جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بحث معاد و قیامت از جمله مباحث مهم و از اصول دین اسلامی می باشد. علامه جوادی املی به بررسی این اصل مهم اعتقادی در این کتاب ارزشمند می پردازد.

کتاب "الحكمة النظرية والعملية في نهج البلاغة" ترجمه کتاب "حکمت نظری و عملی در نهج البلاغه" یکی از آثار و تألیفات آیة الله عبدالله جوادی آملی است. آیة الله جوادی آملی در این کتاب بحث حکمت نظری و عملی را پیش گرفته و آن را برای خوانندگان علاقه مند باز و روشن نموده اند، چرا که ایشان معتقدند که انسان برای به پرواز در آمدن نفس و حقیقت خود باید از آن دو بالی بسازد تا خود را از حضیض ذلت به اوج عزت کشاند و آن دو عبارتند از اندیشه و عمل و آنچه که این دو بعد انسانی را شناخته، تعریف کرده و کامل می کند، حکمت است. این کتاب راه فهم و تحلیل مسئله حکمت و اقسام آن در بیان امیر علی (علیه السلام) تبیین کرده و دربردارنده پنج فصل است: ساختاربندی کتاب: این کتاب از پنج قسمت تشکیل شده است: قسمت اول: شامل مقدمه ای نسبتا مبسوط به قلم حضرت مؤلف است. قسمت دوم: مطالبی تحت عنوان مدخل آمده؛ این بخش نیز به قلم حضرت استاد بوده است که در جهت ورود به مباحث و ذهنیت یافتن نسبت به آن، بسیار مفید و سودمند خواهد بود. قسمت سوم: حکمت نظری، در این فراز ضمن معرفی حکمت نظری و عملی و تعریف شخصیت متعالی حضرت علی (علیه السلام) به اولین جنبه این نوع از حکمت که توحید الهی است، پرداخته است. قسمت چهارم: حکمت عملی، در این مرحله استاد مؤلف به ابعاد حکمت عملی، همچنین پندهای حضرت امیر مؤمنان علی (علیه السلام) به فرزند خویش و... به صورت مستوفی پرداخته است. قسمت پنجم: معرفت، محبت و عبادت در نهج البلاغه که یکی از سخنرانیهای ارزشمند حضرت استاد بوده است، در این بخش آمده است.

کتاب حاضر کتابی است که جناب مهدی مروارید از مناظره بین آیت الله جوادی و سیدان درباره معادشناسی که در چند جلسه صورت گرفته است، گردآوری و تالیف کرده است و توسط وسام الخطاوی به عربی ترجمه شده است.

یکی از مباحث مهم در فلسفة دین، موضوع وحدت عالم و نسبتش با واحد‌بودن خداوند است. این برداشت‌های متفاوت از وحدت عالم تحت بحث وحدت وجود چالش‌برانگیز شده است. در این مقاله تلاش می‌کنیم دیدگاه فیلسوفان مسلمان وابسته به مکتب حکمت متعالیه را با این بحث روشن سازیم و استدلال‌های آن‌ها را ارزیابی کنیم و برتری دیدگاه برخی بر برخی دیگر را نشان دهیم. برای این کار دیدگاه سه تن از شارحان حکمت صدرا را که آرای متضادی دارند برگزیده‌ایم و تجزیه و تحلیل کرده‌ایم. علامه طباطبایی که گاه به وحدت تشکیکی و گاه شخصی متمایل است، گاهی نیز حکم به همسانی دو تعبیر می‏دهد درنهایت با براهین قاطع وحدت شخصی را می‏پذیرد اما توان پاسخگویی شبهات را ندارد. مطهری با وحدت وجود، نفی کثرات و معدوم دانستن ممکنات مخالف است. و درنهایت علامه جوادی آملی با اثبات «وجود مطلق» و قرار دادن «وجود» و «نمود» در برابر «عدم» ایراداتی را که مانع اکمال فلسفه بر مبنای وحدت وجود بود، از میان برداشتند لذا راه برای تغییر و ارتقای بسیاری از مباحث همچون قاعدة بسیط‌الحقیقه باز شد. در این نوشتار در صددیم مقایسة نقادانه‌ای از دیدگاه این سه متفکر داشته باشیم.

فاقد چکیده

در اندیشة دینی معجزات گواهی بیّن بر صدق انبیای الهی است که زمینة ظهور یقین مخاطب را فراهم می‌کند. از نظر برخی از متکلمین و فیلسوفان مسلمان، به دلیل وجود رابطة منطقی میان معجزات و ادعای نبوت، یقین مخاطبان از نوع یقین منطقی است اما برخی دیگر به دلیل ضعف دلالت معجزات، یقین یاد‌شده را از نوع یقین اقناعی می‌شمارند. به نظر آیت‌الله جوادی آملی معجزات دلیل عقلی بر صدق نبوت‌اند و یقین حاصل از آن نیز یقین منطقی است. ظهور یقین اقناعی ناشی از مواجهة حسی مخاطبان با معجزات و ضعف ادراک عقلی مخاطبان در کشف رابطة منطقی میان معجزات و مدلول آن است. این پژوهش به بررسی و نقد این دیدگاه و میزان کارآمدی آن در ظهور یقین منطقی می‌پردازد. دستاورد این پژوهش نشان خواهد داد که هرچند دیدگاه یادشده به دلیل توجه به مبانی معرفت‌شناختی معجزات در مقایسه با سایر دیدگاه‌ها از نقاط قوت بسیاری برخوردار است اما در فرآیند تبیین دلالت منطقی معجزات، تشخیص برخی از معیارها برای مخاطبان دشوار است. علاوه بر این در پایان پژوهش تلاش شده است تا دلالت بیّن معجزات با توجه به هدف از بعثت انبیای الهی تبیین شود.