جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: آیا زندگی روزمره ما را از اسرار زندگی دور می کند؟ آیا اکثر آمریکایی ها تفکر معنوی را بیشتر به عنوان یک سرگرمی ارزش می دهند تا یک رویکرد فراگیر به زندگی؟ آیا مفهوم روح پس از چند نسل آینده از بین خواهد رفت؟ رابرت کولز، روانپزشک کودک و نویسنده پرفروش، مراقبه عمیقی در مورد چگونگی رسوب فرهنگ سکولار در قلب و ذهن آمریکایی ها ارائه می دهد. این کتاب مقاله ای جامع در مورد تغییر از کنترل مذهبی بر جامعه غربی به سلطه علمی ذهن است. تلاش شخصی کولز برای درک اینکه چگونه حس مقدس در زندگی افراد - چه افراد مشهور و چه افراد معمولی که او آنها را می‌شناخت - حتی زمانی که با شک و تردید دست و پنجه نرم می‌کردند - ثابت مانده است. کولز از پل تیلیش در مورد معنای «ذهن سکولار» سؤال کرد و شیفتگی او نسبت به تضاد بین سکولار و مقدس در طول سالها تشدید شد. این کتاب گفتگوهایی را که کولز با چهره هایی مانند آنا فروید، کارن هورنی، ویلیام کارلوس ویلیامز، واکر پرسی و دوروتی دی داشته است، بازگو می کند. سخنان آنها ناامیدی و لذت زندگی در هر دو قلمرو سکولار و مقدس را به نمایش می گذارد. کولز به طرز ماهرانه ای از منابع ادبی مختلفی استفاده می کند که رابطه قدسی و سکولار را دنبال می کند: داستان های ابراهیم و موسی، نوشته های سنت پل، آگوستین، کی یرکگور، داروین و فروید، و داستان های داستانی جورج الیوت، هاردی، مردیت، فلانری اوکانر و هاکسلی. کولز به ما نشان می‌دهد که از زمان‌های کتاب مقدس، رابطه بین این دو قلمرو بر اساس تعارض و تطابق رشد کرده است. کولز همچنین خاطرنشان می‌کند که روانکاوی ابتدا به عنوان رقیب دین از نظر دستیابی به حقایق درونی تلقی شد. او به طرز تحریک آمیزی نشان می دهد که چگونه روانکاوی یا در تفکر بسیاری از فرقه های مذهبی گنجانده شده است یا به خودی خود به نوعی دین تبدیل شده است. چگونه مردم در هزاره آینده با پیشرفت های شیمی و عصب شناسی برخورد خواهند کرد؟ آیا این علوم در کنترل تفکر و احساس ما از روانکاوی پیشی خواهند گرفت؟ این کتاب برای هر کسی است که در مورد سرنوشت روح و توانایی ما برای جستجوی مقدسات در دنیای دائماً در حال تغییرمان تعجب کرده است.

ترجمه ماشینی: امروزه اسکن مغز افکار، حالات و خاطرات ما را به وضوح آشکار می کند، همانطور که اشعه ایکس استخوان های ما را نشان می دهد. ما در واقع می‌توانیم مغز یک فرد را در حال ثبت یک شوخی یا تجربه یک خاطره دردناک مشاهده کنیم. ریتا کارتر با تکیه بر آخرین فناوری تصویربرداری و تخصص دانشمندان برجسته، جغرافیای مغز انسان را بررسی می کند. نوشته‌های او واضح، در دسترس، شوخ‌آمیز است و 150 تصویر کتاب - که اکثراً رنگی هستند - راهنمای مصور آن توده خاکستری حیرت‌انگیز، به‌اندازه نارگیل و چروک‌شده‌ای است که درون سرمان حمل می‌کنیم. نقشه‌برداری ذهن، نحوه شکل‌گیری رفتار و فرهنگ انسان توسط چشم‌انداز مغز را ترسیم می‌کند. کارتر نشان می‌دهد که چگونه شخصیت‌های ما مکانیسم‌های زیست‌شناختی زیربنای تفکر و احساسات را منعکس می‌کنند و چگونه عجیب‌وغریب‌های رفتاری ممکن است به ناهنجاری‌ها در مغز فردی ردیابی شوند. به نظر می رسد وسواس و اجبار ناشی از یک سوئیچ عصبی گیر کرده در ناحیه ای است که محیط را از نظر خطر زیر نظر دارد. اعتیاد از اختلال در عملکرد سیستم پاداش مغز ناشی می شود. حتی احساس تجربه مذهبی با فعالیت در ناحیه خاصی از مغز مرتبط است. تفاوت‌های مغز زنان و مردان، مسئله «مغز همجنس‌گرا» و شرایطی مانند نارساخوانی، اوتیسم و ​​شیدایی نیز مورد بررسی قرار گرفته است. کارتر می نویسد، با نگاهی به داخل مغز، می بینیم که اعمال از ادراک ما ناشی می شود، که ناشی از فعالیت مغز است که توسط ساختار عصبی ایجاد شده از تعامل بین ژن های ما و محیط ایجاد شده است. بدون نادیده گرفتن مسئله اراده آزاد، کارتر پیشنهاد می کند که نسل های آینده از دانش فزاینده ما در مورد مغز برای "تقویت آن ویژگی های ذهنی که به زندگی ما شیرینی و معنا می بخشد، و برای ریشه کن کردن آن هایی که مخرب هستند" استفاده خواهند کرد.

