جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

متکلم اهل قیروان معتزلی و قائل به خلق قرآن به شیوه ابوهذیل علاف و بشر المریسي

متکلم. از جمله متکلمانی است که ابن ندیم معتقد است که معلوم نیست از معتزله اند یا از مرجئه.

محدث فقیه متکلم امامیه . نجاشی او را اعفر می داند و ابن داوود و علامه حلی او را عفیر می دانند. نجاشی کنیه او را ابا الاحوص می داند. قدمای شیعه او ر ا فقیهی از اصحاب حدیث می دانند و ابوالحسن اشعری او را از کبار متکلمان شیعه می داند. حسن بن موسی نوبختی از او دریافت علم کرده است. عبد الجبار معتزلی معتقد است که ابا الاحوص و نوبختیه در "اکثر موارد به راه سمع قائل بودند بسا که گاهی هم به راه عقل پناه می برند". شریف مرتضی این مساله را در عبدالجبار مورد نقد قرار می دهد و معتقد است که عبدالجبار به تلبیس یا به سهو مساله لطف در آرا و نوشته های اینان را انکار می کرده است. او دارای مؤلفاتی است که در ضمن کتب نسل دوم متکلمان شیعه مانند ابو عیسی وراق و حسن بن موسی نوبختی و دیگران می توان به محتوای آنها راه یافت و اسامی برخی کتب او به ما رسیده است : کتاب الامامة، کتاب الرد علی العثمانیة، و کتابی هم در امامت دارد که در آن صرفا دلائل و براهین بر مساله امامت وارد شده است.

عالم و متکلم شیعی امامی. از شاگردان ابوسهل نوبختی و از مشایخ شیخ طوسی شمرده می شود. تنها نام یکی از کتاب او بما رسیده است : کلام فی فدک

معتزلی. نشو و نمای او در بصره بوده است و نقل است که ابو علی جبّائی را درک کرده است.

محدث، فقیه ، اصولی و متکلم. در فقه شافعی بود و در کلام اشعری. صاحب کتاب " الکافی".

فقیه و متکلم . قاضی القضاة مصر بوده است و به همین روی ظن آن می رود که از اشاعره بوده است.

محدث، فقیه شافعی و متکلم به شیوه سلف . خداوند را محدود در مکان می دانست و معتقد بود که ملائکه خداوند را در حالی که روی عرش است حمل می کنند و معتقد بود که خداوند به حس ادراک می کند.

محدث، فقیه، اصولی متکلم شیعی. ملقب به شیخ اصحاب و فقیه عصر بوده است.