جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

آنجلو میکله پیه مونتسه استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ساپینزای رم از شرق‌شناسان برجسته‌ای است که ده‌ها کتاب و مقاله تخصصی در حوزه ایران شناسی تألیف کرده است. طرح عظیم تهیه کتاب‌شناسی نسخ خطی پارسی در کتابخانه‌های ایتالیا و شناسایی و معرفی قدیمی‌ترین نسخه مجموعه داستان‌های «هزار و یک شب» (پارسی) و شاهنامه در میان این نسخ از برجسته‌ترین فعالیت‌های تحقیقاتی وی است.

ارنست امیل هرتسفلد (Herzfeld، ۱۸۷۹-۱۹۴۸) باستان‌شناس و ایران‌شناس آلمانی بود که در سال‌های ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۵ بخش‌هایی از پاسارگاد و تخت جمشید را برای نخستین بار تحت نظر رضاشاه مورد کاوش قرار داد. وی از ۱۹۲۵ تا ۱۹۳۴ به دعوت دولت وقت در ایران اقامت داشت. او در پیوند با تاریخ ایران باستان و میان‌رودان پژوهش‌های میدانی گسترده‌ای انجام داد. شناخت آثار تاریخی ایران در انجمن‌های علمی جهان تا حد زیاد مدیون زحمات اوست. یکی از درخشان‌ترین جنبه‌های کاری او بیرون آوردن پلکان خاوری کاخ آپادانا از زیر خاک و همچنین کشف دهها هزار لوح گلی است که داده‌های گسترده‌ای از اقتصاد و جامعه ایران در زمان شاهنشاهی هخامنشی به عموم ارائه کرد. پدرش پزشک ارتش و مادرش «مارگارته روزنتال» از نامی‌ترین باستان‌شناسان و متخصصان امور شرق باستان و متخصص خطوط باستانی بود. هرتسفلد در سال ۱۹۰۳ از دانشگاه برلین در رشته معماری فارغ‌التحصیل شد. آنگاه به فراگرفتن تاریخ آشوری‌ها و تاریخ هنر در دانشگاه‌های مونیخ و برلین روی آورد. سال ۱۹۰۷ پایان‌نامه دکتری خویش در مورد پاسارگاد تقدیم کرد که همان سال به صورت کتابی چاپ و منتشر شد. او نخست به عنوان استادیار جغرافیای تاریخی به تدریس پرداخت و در کنار آن ضمن خدمت در موزه دولتی پروس، به مطالعه در جغرافیای تاریخی شرق به ویژه ایران و عراق پرداخت و از سال ۱۹۰۳ در خاور نزدیک و خاورمیانه و نیز در طول جنگهای اول و دوم جهانی به کاوش‌های باستان‌شناسی در ایران، میان‌رودان و سوریه مشغول بود و با هیأت اعزامی به نینوا برای بررسی‌های باستان‌شناسی و تاریخی اعزام شد و سالها در مورد تمدن‌های بابل، آشور، ساسانی و نیز صنایع، معماری و اسناد مربوط به صنعت دوره هخامنشی و دوره اسلامی به پژوهش پرداخت. هرتسفلد همراه شرق‌شناسان نامی آن دوره آلمان در حفاری‌های باستان‌شناسی آشور فعالانه شرکت کرد. سپس به مدت دو سال از ۱۹۰۵ سفری تحقیقاتی اکتشافی به کردستان، لرستان، تخت جمشید و پاسارگاد داشت. در لرستان مطالعاتی در مورد مردمان کاسیان و حوزه پراکندگی آنها در ایران داشت. به مدت دو سال از ۱۹۰۷ به همراه فریدریش زاره به میان‌رودان رفت. نتیجه کار آنها کشفیاتی بود که بیشترش به موزه کایزر فریدریش اهدا شد. سال ۱۹۰۹ موفق به دریافت درجه استادی از دانشگاه برلین در رشته جغرافیای تاریخی شد. آشنایی جامعه جعانی با فعالیت‌های او با کاوش دوباره در سامره میان سالهای ۱۹۱۱ تا ۱۹۱۳ آغاز شد که با کشف گنج‌نبشت هخامنشیان در شهر پارسه از ۱۹۳۱ تا ۱۹۳۴ به نقطه عطف خویش رسید. هرتسفلد جزو نخستین گروه از باستان شناسان غرب بود که اعتقاد داشتند تمامی آنچه یونانی‌ها در مورد ایرانیان گفته‌اند، درست نیست. در مجموع حدود یازده سال ساکن ایران بود و گزارشی جامع درباره تخت جمشید تهیه کرد و ظروف سنگ‌تراشی شده، نقاشی و کتیبه‌های زیادی از زیر خاک بیرون آورد. ۳۰هزار لوحه خشتی بازمانده تنها چیزهایی بودند که بر اثر سوختن تخت جمشید به دست اسکندر مقدونی، وضعیتی بهتر پیدا کردند و به صورت خشت پخته درآمدند و تا زمان حال دوام آوردند. هرتسفلد از این الواح خشتی با نام حافظه تاریخی ایرانیان نام می‌برد. او در لندن چندین سخنرانی ایراد کرد و در سال ۱۹۳۵ کتاب «پیشینه باستان‌شناسی ایران» را به چاپ رساند. سپس به آمریکا رفت و در مقام استاد شرق‌شناسی دانشگاه پرینستون به کار پرداخت. رقیبان او در ایران، فرانسوی‌ها و آمریکایی‌ها بودند. فعالیت‌های هرتسفلد در تخت جمشید در سال ۱۹۳۴ پایان داده شد و مجوز فعالیت‌هایش دیگر تمدید نشد. در برخی منابع علت این موضوع، اختلاف او با مقامات دولتی ایران از بابت چگونگی تقسیم یافته‌ها و در برخی منابع دیگر، اقدامات وی برای خارج کردن تعداد از آثار تاریخی از ایران به شکل غیرقانونی عنوان شد. به‌رغم موقعیت شایسته کاری، هرتسفلد هیچ‌گاه به زندگی در آمریکا خو نگرفت و ناچار بخش بزرگی از کتابخانه منحصر به‌فرد و اشیای عتیقه خود را به موزه متروپولیتن نیویورک و دیگر مراکز فرهنگی ـ هنری در آمریکا و بریتانیا فروخت و کمی پس از بازنشستگی در سال ۱۹۴۴ به خاورمیانه بازگشت. ابتدا در سوریه و سپس در مصر به پژوهش‌های خود درباره هنر اسلامی ادامه داد. همچنین کتابی درباره نتیجه سالها پژوهش خود در آیین زرتشت را منتشر کرد. در زمان اقامت در قاهره به مالاریا مبتلا شد و ۲۰ ژانویه ۱۹۴۸ در سوئیس درگذشت. آثار علمی هرتسفلد عضو انجمن آسیایی لندن و ایرلند، عضو فرهنگستان عربی دمشق، عضو افتخاری مؤسسه باستان‌شناسی هند و فرهنگستان بریتانیا بود. از او آثار متعددی در زمینه تاریخ تمدن اسلامی و پژوهش‌هایی در مورد نقشه‌برداری از مناطق مختلف شرق به جای مانده که کتیبه‌های ایران باستان، ایران در شرق قدیم، زرتشت و جهان از آن جمله‌اند. او سفرهایی به افغانستان، ترکیه، عراق، سوریه و مصر داشت. همچنین تحقیقاتی در مورد پارت‌ها (اشکانیان)، ساسانیان و هنر و معماری اسلامی و تمدن‌های باستانی میان‌رودان انجام داد و مقاله‌های معتبری به نگارش درآورد. بیست سال پس از مرگ او آخرین اثرش با نام «امپراتوری ایران» در ویسبادن به چاپ رسید. پس از آن آوازه او کم‌کم از یادها رفت تا اینکه نهادهای پژوهشی و موزه‌ها ثبت دقیق یادگارهای به جا مانده از او را آغاز کردند. از آثار اوست: سامرا، نقشه‌برداری و تحقیق در مورد باستان‌شناسی اسلامی، برلین ۱۹۰۷؛ سفر از میان لرستان، ۱۹۰۷؛ سفری باستان شناختی به ناحیه دجله و فرات، (۴ جلد)، برلین ۱۹۱۱ تا ۱۹۲۰؛ سنگ‌نبشته‌های ایران، برلین ۱۹۲۰؛ در کنار دروازه آسیا، سنگ نگاره‌ها و سنگ‌نبشته‌های دوران پهلوانی ایران، به همراه ۴۴ عکس، ۶۵ نگاره‌برداری، برلین ۱۹۲۰؛ تزیینات دیواری بناهای سامره، برلین ۱۹۳۲؛ بناها و سنگ نبشته‌های دوران نخستین دودمان ساسانی، برلین ۱۹۲۴؛ نقاشی‌های سامره، برلین ۱۹۲۷؛ کوزه‌گری و سفال‌سازی پیش تاریخی سامره، برلین ۱۹۳۰؛ مریاملیک و کوریکوس دو محوطه باستانی مسیحی در آسیای کوچک، منچستر ۱۹۳۰؛ بناهای یادبود ایرانی، (۴ جلد)، برلین ۱۹۳۲؛ تاریخ باستان‌شناسی ایران، لندن ۱۹۳۵؛ سنگ نبشته‌های کهن ایرانی، برلین ۱۹۳۸؛ ایران، شرق باستان، مطالعات باستان شناختی دانشگاه آکسفورد، لندنر نیویورک ۱۹۴۱؛ زرتشت و جهان او (دو جلد)، نیویورک ۱۹۴۷؛ تاریخچه شهر سامره، هامبورگ ۱۹۴۸؛ شاهنشاهی پارسی‌ها، ویسبادن ۱۹۶۸ منبع: روزنامه اطلاعات

عون حسن علی دکترای خود را از موسسه مطالعات اسلامی دانشگاه مک‌گیل اخذ کرده است و از سال ۲۰۱۵ در دپارتمان مطالعات دینی دانشگاه کلرادو، آمریکا به تدریس و تحقیق درباره تاریخ فکر و فقه شیعی مشغول است. از جمله آثار او کتاب مکتب حله و شکل‌گیری سنت تشیع اثنی‌عشری (I.B.Tauris, 2023) است.   Selected Publications “Refraining from Seeking Clarification: A Chapter from the al-Wāfī fī sharḥ al-Wāfiya of al-Aʿrajī (d. 1227/1812).” In Kumail Rajani and Robert Gleave (eds.), Shiʿite Legal Theory: Sources and Commentaries. Edinburgh: Edinburgh University Press/Gibbs Memorial Trust, 2022). Co-authored with Hadi Qazwini and Yusuf Ünal. Introduction, critical edition and translation. “The Canonization of Nahj al-Balāgha between Najaf and Ḥilla: Sistani and the Iconic Authority of the Marājiʿ,” Journal of the Contemporary Study of Islam 2/1 (2021): 3–۲۳. “The Rational Turn in Imāmism Revisited.” Global Intellectual History 5/3 (forthcoming – accepted). “Some Notes on the History of the Categorization of Imāmī Ḥadīth.” Turkish Journal of Shiite Studies 1/2 (2019): 215–۲۳۳. “Reading the Story of Moses and Khiḍr through the Lens of Islamic Law.” English Language Notes 56/1 (2018): 209–۲۱۲. “Mīrzā Abū l-Ḥasan Jilwah” by Encieh Barkhah. In Reza Pourjavady (ed.), Philosophy in Qajar Iran. Leiden: Brill, 2018. Translation. “The Discourse on ʿIlm al-Waḍʿ in Modern Shīʿī Scholarship.” Islamic Studies 50/3-4 (2011): 325–۳۴۵. “Legal Theory: Classical Shīʿī.” In Oxford Encyclopedias of the Islamic World: Digital Collection, https://www.oxfordreference.com/view/10.1093/acref/9780197669419.001.0001/acref-9780197669419-e-236. “Legal Theory: Modern Shīʿī.” In Oxford Encyclopedias of the Islamic World: Digital Collection, https://www.oxfordreference.com/view/10.1093/acref/9780197669419.001.0001/acref-9780197669419-e-238.

