جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اگر چه نام اين كتاب در فهارس حاضر، بويژه در فهرست مصنفات مؤلف - رضوان الله عليه - اصول العقائد الدينية آمده؛ لكن ما به دليل اعتبار نسخه حاضر كه بدست مؤلف رسيده و رساله اول آن بر مؤلف قرائت شده و به دستخط او مزين شده است، به نام كتاب كه اصول المعارف الدينية آمده، تغييري نداديم. علاوه بر آغاز كتاب، نام آن در پايان نيز تكرار شده و تاريخ تأليف آن (1054ق) قرار گرفته (به انجام نسخه توجه كنيد). (سيد محمود مرعشي) فيض اصول دين را باكلامي استادانه با استفاده از دلائل عقلي وگفته هاي ائمه معصومين (ع) بيان مي كند وي اين رساله موجز و مختصر را در ضمن سه باب به سال 1036 در هشتصد بيت نگاشته است. ابواب ان عبارتند از: باب الاول في التوحيد؛ باب الثاني في النبوة و علل الشرايع و الامامة؛ باب الثالث: في المعاد و اصناف اللذات و الآلام و اصحابهما. (كتابشناسي فيض) آغاز كتاب: الحمد لله الذي دل علي ذاته بذاته و علي رسله بايآته انجام كتاب: و يغفر مادون ذلك لمن يشاء هذا آخر الكلام في اصول العقائد الدينية [الذريعة 2/198 رقم 760؛ فهرست مرعشي 22/311 و 29/302؛ الهيات مشهد 1/273؛ کتاب شناسي آثار فيض 138؛ ريحانة الأدب 4/375؛ كتابخانه ملي 11/473؛ كتابخانه ملك 5/377؛ التراث العربي 1/264؛ فهرست هاي خودنوشت فيض کاشاني 139؛ الذريعة 2/212و211 و 2/425 و 15/326 و 21/187و 23/297؛ كشف الحجب: 531؛ مجلس ش 648 ف 2/413؛ فهرست سپهسالار 3/155؛ ‌الهيات مشهد 3/1334؛ مرعشي 2/81 و 34/201 و 34/387؛ كتابخانه مجلس شورا 2/413 و 5/54-57 و 9/694 و 12/87 و 13/84؛ عكسي مركز احياء ميراث اسلامي 3/99؛ كتابخانه مدرسه آخوند ص 1597؛ دانشگاه تهران 8/484 و 12/2870؛ جعفريه زهان ص 119؛ موسسه آية الله بروجردي 2/299؛ ريحانة الادب 4/369؛ فهرست هاي خودنوشت فيض 139 و 248؛ معادن الحكمة، چاپ جامعه مدرسين قم 1/16؛ كتابخانه ملك 5/231؛ الذريعة 21/187؛ نشريه 5/221 و 9/220؛ تراثنا س13ش/1 131؛ مجلس شورا 32/311]

