جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در مورد تصاحب مجدد هایدگر از ارسطو مطالب زیادی نوشته شده است، اما در مورد اهمیت فلسفی و زمینه نظری این عنصر از آثار هایدگر کمتر گفته شده است. در این کتاب مهم جدید، مایکل بولر در آثار اولیه‌ی خود، نور جدیدی بر زمینه‌ی فلسفی بازگشت هایدگر به ارسطو می‌افکند و از این طریق تفسیری دوباره از پیش‌زمینه نقد قاطع هایدگر از تقدم عقل نظری و بازدریافت رادیکال او از ماهیت را پیش می‌برد. از تفکر فلسفی این کتاب تحلیل مفصلی از رشد اندیشه هایدگر از زمان درگیری اولیه او با نئوکانتییسم و پدیدارشناسی هوسرلی ارائه می دهد. از طریق این خوانش، نقدی بر مفهوم نظری فلسفه به عنوان علم ازلی، به ویژه در رابطه با زندگی و تجربه زیسته (ارلبنیس) پدیدار می شود. در این زمینه است که بولر تصاحب مجدد هایدگر از جنبه های کلیدی اندیشه ارسطو را بررسی می کند. در مفاهیم ارسطو از حرکت، زندگی و فعالیت خاص (پراکسیس)، هایدگر رویکرد جدیدی به معضلی که اکنون فلسفه با آن مواجه است، یعنی چگونگی قرار گرفتن فلسفه در زندگی و وجود انسان، درک می کند.

ترجمه ماشینی : علیرغم اینکه هایدگر اندیشه خود را با «اخلاق» در اصلی‌ترین معنا می‌شناسد، درک او از اخلاق هم به دلیل ناآگاهی فرضی آن از نقش انسان دیگر و هم به دلیل ارتباط آن با سیاست مورد انتقاد قرار گرفته است. این کتاب ادعا می‌کند که در واقع، این تصور خود هایدگر از «با بودن» است - بازاندیشی او در مورد بین الاذهانی - که دقیقاً نشان می‌دهد که آثار اولیه او چه اشکالی دارد و می‌طلبد که جایگاه اخلاق بازاندیشی شود. هایدگر و جایگاه اخلاق نشان می دهد که چگونه این بازاندیشی در آثار بعدی خود هایدگر رخ می دهد. به ویژه، عبور از آثار قبلی در نوبت به آثار بعدی به ما این امکان را می دهد که «با بودن» را برای یک اخلاق هایدگری ضروری بدانیم و در رابطه بین اخلاق و سیاست که قبلاً در تعامل هایدگر با نازیسم مطرح شده بود تجدید نظر کنیم. این بازاندیشی در مورد اخلاق و سیاست در پرتو اصالت «با بودن» ما را در برابر نزدیکی تا به حال نامشخص بین آثار متاخر هایدگر و اندیشه سیاسی لاکانی اسلاوی از جمله دیگر قرار می دهد. بدین ترتیب امکان هایدگرگرایی مترقی سیاسی و بسیاری از رویارویی‌های غیرمنتظره با متفکرانی که عموماً با ورطه‌ای از هایدگر جدا شده‌اند را باز می‌کند.

ترجمه ماشینی : در دنیای تغییر الگوهای کاری و جابجایی جهانی سبک زندگی کاری، ماهیت هویت و کار انسان تحت فشار زیادی قرار گرفته است. تصورات مدرن از کار به مسائل فایده و ضرورت محدود شده است، جایی که اهداف و اهداف کار به ارضای نیازهای فنی و اقتصادی فوری تقلیل می یابد. نادیده گرفته شدن، زمینه روایت بزرگتری است که در آن انسان ها به طور طبیعی به دنبال درک مشارکت و مسئولیت انسان در قبال خود، دیگران و وجود به عنوان یک کل هستند. کار انسان چه نقشی در توسعه خود جهان دارد؟ آیا صرفاً یک فعالیت کارکردی است یا فراخوانی متافیزیکی و هستی شناختی دارد؟ هایدگر، کار و هستی، فلسفه کار هایدگر را روشن می کند و تفسیری بدیع از درک ارسطویی از کار در رابطه با هستی شناسی و مفهوم شکرگزاری هایدگر ارائه می دهد. تاد اس. می از رویکرد هرمنوتیکی هایدگر برای نقد و بازسازی درک کار استفاده می کند تا نشان دهد که کار، در هسته خود، فعالیتی است بر تشکر و قدردانی متقابل.

