جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در این مقاله روش تفسیری استاد شهید مطهری مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. نویسنده، نخست، به گزارش عصر استاد مطهری پرداخته و گونه‏شناسی آثار قرآنی و پیش فهم‏های تفسیری ایشان را گزارش کرده است. سپس به ویژگی‏های روش تفسیری استاد روی آورده و از روش‏های تفسیر عقلی، تفسیر قرآن به قرآن، تفسیر اثری، تفسیر ادبی، تفسیر علمی، تفسیر موضوعی و تفسیر عصری سخن به میان آورده و در هر بخش، ابتدا، روش تفسیری مربوطه را تعریف کرده و سپس با استناد به آثار و سخنرانی‏های استاد، جایگاه آن روش را در روش تفسیری استاد مورد بررسی قرار داده و، با ذکر یک یا چند مثال از آثار ایشان، دیدگاه خود را به اثبات رسانده است. در پایان به این نتیجه رسیده است که روش تفسیری استاد مطهری، هر چند به عبارتی روش جامع است که در آن از همه‏ی ابزارها و مصادر فهم در جهت بهره‏برداری بیشتر از معارف قرآنی استفاده شده است، اما، آنچه در نگاه استاد، به تأسی از استادش علامه طباطبایی، اهمیت داشته است، روش تفسیر قرآن به قرآن بوده است، به طوری که ایشان تمام دریافت‏های دیگر روش‏های تفسیری را با ملاک و معیار این روش می‏سنجیده و مهر اعتبار بر آنها می‏نهاده است و این نگرش بر پایه‏ی پیش فهم‏ها و پیش فرض‏های مفسر شکل گرفته است. از این رو، روش تفسیری ایشان، روش تفسیر قرآن به قرآن با رویکرد اجتماعی و سیاسی و با تأکید بر پاسخ گویی به نیازها و سؤالات عصر است.

تبیین و تفکیک "وجود" و "ماهیت" بدون تردید یکی از اساسی ترین مباحث فلسفی در تفکر فلاسفه مسلمان است. بدون اغراق این تمایز، نخستین گام را در تفکر وجود شناسی و مابعدالطبیعی مسلمانان شکل داده و بنیادی را فراهم ساخته که تمام ساختمان مباحث مابعدالطبیعه نزد مسلمانان بر آن استوار گردیده است. نویسنده در مقاله در حوزه مباحث هستی شناسی تطبیقی به بررسی "تمایز متافیزیکی وجود و ماهیت" در نظام فلسفی اسلامی و در واقع، در حوزه فلسفه مشائی (فارابی و ابن سینا) پرداخته است. ریشه های این نظریه فلسفی را برخلاف گمان برخی، در فلسفه یونان باستان نمی توان جست بلکه ریشه های آن در اندیشه های کلامی نخستین متکلمان مسلمان قابل جستجو و پی گیری است. مساله کلامی "شی" و "موجود" و ارتباط بین آنها مهمترین منبع و ریشه اندیشه تمایز متافیزیکی میان "وجود" و "ماهیت" در فلسفه اسلامی است.