فيض كاشاني (م 1091) از مطالب اصولي و بسيار مهم فلسفي عين اليقين خود گزيده اي ساخته و آن را اصول المعارف نام داده و در ديباچه آن اغراض خود را از تأليف اين كتاب بيان داشته است. مؤلف دانشمند ذريعه نوشته اند: فيض در اين كتاب كوشيده است آراء حكيمان را با مفاد اخبار موافقت دهد. ولي اين گفته خالي از مسامحه نيست، زيرا بطوري كه فيض خود در ديباچه گويد: مقصود وي بطور كلي تطبيق آراء فلاسفه است با شرائع، و از كتاب عين اليقين اصولي را برگزيده است كه براي اين هدف سودمند باشد. اين كتاب شامل ده باب و هريك از بابها شامل چند اصل و چند فصل يا وصل است بدين گونه كه مطالب اصولي هر باب را زير عنوان «اصل» و مطالب متفرعه بر اصل ها را با عنوان «فصل» و «وصل» ياد كرده است، چنانكه در باب اول (وجود و عدم) نخست مباحث اصلي وجود و ماهيت مانند: وجود واجب الوجود و ممكن، هريك را با عنوان «اصل» و سپس مسائل فرعي همچون تشكيك و مانند آن را با عنوان «وصل» و «فصل» ياد كرده، بار ديگر قوس صعود و نزول را با عنوان «اصل» و سپس در ذيل عنوان يك «وصل» و يك «فصل» سخن از مراتب سلسله وجود گفته، آنگاه در يك «اصل» درباره عدم (مقابل وجود) سخن گفته و باب نخستين را پايان بخشيده است. وي خود در ديباچه، روش خود را در تأليف بدرستي روشن نكرده و به اشارتي اكتفا كرده است. اينك فهرست بابها را از آن روي كه جالب و نشان دهنده سبك تأليف است در اينجا به اجمال مي آوريم: الباب الاول: في الوجود و العدم و فيه معرفة الذات. الباب الثاني: في العلم و الجهل و ما في معنا هما و فيه معرفة الصفات. الباب الثالث: في الغني و الفقر و فيه معرفة الاسماء. الباب الرابع: في الماهيات و تعيناتها و فيه معرفة ما سوي الله. الباب الخامس: في المسبب و السبب و فيه معرفة الغايات. الباب السادس: في الطبايع و تجدد ارواحها و فيه معرفة حدوث العالم. الباب السابع: في الحركة و الزمان و المكان و ما يتبعهما و فيه معرفة الازل و الابد و ان الله سبحانه منزه عن الحركة و الزمان و المكان و كذا العالم من حيث المجموع. الباب الثامن: في السماوات و الارض و ما بينهما و فيه معرفة النفوس و العقول و القوي و الملائكة و الجنة و الشياطين. الباب التاسع: في الخير و الشر و اللذة و الالم. و فيه معرفة الثواب و العقاب و الجنة و النار. الباب العاشر: في اصول النشآت و حقايق الموجودات و ارواحها و صورها و قوالبها و فيه معرفة تأويل المتشابه و تعبير الاحلام. «عبدالحسين حائري» اين كتاب در 1089 پايان پذيرفته است اين كتاب تلخيص و گزيده اي از كتاب «عين اليقين» خود فيض است و در ده باب تنظيم شده و در مباحث كتاب بين گفته هاي فلاسفه و اخبار و رويات وارده مرتبطه را جمع مي نمايد در سال 1089 پايان پذيرفته است كتاب ديگري فيض به نام اصول المعارف الدينية در توحيد و نبوت و معاد تاليف كرده كه غير اين كتاب است. «باريك بين، ‌محمد كريم» آغاز كتاب: نحمدالله علي حسن توفيقه و نسأله هداية طريقه و الهام الحق بتحقيقه ... . اما بعد فيقول ... هذه رموز ربانية انجام كتاب: و قوله و ننشئكم فيما لا تعلمون، تم اصول المعارف يوم الاحد و صار هذا الكلام تاريخ تمام الاتمام و كان في سادس شهر جمادي الاولي من ذلك العام [مكتبة اميرالمؤمنين 4/331؛ نشريه 11/726؛ دانشگاه تهران 20/192؛ رايانه آستان قدس]

در هيچيك از منابع كتابي به اين نام به او نسبت نداده اند. [كتابخانه وزيري 3/1021؛ فهرستواره منزوي 9/100]

مفاهیم مسیح و مسیح شناسی در الهیات مسیحی و اسلامی دارای محوریتی هستند که چگونگی تفسیر آنها، بر دیگر ارکان الهیات نیز اثر می­گذارد. این تحقیق که با روش توصیفی-مقایسه­ای به انجام رسیده، می­کوشد تا نظرات اوریگنس اسکندرانی و فیض کاشانی را در این خصوص بیان نماید. از یافته­ها نمایان است که ایشان براساس زمینه­های فلسفی خویش، در پی تجهیز الهیات به عقلانیت بودند و برمبنای بسترهای عرفانی، به نظامی از مراتب تجلیات الوهی اعتقاد داشتند. اوریگنس اسکندرانی و فیض کاشانی هر دو مفسر کتب مقدس بودند و همانندی­ تفاسیر ایشان بیانگر آن است که فهم عرفانی شیعه از جایگاه عیسی مسیح که بر مبنای روایات معصومین علیهم السلام قرار دارد، با گونه­ای از «مسیح­شناسی» که در فضای فکریِ پیش از شوراها در تاریخ مسیحیت وجود داشته، همخوانی دارد.

بی شک یکی از جلوه های عظمت قرآن کریم، گزینش اعجاب آور و هدفمند هر یک از واژگان این کتاب در مرحله اول و چینش هنرمندانه و بی بدیل آنها در کنار یکدیگر، برای تجلی آیات الهی است. یکی از واژگان پرکاربرد و دارای گستره معنایی فراوان قرآن کریم سلام است که در حدود (40) آیه به کار رفته و همخانواده های آن در (73) آیه نمود یافته است. با توجه به تنوع معانی سلام و فراوانی کاربرد آن در قرآن کریم، در این مقاله ضمن تحلیل محتوایی هر یک از سلامهای به کار رفته در قرآن کریم، درباره مشتقات این واژه آسمانی و ارتباط آن با برخی واژه ها نظیر تحیت و امنیت اشاره خواهد شد. در پایان نیز جداولی در زمینه سلام فرستندگان و سلام گیرندگان در قرآن ارایه می شود.