ترجمه ماشینی : زمان و جهان مشترک این دیدگاه رایج را که هایدگر منابع کمی برای درک ماهیت اجتماعی بشر ارائه می دهد به چالش می کشد. این کتاب نشان می‌دهد که فرمول‌بندی مجدد هایدگر از مفاهیم سنتی سوبژکتیویته، پیامدهای گسترده‌ای برای درک ماهیت روابط انسانی دارد. برخلاف نقدهای ریشه‌دار، ایرنه مک‌مولین نشان می‌دهد که توصیف هایدگر از خود بودن به‌عنوان اساساً اجتماعی، مستلزم اذعان پاسخ‌گو به خاص بودن و دیگری بودن هر فرد است. مک مولین در انجام این کار استدلال می کند که کار هایدگر در مورد ماهیت اجتماعی خود باید در یک پیوستار فلسفی قرار گیرد که بر اساس کار کانت و هوسرل در رابطه با ماهیت پیشینی و ساختارهای بنیادی زمانمندی انسان استوار است و در عین حال به این موضوع اشاره می کند. تحولات این مضامین را در آثار متأخر هایدگر و متفکرانی چون سارتر و لویناس می توان یافت. با توسعه منابع ناشناخته در آثار هایدگر، زمان و جهان مشترک می‌تواند گزارشی الهام‌گرفته از هایدگر از احترام و خاستگاه‌های بیناذهنی هنجارگرایی ارائه دهد.

ترجمه ماشینی : این کتاب شرحی اساساً جدید از استدلال‌ها و مفاهیمی که فلسفه اولیه هایدگر را تعریف می‌کند، ارائه می‌کند و آنها را در ارتباط با فلسفه تحلیلی معاصر و تاریخ فلسفه قرار می‌دهد. ساچا گلوب با تکیه بر کارهای اخیر در فلسفه ذهن و سخنرانی های هایدگر در مورد افلاطون و کانت، علیه رفتارهای موجود از هایدگر در مورد غرض ورزی استدلال می کند و پیشنهاد می کند که هایدگر موضع منحصر به فردی را با توجه به محتوای مفهومی و بازنمایی تأیید می کند. او همچنین پیامدهای این امر را برای دیدگاه هایدگر در مورد حقیقت، واقع‌گرایی و «هستی» بررسی می‌کند. او در ادامه به بررسی کار هایدگر در مورد موضوع اساسی هنجارگرایی می‌پردازد و بر نظریه آزادی او تمرکز می‌کند و استدلال می‌کند که این آزادی است که دغدغه‌های وجودی هستی و زمان را به مفاهیمی مانند عقل، کمال و الزام پیوند می‌دهد. کتاب او دیدگاه جدیدی را برای دانشجویان هایدگر و تاریخ فلسفه قرن بیستم ارائه می‌کند.

ترجمه ماشینی : این تحلیل عمیق از آثار عمده هایدگر یک وحدت موضوعی اساسی در تلاش فیلسوف برای غلبه بر ذهنیت گرایی فلسفه مدرن و توضیح سلسله مراتب هستی شناختی می یابد که این به تنهایی پایه و اساس هر چیز دیگری را تشکیل می دهد. نویسنده این چالش با سنت دکارتی را کلید درک دیدگاه هایدگر در مورد انسان و زبان و نیز تأثیر آنها در مسائل هویت و بازنمایی در فلسفه معاصر می داند.

ترجمه ماشینی : «به هر حال وابستگی و تکیه بر آنچه خود نویسنده به منصه ظهور رسانده است، امری مشکوک است. مهم این است که به چیزهایی که او در سکوت رها کرده است توجه کنیم.» چنین توصیه‌ای روش‌شناختی بود که در سال 1924 توسط خود هایدگر ارائه شد که در این کتاب، هایدگر و پروژه هستی‌شناسی بنیادی، با دقت دنبال شده است. این پروژه شامل مجموعه وسیعی از مشکلاتی است که در اطراف هستی و زمان (1927) پدیدار شد و سپس از زمان دوره های سخنرانی ماربورگ (1923-1928) تا سخنرانی های فرایبورگ (1928-1935) که امروزه در Gesamtausgabe موجود است ادامه یافت. سکوت هایدگر در مورد برخی از منابع بنیادی او حقیقتی است که توسط کسانی که او را به دقت خوانده اند کاملاً به رسمیت شناخته شده است. این کتاب به طور سیستماتیک سکوت های مربوط به هوسرل، ارسطو کتاب ششم اخلاق نیکوماخوس، هگل پدیدارشناسی، نیچه و حتی دکارت را بررسی و ارزیابی می کند. آنچه پدیدار می‌شود، تفسیر مجدد نظام‌مند و اصلی «هستی‌شناسی بنیادی» است که بر درک خود دازاین انسانی به‌عنوان کلید درک معانی مختلف هستی و کل تاریخ ساختارشکنی هستی‌شناسی متمرکز است. این پروژه با ادعای مطلق بودن که در متافیزیک مدرن بیداد می کرد، به اوج خود رسید که اوج و تقلید آن را در مقدمه ای بر متافیزیک (1935) می توان یافت. در رابطه با «ماجرای هایدگر»، این کتاب که خیلی قبل از آشفتگی کنونی آغاز شده است، هم ابهام و هم انسجام دخالت هایدگر با نازی‌ها را نشان می‌دهد و هم برای اولین بار، کار هایدگر جوان را در معرض یک موضوع قرار می‌دهد. انتقاد داخلی دقیق و کامل با ترسیم خاستگاه‌ها، جابه‌جایی‌ها و نتیجه نهایی از درون حوزه خودش، یعنی پدیدارشناسی، به ما امکان می‌دهد تا درباره این پرسش دشوار در عمق و منشأ آن تأمل کنیم