ترجمه ماشینی: دکتر مک نامارا یک عصب شناس با اشتیاق به درک پدیده های مذهبی است. این کتاب دمی خوشایند برای علم دین است، زیرا مک‌نامارا علاقه‌ای به استدلال‌های خسته‌کننده‌ای که اغلب در آثار مقایسه‌ای مانند این مبهم هستند، ندارد. مک نامارا در بخش اول کتاب برخی از این استدلال‌ها را به طور عمیق بررسی می‌کند، مانند استدلال «دین توهم است» و چندین مورد از تغییراتی که دین را به «اشتباه عصبی» یا «دستگاه شناختی اشتباه» نسبت می‌دهند. این استدلال‌ها عمدتاً مبتنی بر فرضیات دلخواه هستند که خود به‌طور تجربی ثابت نشده‌اند. در عین حال، مک نامارا یک عذرخواهی مذهبی نیست. او همچنین علاقه ای به انتقاد از الحاد ندارد، موضعی که او بیان می کند "صداقت زیادی دارد". او بیشتر علاقه مند به ایجاد یک کار مقایسه ای محکم است که با نگاهی انتقادی و بی طرفانه به عصب شناسی، شیمی عصبی و نورودینامیک که در تفکر مذهبی، مناسک و سایر فعالیت هایی که مذهبی تلقی می شوند، نگاه کند. او با این کار مدلی از "خود" را می سازد که بر حسب مدارهای مختلف مغز مانند قشر جلوی پیشانی، ناحیه پیشانی گیجگاهی و نواحی لیمبیک تعریف می کند و نشان می دهد که چگونه حتی با داده های تجربی جامد کمی که در اختیار داریم، می توان آنها را کنار هم قرار داد. یک نظریه منسجم در مورد عملکرد و مکانیسم‌های فعالیت دینی و اینکه چرا این همه همه‌جا وجود دارد و در بسیاری از موارد در ایجاد تغییرات واقعی برای بهتر یا بدتر شدن مؤثر است. یک همراه خوش‌آمد برای آثار جاستین بارت، اسکات آتران، دیوید ویلسون یا هاروی وایت‌هاوس - در واقع، فکر می‌کنم مک‌نامارا می‌تواند به خوبی بتواند مدتی را با نوشته‌های کارل یونگ یا آنتونی استیونز بگذراند، زیرا بسیاری از ایده‌های مک نامارا به وضوح هستند. به پیشگویی یونگ مفاهیم مک نامارا از "خود ایده آل" (تصاویر کهن الگوی یونگ)، دگرگونی خود (تبدیل نفس) و دیدگاه بیولوژیکی او از طیف بین اسکیزوفرنی و عملکرد طبیعی ذهنی، خود تکه تکه (کمپلکس ها و شکل های ناخودآگاه جمعی) و غیره. یک تطابق نسبتاً تمیز تشکیل دهید. تنها بحث کوچک من این است که مک نامارا در اکثر موارد فقط می‌تواند نظریه خود را با ادیان رایج‌تر مانند سنت‌های مسیحی یا بودایی مقایسه کند - با این حال، این به دلیل برنامه‌ای از قبل موجود نیست، بلکه صرفاً یک موضوع شخصی خودش است. تجربه. او در اوایل به این محدودیت صریحاً اعتراف می کند و ابراز امیدواری می کند که بتوان تحقیقاتش را در سنت های دیگر مانند بسیاری از ادیان مشرک یا بومی جهان به کار برد. از آنجایی که او این روایات را نادیده نمی گیرد و با آنها محترمانه رفتار می کند، بلکه فقط عدم صلاحیت خود را در آنها اظهار می کند، به نظر می رسد که دستور کار او موضعی کاملاً علمی و غیر انکارآمیز است. علاوه بر این، او از چندین نمونه از گزارش‌های دین بومی استفاده می‌کند تا نشان دهد که چگونه می‌توان آن را از دیدگاه او درک کرد، او فقط قادر به پیگیری آنها در هیچ عمقی نیست. به گمان من، کار آینده با انجام مطالعات بیشتر، جزئیات را پر خواهد کرد. مخاطب این کتاب چه کسانی هستند؟ هیچ نظری ندارم؛ به عنوان یک روانپزشک، هیچ مشکلی در پیروی از استدلال های دقیق مک نامارا نیافتم. با این حال، من گمان می‌کنم که برخی ممکن است در بخش‌های عصب‌شناسی و شیمی اعصاب گم شوند، اگرچه اینها به وضوح برای مخاطبان فنی نوشته نشده‌اند. تصور می‌کنم که یک خواننده غیرعادی تحصیل‌کرده می‌تواند با سهولت نسبی در این کتاب پیمایش کند، اما آن را با کمی نمک بپذیرد. امیدواریم این بررسی برای شما مفید بوده باشد.