پاتریشا کرون ، در سال ۱۹۴۵ در دانمارک متولد شد . تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته تاریخ در دانشگاه کپنهاک آغاز کرد و سپس برای تکمیل آن راهی لندن شد . او ابتدا در کینگز کالج و سپس در مدرسه مطالعات شرقی و آفریقایی به تحصیلات خود ادامه داد و در سال ۱۹۷۴ از رساله دکتری خود دفاع کرد که به تحقیق در باب موالی اختصاص داشت . پس از آن در کنار تحقیق و پژوهش به تدریس و راهنمایی دانشجویان در دانشگاه های لندن ، آکسفورد و کمبریج پرداخت . او از سال ۱۹۷۷ تا کنون به عنوان استاد مطالعات اسلامی در موسسه تحقیقات عالی پرینستون در کشور آمریکا به پژوهش و تحقیق اشتغال دارد . حوزه اصلی مطالعات وی عبارت است از خاورمیانه و نزدیک از عصر باستان تا حمله مغول . او درتحقیقات خود عمدتا دل مشغول مباحث فرهنگی ، فکری ، دینی وسیاسی است و به ویژه به تاریخ مفاهیم و اندیشه ها و سیر تحول و تطٌور آن ها توجه دارد . از این مولف بیش از ده کتاب و مقاله های متعدد منتشر شده است . برخی از کتاب های او به برخی زبان های اروپایی ترجمه شده است . کتاب های پاتریشیا کرون: Pre – industrial societies. Anatomy of the pre-modern world.(2003) جوامع ماقبل صنعتی ، بررسی ساختار جهان پیش مدرن . gods rule . government and islam . six centuries of medieval Islamic. political though (2005). حکومت خدایان ، دولت و اسلام ، شش قرن از اندیشه اسلام در قرون وسطی roman , provincial and Islamic law the origins of the Islamic patronate . (2002) روم ، قانون اسلامی – ایالتی ، خاستگاه و منشاه کارفرمایان اسلامی . (۲۰۰۲). meccan trade and the rise of islam. (2004) تجارت مکه و ظهور اسلام . (۲۰۰۴) . slaves on horses : the evolution of the Islamic polity.(2003) غلامان بر اسبان : تکامل حکومت اسلامی (۲۰۰۳). from kavad to al-ghazali : religion, law and political thought in the near east.(2005) از قباد به غزالی : مذهب ، قانون و اندیشه سیاسی در شرق نزدیک . (۲۰۰۵) frome Arabian tribes to Islamic empire ( variorum collected studies ).(2008) از قبایل عربی به امپراتوری اسلامی ( بر اساس مطالعات جمع آوری شده ازچند منبع ) the nativist prophets of early Islamic iran : rural revolt and local Zoroastrianism.(2012) اولین پیام آوران بومی ایران اسلامی ، شورش روستایی و محلی زرتشتیان . کتاب هایی که پاتریشیا کرون در نوشتن آنها سهیم بوده است : Studies in early Islamic history. ( studies in late antiguity and early islam) Martin hinds , jerel Bacharach. Lawrence Conrad, patricia crone . (1997). The book of strangers : medieval Arabic graffiti on the theme of nostalgia. Patricia crone and Abu Al-Faraj Al-Isbahani. Shmuel Moreh and crone . کتاب غریبه ها : نقاشی های دیواری در قرون وسطی عربی با موضوع نوستالژی. پاتریشیا کرون . ابوالفرج اصفهانی و شموئیل موره . The epistle of salim ibn dhakwan. (2001). Patricia crone and frits Zimmerman . رساله سالم بن ذکوان ، (۲۰۰۱) . پاتریشیا کرون و فریتس زیمرمن . Hagarism, the making of the Islamic world .(1977) . Patricia crone and m.a cook . هاجریسم ، ساخت جهان اسلام . ( انتشارات دانشگاه کمبریج ، ۱۹۷۷ ) . پاتریشیا کرون و مایکل کوک . Gods caliph. Religious authority in the first centuries of islam. (1986) . patricia crone and martin hinds . خلیفه خدایان ، اقتدار مذهبی ، در قرون اولیه اسلام .(۱۹۷۷) . پاتریشیا کرون و مارتین هیندس The Princeton encyclopedia of Islamic political thought . (2012). Gerhard Bowering ، wadad kadi and devin j steward. And crone . اندیشه سیاسی اسلام از دانشنامه پرینستون . گرهارد باورینگ . دوین جی استوارت ، وداد کادی . پاتریشیا کرون. Martyrdom in islam. Crona and cook .