جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

المشاعر از آثار حكيم صدرالمتألهين شيرازى (979- 1050ق) است كه متن عربى آن همراه با ترجمه و شرح فارسی و همچنين ترجمه فرانسوى در اثر حاضر جمع شده است. ترجمه و شرح فارسی را يكى از شاه‌زادگان و دولت‌مردان عصر قاجار و صاحب آثارى در حكمت اسلامى به نام بديع‌الملك ميرزا عمادالدولة (زنده در 1308ق برابر با 1891 م) و ترجمه فرانسوى را شرق‌شناس مشهور معاصر هانرى كربن (1903- 1978م) انجام داده است. اين اثر با اهتمام، مقدمه و تعليقات فرانسوى كربن انتشار يافته است. در رابطه با اثر حاضر چند نكته گفتنى است: در نسخه ديگرى از اين اثر كه در برنامه موجود است، مقدمه هانرى كربن به قلم دكتر كريم مجتهدى به زبان فارسی ترجمه و با پيشگفتار ايشان و به ضميمه ترجمه فارسی بديع‌الملك، با نام «مقدمه بر المشاعر صدرالمتألهين» منتشر شده است. دكتر كربن در مقدمه علمى‌اش، افزون بر ارائه گزارشى از زندگى صدرالمتألهين شيرازى و طرح كلى كتاب مشاعر، نقشه و طرحى كلان از انديشه‌ها و همچنين كتاب‌شناسى آثار او نيز مطرح كرده است.[۱] به نظر مجتهدى، هر جا كه كربن به فلسفه شيعى اشاره مى‌كند در درجه اول منظورش فلسفه ملاصدرا است هر چند در هنگام بحث، نظر گذشتگان و ديگران را نيز آورده باشد.[۲] مترجم و شارح كه لقبش عمادالدولة است، در مقدمه، ترجمه و شرح فارسی خود را نيز «عمادالحكمة» ناميده زيرا مسأله وجود كه در كتاب مشاعر محور اصلى بحث است به تعبير او عماد و ستون فنّ حكمت است.[۳] با نظر به آنكه جناب عمادالدولة يادآور شده است كه كتاب مشاعر ملاصدرا را در نزد حكيم متّقى ميرزا على اكبر يزدى مطلق استفاده كرده و بيانات ايشان را جمع و تحرير و به صورت كتابى تأليف كرده و به نظر ايشان رسانده است.[۴]، شايد بتوان گفت كه اثر مذكور تقريرى از درس‌هاى ايشان و مورد تأييد اوست و براى شرح نظرات و آراى علمى و فلسفى ايشان و مقايسه آن با نظرات ساير فلاسفه مى‌تواند مورد استفاده قرار گيرد. يادكردنى است كه هانرى كربن به صورت‌هاى مختلف و از آن جمله «هنرى كربين» در ایران نوشته و گفته شده ولى البته به صورت «هانرى كربن» مشهورتر است. در كتاب حاضر به شكل «هنرى كربين» آمده و البته غلط نيست. هانرى كربن در مقدمه‌اش بعد از مطرح كردن مقدمات و مباحثى چنين نوشته است: بر اساس نكاتى كه بيان شد و همچنين با توجه به دو سوم اول كتاب المشاعر مى‌توان گفت كه هدف در اين اثر، رسيدن به فلسفه نبوى است.[۵]اين سخن، جاى تأمّل دارد و شايد نتوان آن را به آسانى پذيرفت و در هر حال بايد مفهوم و مصداق «فلسفه نبوى» با دقت بيان شود. در انتهاى بخش فارسی كتاب، فهرست نامها و اصطلاحات و فهرست مطالب و در ابتداى بخش فرانسوى فهرست مطالب آن ذكر شده است. اختلاف الفاظ و كلمات در نسخه‌هاى مختلف در پاورقى‌هاى كتاب ذكر شده است. پانويس: 1.مجتهدى، كريم، ص15- 112 2.همان، ص3 3.مقدمه، ص73 و 75 4.همان، ص74- 75 5.مجتهدى كريم، ص106