ترجمه ماشینی: جورج کومب (1788-1858) از ریشه های فروتنانه به تور گسترده ای در اروپا و ایالات متحده برخاست و در مورد فرنولوژی، این باور رایج ویکتوریایی که ویژگی های شخصیت را با پیکربندی جمجمه تعیین می کرد، سخنرانی کرد. مشهورترین کتاب او، قانون اساسی انسان، که در سال 1828 منتشر شد، یک دستور کار طبیعت گرا را مطرح کرد و تقریباً 350000 نسخه فروخت. در سال 1857، Combe در رابطه بین علم و دین منتشر کرد. او جزم گرایی و فرقه گرایی را محکوم می کند و با اصرار استدلال می کند که رهبران مذهبی باید مطالعه علم را به عنوان آشکار کننده حکومت خدا تشویق کنند. او پیشنهاد می‌کند که فرنولوژی از طریق درک بهتر ذهن انسان، هدف الهی و قوانین اخلاقی را روشن می‌کند و هم از دانشمندان و هم از رهبران مذهبی که معتقدند تفکر برتر هیچ ارتباطی با مغز ندارد، انتقاد می‌کند. کتاب او به طور گسترده‌ای در سراسر دغدغه‌های کلاس‌های تحصیل‌کرده ویکتوریایی را شامل می‌شود، و به سؤالاتی می‌پردازد که بسیاری از آنها هنوز هم امروز طنین‌انداز هستند.

ترجمه ماشینی: در کتاب «علم مسیحی در محاکمه»، مورخ Rennie B. Schoepflin نشان می دهد که چگونه شفای علم مسیحی در پایان قرن نوزدهم جایگزین مناسبی برای پزشکی شد. دانشمندان مسیحی صرفاً به خاطر اعتقادات مذهبی خود بشارت نمی دادند. آنها درگیر یک تجارت درمانی بودند که جایگزین درمانی برای بسیاری از بیمارانی که پزشکی برای آنها رضایت بخش نبوده بود، ارائه می کرد. ردیابی تکامل علم مسیحی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، مسیحیت علم در محاکمه، مبارزه جنبش برای موجودیت در برابر تلاش‌های پزشکی سازمان‌یافته آمریکایی برای محدود کردن فعالیت‌های آن را روشن می‌کند. پزشکان اضطراب و سرسختی برای بی اهمیت جلوه دادن و کنترل دانشمندان مسیحی نشان دادند که نشان دهنده فقدان اعتماد به نفس در میان حرفه پزشکی قرن اخیر در مورد اینکه چه کسی مراقبت های بهداشتی آمریکا را کنترل می کند، دارد. اختیارات محدود جامعه پزشکی از طریق بررسی شوپفلین از نبردهای تنومندی که توسط پزشکان و دانشمندان مسیحی در دادگاه ها و سالن های قانونگذاری آمریکا بر سر قانونی بودن شفای علم مسیحی انجام می شود، آشکارتر می شود. در حالی که موضوعات مجوز پزشکی، معنای عمل پزشکی، و حق فرضی آمریکایی ها برای انتخاب درمانی بر بحث های اولیه غالب بود، رویارویی های بعدی باعث شد که مسائل حقوقی به موضوعات بیماری مسری، امنیت عمومی و حقوق کودکان تغییر کند. در سراسر جهان، دانشمندان مسیحی وضعیت مبهم خود را به عنوان پزشکان و شفا دهندگان مذهبی آشکار کردند. دهه 1920 شاهد آتش بس ناپایدار بین پزشکی آمریکایی و علوم مسیحی بود. با این حال، ابهام بسیاری از آمریکایی ها در مورد تمرین شفای مذهبی همچنان ادامه داشت. در «علوم مسیحی در محاکمه»، ما یک زمینه تاریخی مفید برای درک بحث‌های عمومی اواخر قرن بیستم در مورد حقوق کودکان، مسئولیت والدین و اقتدار پزشکی مدرن به دست می‌آوریم.