(2008) . Forbidding wrong in islam an introduction . Michael cook and crone . The formation of islam . religion and society in the near east 600-1800. Jonathan p. berkey and crone . صاحب نظران تاریخ اسلام و متخصصان مباحث ایران شناسی در کشور ما نیز با آثار این محقق آشنایی دارند و در آثار علمی و تحقیقی خود به نوشته های او استناد و اشاره کرده اند . با این حال این کتاب نخستین اثری است که از این محقق به فارسی ترجمه شده است . زندگی مولف به قلم خود او “در بهار ۱۹۷۱ و پیش از آنکه شروع به یادگیری زبان فارسی کنم ، همراه با خانواده ام سفری به ایران داشتم و بعد از آنکه درسال های ۱۹۷۱ و ۱۹۷۲ و در لندن مقدمات زبان فارسی را فرا گرفتم . برای بدست آوردن فرصتی مطالعاتی در انستیتوی بریتانیا در تهران ثبت نام کردم . اگر این فرصت نصیبم شده بود. به احتمال بسیار مطالعاتم را در رشته تاریخ ایران ادامه می دادم . با این که همه شیرایط علمی وعمومی را احراز کرده بودم ، این بورس تحصیلی به من تعلق نگرفت چون بریتانیایی نبودم . از آن پس به تاریخ اسلام که از پیش سرگرم آن بودم روی آوردم و به تدریج با منابع عربی بیش از آثار فارسی انس گرفتم . با این حال هیچ وقت ارتباطم با مطالعات ایرانی قطع نشد . در دوران آغازین کار دانشگاهی ام به دعوت همکار ایرانشناسم ، استاد جان گرنی، عهده دار تدریس درسی در دانشگاه آکسفورد شدم که موضوع آن تاریخ سیاسی و فرهنگی ایران درگذار از عصر ساسانی به عصر اسلامی بود . از اینرو به مطالعه در باب مزدک و نصیحه الملوک منسوب به غزالی و..پرداختم . پس از آنکه به دانشگاه کمبریج منتقل شدم فقط گهگاه فرصت تدریس این درس دست می داد . بعدتر که به موسسه تحقیقات عالی پرینستون در آمریکا رفتم به مباحث دیگری مشغول سرگرم شدم که اثر حاضر نمونه ای از آن هاست و دیگر به موضوعات صرفا ایرانی نمی پرداختم . تا اینکه در سال های اخیر دوباره به تحقیق درباره خرمدینان روی آوردم . هرچند متاسفانه در سال های جوانی فرصت تحصیل و زندگی در تهران نصیبم نشد ، اما خوشبختانه در سال های پیری تهران در قالب مترجم کتاب حاضر به دیدارم آمد. در دوران حضور او در موسسه تحقیقات عالی پرینستون با ایران و ادبیات فارسی پیوندی دوباره برقرار کردم . درهمین دوره بود که مترجم بخش عمده ای از این کتاب ) تاریخ اندیشه های سیاسی در اسلام ) را به فارسی ترجمه کرد . باید از خوانندگان ایرانی عذرخواهی کنم . چون این کتاب در درجه اول برای مخاطبان غربی نوشته شده است و اگر برای مخاطبان ایرانی و مسلمان نوشته می شد به گونه ای می بود که بی آنکه محتوای آن تغییر کند ، از برخی ازجهات ارتباط با آن برایشان آسانتر باشد . هدف اصلی کتاب این بوده است که درک مفاهیم بنیادین اندیشه سیاسی مرسوم در تمدن اسلامی را برای دانشجویان و علاقه مندان این حوزه و محققان حوزه های نزدیک به آن آسان گرداند . بدین منظور هنگام بحث از برخی از مفاهیم به مفاهیم مشابه آن در آراء متفکران غربی و مسیحی اشاره شده تا خوانندگان بدانند که این مفاهیم گرچه امروز برای آن ها غریب می نماید در حقیقت چنین نبوده و در فرهنگ غرب نیز وجود داشته است . از این گذشته برخی مفاهیم اصولا برای مسلمانان نیاز به توضیح ندارد ولی خوانندگان غربی و مسیحی برای فهم آن با مشکل روبه رو می شوند و به ناچار اسلام شناسان باید آن ها را توضیح دهند.” در ادامه خانم کرون درمورد کتاب خود می نویسد که در آن به افکاری می پردازد که مسلمانان از عصر فتوحات تا حمله مغول ، در باب سازمان اجتماعی و سیاسی داشته اند . و می گوید که در این کتاب به آرا و اندیشه های کسانی پرداخته ایم که در زمان های دور زیسته اند و برخی سخنانشان از نظر سیاسی نامقبول است و با عقایدی که ما درباره مسائلی از قبیل زنان و بردگان داریم متفاوت است و معتقد است که برای فهم گذشته نباید عقاید و اندیشه های امروزی مان را دخالت بدهیم. منبع: همراه تاریخ

دکتر نظام نورجان اف، پژوهشگر ، استاد رشته هنر و عضو کانون نویسندگان تایک است.

