جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : از 1789 به بعد فرقه انقلابی پرشور روسو ظهور کرد و در هر مرحله از نمایش بعدی درام انقلاب مورخان تأثیر روسو را در کار مشاهده کردند. خانم مک‌دونالد در این مطالعه به دنبال ردیابی توسعه فرقه و تعریف ماهیت نفوذ از طریق بررسی دقیق درخواست‌های روسو در کتاب‌ها، جزوه‌ها و گزارش‌های سخنرانی‌های انقلابی و مخالف است. - نویسندگان انقلابی بین سال‌های 1762 و 1791، و او به نتایج پیچیده‌تر از آنچه که عموماً پذیرفته شده‌اند، می‌رسد. او می‌تواند نشان دهد که اکثر نویسندگان طرف انقلابی که نام روسو را مورد استناد قرار می‌دهند، این کار را برای طرح دیدگاه‌های خود انجام داده‌اند و از استدلال‌هایی استفاده می‌کنند که اغلب در تضاد مستقیم با آن‌هایی است که او فرموله کرده است. قرارداد اجتماعی در این سال‌ها چندان خوانده نشد، و انقلابیونی که واقعاً آن را مطالعه کردند، اغلب از آنچه در آنجا یافتند انتقاد داشتند. در مقابل، دقیق‌ترین تحلیل از نظریه سیاسی روسو را می‌توان در جزوه‌هایی یافت که توسط منتقدان اشرافی انقلاب در اعتراض به سوء استفاده‌هایی که نام او بر آن گذاشته شده بود، نوشته‌اند.

ترجمه ماشینی : این کتاب بسیار خواندنی و جذاب - اولین کتاب از مجموعه سه جلدی درک ذهن انسان - بر سه شخصیت اصلی تمرکز دارد که تصویر ما را از انسان تغییر داده اند. کافمن مفاهیم سنتی گوته، کانت و هگل را به شدت بازبینی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه ایده‌های آنها درباره ذهن توسط ذهنیت‌های متمایز خودشان شکل گرفته است. نسخه کافمن از تاریخچه روانی از شایعات دور است و به دقت مستند شده است. او درک کاملاً جدیدی از دو قرن تاریخ فکری به ما ارائه می دهد، اما تمرکز اصلی او بر خودشناسی است. به گفته استفان اسپندر، «بهترین مترجم فاوست»، او در موقعیت منحصر به فردی برای انجام این وظیفه است. و از نظر سیدنی هوک «بی‌تردید جالب‌ترین و آموزنده‌ترین نویسنده هگل در زبان انگلیسی است». برجسته ترین مفسر کانت، لوئیس وایت بک، این کتاب در مورد گوته، کانت و هگل را «جذاب‌کننده» نامیده است - اثری که «با گفتن چیزهایی که هرگز نشنیده‌اند، بسیاری از مردم را برانگیخته می‌کند و جایگزینی ارائه می‌کند. خوانش پذیرفته شده آن بخش از تاریخ فلسفه چگونه است. داستان این که چگونه شخصیت بر فلسفه تأثیر می گذارد هرگز بهتر از این گفته نشده است.» به ما نشان داده می شود که چگونه گوته بیش از هرکسی قبل از خود کشف ذهن را پیش برد، در حالی که کانت از بسیاری جهات یک فاجعه بود. هگل مانند دیگران بین سالهای 1790 تا 1990 سعی کرد کانت و گوته را آشتی دهد. کافمن نشان می‌دهد که این غیرممکن است. او تصویر بزرگی را ترسیم می‌کند، اما او همیشه بسیار دقیق است و مشارکت‌های اصلی گوته و هگل و همچنین روش‌هایی را که تأثیر عظیم کانت فاجعه‌بار نشان می‌دهد، جزئیات می‌دهد.