کتاب حاضر دفتر دوم از مجموعه‌ای بیست و چهار جلدی، دربردارنده منتخبی از ترجمه کتاب «راه روشن» یا «المحجه‌البیضاء فی تهذیب‌الاحیاء»، اثر «ملا محسن فیض کاشانی» است. این کتاب سرشار از مواعظ، عبرت‌ها و شواهد مأخوذ از آثار و اخبار صحیح اسلامی است. دفتر پیش‌رو به موضوع عقاید اختصاص دارد. دین متعلق به همه انسان‌هاست و تنها برای گروهی مشخص نیست. اختلاف امر در این حوزه امری طبیعی و حتمی است، زیرا عقل و درک‌ها متفاوت است و زبان‌ها، گرایش‌ها و علوم دین و احکام آن نیز وسیع است.

این مقاله، با بهره گرفتن از روش تحلیلی- مقایسهای، به بررسی مفهوم سعادت و نسبت آن با دین در اندیشه ابنسینا و فیض کاشانی پرداخته است. فیض و ابنسینا با سیاق و بستر مشترک اسلامی نظرات قابل توجه و تاثیرگذاری را در باب سعادت بیان نمودهاند. اما بررسی نظرات آن دو نشان میدهد که فیض در بحث سعادت کاملاً خدامحور بوده و حصول سعادت اخروی و نیل به قرب الهی را از طریق شریعت و تعالیم انبیا الهی امکانپذیر میداند؛ در حالیکه ابنسینا بر معرفت انسانی تاکید میورزد. لذا میتوان گفت که رویکرد ابنسینا به سعادت، فلسفی و رویکرد فیض کلامی و اخلاقی است. همچنین هر دو میان فضایل و سعادت ارتباط وثیقی برقرار میکنند. ابنسینا در تعریف فضایل و رعایت اعتدال، بر محوریت عقل و شایستگیهای انسانی تاکید دارد. اما فیض بر نقش اموری مانند شناخت خداوند، شرع و امداد و عنایت الهی در این ارتباط اهمیت میدهد. هرچند ابنسینا نیز نقش دین، افاضه و وحی الهی را در دستیابی به سعادت مهم تلقی میکند، اما به جای نقشمحوری، جایگاه حمایت کننده برای دین قایل است. برهمین سیاق تکامل انسان در بعد عقل نظری و عملی، مهمترین عامل دستیابی به سعادت انسانی معرفی میشود.

در این نوشتار سعی می شود با روش توصیفی – تحلیلی به انعکاس و مقایسه رویکرد علامه فیض کاشانی و توماس آکویناس در زمینه جایگاه عقل، وحی و ارتباط این مولفه ها با یکدیگر پرداخته شود. فیض کاشانی و توماس آکویناس، به عنوان دو الهی دان تأثیرگذار مسلمان و مسیحی در چهارچوب مبانی دینی خود، برخلاف تصور رایج از الهی دانان، هیچ-گاه منکر معرفت عقلانی نگشته و آنرا نادیده و یا تقبیح ننموده اند. تعبیر این دو الهی دان در باب عقل به نظر دارای شباهت های فراوانی از جمله نقص و بالقوه گی معرفت عقلانی، بسترساز بودن معارف عقلانی جهت آشکار شدن میل طبیعی انسان به شناخت خداوند و نیل به رؤیت الهی است. این تحقیق نشان می دهد صرف نظر از تفاوت هایی که مربوط به بستر فکری این دو اندیشمند است، در نظرات آنها به موارد مشترکی مانند اهمیت و محدودیت تعقل، وابستگی معرفت عقلی به لطف و افاضه الهی، تاکید به برتری معرفت وحیانی بر معرفت عقلی و ترسیم نهایت معرفت ایمانی بر رویت ذات اقدس الهی، مشاهده می شود. البته از نظر هر دو متفکر، علم هیچ گاه به تنهایی تعیین کننده نیست و علم همراه با ارتقاء ایمان، که نتیجه فیض الهی است، منجر به عالی ترین مرتبه ایمانی یعنی وصول به مقام اقدس الهی است.

اصول المعارف مشتمل است بر یک دوره از مباحث مهم فلسفه به روش حکمت متعالیه ملاصدرا و در واقع تلخیص کتاب عین الیقین خود مؤلف است.