انو لیتمان[۱] باستان‌شناس و خاور‌شناس شهیردر ۱۶ سپتامبر ۱۸۷۵ در اولدنبورگ[۲] آلمان به دنیا آمد. الهیات، مطالعات شرقی، زبان‌شناسی و فیلولوژی انگلیسی و آلمانی را در دانشگاه‌ برلین (و نزد آگوست دیلمان[۳]) و دانشگاه‌های گرایسفوالد[۴] و هاله[۵] آموخت. در ۱۸۹۸ درجه دکترای خود را در زبان‌های شرقی ( تیگره زبان اتیوپیایی) اخذ کرد. از ۱۸۹۸ تا ۱۹۰۰ به دانشگاه استراسبورگ[۶] و از ۱۹۰۱ تا ۱۹۰۴ به پرینستون رفت. در ۱۹۰۳  به همراه استادش نولدکه[۷] به  جهت پروژه قوم‌نگاری عازم سوریه و فلسطین شد و در ۱۹۰۵  به منظور کشف و بررسی زبان و فرهنگ تیگره سفر دیگری به تیوپی(اریتره امروزی) داشت؛ برای آشنایی بهتر به مدت شش ماه در کنار مردم بومی آن منطقه زندگی کرد و روابط گرم و دوستانه‌ای با آن‌ها برقرار کرد که کمک زیادی برای پیشبرد تحقیقاتش بود. در ۱۹۰۶ مسئولیت اولین حفاری‌های باستان‌شناسی در آکسام (شمال اتیوپی) را برعهده داشت و در این حفاری‌ها توانستند آثار و جزئیات زیادی مربوط به امپراطوری اکسوم[۸] (حبشه قدیم) در دوران پیش از اسلام را کشف کنند. نتیجه این تحقیقات بعدها به تفصیل در کتابی به چهار مجلد همراه با عکس و اسناد منتشر شد و بعد از گذشت بیش از نیم قرن هنوز هم منبعی ارزشمند است. در ۱۹۰۶ به سمت استاد تمامی مطالعات شرقی دانشگاه استراسبورگ رسید. در ۱۹۱۴ به عنوان جانشین ولهازن[۹] به دانشگاه گوتیگن[۱۰] رفت و کمی بعد در ۱۹۱۷ به جانشینی بکر[۱۱] در دانشگاه کلن رسید. پس از چندین جابجایی در ۱۹۲۱ به دانشگاه توبیگن[۱۲] رفت و تا پایان عمر در آنجا ماند و منزلش را به موسسه شرق‌شناسی تبدیل کرد.  تحقیقات در زمینه ی فرهنگ و تمدن اتیوپی (حبشه قدیم) حوزه اصلی پژوهشی او بود و نتایج قابل توجهی را بدست آورد. لیتمان سابقه تدریس در دانشگاه‌های بسیاری به عنوان استاد مدعو را دارا بود. از جمله دانشگا‌های برلین، ماینز، کپنهاگ، آمستردام، بروکسل، رم، پاریس و وین. او از اعضای آکادمی زبان عربی قاهره در مصر بود و چندین سال به آموزش زبان عربی در این نهاد مشغول بود و نشان افتخار Pour le Mérite در ۱۹۳۱ به پاس خدمات علمی و فرهنگی به او اهدا شد. در سال ۲۰۰۶ و درست صد سال پس از ورود لیتمان به اتیوپی همایشی در هامبورگ با نام صد سال با اکسام برگزار شد. تاکنون و در سال‌های مختلف چندین همایش شرق‌شناسی در آلمان به نام لیتمان برگزار شده است. انگلیسی، فرانسوی، ایتالیایی، لاتین و یونانی روان، عبری، فارسی، ترکی، عربی، گویش‌های مختلف در اتیوپی ، امهری، تیگرینیا زبان‌هایی بودند که لیتمان بر آن‌ها تسلط داشت. تسلط بر زبان های مختلف، کثرت و تنوع پژوهش‌های او را بسیار گسترده کرده است. به غیر از تحقیقات درباره تمدن حبشه ی قدیم و زبان تیگره که به نوعی مدیون لیتمان است، کتاب‌ها و مقالات بسیاری درباره آثار اسلامی و شرقی نگاشته که متجاوز از پانصد و پنجاه کتاب و رساله و مقاله اعم از تصنیف، ترجمه،تحقیق است. از جمله آن‌ها ترجمه کتیبه‌های سامی، ترجمه اشعار عربی، راهنما و فهرست نسخ خطی عربی و ترکی است. برگردان قصه‌های هزار و یکشب در شش جلد و ایجاد کتابخانه حبشی جهت مطالعه علاقمندان به زبان و ادبیات قدیم و جدید از مهم‌ترین فعالیتهای اوست.  