جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

امروزه استفاده از اطلاعات ژنتیکی افراد در تشخیص و رده‌بندی انواع بیماری‌ها از جمله سرطان‌ها، مورد توجه قرار گرفته است. یکی از بهترین و دقیق‌ترین روش‌ها در این زمینه، بررسی مقادیر بیان ژنی در افراد مختلف توسط فناوری ریزآرایه می‌باشد. یکی از مشکلات داده‌های ریزآرایه کم بودن تعداد نمونه‌ها در مقایسه با تعداد ژن‌ها است. این مسیله سبب کاهش دقت رده‌بندی و افزایش هزینه‌های محاسباتی و آزمایشگاهی می‌شود، در عین حال بسیاری از این ژن‌ها در ایجاد بیماری مورد بررسی نقشی ندارند، در نتیجه تشخیص و انتخاب ژن‌های موثر در بروز بیماری علاوه بر آنکه سبب افزایش دقت رده‌بندی وکاهش هزینه‌ها می‌شود، از نظر زیستی نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و می‌تواند اطلاعات مفیدی درباره علل و نحوه درمان بیماری‌ها در اختیار محققین قرار دهد. تشخیص و انتخاب ژن‌های موثر در بروز بیماری، از میان هزاران ژن مورد بررسی در آزمایش ریزآرایه، انتخاب ژن نام دارد.در این پایان‌نامه با بررسی روش‌های مختلف انتخاب ژن، تلاش شده است با بهره‌گیری از مزایای روش‌های موجود، چارچوب جدیدی برای انتخاب ژن‌های موثر در بروز بیماری ارایه شود، به‌نحوی که نقاط ضعف روش‌های متداول پوشش داده شوند. در روش پیشنهادی، علاوه بر داده‌های بیان ژنی از یکی دیگر از منابع معتبر موجود درباره ژن‌ها یعنی آنتولوژی ژن نیز کمک گرفته شده است. استفاده از آنتولوژی ژن در کنار مجموعه داده‌های بیان ژنی تا حدی می‌تواند محدودیت‌های ریزآرایه یعنی کم بودن تعداد نمونه‌ها و خطای احتمالی در مقادیر اندازه‌گیری شده را جبران نماید. در چارچوب ارایه شده ابتدا بخش عمده‌ای از ژن‌های غیرمرتبط با کمک روش فیلتری (فیشر) حذف می‌شوند، اما روش‌های فیلتری همبستگی موجود بین ژن‌ها را مدنظر قرار نمی‌دهند در نتیجه ژن‌های باقیمانده دارای حجم بالایی از افزونگی می‌باشند. به‌منظور کاهش افزونگی در ژن‌های باقیمانده، یک رویکرد حریصانه برای حذف ژن‌های مشابه پیشنهاد شده است. در این رویکرد میزان مشابهت ژن‌ها با در نظر گرفتن اطلاعات آنتولوژی ژن و داده‌های بیان ژنی و بر اساس یک معیار تلفیقی محاسبه می‌شود و سپس بر اساس این معیار، ژن‌های افزونه از مجموعه ژن‌ها حذف می‌شوند. در نهایت ژن‌های باقیمانده از این مرحله، به‌عنوان ژن‌های کاندید به‌طور دقیق‌تر توسط روش SVMRFE مورد بررسی قرار می‌گیرند تا مجموعه ژن‌های نشانگر بیماری بدست آید. روش پیشنهادی بر روی دو مجموعه داده سرطان DLBCL و سرطان کلون اعمال شده است. نتایج بدست آمده نمایانگر تاثیر مثبت روش پیشنهادی بر کارایی رده‌بندی است، به‌علاوه مقایسه این روش با روش‌های انتخاب ژن متداول، نشان می‌دهد که روش ارایه شده به ازای تعداد ژن‌های مساوی، از کارایی بهتری برخوردار است.همچنین از آنجایی که بسیاری از مجموعه داده‌های ریزآرایه به دلایل مختلف از جمله وجود خراش یا گرد و غبار بر روی اسلاید، بروز خطا در حین آزمایش، اختلال در تصویر ریزآرایه و پایین بودن قدرت تفکیکی تصاویر، شامل مقادیر گمشده می‌باشند در این پایان‌نامه با استفاده از تلفیق روش خوشه‌بندی CST و آنتولوژی ژن روش نوینی برای تخمین مقادیر گمشده در مرحله پیش‌پردازش ارایه گردیده است. عملکرد روش پیشنهادی بر روی مجموعه داده سرطان DLBCL و به ازای درصدهای مختلفی از مقادیر گمشده مورد بررسی قرار گرفته است. مقایسه نتایج حاصل از روش پیشنهادی با نتایج سایر روش‌های تخمین مقادیر گمشده، نشان می‌دهد که روش پیشنهادی می‌تواند مقادیر گمشده را با دقت بالاتری تخمین بزند.

‫فرايند جمهوري‌خواهي در افغانستان در طول صد سال اخير، يکي از رخدادهاي مهم در اين کشور بوده است. نخستين جلوه‌هاي جمهوري‌خواهي در کشور افغانستان به دوره حکومت شير‌علي خان در سال‌هاي 1867 تا 1879 ميلادي بازمي‌گردد. طرح جمهوري‌خواهي توسط نخبگان فکري جامعه، از جمله علما، روشن‌فکران و صاحب‌نظران پي‌ريزي شده و پي‌گيري گرديد. سيد جمال‌الدين، نخستين رهبر اين جريان بود، که توجه مردم و نخبگان را به وضعيت نابسامان موجود جلب کرد، و خواستار مبارزه با استبداد شد. اما جنبش مشروطيت بعد از مرگ عبدالرحمن خان و روي کار آمدن حبيب‌الله خان در سال 1901 آغاز گرديد. پس از آن، کشور افغانستان شاهد اوج‌گيري فرايند جمهوري‌خواهي در چهار مقطع زماني بوده است. دوره اول جمهوري‌خواهي از زمان حبيب‌الله خان شروع شد؛ دو پايگاه فکري مشروطه به‌نام مکتب حبيبيه و ليسه دارالمعلمين در اين دوره پايه‌گذاري گرديد. دوره دوم در زمان امان‌الله خان در سال 1919م شروع شد، و در اين دوره گام‌هايي در جهت قانون‌مند کردن نهادهاي مدني و مشارکت سياسي مردم برداشته شد. اما با سقوط دولت امان‌الله خان و ظهور حکومت استبدادي بچه‌سقا، جامعه بار ديگر با خفقان و حکومت استبدادي روبرو شد، و اين وضعيت پس از او با روي کار آمدن نادرخان و محمدهاشم و در دوره 30 ساله حکومت ظاهرشاه ادامه يافت. دوره سوم مربوط به دهه معروف به دهه دموکراسي در فاصله سال‌هاي 1343 تا 1352 مي‌باشد، که روشن‌فکران و آزادي‌خواهان در گسترش انديشه جمهوري‌خواهي نقش برجسته‌اي داشتند. و سرانجام چهارمين دوره به تشکيل دولت پس از کنفرانس بُن برمي‌گردد، که به دنبال سقوط طالبان و به ابتکار سازمان ملل يک دولت موقت به رياست حامد کرزاي تشکيل گرديد. جمهوريت کنوني در افغانستان محصول مبارزات مستمري است که در مدتي طولاني صورت پذيرفته است، و هم اکنون مردم به‌صورت نسبي از آزادي‌هاي سياسي و اجتماعي برخوردارند.