اعتدال از مفاهیم محوری اخلاق است که پیشینه تفکر فلسفی در مورد آن به سقراط و افلاطون و ارسطو می‌رسد و فیلسوفان اسلامی در همان سنت ارسطویی یا فراتر از آن به بحث در این ‌باره پرداخته‌اند و به دقایقی از این بحث دست یافته‌اند. ملاصدرا در زمینه عدالت و حد وسط و اعتدال قوای نفس انسان، نظریاتی مهم ارائه داده است. می‌توان این مراحل را برای آن برشمرد: 1. دیدگاه ارسطویی؛ 2. دیدگاهی که عنصری جدید و سلبی در عدالت را مطرح می‌کند؛ 3. دیدگاه نهایی با عنصری جدید و ایجابی را که در مقایسه با مراتب دیگر جنبه اصالی دارد، برای اعتدال و عدالت معرفی می‌کند که همان توحید است. هدف این نوشتار بازخوانی تحلیلیِ نظریه اعتدال و عدالت از منظر ملاصدراست که با توصیف و تحلیل مراحل یادشده، روشن می‌شود آنها غیرقابل جمع نبوده، بلکه مراحل طولیِ مختلف یک نظریه واحد است که متناظر با نوعی تدرّج در نظریات ناظر به اصلِ وجود طراحی شده است.

اسپینوزا و ملاصدرا دو فیلسوف با مبانی فکری متفاوت هستند که به مسئلۀ شناخت بی‌واسطه از خداوند توجه کرده‌اند. با توجه به تفاوت‌های انکارناشدنی میان ایشان، زمینۀ هم‌سخنی میان آنها در صورتی فراهم می‌شود که اولاً آن دسته از ویژگی‌های هستی‌شناختی متعلَّق شناخت که در شناخت بی‌واسطه نقش اساسی دارند، مشخص شود. در این خصوص می‌توان از عدم تناهی در اندیشۀ اسپینوزا و فاقد ماهیت و فوق تمام بودن در اندیشۀ ملاصدرا نام برد. ثانیاً چیستی شناخت بی‌واسطه و نیز ویژگی اساسی آن در ارتباط با متعلَّق مذکور توصیف و تحلیل گردد. از نظر اسپینوزا، ویژگی محوری این نوع شناخت درستی و مطابقت کامل آن با متعلَّق است، اما در نگاه ملاصدرا شناخت بی‌واسطه از خداوند محدود به وعای وجودی ادراک‌کننده می‌شود. مقایسۀ دیدگاه‌های اسپینوزا و ملاصدرا بیانگر آن است که مطابق نظام فلسفی هر یک شناخت بی‌واسطه برترین نوع شناخت است که به برترین موجود تعلق می‌گیرد. آنچه اسپینوزا و ملاصدرا را در مواجهه با مسئلۀ مذکور از هم متمایز می‌سازد نخست موسع یا مضیق بودن معنای واسطه است؛ دوم ناسازگاری موجود در اندیشۀ اسپینوزا دربارۀ شناخت بی‌واسطۀ تامّ از خداوند و سازگاری اندیشۀ ملاصدرا در این زمینه است.

ملاصدرا دربارة جاودانگی یا خلود عذاب دوزخیان نظریة خاصی ارائه داده و درصدد استدلال و استناد به روایات برآمده است. پیش از وی این روایات مورد استناد ابن‌عربی و غیر او بوده و ملاصدرا در این زمینه از وی تأثیر پذیرفته است. پژوهش حاضر با روش «توصیفی ـ تحلیلی» درصدد تحلیل انتقادی ادلة روایی ملاصدرا در پایان‌پذیری عذاب مخلَّدان دوزخ است. مطابق یافته‌های تحقیق، روایات در دو محور نقد بیرونی و نقد درونی ارزیابی گردیدند. در محور نقد بیرونی روشن شد که روایات از نظر منبع و سند در نهایت ضعف قرار دارند. در محور نقد درونی با عرضة روایات به سه دسته دلیل (آیات، روایات و عقل) روشن گردید روایاتی که بر انقطاع عذاب و نفی خلود از همگان دلالت دارند، به سبب مخالفت با آیات خلود مردودند. دو دسته روایت (روایات عام و روایات خاص) معارض ادلة روایی ملاصدرا هستند. با چند دلیل عقلی نیز روایات نقد گردیدند.