بخشی از کتابخانه انولیتمان که در برگیرنده کتاب و رساله های کم یاب شرق شناسی است مانند یک دوره کم یاب از  تاریخ طبری چاپ لیدن، اوقاف یابود گیب و کتابهای خطی، چاپ سنگی و سربی، مواردی بودند که با خرید، اهدا و وقف، وارد مجموعه  کتابخانه ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران شدند. انو لیتمان در چهارم می ۱۹۵۸ درگذشت. کتاب‌شناسی: Eine amtliche Liste der Beduinenstämme des Ostjordanlandes. In: Zeitschrift des Deutschen Palästina-Vereins 24, 1901, S. 26–۳۱ Neuarabische Volkspoesie, gesammelt und übersetzt. Berlin 1902 (online bei Archive.org). Semitic Inscriptions. New York 1904 (mit David Magie Jr. und Duana Reed Stuart; online bei Archive.org). Deutsche Aksum-Expedition. Bd. 1, 3, 4. Reimer, Berlin 1913 Semitic Inscriptions. Section A–D. (Syria. Publications of the Princeton University Archaeological Expedition to Syria in 1904–۵ and 1909, Division IV), Leyden 1914–۴۹. Morgenländische Wörter im Deutschen. Berlin 1920; dsgl., 2. verm. u. verb. Aufl., Tübingen 1924 Vom morgenländischen Floh. Dichtung und Wahrheit über den Floh bei Hebräern, Syriern, Arabern, Abessiniern und Türken. Leipzig 1925 Ein Jahrhundert Orientalistik. Lebensbilder aus der Feder von E. L. Herausgegeben von Rudi Paret und Anton Schall, Wiesbaden 1955 Wörterbuch der Tigre-Sprache. Lfg. 1–۳, Wiesbaden 1956–۵۸ Die Erzählungen aus den Tausendundein Nächten. (6 Bände), ISBN 3458347437 Arabische Beduinenerzählungen. ISBN 3487126036 Axel Knauf: Enno Littmann. In: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Band 5, Bautz, Herzberg 1993, ISBN 3-88309-043-3, Sp. 134–۱۳۶. Rudi Paret: Littmann, Enno. In: Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 14, Duncker & Humblot, Berlin 1985, ISBN 3-428-00195-8, S. 710 f. (Digitalisat). Rainer Voigt: Enno Littmanns Tagebuch der Abessinischen Expedition (Deutsche Aksum Expedition) 29. Dezember 1905 – ۷. April 1906. In: Steffen Wenig (Hrsg. in Zusammenarbeit mit Wolbert Smidt, Kerstin Volker-Saad und Burkhard Vogt): In kaiserlichem Auftrag: Die Deutsche Aksum-Expedition 1906 unter Enno Littmann. Vol. 1: Die Akteure und die wissenschaftlichen Untersuchungen der DAE in Eritrea. Verlag Lindensoft, Aichwald 2006, ISBN 978-3-929290-33-2 (Forschungen zur Archäologie Außereuropäischer Kulturen [FAAK], Band 3.1, Hrsg. von Burkhard Vogt, Kommission für Archäologie Außereuropäischer Kulturen [KAAK], Deutsches Archäologisches Institut). Steffen Wenig, Walter Raunig (Hrsg.): Afrikas Horn. Akten der Ersten Internationalen Littmann Konferenz 2. bis 5. Mai 2002 in München. Harrassowitz, Wiesbaden 2005 (meroitica 22). _____________________________________________________________________ [۱] – Ludwig Richard Enno Littmann [۲] – Oldenburg [۳] – August Dillmann [۴] – Greifswald [۵] – Halle (Saale) [۶] – Université de Strasbourg [۷] – Theodor Nöldeke [۸] – Kingdom of Aksum [۹] – Wellhausen [۱۰] – Universität Göttingen [۱۱] – C. H. Becker [۱۲] – Tübingen- Universität سیدموسوی

ایمن شهاده استاد تاریخ اندیشه اسلامی و عربی در «مدرسه مطالعات شرقی و آفریقایی» (سواس)، دانشگاه لندن است. عمده تحقیقات او بر کلام اشعری و فلسفه سینوی متمرکز است. او همچنین سردبیری نشریه مدرسه مطالعات شرقی و آفریقایی را بر عهده دارد.

