جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

استفاده از نوشیدنی های سکرآور در ایران باستان امری متداول بوده است.تکوک های مادی ،متون باروی هخامنشی، کتیبه های اشکانی نیسا، ظروف و جام های ساسانی بر کاربردهای مختلف این نوشیدنی ها گواهی می دهند. این فرآورده هاعلاوه بر ارزش غذایی دارای عملکردهای گوناگونی نظیر نشاط آوری ، نیروبخشی و درمانگری بوده، از این رو دراکثر تمدن های باستان مورد توجه قرار گرفته اند. در میان اقوام هند و ایرانی گیاه هوم (سوم)هموارهمورداحترام و ستایش قرار گرفته و تا مرحله خدایی نیز پیش رفته است. دوسند مهم دینی ،تاریخی ریگ ودا و اوستا صفات متعددی را برای این گیاه برشمرده و از تقدس این گیاه سخن گفته اند. گیاه هوم در آئین زرتشتی نیز از قداست و احترام برخوردار بوده چنان که تا امروز نیز توانسته به حیات معنوی خویش ادامه دهد. با توجه به اهمیت دین و باورهای دینی در زندگی مردم باستان ،نوشیدنی های سکرآور به دلیل خواص راز آمیزی که انسان کهن برای آن متصور بودهدر آئین ها و مراسم مذهبی راه یافته و به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از مراسم دینی قلمداد شده اند. در اکثر تمدن های باستان جشن ها و آئین های مذهبی با مراسم قربانی ،شراب افشانی وحضورآتش همراه بوده ،و مردم، فرمانروایان و دین مردان با اهدای هدایا ونذورات که بخشی از آن توسطشراب و آبجو تأمین می شد ه در این مراسم شرکت می کرده اند. در ایران باستان شراب و آبجو علاوه بر نقشی که در مراسم مذهبی ایفا می کردند، به عنوان تأمین کننده بخشی از مالیات ، دستمزد وجیره غذایی در نظر گرفته شده و در تجارت، پزشکی و هنرنیز کارکردهای مختلفی داشته اند. این فرآورده ها علیرغم برخی فواید، آثار زیان باری برسلامتجسم و روح انسان وارد کرده ، از این رو در متون دینی واخلاقی وآئیین های شهریاری همواره به اعتدال ویا منع مصرف آن سفارش شده است. برابرآمارهای پزشکی امروز نیز درصدی از مرگ و میر و بیماریها ناشی از مصرف فرآورده هایالکلی است. ارتقای سطح آگاهی عمومی وآشنایی با عوارض فرآورده های الکلی می تواند موجبافزایش سلامت اجتماعی شدهوشاید بتوان از بستر یک تحقیق تاریخی به این امر کمک کرد.

در ادبیات مربوط به خود- زندگی نامه نویسی، بازگشت به گذشته به شدت با دلتنگی و نگاه حسرت بار نویسندگان به گذشته، به این لحظات شادی، همراه است. لحظاتی که با گذشت انکارناپذیر زمان ناپدید شده اند. با این حال، گلی ترقی، یکی از معدود چهره های حال حاضر ادبیات معاصر ایران که به نگارش زندگی نامه خود پرداخته، توانسته با ورود به دنیای گذشته و برقراری ارتباط میان گذشته و حال، احساسات و عواطف دوران کودکی و نوجوانی خود را دوباره تجربه کند.هدف از این مقاله بررسی چارچوب زمانی و پدیده های سبک شناسی در خود- زندگی نامه این نویسنده، تجزیه و تحلیل لحظاتی که حال و آینده در هم میامیزند و این «من» که همراهی خواننده را طلب میکند، می باشد. فرایندی که به نویسنده اجازه می دهد که میان لحظات مختلف حرکت کند، احساسات خود را بیان کند و این احساسات را نزد خواننده ایجاد نماید.