جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از ماندگارترین پرسش های مطرح در اندیشه هایدگر که بحث و مناقشه میان متکلمان فیلسوفان را دامن زده است، پرسش از ساحت عرفانی آرای اوست. کسانی که به بررسی وجوه شباهت تفکر هایدگر با اندیشه های عرفانی پرداخته اند، وجود عناصر عرفانی در اندیشه او را پذیرفته و بین اندیشه های او و اکهارت شباهت های اساسی یافته اند. بسیاری از آنها با ارایه تفسیری دقیقا الهیاتی و عرفانی از هایدگر، "هستی" را با خدا یکی گرفته اند. در این پژوهش برآنیم که می توان از رهگذر بررسی موشکافانه اندیشه های هایدگر، به درونمایه های عرفانی اندیشه او در باب انسان، جهان و هستی پی برد. او عارف نیست و از تجربه عرفانی دم نمی زند، اما خویشاوندی با ادبیات عرفانی بر تارک باورهای او هویداست و می توان دست کم یک شباهت ساختاری را میان نوشته ها و آثار هایدگر و عارفان، به ویژه اکهارت باز یافت.

سال 81 سال" عزت و افتخار حسینى" است . حلول ماه محرم در ابتدا و انتهاى سال موجب شد یاد و نام سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین‏7 و بزرگ داشت قیام اصلاح طلبانه آن حضرت، همه ایام سال جارى را معطر و جان‏هاى تشنه به حقیقت و عزت را از دریاى پر فیض قیام حسینى سیراب سازد . از سوى دیگر مقوله اصلاحات فضاى سیاسى، فرهنگى و علمى کشور را به خود مشغول ساخته و از موضوعات مهم جامعه ما به شمار مى‏آید . بدین مناسبت، این مقاله در تلاش است اصلاحات را از منظر آن امام بزرگوار دنبال کند . تا همان گونه که در طول تاریخ، سیره و قیام آن حضرت الگو و اسوه همه مصلحان دین بوده، امروز نیز درس‏هاى تازه‏ترى از آن در جهت‏حفظ و تداوم انقلاب اسلامى و اجراى دقیق اصلاحات اسلامى بر گیریم .

قرآن کریم از زمان نزول تاکنون به صورت متواتر در اختیار مسلمانان قرار گرفته و تلاش دانشوران اغلب در پی فهم آن¬ بوده¬است. قرآن، سخنان پیامبر اکرم (ص) را وحی الهی و مبیّن خود دانسته و اشاره دارد که اهل بیت (ع)، صاحبان دانش کتاب الهی و وارثان دانش نبوی هستند و "بهره¬گیری از احادیث" در جهت تبیین ارزش¬ها و احکام دینی، نیازمند فهم دقیق مراد و مقصود معصوم (ع) است. درآموزه¬های دینی، اعتبار و حجیت احادیث پیامبر اکرم (ص) در عرض آیات قرآن است؛ اما این احادیث، گاهی با اسناد متعدد و به صورت متواتر، گاه به شکل خبر واحد و در برخی کتاب¬ها بدون سند نقل شده¬اند. بی¬تردید جایگاه روایات در "فهم قرآن و تفسیر آن"، انکار ناپذیراست. دانش تفسیر و "روایات تفسیری" همزاد با نزول وحی و موثر در فهم کلام الهی بوده و بخش بزرگی از ميراث حديثی مسلمانان را تشکيل می¬دهد؛ به طوری که تعداد آن¬ها در مصادر حديثی شيعه، بيش از پانزده هزار حديث است. "روایات تفسیری" همواره در گذر زمان از آفات گوناگون بیرونی و درونی رنج برده و "بهره¬ جستن" از آن¬¬ها با «مشکل» مواجه شده است. ظهور رویدادهای تلخ و ناگوار در تاریخ حدیث و تفسیر؛ هم¬چون ماجرای منع نگارش حدیث در عهد خلفا، نفوذ خرافات و اندیشه‌های انحرافی اهل کتاب (اسرائیلیات) در جامعه مسلمانان و به تبع آن، ثبت و ضبط آن‌ها در منابع حدیثی و تفسیری، حذف تدریجی سندهای شمار زیادی از «روایات تفسیری»، فراهم شدن بستر فرهنگی و اجتماعی برای دروغ‌پردازی و وضع احادیث و نشر آن‌ها در فضای فکری و علمی جامعه دینی مسلمانان، همگی در آلوده ساختن سخنان پیشوایان معصوم(ع) و آمیختگی آن‌ها با سخنان ساختگی جاعلان،‌ نقشی اساسی ایفا نموده و آثار حدیثی و تفسیری را به ناراستی‌هایی مبتلا کرده است. از همین¬رو «تبیین راه¬کارهای چگونگی فهم حدیث» و استخراج قواعد فقه الحدیثی، امری ضروری می¬نماید. بررسی¬های انجام شده تاکنون در این حوزه، حکایت از تلاش و توجه پژوهشگران به شناخت و رصد آسیب¬های روایات دارد تا معطوف بودن به «موازین سنجش اعتبار روایات تفسیری». نوشتار پیش¬رو، به روش توصیفی - تحلیلی سامان یافته و می¬کوشد تا با دقت، «مشکلات و موانع فهم صحیح» و برداشت استوارگونه از «روایات تفسیری» را شناسائی و تبیین نموده و آن¬ها را با معیارها و «موازین توثیق روایات تفسیری» که عبارتند از: عرضه بر قرآن، سنت، عقل، مسلمات تاریخی، علم¬ قطعی، اجماع و ضروری دین و مذهب، سنجیده و تحلیل نماید. ضمن این¬که قرائن و مرجحات، به اثبات وثوق¬ سندی و صدوری¬ حدیث پرداخته و به اعتباربخشی روایات¬تفسیری کمک شایانی می¬کند.