، «جبرگرایی اقتصادی»، «ماتریالیسم دیالکتیکی» باشد. و «ماتریالیسم تاریخی». تحلیل اقتصادی مارکس از تاریخ میراث قدرتمندی بوده است که اثرات آن همچنان در سراسر جهان احساس می شود. اثر خارق‌العاده او با عنوان «دست‌نوشته‌های اقتصادی و فلسفی» که در سال 1844 نوشته شد، اما تقریباً یک قرن بعد منتشر شد، به‌عنوان پایه‌ای برای اتهام‌زنی مارکس علیه سرمایه‌داری عمل می‌کند. در اینجا مارکس تئوری خود را در مورد ماهیت انسانی و تحلیلی از تأثیر انحطاط‌آمیز سرمایه‌داری نوظهور بر احساس انسان از خود و پتانسیل خلاق او ارائه می‌کند. ماهیت واقعی انسان چیست؟ چگونه سرمایه داری چنین جایگاهی در جامعه غربی پیدا کرد؟ بیگانگی چیست و چگونه پرولتاریا را تهدید می کند؟ هنگامی که مارکس جوان اولین ارزیابی دقیق خود از وضعیت انسانی را بیان می کند، به این سؤالات حیاتی دیگر پرداخته می شود.

ترجمه ماشینی : آیا جامعه انسانی می تواند مانند یک موجود زنده دچار بیماری شود؟ و اگر چنین است، چگونه چنین ناراحتی خود را نشان می دهد؟ در این کتاب تامل برانگیز، فرد نیوهاسر ایده آسیب شناسی اجتماعی را توضیح می دهد و از آن دفاع می کند و نشان می دهد که توصیف جوامع به عنوان "بیمار" یا "بیمار" به چه معناست و چرا ما اغلب به سمت درک مشکلات اجتماعی به عنوان بیماری یا بیماری کشیده می شویم. بیماری ها او نشان می دهد که چگونه روسو، هگل، مارکس، و دورکیم - چهار فیلسوف کلیدی که به ندرت یک "سنت" را تشکیل می دهند - ایده آسیب شناسی اجتماعی را به روش های قابل مقایسه ای به کار می برند، و سپس ارتباط بین بیماری های اجتماعی و پدیده هایی را که متفکران ساخته اند بررسی می کند. معروف: بیگانگی، آنومی، ایدئولوژی و ناکارآمدی اجتماعی. کتاب او روشنگری غنی و قانع کننده هم از ایده بیماری اجتماعی و هم از اهمیتی است که برای دیدگاه های فلسفی جامعه داشته و دارد.

ترجمه ماشینی : در بطن دولت نمایندگی این سوال وجود دارد که "چه چیزی دولت و کارگزارانش را مقامات قانونی می کند؟" مفهوم رضایت از یک قرارداد اجتماعی بین شهروند و دولت او محور این مشکل است. وظایف مقامات دولتی چیست؟ حقوق مردم در یک دولت خودگردان و نماینده چیست؟ پاتریک رایلی یک تحلیل تاریخی جامع از معنای نظریه قرارداد و آزمون اعتبار ذاتی ایده های رضایت و تعهد ارائه می دهد. او رابطه انتقادی بین عمل اراده و رضایت در خودگردانی را آشکار می کند و نشان می دهد که چگونه "اراده" با مشروعیت سیاسی ارتباط دارد. او اولین مطالعه بزرگ مقیاس نظریه قرارداد اجتماعی از هابز تا رالز است که به "اراده" جایگاه مرکزی آن در تفکر قراردادی می دهد.

ترجمه ماشینی : ریشه‌های فلسفه فرم‌های نمادین نقطه اوج کار دونالد فیلیپ ورن در مورد ارنست کاسیرر است و یک گام بزرگ رو به جلو در کار انتقادی فیلسوف قرن بیستم است. ورن استدلال می کند که فلسفه اشکال نمادین کاسیرر را نمی توان جدا از دیالکتیکی بین فلسفه کانت و هگلی که در درون آن نهفته است درک کرد. ورن نقطه عزیمت خود را این است که کاسیرر هرگز نمی خواهد کانت را بر سر هگل به بحث بگذارد. درعوض، او از هرکدام آنچه را که نیاز دارد می‌گیرد و متوجه می‌شود که خود ایده‌آلیسم فلسفی در کانت متوقف نشد، بلکه به هگل رسید، و بسیاری از آنچه در فلسفه کانتی مشکل‌ساز است، راه‌حل‌های خاصی را در فلسفه هگل می‌یابد. کاسیرر هرگز بازتاب استعلایی را با گمانه زنی دیالکتیکی جایگزین نمی کند، اما او دیالکتیک را از منطق توهم، یعنی شکل تفکر فراتر از تجربه، همانطور که کانت در نقد عقل محض تصور می کند، به منطق آگاهی، همان گونه که هگل آن را در به کار می گیرد، منتقل می کند. پدیدارشناسی روح کاسیرر امر فی نفسه کانت را رد می کند، اما او مطلق هگل و همچنین برداشت هگل از Aufhebung را رد می کند. کانت و هگل دو شخصیت اصلی روی صحنه او باقی می مانند، اما با گروه بزرگ ثانویه همراهی می شوند و گوته در پیش زمینه است. کاسیرر نه تنها به بورس تحصیلی گوته کمک می کند، بلکه در گوته زبانی حیاتی برای انتقال ادعاهای خود می یابد. ورن ما را با اصالت فلسفه کاسیرر آشنا می کند تا بتوانیم به ثروت های موجود در آن دسترسی پیدا کنیم.

روسو در اعترافات به دنبال نمایش خود با تمام خصوصیات حقیقی و طبیعی آن است. او ادعا می‌کند که خود حقیقی و طبیعی او تنها با در نظر داشتن زنجیرة احساساتش، فهم منشأ این احساسات و مشخص کردن تمایز بین آن‌ها از جهت اصیل یا غیراصیل‌بودن قابل‌فهم است. روسو برای رفع اتهام فریب و خود‌فریبی، نتیجه‌گیری نهایی در خصوص کیستی خود را به خوانندگان واگذار می‌کند. ‌علاوه بر آن، روسو باور دارد که تنها خوانش معتبر از جانب خوانندگان توجه به زنجیرة احساساتش به‌عوض ساخنار و نسبت رویدادها است. در این نوشتار، با استفاده از تحلیل ریکور از ساختار و طرح روایت، هویت روایی و فن شعر ارسطو مشخص می‌شود رویدادها در اعترافات در فرم هماهنگیِ ناهماهنگ و ژانر تراژدی پیکربندی شده‌اند. این ساختار روایت شکلی از خوانش را به خواننده تحمیل می‌کند که متفاوت از خوانشِ مدنظر روسو است. به این معنا که بر مبنای تحلیل ریکور از هویت روایی، شخصیت روسو برای مخاطب اعترافات بر مبنای زنجیرة رویدادهای روایی شکل می‌گیرد و نه بر مبنای زنجیرة احساسات روسو.