جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از باورهای مشـترک میان شـیعۀ امامیه و ایرانیان زرتشـتی، آموزۀ رجعت و حیات دوبـارۀ برخـی از انسـان ها قبـل از رسـتاخیز عـام اسـت. ایـن امـر سـبب شـده برخـی از سـال اخیـر بـه دنبـال تبارشناسـی ادیـان شـرق بوده انـد، ادعـای 150مستشـرقین کـه در تأثیرپذیـری بـاور رجعـت در میـان شـیعیان را از آموزه هـای ایـران باسـتان مطـرح نمایند. ایـن مقالـه پـس از بیـان احتمـالات متصـور در تأثیرپذیـری باورهای شـیعه _ به ویـژه باور رجعـت _ و بیـان این کـه اشـتراک برخـی از باورها در میان ادیـان الهی (درصورتی که دین زرتشـت را آیینی آسـمانی قلمداد نماییم) طبیعی اسـت، سـعی بر آن دارد تا با نگاهی کامـی ایـن ادعـا را نقـد نمـوده و اصالـت و وحیانـی بودن بـاور رجعت در میان –تاریخی : بـا وجـود تفاوت های اساسـی میـان این دو ً شـیعیان را بـا دلایـل ذیـل اثبـات نمایـد؛ اولا بازگشـت بـه تمایز ماهـوی آنها دارد، نمی توان ادعای اشـتراک و یکسـان ًبـاور، کـه بعضـا : شـواهد و قرائـن تاریخـی فراوانـی حاکـی از ایـن اسـت کـه ًبـودن آنهـا را مطـرح کـرد. ثانیـا : شـواهد و قرائـن تاریخـی فراوانـی حاکـی از ایـن اسـت کـه ایـن بـاور در میـان مسـلمانان عـرب، سـال ها قبـل از ارتبـاط بـا ایرانیـان وجـود داشـته : تشـیع، منحصـر در ایـران نبـوده و ایـن عقیـده و سـایر باورهـای شـیعی در ًاسـت. ثالثـا میـان شـیعیان سـایر بـاد نیـز رونـق داشـته اسـت؛ از سـویی دیگـر تـا قـرن دهـم هجـری در ایـران غلبـه بـا سـنی ها بـوده و غالـب ایرانیـان از مخالفـان شـدید تشـیع و آموزه هـای : وجـود تعصبـات قومیتـی در میـان اعـراب بـه ویـژه نسـبت بـه ایرانیـان ً آن بوده انـد. رابعـا عجـم و باورهایشـان، مانـع مهمـی در تأثیرپذیـری باورهـای شـیعی _ کـه دارای نهـاد : از آنجـا که زرتشـتیان ایرانی فاقـد منابع معتبر ً عربـی بـوده _ بـه حسـاب می آیـد. خامسـا هسـتند، بسـیار دشـوار اسـت تـا بتـوان آمـوزه ای را بـه ایشـان نسـبت داد و سـپس ادعـای تأثیرپذیـری مکاتـب متأخـر را از ایشـان کـرد؛ بلکـه بـا اسـتناد بـه مـدارک و شـواهد معتبـر تاریخـی می تـوان بسـیاری از شـباهت های اعتقـادی موجـود در میـان آموزه هـای ایـن شـیعی دانسـت و – دو مکتـب را ناشـی از تأثیرپذیـری متـون ایرانـی از آموزه هـای اسامی چه بسـا بـاور رجعـت نیـز از چنیـن سرنوشـتی برخـوردار شـده باشـد

آخرالزمان و مصلح جهانی موضوعاتی هستند که ادیان و فرهنگ های مختلف، کم و بیش و بصورت های گوناگون پیرامون آن سخن رانده و هر یک تعریف خاص خود را از آن بیان نموده اند.موضوعاتی که در این اثر مورد توجه قرار گرفته اند، عبارتند از: بررسی محبث آخرالزمان در اسلام و مسیحیت، بازگشت دوباره مسیح، انتظار مسیحا، ضد مسیح یا دجال، نبرد پایانی آخرالزمان، انتظار موعود و بررسی نشانه ها و علائم آخرالزمان در دو آیین اسلام و مسیحیت است .این اثر به بررسی اجمالی اساس فکری و اعتقادی آیین اسلام و مسیحیت و مبحث فرجام شناسی در این دو دین می پردازد به بیان دیگر، طرز نگرش این دو دین به مباحث آخرالزمان را مورد بررسی قرار می دهد و با بیان تعاریف بنیادی در فرجام شناسی، پاره ای از پیشگویی های متون مقدس مربوط به آخرالزمان را از زبان مسلمانان و مسیحیان بازگو می نماید، در مجموع در این اثر سعی شده است تا بازتاب احساس قریب الوقوع بودن پایان دنیا مربوط به آخرالزمان بصورتی گسترده و فراگیر در سرتاسر عالم نشان داده شود

دین الهی، پیامی است که از ناحیه خدا به بشر می رسد، خدایی که به آینده بشر آگاه است. پس طبیعی است که نسبت به آینده بشر نیز سخن بگوید. اضافه بر این ادیان، منادی نجات و سعادت برای بشر هستند. امید به منجی آخر الزمان در دل بسیاری از انسانها از ادیان مختلف موج می زند. دین یهودیت به عنوان یکی از بزرگترین ادیان الهی، به طور گسترده به این موضوع پرداخته است. سرتا سر تاریخ یهودیت از اشتیاق به منجی آخرالزمان موج می زند. اصطلاح آخر الزمان یا اسکاتولوجی یکی از عناصر بسیار مهم در اندیشه دینی یهودیت است. این تحقیق برای پی بردن به عوامل پیدایش این اندیشه در فکر دینی یهودیت و اهمیت یافتن آن تا این درجه، به ریشه یابی آن پرداخته است. برای دین یهودیت می توان دو منبع اصلی معرفی کرد، اولین و مهمترین منبع کتاب مقدس یهود یعنی عهد عتیق می باشد و منبع دوم بیانات علماء یهود در تلمود است. ما در این تحقیق بر عهد عتیق تکیه کرده ایم.