دکتر شی گوآنگ، دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پکینگ چین است. زمینه تحقیقاتی وی فرهنگ ایرانی و زبان و ادبیات فارسی است، و در سال ۲۰۱۰ از آیین بزرگداشت حامیان نسخ خطی در ایران جایزه دریافت داشته است.

فرد لیم‌هویس (Fred Leemhuis) اسلام شناس و استاد مطالعات قرآنی دانشگاه گرونیگن هلند در ۱۹۴۲ به دنیا آمد. از سال ۱۹۶۵ استاد زبان عربی دانشگاه گرونینگن است. در۲۰۰۲ به دانشکده الهیات و مطالعات دینی پیوست و صاحب کرسی علوم قرآنی دانشگاه شد. فرد لیم‌هویس یکی از خبره‌ترین متخصصان در زمینه قرآن شناسی و مطالعه قرآن کلاسیک است. در ۱۹۸۹ لیم‌هویس نسخه ترجمه‌شده‌ای از قرآن ارائه داد که با استقبال بسیاری مواجه شد و تاکنون ۱۳ بار تجدید چاپ شده است.

دنیس ولکوف ‌پژوهشگر‌ برجسته‌ و دانشیار دانشکده عالی اقتصاد دانشگاه تحقیقات‌ ‌ملی‌ ‌مسکو (HSE) است. وی همچنین رئیس مرکز مطالعات خاورمیانه ، قفقاز و آسیای میانه است. ولکوف دکترای خود را از دانشگاه منچستر انگلستان دریافت کرد. وی همچنین پانزده سال را در ایران گذراند و در زمینۀ‌ همکاری‌‌های اقتصادی بین‌المللی میان‌ روسیه و ایران فعالیت کرد. علایق پژوهشی وی شامل تاریخ و روابط‌ کنونیِ‌ روسیه و ایران‌، تاریخ روشنفکری‌، مطالعات ایران‌‌‌‌‌‌‌ ‌در ‌‌‌‌‌‌‌‌روسیه و به‌‌‌ویژه ‌ایران‌شناسان‌ مهاجر روسی‌ در اروپا و در جهان گسترده‌‌تر زبان‌ فارسی است. از تألیفات‌ اخیر می‌توان‌ به‌ موارد زیر اشاره‌ کرد: چرخش‌ روسیه‌ به‌سمت‌ ایران: شرق‌شناسی‌ در دیپلماسی‌ و جاسوسی (انتشارات‌ دانشگاه‌ کمبریج، ۲۰۱۸)، «ولادیمیر مینورسکی (۱۸۷۷-۱۹۶۶) و جنگ‌ ایران‌ و عراق (۱۹۸۰-۱۹۸۸) یا صدسالگی مرزبندیِ‌ مینورسکی» در کتاب ‌روس‌ها در ایران: دیپلماسی‌ و قدرت‌ در ایران در دوران‌ قاجار و پس‌ از آن‌ (جایزۀ کتاب سالِ سفارت ایران در لندن، به ویراستاری رودی ‌مته‌ و النا ‌اندریوا)، و «جنگ و صلح در نزد خود و دیگری: ایران‌ از نگاه‌‌ جاسوسان‌ روسی» (۲۰۱۸).

(متولد ۳ نوامبر ۱۹۲۹- درگذشت ۸ ژانویه ۲۰۱۱) پروفسور هنر های زیبا در دانشگاه هاروارد و تاریخ‌نویس و باستان‌شناس هنری بود. تخصص او در زمینهٔ تاریخ هنر اسلامی و هنر ایرانی بوده است.